ตอนที่ 13 กกน้องสาวเพื่อนทั้งวัน

ช่วงสายๆ ของวันราวสิบโมงกว่าที่เสือพึ่งตื่น แต่ส้มหวานตื่นมานั่งจ้องเขาตั้งแต่สิบห้านาทีก่อนแล้ว

“ตื่นมาก็ทำหน้างอเลยเหรอ”

“มีสาวๆ ทักพี่มาเต็มเลยค่ะ”

แค่ได้ยินคำว่าสาวๆ ทักมา เสือก็ตื่นเต็มตาแทบสร่างจากความงัวเงีย เขายันตัวลุกขึ้นนั่งมองส้มหวานที่ทำหน้าน้อยใจใส่ ถึงปากไม่พูดแต่สีหน้าชัดเจนยิ่งกว่าอีก

“ทักมาแล้วยังไงต่อ จะให้พี่ตื่นมาตอบเหรอ” เขาเลิกคิ้วขึ้นถามกลับ ก่อนจะใช้สายตามองเธอที่นั่งคว่ำขาเป็นรูปตัวเอ็ม

“แล้วไม่ตอบเหรอคะ พี่ฝ้ายดาวบริหารปีสามเชียวนะ”

“ตอบทำไม ตัวจริงอยู่นี่”

ร่างบางถูกเสือดึงเข้าไปสวมกอด เขาฝังปลายจมูกสูดลมที่ลำคอเธออย่างหลงใหล

การได้เป็นผู้ชายคนแรกของส้มหวาน มันทำให้เสือรู้สึกดีแทบบ้า กระปี้กระเป่าจนอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวเลย แต่คนที่โดนกอดมุ่นคิ้วคิดหนักกับสาวๆ ของอีกฝ่าย

แอปพลิเคชันสีรุ้งมีแต่สาวสวยทักเขามา จนเธอเริ่มสนใจอยากลองเล่นกับเขาบ้างแล้ว ถ้าให้เขาเล่นคนเดียวแบบนี้ก็ไม่ยุติธรรมกับเธอสิ

จะตามเสือร้ายทันได้ยังไง ถ้ายังเดินตามหลังหนึ่งก้าวน่ะ

“เราเล่นไอจีไม่เป็น พี่สอนเราเล่นบ้างสิ” เธอพูดขึ้นพลางผละตัวออกแล้ววาดรอยยิ้มบางๆ

“ไม่เคยเล่นเหรอ”

“อื้อ ไม่เคยค่ะ”

“ถามจริง”

ส้มหวานเอียงคอมอง มันแปลกเหรอที่เธอไม่เคยเล่นพวกแอปพลิเคชันแนวนี้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้จักแต่แค่ไม่ใคร่จะเล่น

“ก็ไม่รู้จะเล่นทำไม แค่เอาไว้ลงรูปไม่ใช่เหรอ เราไม่ค่อยถ่ายรูปก็เลยไม่ได้เล่นกับเขา”

คำตอบของเธอทำเสือพ่นลมขำ มันเป็นแหล่งสื่อบันเทิงที่มีหลายลูกเล่น ไม่ใช่แค่เอาไม่ลงรูปอย่างเดียวหรอก แต่คนที่ไม่ค่อยเข้าถึงโซเชียลก็พอเข้าใจได้

สมัยก่อนเธอเป็นหนักกว่านี้อีก ตอนเตรียมสอบเข้าหมอเธอลบทุกแอปทิ้งชนิดที่ติดต่อไม่ได้ นอกจากส่งข้อความไปหาผ่านอีเมลหรือถ้าด่วนมากก็โทรหาเอา

“พี่ช่วยสอนเราหน่อยสิ เราอยากเล่นเป็นบ้างค่ะ”

“โหลดมาเล่นสิ เดี๋ยวพี่คอยถ่ายรูปลงให้เธอเอง”

“จริงเหรอ”

“จริงดิ”

เสือแค่นยิ้มเอ็นดูเธอ ส้มหวานหยิบมือถือมาโหลดแอปทันที ระหว่างที่รอโหลดก็ถูกเสือคลอเคลียไม่หยุด

เขานวยนาดทิ้งตัวซบกลางอกเธอ แขนกอดรัดเป็นงูเหลือมจะเขมือบไก่ฟ้า ใบหน้าซุกไซ้ลำคอแล้วก็หน้าอกเธอไม่หยุด มือก็ซุกซนฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนร่างเธอ

“โหลดแล้ว สอนเราสมัครหน่อยสิ”

“ไหนมาเดี๋ยวช่วย”

เสือจับเธอหันหลังให้นั่งพิงอก เขากอดเธอจากด้านหลังแล้วช่วยสมัครบัญชีผู้ใช้ใหม่ ซึ่งแน่นอนว่าเสือร้ายรู้ทั้งชื่อผู้ใช้และรหัสเข้าของเธอด้วย

บัญชีชื่อผู้ใช้ SOMWAAN1401 ถูกตั้งโดยส้มหวานเอง ไม่รู้จะตั้งชื่อยังไงให้ดูมีสไตล์ เรียบง่ายแบบนี้ก็เหมาะกับตัวเธอดีเหมือนกัน

ส้มหวานก็คือชื่อเธอ ส่วนตัวเลขคือเมื่อวานที่เธอกับเขามีอะไรกัน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเลขนี้ใครเป็นคนกำกับไว้

“เราเปิดไอจีวันแรกแล้ว... ฟอ- ฟอลกันมั้ย” เธอเงยหน้ามองเขาหลังจากสมัครเสร็จเรียบร้อย

เสือหยิบมือถือของตัวเองเข้าแอป พอพิมพ์ชื่อในช่องค้นหาก็กดฟอลโล่วแบบไม่ต้องคิดอะไรเลย

“ทำไมคนติดตามพี่เยอะจังเลยคะ” เธอเบิกตาโตกับตัวเลขผู้ติดตามของเขา คนตามเหยียบหลักแสนนี่ไม่ใช่น้อยๆ เลย

“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”

“คะ”

“ฟอลแล้วครับ”

ส้มหวานสติหลุดกับคำพูดลงท้ายของเสือ เขาพูดคะขาได้เจ้าชู้สุดๆ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนติดตามเยอะขนาดนี้ นี่เธอก้าวขาไปเป็นเหยื่อให้เสือเคี้ยวเล่นแล้วหรือเปล่า

พอแหงนหน้าขึ้นมองก็พบว่าเขาหลุบตามองมา เธอเลยรีบหาเรื่องชวนคุยก่อนที่หน้าจะไหม้ไปมากกว่านี้

“ละ- แล้วฟีเจอร์ต่างๆ มันใช้ยังไงเหรอคะ” เธอตะกุกตะกักขึ้นมา เมื่อสบสายตามีเสน่ห์ของอีกฝ่าย

“มันมีฟิลเตอร์ตลกๆ ให้ใช้ด้วยนะ”

“จริงเหรอ ไหนเปิดให้เราเล่นบ้างสิ”

“มาสิ เดี๋ยวช่วยหาให้เล่น”

เสือคว้าโทรศัพท์มือถือเธอไปเล่น เขาวางคางบนศีรษะเล็กแล้วก็เปิดหาฟิลเตอร์ตลกๆ เล่นกัน เล่นไปสักพักก็หัวเราะคิกคักกันอยู่สองคนบนเตียง

ช่วงบ่ายเสือสั่งราเมงมาให้ส้มหวานโดยเฉพาะ เธอนั่งซดน้ำซุปอย่างเอร็ดอร่อยระหว่างรอเขาซักแห้งเสื้อผ้าให้ ไม่งั้นก็คงไม่มีชุดใส่กลับคอนโดตอนเย็น

กริ่ง

“พี่เสือมีคนมาหาค่ะ”

เธอกำลังกินอร่อยเลย แต่ดันมีคนมากดออดหน้าห้องเสือก่อน คนที่เอาผ้าเข้าเครื่องปั่นแห้งอยู่เลยชะโงกหน้ามาหา

“ใครมา”

“ให้เราไปเปิดเหรอคะ”

“แค่ดูว่าใครมาก็พอ”

ส้มหวานพยักหน้ารับ เธอลุกขึ้นเดินไปส่องดูที่หน้าจอสี่เหลี่ยม ก่อนจะเบิกตาโตหัวใจกระตุกวูบคล้ายจะเป็นลม

คนตัวเล็กที่สวมแค่เสื้อยืดตัวโคร่งตัวเดียววิ่งมาหาเสือ สีหน้าตื่นตกใจเมื่อเห็นแขกไม่ได้รับเชิญยืนกดออดซ้ำๆ อยู่หน้าห้อง ทำเสือแตกตื่นตามไปด้วยอีกคน

“มีอะไร” เขาเลิกคิ้วใส่เธอที่ซอยเท้าอยู่กับที่ พลอยใจเต้นรัวไปด้วยกับท่าทางตื่นกลัวของอีกฝ่าย

“แย่แล้ว... พี่สิงห์ค่ะ พี่สิงห์มา”

“ฉิบหายแล้วพ่อมึงเอ้ย”

“ทำไงดีคะ ระ- เราต้องทำยังไง”

ส้มหวานสติแตกกระเจิง ถ้าเกิดสิงห์รู้ว่าเธอมากกตัวที่ห้องเสือทั้งวันทั้งคืน มีหวังโดนโทษประหารสถานเดียวแน่

“ไปแอบข้างในก่อน” เสือจูงมือเธอเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้าก่อน พอเรียบร้อยแล้วถึงได้เดินไปเปิดประตูให้สิงห์

“ทำเหี้ยอะไรอยู่ ชักว่าวเหรอไอ้สัดช้าฉิบหาย” สิงห์สบถใส่สีหน้าหงุดหงิด ยืนรอนานจนรากจะงอกทิ่มดินอยู่แล้ว

“ชักว่าวเหี้ยไรล่ะ กูซักผ้าอยู่ต่างหาก” เสือกระแอมไอแล้วยกมือขึ้นถูปลายจมูก แต่ยังยืนจังก้าไม่หลบอีกฝ่าย

“หลบดิ จะยืนขวางทำห่าอะไร”

“แล้วมึงมาห้องกูทำไมเนี่ย”

“ไม่มีที่ไป”

“ไม่มีเหี้ยอะไร เด็กมึงก็ตั้งเยอะ”

สิงห์ไม่ตอบแต่ผลักเสือให้พ้นทาง ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนอนที่โซฟาเจ้าของห้อง ยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากแล้วหลับตาลง

“อย่าบอกนะว่าคิดถึงเมียเก่าก็เลยมานี่”

“แสนรู้จังวะ”

“ไอ้สัด”

เสือยกมือขึ้นตบหน้าผากเครียด ร่างกายมันเกร็งอัตโนมัติที่เหลือบมองไปห้องนอน เขาเลยเดินไปปิดประตูห้องแล้วยืนเกาหัวแกรกๆ อยู่ข้างโซฟา

“สั่งอะไรมาแดกวะ ราเมงเหรอ” สิงห์พูดแต่หลับตาอยู่ แค่ได้กลิ่นที่หอมตลบอบอวลก็รู้แล้ว

“ถ้ามึงจะแดกเดี๋ยวกูสั่งให้ใหม่”

“กูแดกมาแล้ว แค่ได้กลิ่นแล้วนึกถึงน้องกู ไอ้เด็กนี่ชอบกินราเมงฉิบหาย”

พอพูดถึงน้องสาวเสือก็ยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้น หลุบตามองเพื่อนรักที่นอนหลับตาหนุนแขนสบายใจเฉิบ แต่ตัวเขาใจเต้นนำไปหลายขุมแล้ว

“แล้วมึงทำเหี้ยอะไรเนี่ย จะมานอนกลางวันที่ห้องกูเหรอไอ้สิงห์ ที่นี่ไม่ใช่เตรียมอนุบาลนะไอ้ห่าหนิ”

“ก็กูเบื่อห้อง มึงจะพาหญิงมาเอาหรือไงล่ะ”

“ไม่มีเว้ย”

เขารีบปฏิเสธเหมือนกลัวความผิด เพื่อนกันมาตั้งนานก็รู้ดีอยู่แล้วว่าอาการนี้ของสิงห์คืออะไร เลิกกับเมียที่คบมาตั้งแต่มัธยมปลายก็เลยเจ็บหนักอย่างที่เห็น

แต่ประเด็นคือส้มหวานหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ป่านนี้จะหายใจออกหรือเปล่าก็ไม่รู้ นึกว่าเล่นซ่อนหาชู้กันอยู่

“ถ้าไม่มีก็ให้กูอยู่แปปนึง หายเบื่อละเดี๋ยวกลับเอง”