ตอนที่ 28 หมดสภาพเสือร้าย

“พี่เสือ...”

ส้มหวานเบิกตากว้าง ทุกคนในวงเหล้าแทบกระเจิงแตกกระจายกันไปคนละทิศละทาง ไม่มีใครคาดคิดว่าเสือจะพุ่งชาร์จตัวไวขนาดนี้

ฟ้ากับนานะยกมือป้องปากตกใจ สร่างเมาในทันทีที่เสียงทุ้มต่ำตวาดกร้าว จนคนรอบข้างหันมามองเป็นตาเดียว

“กูถามว่ามึงจะทำเหี้ยอะไรแฟนกูหะ!” เสือพุ่งตัวเข้าไปกระชากคอเสื้อรุ่นพี่หน้าตี๋

เขาง้างหมัดจะอัดใส่หน้าอีกฝ่าย แต่ส้มหวานรีบเอาตัวไปขวางหน้าไทเกอร์ไว้ก่อน

“อย่านะพี่เสือ”

“เธอหลบดิ”

“พี่เสือตั้งสติหน่อยได้มั้ยคะ”

ภาพวันที่เขากระทืบเต้ยังอยู่ในหัว บวกกับตอนนี้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งหึ่งเต็มตัวเขา ให้เดาก็คงนั่งดื่มหนักไม่พัก ตอนนี้ก็เลยควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่อยู่

“เธอทำไรวะ นี่จะปกป้องมันเหรอ” เสือเริ่มหาเรื่องเธออีกคน เขาขมวดคิ้วนิ่วหน้ากับอาการหัวร้อนผ่าว

“ไม่ใช่สักหน่อย แต่พี่เสือใจร้อนเกินไปแล้วต่างหาก”

“เห็นแฟนจะจูบกับผู้ชายคนอื่นให้เย็นยังไงไหววะเธอ”

ร่างสูงกำยำพยายามดันตัวเธอให้หลบ แรงส้มหวานน้อยนิดเหมือนเป็นมดตัวนิดที่ดันหินก้อนใหญ่อยู่

เจ้าหญิงพุ่งตัวเข้าไปช่วยคลี่คลายสถานการณ์ ยกมือยันอกเสือให้ถอยไปก่อน แล้วจับส้มหวานมาหลบข้างหลังเธอแทน

“พี่เสือใจเย็นก่อนสิ มันเป็นแค่เกม พี่ไทเขายังไม่ทันได้ทำอะไร เค้าเอามือยันออกได้ทัน สาบานให้ท้องผูก 3 วันเลย” เธอพูดรัวเร็วจนพ่นลมหายใจหอบเหนื่อยออกมา

“ใช่ๆ สุดหล่อ มันเป็นแค่เกมนะ” ฟ้ารีบช่วยแก้ต่างให้อีกคน แล้วทุกคนที่เหลือก็พร้อมใจกันพยักหน้าหงึกหงักทันที

เสือมุ่นคิ้วเครียดหนักกว่าเดิม มองส้มหวานที่สบตาคล้ายคนจะร้องไห้ คงไม่ชอบใจที่เขาโมโหร้ายแบบนี้ คราวก่อนที่เขาไปกระทืบรุ่นพี่เธอก็ตัวสั่นกลัวทีนึงแล้ว

แต่ถามหน่อย เห็นแฟนตัวเองจะจูบกับผู้ชายอื่น การที่เขาแค่กระชากคอเสื้อยังไม่สาวหมัดใส่ ถือว่าใจโคตรจะเย็นแล้ว

“เจ้าหญิงพูดจริงมั้ยเธอ” เขาหันไปคุยกับส้มหวาน พลางผ่อนปรนลมหายใจหนักๆ ทิ้งออกมา

“มันเป็นแค่เกมในวงเหล้าเฉยๆ เองค่ะ” ส้มหวานเสียงสั่นเครือในลำคอ มือเกาะแขนเจ้าหญิงไว้ไม่ปล่อย

“งั้นก็เลิกเล่นได้ละ กลับบ้านเดี๋ยวนี้”

“พี่เสือ”

“บอกว่ากลับไง”

เสือไม่สนใจว่าเจ้าหญิงจะเอาตัวขวางไว้ เขาสอดมือเข้าไปจับแขนส้มหวานแล้วออกแรงดึงเธอเข้าหาตัว จนกระทั่งคนตัวเล็กเซถลามาชนอกเขาเข้าอย่างจัง

“พี่เสือปล่อยเรานะคะ... พี่อย่าจับเราแรงสิ” เธอพยายามจะบิดข้อมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ

ปกติก็แรงเยอะอยู่แล้ว พออยู่ในอารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็รั้งเสือไว้ไม่ไหวอยู่ดี

“จะพาเพื่อนเค้าไปไหนเนี่ยพี่เสือ” เจ้าหญิงจับแขนอีกข้างของส้มหวานไว้

“ผัวเมียจะเคลียร์กัน”

“เราไม่ใช่เมียพี่นะ”

“แต่เดี๋ยวพี่มาคิดบัญชีแค้นเธอทีหลัง”

เสือมองส้มหวานด้วยสีหน้าดุๆ ก่อนจะตวัดสายตามองเจ้าหญิง พร้อมกับชี้หน้าเธออย่างเอาเรื่องหนัก โทษฐานพาส้มหวานเถลไถลไม่เข้าเรื่อง

“ถ้าพี่มันทำนิสัยไม่ดีรีบโทรหาเค้าเลยนะส้มหวาน!”

เสียงเจ้าหญิงตะโกนไล่หลังมา ส่วนส้มหวานก็ถูกเสือลากแขนออกจากร้านไป เสียงดนตรีเริ่มเบาลงเมื่อทั้งคู่ออกมาอยู่ที่ลานจอดรถ

เสือจับส้มหวานยัดเข้าไปในรถจี๊ปลูกรัก เขาขับรถตรงไปยังคอนโดเธอ ก่อนจะคว้าแขนร่างบางแล้วจับมือให้ขึ้นห้องไปด้วยกัน

“พี่เสือเป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย” เธอมุ่นคิ้วใส่เขาที่จัดการเอาคีย์การ์ดห้องไปเสร็จสรรพ

“ไม่โกรธดิแปลก แฟนตัวเองเล่นเกมบ้าอะไรวะ”

“เราก็ไม่ได้จะจูบสักหน่อย ทำไมพี่ไม่ฟังเราบ้าง”

พอเสือไม่ยอมลดอารมณ์ลง ส้มหวานก็เพิ่มอารมณ์โกรธให้เท่าเขา จนทั้งคู่มายืนทะเลาะกันใจกลางห้องพอดี

แม้เสียงจะดังสู้ไม่ได้ แต่การที่เธอดื้อรั้นใส่เขา มันทำให้เสือควบคุมอารมณ์ร้อนไว้ไม่อยู่ ปากน้อยๆ เวลาเถียงน่าจับจูบให้ปากแตกซะให้เข็ด

“เห็นแบบนั้นจะทนไหวเหรอ ถามหน่อย”

“พี่ก็ไม่เห็นต้องสนใจ... อื้อ”

สุดท้ายก็แพ้ให้เสียงในหัวที่รบเร้า เสือรั้งท้ายทอยเธอเข้ามาประกบจูบ ลงโทษที่ต่อปากต่อคำไม่เลิก

เขาบดขยี้รอยจูบเธอรุนแรงจนปากชา ลิปสติกบนริมฝีปากแทบจะหายไปทั้งหมด ปากทั้งซีดและบวมเจ่อขึ้นมานิดๆ

โกรธมากเท่าไหร่ก็จูบเธอแรงมากเท่านั้น จูบแรงจนฟันกระทบกระทั่งกันตรงมุมปากเสือจนเลือดซิบ ส้มหวานเบ้หน้าใช้มือดันอกเขาออกทันที

“เราเจ็บนะ”

“ดื้อเอง”

“พี่เสือ- อึก”

เธอถูกเขาดึงเข้าไปจูบอีกรอบ แต่คราวนี้ลิ้นของเสือเลียเข้าที่ปาก กลิ่นเลือดจากเขามันคลุ้งอยู่ในโพรงปากเธอด้วย

“พี่เสือเราเจ็บปาก พี่ทำไมต้องจูบแรงด้วย” มือเธอยันอกเขาไม่ให้เข้ามาจูบอีกรอบ ปากก็หอบหายใจเหนื่อย

“จะกัดให้ปากแตกด้วย ทำตัวไม่น่ารักเลยว่ะรู้ตัวมั้ย”

“เราก็ไม่น่ารักพอให้พี่อวดอยู่แล้วนี่...”

“อย่าพูดในลำคอดิหมวยจิ๋ว มองหน้าแล้วก็พูดใหม่ดิ๊”

เสืออารมณ์ร้อนและดูโมโหร้าย แต่เขาไม่เคยคิดจะทำร้ายผู้หญิง อย่างมากก็ขอแค่สั่งสอนด้วยการกัดปากนี่แหละ จะได้เลิกเถียงคอเป็นเอ็นใส่ผู้ใหญ่สักที

“ใช่ เราทำตัวไม่น่ารักแล้วก็ไม่ต้องมารักสิ แล้วเราก็จะไม่ขอให้พี่มารักเราแล้วด้วย จะไปรักใครก็ไปเลย”

ส้มหวานพรั่งพรูทุกความน้อยใจออกไป แต่ลงท้ายประโยคด้วยการไล่เขา ทำเสือเกือบขาอ่อนแรง น้ำเสียงอ่อนฮวบลงทันทีตอนตอบกลับไป

“เธอไล่พี่เหรอ...”

“อื้อ เราไล่พี่”

“เออ งั้นพี่ไปจริงนะเว้ย”

“อ้อ อยากไปก็ไปเลย”

เสือหน้าเสียไปต่อไม่เป็น แววตาเขามันสั่นไหว มองส้มหวานที่จ้องตาอย่างดื้อรั้น

“ให้โอกาสพูดใหม่อีกรอบ ถอนคำพูดแล้วจะไม่ไป” เขาดึงหน้าตึง ทั้งดึงเชิงแล้วก็ดึงหน้าใส่ไม่ยอมแพ้ก่อน

“ตามใจสิคะ พี่อยากจะไปไหนก็ตามใจเลย”

“เธอไม่รั้งพี่หน่อยเหรอวะ”

“อย่าลืมล็อคประตูให้ดีนะคะ”

ว่าแล้วเธอก็เดินผ่านหน้าเขาไป ไม่สนใจคนอารมณ์ร้ายที่จูบเธอจนปากบวมเจ่อ

แต่ยังก้าวขาไปไม่ถึงไหน น้ำหนักตัวจากเสือก็โถมใส่จากด้านหลัง พร้อมเรียวแขนแกร่งที่กอดรั้งเธอไว้ ใบหน้าเขาซบลงที่ข้างซอกคอเธอแล้วพูดเสียงแผ่วในลำคอ

“ไม่เอาแบบนี้ดิเธอ... อย่ามาเดินหนีกันแบบนี้นะเว้ย”

“อารมณ์เย็นแล้วค่อยคุยกันค่ะ”

“เย็นแล้วนี่ไง... พี่ใจเย็นแล้วเธอ”

หมดสภาพเสือร้ายที่คนอื่นเห็น เวลานี้มีแต่แมวน้อยตัวโข่งกำลังเสียงสั่น แค่เห็นเธอเดินหนีใจเขาก็สั่นวูบแล้ว

“เธออย่าใจร้ายกับพี่ขนาดนี้ได้มั้ยวะ” เสือเสียงสั่นราวกับคนจะร้องไห้

“พี่เสือ...”

“ยอมแล้ว พี่ยอมเธอ... ยอมทุกอย่างเลย”

ส้มหวานมุ่นคิ้วตงิดใจ เสียงเขามันสั่นมากแล้วก็พูดอู้อี้ในลำคอด้วย เธอก็เลยหมุนตัวหันกลับไปหา จับใบหน้าเขาด้วยสองมือให้เงยขึ้นมอง

เสือร้ายน้ำตาคลอเบ้า กอดรั้งเอวบางมาแนบกาย แล้วซบลงที่ลาดไหล่เล็กของส้มหวาน

“พี่เสือ... ร้องไห้เหรอคะ” เธอสติหลุดกับภาพที่ได้เห็น คนตัวโตเท่ายักษ์กำลังน้ำตาคลอซุกอ้อนเธออยู่

“ก็ทั้งบอกจะเอาผัวใหม่แล้วมาเดินหนีอีก ใครจะไม่ร้องวะ”

“เราไม่ได้จะเอาจริงสักหน่อย เจ้าหญิงบอกให้พูดแบบนั้นพี่จะได้เลิกกั๊กเรา”

พอได้ยินว่าสิ่งที่เธอพูด ไม่ได้มาจากความรู้สึกจริงๆ เสือก็ผละใบหน้าออกแล้วยิ้มดีใจ แต่น้ำตายังคลอเบ้าอยู่รอมร่อ

“ไม่ได้คิดจะพูดเองใช่มั้ย... เธอไม่ได้จะหาผัวใหม่นะ”

“เราไม่ได้คิดเลยค่ะ แต่จะคิดถ้าพี่เสือทำแบบวันนี้อีก”

เสือเบะปากตั้งท่าจะงอนกลับ แต่ก็ได้ไม่นานเพราะรู้ว่าตัวเองผิด ส้มหวานกลั้นยิ้มขณะจับใบหน้าเขาไว้นิ่งๆ

“ไม่เอาผัวใหม่ดิหมวยจิ๋ว อย่าเอาผัวใหม่นะเธอ... มีพี่เป็นผัวเธอคนเดียวก็พอแล้ว”

“ไหนบอกว่าเราเป็นน้องสาวไงคะ ตอนนี้จะมาบอกว่าเป็นผัวเผอได้ยังไงล่ะ”

พอถูกพูดจี้ใจจำ น้ำตาเม็ดเป้งก็ไหลออกจากตาเขา ทำเอาส้มหวานต้องดึงคนตัวใหญ่เข้ามากอดปลอบ พร้อมกับโคลงตัวไปมาเหมือนกล่อมเด็กทารกเข้านอน

บทที่ส้มหวานแสร้งใจแข็งใส่ มันทำให้เสือกลัวจะเสียเธอไปจริงๆ แค่คิดว่าเธอไปเป็นของคนอื่น เขาก็ของขึ้นแล้ว

“โอ๋ๆ ไม่เอาใหม่แล้วค่ะ ไม่ต้องร้องไห้แล้วพี่เสือ”

“อย่าเอาผัวใหม่นะเธอ ไม่เอานะคะเด็กดี”

เสือกอดเธอแน่น ซุกหน้าแนบที่ลำคอส้มหวาน ราวกับกลัวว่าเธอจะหนีไปมีผัวใหม่อย่างที่ขู่ก่อนหน้านี้

“ก็ไม่เอาแล้วนี่ไงคะ... ตัวใหญ่ใจน้อยจริง”