ตอนที่ 4 เสียจูบแรก

เดี๋ยวก่อนแอลลี่" ไนซ์จับแขนเรียวของเธอเพื่อให้ร่างเล็กนั้นหยุดก่อน เขาหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นมาแล้วเทก้อนน้ำแข็งห่อใส่แล้วเดินมายังร่างเล็ก

"ประคบน้ำแข็งแบบนี้จะทำให้ผ่อนคลาย ไม่ปวดตา แล้วตาก็จะไม่บวมช้ำนะ" ไนซ์พูดพร้อมกับเลื่อนฝ่ามือไปยังท้ายทอยของแอลลี่แล้วจับให้หงายขึ้นนิดหน่อย ส่วนมือข้างที่ถือผ้าห่อน้ำแข็งไว้ ค่อยๆ วางประกบไปที่ดวงตาคู่สวยของแอลลี่ที่ตอนนี้ยังบวมแดงอยู่ แอลลี่หลับตาลง เธอรู้สึกเย็นสบายที่รอบดวงตาจริงๆ

นานหลายนาทีที่ไนซ์ประคบดวงตาให้กับแอลลี่ ส่วนสายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างกับตกอยู่ในภวังค์ เขาค่อยๆขยับใบหน้าไปใกล้แอลลี่โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวเพราะมีผ้าประคบตาปิดอยู่ ในขณะที่ริมฝีปากของไนซ์กำลังจะแตะลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มของแอลลี่ กลับมีเสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน

"เห้ย! ทำอะไรวะ?" หลังจากจบประโยคนั้นก็มีเสียงอื่นตามมาทันที

ตุ๊บบบ ผลั่กก

แอลลี่ตกใจเป็นอย่างมากเมื่ออยู่ๆ ผ้าปิดตาก็หลุดออก เธอมองเห็นฟาบริซกำลังคร่อมร่างของไนซ์พร้อมกับกำปั้นหนักๆ ที่กำลังต่อยไปที่ใบหน้าของไนซ์ แอลลี่ตกใจรีบเข้าไปห้ามทันที

"หยุดเดี๋ยวนี้นะฟาบริซ นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย ต่อยเพื่อนฉันทำไม" แอลลี่ตะคอกใส่พร้อมกับดึงร่างของไนซ์ขึ้นมาจากพื้น

"กล้ามากถึงขนาดมายืนจูบกันหน้าบ้านเลยนะ มันไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอ เป็นผู้ชายประสาอะไรวะแม่งไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย" ฟาบริซตะคอกใส่ไนซ์ ในขณะที่ไนซ์ได้แต่นิ่งเงียบ

"จูบบ้าจูบบออะไร นายเพี้ยนหรือเปล่า ไนซ์เขาไม่ได้จูบฉันสักหน่อย เขาแค่ช่วยฉัน"

"ช่วยเหรอ ... อ้อ.. ถ้าอยากมากนักทีหลังก็ทำกันข้างนอกให้มันเสร็จก่อน แล้วค่อยกลับมาบ้านนะ" ฟาบริซพูดด้วยแววตาที่เย้ยหยัน ไนซ์ที่ได้ยินคำพูดของฟาบริซก็เริ่มที่จะโมโหเหมือนกัน

"พูดเหี้ยไรของมึงวะ" ไนซ์ตะคอกใส่ฟาบริซ

"ไนซ์กลับไปก่อนนะ เราขอร้องล่ะ ไว้เดี๋ยวเราโทรหา" แอลลี่จูงมือไนซ์ให้เขาเข้าไปในรถแล้วปิดประตูลง รอจนรถของไนซ์ขับพ้นออกไป เธอจึงหันหลังกลับมาประจันหน้ากับฟาบริซแล้วจ้องมองเขาขเม็ง

"มองฉันแบบนี้ทำไม หรือว่าโมโหที่ฉันมาขัดจังหวะเลยอารมณ์ค้างจากไอ้หน้าจืดนั่น ถ้างั้นเดี๋ยวฉันช่วยสงเคราะห์ให้ไหมล่ะ" ฟาบริซพูดพร้อมกับเดินเข้าไปประชิดร่างเล็ก ลำแขนแข็งแรงของฟาบริซกอดรัดร่างเล็กไว้แน่นแล้วประกบริมฝีปากหนาเข้ากับริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมกับสอดลิ้นร้อนเข้าไปช่วงชิงความหวานในโพรงปากเล็ก ในขณะที่แอลลี่เบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อถูกขโมยจูบแรกโดยไม่ทันตั้งตัว

"อื้ออ...อ่อย อ๊ะ" (อื้อ..ปล่อยนะ) แอลลี่พูดเสียงอู้อี้พร้อมกับใช้ฝ่ามือดันไปที่อกแกร่งเต็มแรงจนฟาบริซต้องถอนจูบออกจากเธอ

เพี๊ยะ

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าของฟาบริซจนใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงตบ ฟาบริซหันกลับมามองคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยแววตาดุดัน

"กล้าตบฉันเหรอแอลลี่ ทีไอ้หน้าจืดนั่นยอมให้มันจูบได้จูบดี ผู้หญิงอย่างเธอมันต้องเจอผู้ชายอย่างฉันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ มานี่เลย" ฟาบริซพูดพร้อมกับอุ้มร่างเล็กขึ้นพาดบ่าทันที

"ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะฟาบริซ ไอ้หมาบ้า ไอ้โรคจิต" เสียงแอลลี่ตะโกนด่าทอร่างแกร่งที่กำลังอุ้มร่างเล็กของเธอพาดบ่าแล้วเดินดุ่มๆ จากสวนหย่อมของคฤหาสน์ด้านนอก เข้ามายังคฤหาสน์แอลตัน เสียงวี๊ดว๊าดโวยวายทำให้เซดริก มาลารินทร์ ฟาเบียน สายป่าน และแอลตัน ที่กำลังนั่งดื่มน้ำชายามบ่ายกันอยู่พากันวิ่งออกมาดูเหตุการณ์ ก็พบว่าตอนนี้ฟาบริซกำลังอุ้มร่างของแอลลี่พาดบ่าโดยศรีษะเล็กของเธอห้อยอยู่ด้านหลังของชายหนุ่ม แถมเธอยังดิ้นไปมาไม่ยอมหยุดจนชุดเดรสสั้นเกือบจะเลิกขึ้นไปสูงถึงบั้นท้าย ดีที่ว่าฝ่ามือหนาของฟาบริซวางปิดไว้อยู่

"แด๊ดขา มัมขา ช่วยหนูด้วยค่ะ ไอ้บ้าฟาบริซมันจะฆ่าหนูแล้ว" แอลลี่ตะโกนขอความช่วยเหลือทันที ในขณะที่ทุกๆ คนยืนดูเหตุการณ์กันอยู่แบบงงๆ

"เงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นเธอโดนดีแน่" เสียงฟาบริซตะคอกแอลลี่ด้วยความโกรธ แต่เธอเองก็ไม่ได้ลดราวาศอกแต่อย่างใด

"ไม่เงียบ แกมันบ้า ไอ้ซาดิสม์ ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะไอ้หมาบ้า" แอลลี่ตะโกนด่าลั่น เสียงแสบแก้วหูจนมัมป่านถึงกับต้องเอามือปิดหู

"นี่แน่ะ!! ไอ้บ้าเหรอ ไอ้โรคจิตเหรอ ไอ้ซาดิสม์งั้นเหรอ ปากดีนัก" ฟาบริซเค้นเสียงรอดไรฟันด้วยความเดือดดาล

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

เสียงฝ่ามือหนากระทบแก้มก้นของแอลลี่ดังลั่น คนโดนตีถึงกับใบหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ

"นี่มันอะไรกันฟาบริซ ตีน้องทำไม ปล่อยน้องลงเดี๋ยวนี้เลยนะ" เสียงมัมรินทร์ร้องสั่ง ทำให้ฟาบริซยอมปล่อยร่างของแอลลี่ลงจากบ่า แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังจับข้อมือของเธอแน่น ไม่ยอมให้คนตัวเล็กอยู่ห่างจากตัว

"เกิดเรื่องอะไรขึ้นแอลลี่ ไหนบอกมัมซิ" มัมป่านเอ่ยถามลูกสาวคนโต

"หนูไปทานข้าวกับเพื่อนมาค่ะ แล้วเพื่อนก็พามาส่งจู่ๆ ฟาบริซก็มาต่อยเพื่อนหนูแล้วก็ฉุดกระชากลากถูหนูมานี่แหละ" แอลลี่ฟ้องมารดาของตนเป็นฉากๆ

"เพื่อนเหรอ? เพื่อนภาษาอะไรเขาจูบกันวะ" ฟาบริซโพล่งออกมาด้วยความโมโห

"แล้วฉันจะจูบกับใครมันไปหนักส่วนไหนของนายห๊ะฟาบริซ" แอลลี่ยังเถียงไม่หยุด ฟาบริซมองหน้าแอลลี่เขม็ง แววตาดุดันน่ากลัว ร่างแกร่งกระชากร่างเล็กเข้าหาตัวจนเธอเซถลามาปะทะกับอกแกร่งของเขา แล้วในวินาทีนั้นเอง....

จ๊วบบบบบบบ

ฟาบริซก้มลงประกบริมฝีปากบางของแอลลี่แล้วจูบเธออย่างดุเดือด ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากเล็กอย่างแรงเหมือนเป็นการทำโทษ ท่อนแขนแข็งแรงกอดรัดร่างเล็กจนแทบจะแนบเป็นเนื้อเดียวกัน

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงจังงัง มัมป่านถึงกับอ้าปากค้าง

"คุณพระช่วย/ตาเถรตกใต้ถุน" ทั้งมัมป่านและมัมรินทร์ร้องอุทานขึ้นมาพร้อมๆ กัน ส่วนแด๊ดแอลถึงกับกัดฟันกรอดสีหน้าดูเคร่งเครียด

"หยุดนะฟาบริซ ปล่อยน้องเดี๋ยวนี้" เสียงแด๊ดเซดริกเป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิต ฟาบริซยอมถอนจูบออกจากริมฝีปากบางของคนตัวเล็กแต่ไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดของตัวเอง

...

Write Talk: อ้าว..ฟาบริซ ทำไมไปจูบน้องเขาแบบนั้น ทำโทษแบบนี้ก็ได้เหรอ งง