แชร์

ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน
ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน
ผู้แต่ง: ปะการังเรืองแสง

บทที่ 1

ผู้เขียน: ปะการังเรืองแสง
ฉันกำลังจะทำเรื่องนี้จริง ๆ

ฉันเดินวนไปวนมาในห้องพักรับรองของห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมโรสมอนต์ หนึ่งในสถานที่หรูที่สุดของเมือง พยายามโน้มน้าวตัวเองว่านี่เป็นความคิดที่ดีแล้ว การจ้างหนุ่มขายบริการมาแกล้งปลอมเป็นคู่หมั้นเนี่ยนะ? พระเจ้าช่วยยกโทษให้ฉันด้วยเถอะ แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ

อดีตคู่หมั้นของฉันกำลังจะแต่งงาน และไม่ใช่กับใครที่ไหน... เขากำลังจะแต่งงานกับอดีตเพื่อนสนิทของฉันเอง ใช่ ฉันถูกหักหลังสองชั้นแบบแพ็กเกจ “ซื้อหนึ่ง แถมหนึ่ง” โดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองสมัครเอาไว้ ถ้ามีโปรแกรมสะสมแต้มสำหรับคนโง่ ฉันคงมีแต้มพอแลกกับการโดนตบหน้าแรง ๆ สักที พร้อมตั๋วเที่ยวเดียวตรงดิ่งสู่จุดต่ำสุดในชีวิตไปเลย

ให้เมินงานแต่งไปเลยงั้นเหรอ? ฉันก็อยากทำแบบนั้น แต่เอลีสอุตส่าห์โทรมาหาฉันด้วยตัวเองเชียวนะ! ชัดเลยว่าเธออยากเยาะเย้ยฉัน อยากทำให้ฉันอับอาย ฉันจะยอมให้เธอชนะไม่ได้ ฉันเลยตอบไปว่าฉันจะไปร่วมงาน ที่แย่ที่สุดก็คือ ฉันดันพูดไปว่าฉันจะไปกับคู่หมั้นสุดหล่อรวยล้นฟ้าน่ะสิ

“รวยเหรอ?” เธอหัวเราะ เหมือนไม่เชื่อฉัน

“ทายาทบริษัทใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศด้วยนะ” ฉันโกหกออกไป

“ฉันอดใจรอจะเจอเขาแทบไม่ไหวแล้วสิ”

วันรุ่งขึ้น ข่าวก็แพร่ไปทั่วแล้ว ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงตั้งแต่ที่ได้รับคำเชิญ เพื่อน ๆ ในกลุ่มของเราทุกคนก็รู้กันหมดว่าฉันจะไปร่วมงาน และที่แย่กว่านั้นคือพวกเขารู้ด้วยว่าฉันจะพาคู่หมั้นเศรษฐีพันล้านไปด้วย

ตอนนี้ นอกจากจะถูกบังคับให้ไปงานแล้ว พวกเขายังตั้งตารอชมโชว์อีกต่างหาก ถ้าก่อนหน้านี้มีโอกาสพอให้ถอนตัว ตอนนี้ก็ไม่มีเหลือแล้ว ยังไงฉันก็ต้องไป แต่ถ้าจะไปฉันจะไม่ไปในสภาพโดดเดี่ยว อับอาย และพ่ายแพ้แน่ ฉันต้องแสร้งเป็นคนที่ฉันไม่ใช่

การเสแสร้งแทบจะเป็นงานเสริมของฉันไปแล้วตอนที่คบกับแฟนเก่า ฉันทำแบบนั้นมาหลายปี แสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขากลับบ้านมาพร้อมกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนอื่นติดเสื้อ แสร้งทำเป็นไม่สังเกตเห็นคำแก้ตัวห่วย ๆ หรือสายตาที่เขากับเอลีสแอบแลกเปลี่ยนกันตอนคิดว่าฉันไม่เห็น

ฉันยังจำชุดที่ตัวเองใส่ได้ ที่ด้านนอกมีเสียงฝนตกดังเบา ๆ รวมถึงความเงียบหนักอึ้งภายใน

อะพาร์ตเมนต์ของเอลีสได้ หัวใจฉันเต้นแรงตอนที่ผลักประตูซึ่งแง้มทิ้งไว้ครึ่งหนึ่งเข้าไป แล้วเห็นภาพของพวกเขา

ชายคนที่ควรจะเป็นรักแท้ของฉัน นอนอยู่บนโซฟาตรงหว่างขาของเพื่อนสนิทฉันเอง

“อเล็กซ์?”

ทั้งคู่ชะงัก อเล็กซ์แค่ถอนหายใจและหัวเราะในลำคอ โดยไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความสำนึกผิด “โซอี้… ยังไงเรื่องของเราก็ไปไม่รอดอยู่แล้ว”

หัวใจฉันบีบรัด “ว่าไงนะ…?”

“โซอี้ เอาจริง ๆ นะ… เธอน่ะน่าเบื่อจะตาย” เอลีสพูดขึ้น

ฉันหันขวับไปทางเธอ

เธอยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า ม้วนปลายผมเล่นด้วยท่าทีดูแคลน “เธอพยายามจะเป็นคนสมบูรณ์แบบอยู่ตลอดเลย อยากเป็นแฟนที่ดี เพื่อนที่ดี คนที่ไว้ใจได้ แต่พูดกันตรง ๆ เถอะนะ เธอไม่ได้พิเศษอะไรเลยสักนิด”

คำพูดนั้นกระแทกเข้าจิตใจฉันเต็มรัก เพื่อนสนิทของฉัน คู่หมั้นของฉัน ทั้งคู่หัวเราะใส่หน้าฉันอยู่

“ไม่มีใครจะเลือกคนแบบเธอหรอก โซอี้” เอลีสพูดต่ออย่างไร้ปรานี “เธอน่ะเหมาะแค่กับบทตัวประกอบในชีวิตของคนอื่นเท่านั้นแหละ”

ตอนนั้นเองที่ฉันได้รู้ว่าฉันไม่เคยเป็นผู้หญิงที่อเล็กซ์ต้องการเลย และบางทีฉันอาจไม่เคยเป็นผู้หญิงที่ใครต้องการเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น ถ้าฉันชนะในชีวิตจริงไม่ได้ อย่างน้อยฉันก็จะชนะในเรื่องภาพลักษณ์ให้ได้

โทรศัพท์ฉันสั่นเตือน ฉันจึงรีบคว้ามาอ่านข้อความ [ผมกำลังไป แต่ถึงช้าหน่อยนะ]

ฉันกลอกตา สำหรับเงินที่ฉันจ่ายไปขนาดนั้น เขาไม่ควรทำพลาดในเรื่องง่าย ๆ แบบนี้เลย

“โซอี้? เธอไม่เข้าไปเหรอ?”

อแมนด้า เพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของฉันคนหนึ่งมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกำลังรอให้คู่หมั้นของฉันโผล่มาจากอากาศเสียเดี๋ยวนั้นเลย “คู่หมั้นฉันกำลังมาน่ะ ไว้เจอกันข้างในนะ”

ให้ตายสิ เขาอยู่ไหนแล้วนะ!?

ก่อนที่ฉันจะส่งข้อความไปอีกรอบ ฉันก็พบว่าโทรศัพท์ของฉันดับสนิท ฉันทำงานมาทั้งวัน ไม่มีเวลาเสียบชาร์จก่อนมาที่นี่เลย “เยี่ยมไปเลย! ทีนี้ถ้ามีอะไรพังขึ้นมาอีก ฉันจบเห่แน่”

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็มาถึง

แล้ว… พระเจ้าช่วย

ผู้ชายคนนั้นคือหายนะเดินได้ชัด ๆ เขาตัวสูง อย่างน้อยก็หนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร รูปร่างสมบูรณ์แบบราวกับถูกปั้นขึ้นมา เขาสวมสูทดำที่ตัดเย็บอย่างไร้ที่ติที่ซึ่งส่งแผ่ความมีอำนาจออกมาชัดเจน กลิ่นอายของเขาทรงพลังเสียจนรู้สึกได้ว่าบรรยากาศรอบตัวเขาสั่นไหว

ผมสีน้ำตาลเข้มของเขายุ่งเล็กน้อย แบบที่ดูตั้งใจให้มันยุ่ง และมีแต่ผู้ชายหน้าตาดีเกินมนุษย์เท่านั้นที่ทำได้โดยไม่ดูโทรม หนวดเคราเขาถูกตัดแต่งเรียบร้อย ใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีเทาอมฟ้าคมกริบของเขาทำเอาฉันแข็งทื่อไปชั่วขณะ

ฉันเคยเห็นแค่รูปเต็มตัวตอนเลือกเขาเท่านั้น และถ้าในรูปพวกนั้นนับว่าดูดีแล้ว ตัวจริงก็ดีกว่านั้นอีกหลายเท่า

สมองฉันว่างเปล่าไปหมด แล้วเท้าก็ขยับไปเอง ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ฉันก็คว้าแขนเขาไว้แน่นแล้วดึงเขาเข้ามาใกล้ “คุณมาสายนะ!” ฉันพูดเสียงแข็ง

เขาขมวดคิ้ว ชัดเจนว่าสับสน แต่ก็ไม่ได้ดึงตัวออก “ไงนะ?”

“ไม่มีเวลาแล้ว!” ฉันรีบพูดต่อ ไม่แยแสน้ำเสียงสงสัยของเขา “สรุปย่อ ๆ เลยนะ ฉันชื่อโซอี้ เบนเน็ตต์ อายุยี่สิบหกปี อดีตคู่หมั้นกับอดีคเพื่อนสนิทของฉันกำลังแต่งงานกัน และฉันต้องการผู้ชายหล่อ ๆ ที่แสร้งเป็นทายาทเศรษฐีมาเป็นคู่ควง เพื่อไม่ให้ฉันดูพ่ายแพ้หมดรูป”

ชายคนนั้นกะพริบตาช้า ๆ เหมือนพยายามประมวลผลทุกคำพูดอย่างระมัดระวัง เขาพยายามกลั้นหัวเราะอย่างเห็นได้ชัด “อืม… แล้วผู้ชายหล่อรวยคนนั้นคือใครล่ะ?”

“ก็คุณไงล่ะ” ฉันทำหน้าบูด “นั่นแหละฉันจึงจ่ายให้คุณมาไง แล้วก็จ่ายไปแพงด้วย”

เขาเอียงศีรษะ มองฉันด้วยสีหน้าขบขันมากกว่าสับสน

“งั้น…ผมได้ค่าจ้างเหรอ?”

ฉันถอนหายใจ

“นี่คุณบ้ารึไง? ช่างเถอะ ฉันไม่ได้อยากให้คุณฉลาดอะไร แค่หล่อก็พอแล้ว ยิ้มสวย ๆ แล้วแกล้งรักฉันหนึ่งคืนก็พอ จูบนิดแตะหน่อย ไม่มีอะไรมากมาย…”

มุมปากเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เต็มไปด้วยความขี้เล่น “เรื่องนั้น… ผมทำได้แน่”

หัวใจฉันเต้นสะดุดไปหนึ่งจังหวะ ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน แล้วทำไมเขามองฉันแบบนั้น?

“ยอดเยี่ยม” ฉันแสร้งทำเหมือนไม่สะทกสะเทือน แล้วดึงมือเขาพาเดินไปทางห้องจัดเลี้ยง “ไปเถอะ ฉันสายกว่านี้ไม่ได้แล้ว!”

ระหว่างที่เราเดินไปตามทางเดิน ฉันก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ยังไงก็เถอะ… เราต้องหาชื่อให้คุณก่อน”

เขาเลิกคิ้วขึ้นช้า ๆ ดูสนุกกับสถานการณ์นี้อย่างชัดเจน

“หาชื่อให้ผมงั้นเหรอ?”

“แน่นอนสิ! คุณต้องมีชื่อที่ฟังดูสมกับเป็นทายาทเศรษฐีหน่อย…”

ฉันหยิบกระดาษใบเล็ก ๆ ที่น้องสาวฉันทำรายชื่อสกุลดังในออโรเรียมาให้

เขาหัวเราะออกมาอย่างจริงใจ เสียงทุ้มลึก กังวานและมีเสน่ห์เหลือร้าย

“งั้นเอาเลย เลือกมาสักชื่อ” ฉันพูด

เขาหยุดคิดชั่วครู่ แล้วรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ก็กลับมาบนริมฝีปากอีกครั้ง “คริสเตียน เคนซิงตัน”

ก่อนที่ฉันจะทันได้ตอบอะไรกลับไป ประตูห้องจัดเลี้ยงก็เปิดออก และเอลีสก็ยืนอยู่ตรงนั้น เธอเบิกตากว้างเล็กน้อย ก่อนจะอุทานเบา ๆ… “เคนซิงตัน… จากโรงบ่มไวน์เคนซิงตันงั้นเหรอ?”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 30

    รถปอร์เช่ของคริสเตียนชะลอจนหยุดสนิทตรงหน้าบ้านของฉัน เครื่องยนต์ดับลง เหลือเพียงความเงียบระหว่างเราที่หนักอึ้งจนเหมือนมีคนที่สามอยู่ในรถด้วย เมื่อมองผ่านหน้าต่าง ฉันเห็นบ้านของฉันเหมือนเดิมทุกอย่างที่ฉันทิ้งไว้เมื่อหลายวันก่อน มันเรียบง่าย คุ้นเคย เป็นโลกที่แยกจากไร่องุ่นและคฤหาสน์ที่เราเพิ่งจากมาอย่างสิ้นเชิงตลอดทางขับกลับมาเกือบจะเงียบสนิท ความพยายามพูดคุยกันเล็กน้อยดับวูบลงอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเราทั้งคู่รู้ว่าคำพูดใด ๆ อาจทำลายการสงบศึกที่เปราะบางที่เราสร้างขึ้น คริสเตียนสุภาพ ถามว่าฉันสบายดีไหม ต้องการให้จอดที่ไหนไหม ฉันก็สุภาพไม่แพ้กัน ตอบเป็นคำสั้น ๆ เราแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ว่าเราไม่ได้นอนในห้องเดียวกัน ไม่ได้แบ่งปันเรื่องราวส่วนตัว ไม่ได้เต้นรำด้วยกัน และไม่ได้จูบกันเราทั้งคู่แสร้งทำเหมือนจะไม่มีความปรารถนาใด ๆ“ถึงแล้ว” คริสเตียนพูดในที่สุด มือยังวางอยู่บนพวงมาลัยทั้งที่รถจอดสนิท “ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง โซอี้ เบนเน็ตต์”ความเป็นทางการในน้ำเสียงที่เรียกชื่อเต็มของฉันเจ็บกว่าที่ควรจะเป็น“ขอบคุณค่ะ” ฉันตอบ น้ำเสียงนิ่งจนน่าประหลาดใจ “สำหรับการเคลียร์หนี้ของพ่อฉัน

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 29

    ฉันวิ่ง โดยไร้ทิศทาง ปราศจากจุดหมาย แค่หนีไปให้ไกล แค่หนีจากภาพนั้น หนีจากเขาภาพของคริสเตียนกับฟรานเชสก้าที่อยู่ใกล้กันจนเกือบจะจูบกันเผาไหม้อยู่ในใจฉันเหมือนรอยตราประทับร้อน ๆ “ไม่ต้องห่วง มันจบแล้ว” เขาพูดก่อนจะเดินออกไป ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าคำพูดนั้นหมายถึงอะไรฉันไม่ควรจะรู้สึกอะไร นี่เป็นแค่ข้อตกลง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น คริสเตียน เคนซิงตันไม่ได้มีภาระผูกพันเรื่องความซื่อสัตย์หรือความจงรักภักดีกับฉัน นอกเหนือจากที่ตกลงกันไว้ แล้วทำไมหน้าอกฉันถึงเจ็บเหมือนโดนต่อย ทำไมภาพถึงพร่ามัวไปด้วยน้ำตาที่ไม่ยอมหยุดไหลเท้าของฉันพาฉันผ่านสวน แล้วเข้าสู่ไร่องุ่น แสงจันทร์ส่องทางระหว่างแถวองุ่น ชุดสีน้ำเงินที่ดูสมบูรณ์แบบเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ตอนนี้พันขาฉันไว้ ทำให้หนีได้ช้าลง แต่มันก็ไม่สำคัญหรอกว่าฉันจะไปไหน ไม่มีทางหนีจากตัวเองได้ จากความรู้สึกทรยศที่กำลังฉีกหัวใจฉันในที่สุดฉันก็หยุด ฉันหายใจหอบอยู่ที่จุดชมวิวเล็ก ๆ บนยอดเขา จากตรงนั้น ฉันเห็นคฤหาสน์ที่สว่างไสว งานอีเวนต์ของอินฟลูเอนเซอร์ยังคงคึกคักอยู่เบื้องล่าง ร่างเล็ก ๆ เคลื่อนไหวเหมือนมดหลากสี เป็นไปได้อย่างไรที่บางสิ่งจะดูห่างไก

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 28

    มุมมองของคริสเตียน“ไม่ คริสเตียน นี่มันเกินไปแล้ว!”ผมรู้สึกว่านิ้วของโซอี้ที่หลุดออกจากมือผมไปแล้ว และก่อนที่ผมจะทันได้ตั้งตัว เธอก็ดึงตัวออกไป แล้วหายลับไปในฝูงชนอย่างรวดเร็วชั่วขณะหนึ่ง ผมได้แต่ยืนนิ่ง มองชุดสีน้ำเงินของเธอค่อย ๆ กลืนหายไปท่ามกลางสายตาสงสัยนับสิบคู่ที่มองสลับระหว่างผมกับร่างที่กำลังเดินหนีของเธอคุณปู่ของผมยังคงอยู่บนเวที สีหน้าเปี่ยมความภาคภูมิของท่านเริ่มเปลี่ยนเป็นความสับสนเสียงของท่านดังผ่านไมโครโฟน กลายเป็นเหมือนคำสั่งเสียมากกว่าเสียงเรียก“คริสเตียน? โซอี้?”ไม่มีเวลาให้คิด ประสบการณ์จากการเจรจายาก ๆ หลายปีสอนให้ผมรู้จักแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าได้ดีผมฝืนยิ้มให้ดูน่าเชื่อที่สุด แล้วก้าวขึ้นไปบนเวทีคนเดียว พลางโอบไหล่คุณปู่อย่างแนบเนียน“ขอโทษแทนคู่หมั้นของผมด้วยครับ” ผมพูดใส่ไมโครโฟน พยายามรักษาน้ำเสียงให้มั่นคง “โซอี้แค่กลัวเวทีนิดหน่อย โดยเฉพาะตอนที่ทุกสายตาจับจ้องอยู่ที่เธอ”เสียงพึมพำอย่างเข้าใจดังแว่วในกลุ่มคนดูผมแทบจะมองเห็นเหล่าอินฟลูเอนเซอร์กำลังคิดแคปชั่นกันอยู่ในหัวแล้ว “เจ้าสาวขี้อายแสนน่ารัก!”“เธอแค่รู้สึกซึ้งกับการประกาศจนต้องขอเวลาต

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 27

    ฉันมองตัวเองในกระจกในขณะที่กำลังทาลิปสติกเสร็จพอดี ชุดที่ฉันเลือกสำหรับงานนี้เป็นสีน้ำเงินเข้ม ตัดเย็บราวกับว่าถูกวัดมาพอดีตัวฉัน ผ้าไหมที่พลิ้วไหวเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลทุกย่างก้าว สร้างภาพลักษณ์ที่ดูประณีตซึ่งตัดกับความเรียบง่ายของการออกแบบ เช่นเดียวกับของขวัญอื่น ๆ ของคริสเตียน มันสง่างามโดยไม่ฉูดฉาด ดูดีมีรสนิยมโดยไม่มีความเกินเลยคริสเตียนลงไปตรวจความเรียบร้อยขั้นสุดท้ายก่อนแล้ว ทิ้งให้ฉันอยู่กับความคิดที่ว้าวุ่นของตัวเอง ทิ้งฉันไว้กับความคิดที่ไม่สงบ การสนทนาจากคืนก่อนยังคงก้องอยู่ในหัวของฉัน เขาที่ยอมรับว่ายังรู้สึกบางอย่างกับฟรานเชสก้า ฉันที่เปิดเผยความฝันที่ฝังลึกมานานในด้านการประชาสัมพันธ์ คนสองคนที่แตกสลายแสร้งทำเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบ ความย้อนแย้งนี้ยังอยู่กับตัวฉันเมื่อฉันเดินลงไปถึงไร่องุ่นที่จัดงาน ฉันก็แทบจำสถานที่ไม่ได้ ความสง่างามแบบชนบทของโรงบ่มไวน์ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นปรากฏการณ์ที่มีสีสัน ซึ่งดูเหมือนถูกดึงออกมาจากงานแสดงของตกแต่งโซเชียลมีเดียเลยทีเดียว ซุ้มลูกโป่งโทนสีพาสเทล หมอนอิงขนาดใหญ่วางกระจัดกระจายอย่างมีกลยุทธ์ ไฟระยิบระยับห้อยลงมาจากโครงโลหะ แม้แต่ชิงช้า

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 26

    คำถามแขวนอยู่ระหว่างเรา หนักอึ้งและหลีกเลี่ยงไม่ได้ คริสเตียนจ้องมองฉันเป็นเวลานาน ราวกับกำลังชั่งน้ำหนักว่าฉันสมควรที่จะได้ยินความจริงมากน้อยแค่ไหน จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างน่าประหลาดใจ ไม่ใช่รอยยิ้มที่มั่นใจที่เขาแสดงต่อโลก แต่เป็นบางสิ่งที่นุ่มนวลกว่า เกือบจะยอมจำนน“มันไม่ใช่สิ่งที่ลืมได้ในชั่วข้ามคืน” เขาโยนคำพูดของฉันกลับมา และไม่รู้ทำไม นั่นกลับเจ็บปวดกว่าคำตอบอื่นใดฉันเบือนสายตาไปทางอื่น อยู่ ๆ ก็รู้สึกสนใจลวดลายของพรมใต้เท้าของเรา คริสเตียนเดินเข้ามาใกล้ขึ้น แม้ว่าเขายังคงรักษาระยะห่างที่เหมาะสม“มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด” เขาอธิบาย “ผมไม่ได้รู้สึกรักเธออีกแล้ว ไม่อีกต่อไป แต่ผมรู้สึกถึงบาดแผลที่เธอทิ้งไว้” เขายกมือขึ้นเสยผม ท่าทางที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ฉันเริ่มจำได้ “การทรยศของเธอไม่ได้กระทบแค่ธุรกิจของครอบครัวผม แต่มันส่งผลกระทบต่อความสามารถในการ... ไว้ใจของผมด้วย”ความเปราะบางในน้ำเสียงของเขาทำให้ฉันตั้งตัวไม่ติด นี่ไม่ใช่ซีอีโอผู้มั่นใจ หรือเสน่ห์แพรวพราวที่ใคร ๆ เห็น แต่เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่มีแผลจากความรักที่ผิดพลาด เหมือนกับฉัน“ฉันเข้าใจมากกว่าที่คุณคิดนะ” ฉันพึมพำ ค

  • ว่าจ้างรัก เศรษฐีพันล้าน   บทที่ 25

    คำพูดของอเล็กซ์ยังค้างอยู่ในอากาศ หนักอึ้งไปด้วยนัยยะที่แฝงอยู่ ร่างกายของฉันตอบสนองอย่างขัดแย้งกัน อาการสั่นสะท้านต่อความทรงจำที่ทรยศหัวใจซึ่งฉันยังไม่อาจลืมเลือนไปได้หมดสิ้นก่อนที่ฉันจะเอ่ยตอบ เสียงเย็นชาและมีอำนวจควบคุมก็แทรกเข้ามาในจังหวะนั้น“ผมมาขัดจังหวะรึเปล่า?”คริสเตียนยืนอยู่ที่ฐานบันได มองมาทางเราด้วยสีหน้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ดวงตาของเขาที่ปกติมักจะอบอุ่นเมื่อสบตาฉัน ตอนนี้แข็งกร้าวราวกับหิน กรามของเขาเกร็งแน่น ท่าทางตึงเครียดอเล็กซ์ยิ้ม ก้าวถอยหลังไปแต่ไม่แสดงอาการกระดากอายแม้แต่น้อย“แค่รำลึกความหลังกับคู่หมั้นของคุณนิดหน่อยเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกันเองอย่างจงใจ “ผมกับโซอี้มี… อดีตร่วมกันมากมายน่ะครับ”คริสเตียนก้าวเข้ามาสร้างระยะห่างระหว่างเราอย่างมีจังหวะ วางตัวเองไว้ข้างฉัน แขนของเขาสอดรอบเอวฉันในท่าทางเป็นเจ้าของ ปลายนิ้วกดเบา ๆ ลงบนเนื้อผ้าบางเบาของชุดฉัน“อดีต ใช่เลยล่ะ” คริสเตียนตอบ เสียงของเขาเย็นจัด “บางสิ่งที่ควรอยู่แค่ในอดีต”เขามองฉันอย่างแรงกล้าแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปสบตาอเล็กซ์อีกครั้ง“แขกเริ่มเข้าห้องอาหารกันแล้ว ผมขอแนะนำให้คุณไปร่วมกับ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status