LOGINShare
ตอนที่ 15 เชื่อฟัง (1/2)
Last Updated:
2025-08-29 23:22:40-คนโปรด-
เขาไม่ได้โกรธอะไรไนท์กับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะคิดว่าไนท์ก็คงเป็นแบบนั้นตามปกติของเจ้าตัว และมันก็มีสัญญาณมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงไม่ได้รู้สึกตกใจมากนัก แต่เมื่อไนท์แสดงท่าทีที่คิดจะทำจริงจังขึ้นมา ภาพความทรงจำบางอย่างที่เคยอยู่ในหัวของคนโปรดก็ฉายวาบกลับเข้ามาอีกครั้ง [ย้อน] 4 ปีที่แล้ว “สวัสดีค่ะพี่ลักษณ์ ลูกชาย เจ้าบอม อยู่ม.ห้า เพิ่งย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่ สวัสดีพี่เขาสิลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอยืนข้างเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาดี “สวัสดีครับ” บอมเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ในใจมีความรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ “หวัดดีครับ” คนโปรดในวัยสิบแปดปี ยกมือขึ้นรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ยังไงน้าฝากดูบอมด้วยนะลูก ถ้าเห็นผ่านๆ แต่ถ้าเกิดมันไปกวนอะไรเรา บอกน้าได้เลยนะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยกับคนโปรดด้วยท่าทีฝากฝัง พลางตบบ่าลูกชายเบาๆ ราวกับกลัวว่าเด็กคนนี้จะสร้างความปวดหัวให้ผู้อื่นอย่างนั้นแหละ “ได้ครับ” “พี่คนโปรดเขาเรียนเก่งมากเลยนะ” เธอหันไปพูดกับลูกชาย “แล้วผมไม่เก่งเหรอ” บอมเงยหน้ามองแม่ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มฉายแววไม่พอใจเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจริงจังหรือเพียงพูดหยอกล้อกับผู้เป็นแม่ ส่วนคนโปรดได้แต่ยิ้มกับท่าทางของเด็กมาอยู่ใหม่ “เก่ง~ เราก็พัฒนาเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ไง” บอมมองมาทางคนโปรด “งั้นก็ให้พี่เขาสอนผมสิ” ดวงตาแวววับด้วยความท้าทายเล็กๆ … “รบกวนพี่เขา พี่เขาต้องอ่านหนังสือสอบ ใช่มั้ยลูก?” แม่ของบอ-มพูดด้วยน้ำเสียงเกรงใจ “อ่อ..ครับ แต่ว่าก็ติวให้ได้ครับ เพราะว่าถ้าได้ติวให้น้อง ก็เหมือนเป็นการอ่านทบทวนไปในตัวด้วย จะได้เปลี่ยนจากการนั่งอ่านหนังสืออย่างเดียวด้วยครับ” “อื้มม งั้นก็ เอาที่เราว่างก็แล้วกัน เข้าไปที่บ้านก็ได้นะ วันหยุด เพราะน้าไม่อยากรบกวนเวลาเราหลังเลิกเรียน ให้เราพักผ่อน” เธอพูดอย่างเข้าใจ ก่อนจะเสนอทางเลือกให้คนโปรดด้วยความใส่ใจ “ครับ ได้ครับ” “เดี๋ยวน้าให้ค่าขนม” “อ๋อ ไม่เป็นไรครับ” คนโปรดยกมือขึ้นปัดเล็กน้อย “ไม่เป็นไรไม่ต้องเกรงใจ คนกันเอง” เธอกล่าวก่อนจะหันไปมองรถที่กำลังแล่นเข้ามาจอดข้างถนน “ไปแล้วนะพี่ลักษณ์รถมาละ” เธอหันไปบอกลักษณ์พร้อมรอยยิ้ม ขณะจับไหล่ลูกชายให้เตรียมตัวขึ้นรถ “จ้ะ ไว้เจอกัน” “สวัสดีครับ” คนโปรดยกมือไหว้กล่าวลา ด้วยความสุภาพ “หวัดดีจ้ะ” แม่ของบอมโบกมือลาก่อนจะก้าวขึ้นรถไป . ณ บ้านขนาดกลางค่อนไปทางใหญ่ ภายในห้องของลูกชายคนเล็กของบ้าน ‘บอม’ “พี่โปรด” “ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ ปีเดียวเอง” หลังจากติวหนังสือกันไปได้สิบนาที บอมก็ลุกออกจากโต๊ะญี่ปุ่น ไปนอนแผ่บนเตียงกว้าง คนโปรดขมวดคิ้วงงเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้น “อ้าวเลิกติวแล้วเหรอ?” “มาติวบนนี้ดีกว่า นั่งเมื่อยละ” คนโปรดคิดดูแล้วก็เห็นด้วย เพราะก็เริ่มเมื่อยหลังแล้วเหมือนกัน เขาจึงหยิบเอกสารและหนังสือทั้งหมดขึ้นมาบนเตียง ขณะกำลังจะไปยกโต๊ะญี่ปุ่นขึ้นมาวางบนเตียง เจ้าของห้องก็พูดขึ้น “ไม่ต้องยกมา นอนติวเลยชิลล์ๆ จะยกมาทำไม เดี๋ยวก็นั่งเมื่อยเหมือนเดิม” ก็จริง คนโปรดวางโต๊ะลงที่เดิมก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆ บอม เขาพลิกหน้าหนังสือ เปิดไปยังโจทย์ที่ค้างไว้ก่อนหน้า ก่อนชี้ให้บอมดู “ต่อเลยนะ นี่ลองทำสมการข้อนี้ดู” .... บอมมองคนโปรดอย่างไม่ลดละ แววตาเหมือนมีบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาคร่อมอีกฝ่ายโดยไม่ให้ตั้งตัว “จะ จะทำอะไร?” คนโปรดเบิกตากว้าง พยายามขยับหนี “ออกไป ไม่เอา พี่ไม่ได้ชอบเธอ” “แล้วไงอ้ะ” บอมตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ “ไม่ ปล่อย” คนโปรดเริ่มโกรธที่อีกฝ่ายไม่ฟัง “อะไรอ้ะ เราก็ดีๆ กันอยู่ไม่ใช่เหรอ สอง-สามอาทิตย์ที่ผ่านมา” “พี่เห็นเราเป็นเพื่อน” คนโปรดสวนกลับขึ้นทันที ดวงตาสั่นไหวเล็กน้อยแต่เต็มไปด้วยความแน่วแน่ “เพื่อนอะไร พี่ก็ดูชอบผมนะ แล้วผมก็คิดว่าผมคิดไม่ผิดด้วย” คนโปรดเม้มปากแน่น ดันไหล่บอมให้ออกห่าง “ยังไงก็แล้วแต่ พี่ยังไม่พร้อม โทษ” เขารีบลุกออกจากเตียง “อุก!” ยังไม่ทันได้ตั้งตัว กำปั้นของบอมก็ซัดเข้าที่ท้องของคนโปรดจนเขาสะดุ้งเฮือก “อย่าเล่นตัวหน่อยเลย เดี๋ยวโปรดก็ชอบ” บอมโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ดวงตาฉายแววท้าทาย คนโปรดจุกเกินกว่าจะพูดอะไรออกมา แต่ความโกรธก็เริ่มพวยพุ่งขึ้นในอก “ไม่ต้องเก็บเสียงก็ได้นะ ห้องมันเก็บเสียงอยู่แล้ว อยากร้องร้องได้” บอมก้มลงมากระซิบข้างใบหูของคนโปรด” “อื้อ... อ๊ะ” คนโปรดพยายามบังคับเสียงไม่ให้หลุดออกไปมากกว่านี้ ผ่านไปสี่ปีแล้ว เขาก็ยังไม่พร้อมและไม่อยากมีอะไรกับใครแบบไม่มีความรู้สึก ในตอนนี้ อยากศึกษากันไปนานๆ ก่อน และเขาก็ไม่ได้รีบเร่งอะไร เรื่องหางานทำหรือเรียนให้จบเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า คนโปรดคิดในใจอยู่ว่า ไนท์ก็คงตกใจอยู่บ้าง จากพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปหลังจากเห็นเขาร้องไห้ ‘โอ๋ๆ กูขอโทษ’ :) ปลอบเป็นปลอบเด็กเลย การกอดปลอบของเขาทำให้คนโปรดรู้ว่า เอาเข้าจริง ไนท์ก็มีความอบอุ่นอยู่ แต่เพียงแค่ไม่ได้แสดงออกมาก็เท่านั้น 17:00 น. ณ ลานจอดรถบริษัท “พรุ่งนี้ไปวัดกันนะ” คนโปรดเอ่ยชวนด้วยเสียงที่เป็นธรรมชาติ ขณะเดินตามหลังไนท์มา “ไม่ว่าง” เขาตอบกลับมาโดยไม่ต้องคิด คนถามเลิกคิ้ว มองร่างสูงที่กำลังเปิดประตูรถออก “ว่างทั้งวัน ผมดูตารางแล้ว ฟึ้บ! เขาปิดประตูรถแน่น ไม่ตอบอะไร “เป็นไรเข้าวัดละร้อนเหรอ?” ร่างสูงหันมามองผมตาเขม็ง ทำหน้าไม่พอใจ “ไปหาน้ากานต์ด้วยไง” คนโปรดพูดเสริมต่อ ชวนให้ไปอีกครั้ง ไนท์นิ่งคิดไปเล็กน้อย สีหน้าฉายแววลังเล เขาหายใจเข้าออกเบาๆ ก่อนตอบ ...“คิดดูก่อน” ได้ยินแบบนั้นแล้ว คนโปรดก็รู้ว่าไม่น่าจะเป็นคำตอบที่ชัดเจน แต่ก็ไม่ได้ถามต่อ เขาก้าวเท้าถอยออกมาให้ไนท์ขับรถไปได้ เช้าวันต่อมา บรรยากาศยังคงสดใส ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าจางๆ คนโปรดลุ้นว่าไนท์จะไปวัดกับเขามั้ย คนโปรดขับรถบิ๊กไบค์คู่ใจเข้าไปลึกสุดซอย และแล้วก็มาถึงหน้าบ้านของไนท์ เขาคิดไว้แล้วว่าวันนี้ไนท์น่าจะอยู่บ้านคนเดียว เพราะได้ยินพ่อของเขาบอกว่าคุณอาหมองานยุ่งไม่ค่อยได้เข้ามาที่บ้าน มาก็คงดึกๆ ผมจอดรถไว้หน้าบ้าน ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกเพื่อเรียกความมั่นใจ ลงมาจากรถแล้วก็เดินไปกดออดที่หน้าประตูบ้าน ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง …. ผมยืนรอแป๊บนึง ก่อนจะตัดสินใจลองขยับเปิดประตูรั้วเหล็กเลื่อนดูเบาๆ แคร๊ก ไม่ได้ล็อก ทำไมไม่ล็อกนะ? ผมเดินเข้ามายืนอยู่หน้าประตูด่านสุดท้าย ประตูตัวบ้าน ประตูเป็นประตูไม้สีน้ำตาลเข้มที่มีความทันสมัย มีแถบกระจกเป็นแนวยาวติดอยู่ด้านขวาของบานประตู ทำให้คนในบ้านมองเห็นแขกไปใครมาจากด้านนอกได้และคนข้างนอกก็สามารถมองเข้าไปได้ ด้ามจับประตูเป็นแนวตั้งทำจากโลหะสีเงินขัดเงา คนโปรดใส่รหัสประตูที่อาหมอเคยบอกไว้ 150142 วันเกิดพี่ไนท์ เขาคงรักพี่ไนท์มาก ติ๊ด แกร๊ก ผมเปิดประตูเข้าไป “พี่ไนท์” ผมร้องเรียกเผื่อเขาได้ยิน ในขณะนั้นเองผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณสามสิบได้ เดินออกมาจากในครัว เขาเองก็ตกใจที่เห็นผมเปิดประตูเข้ามาอย่างพลการ ใบหน้าของเขายิ้มรับแขก แต่ก็มีแววสงสัยในดวงตาเล็กน้อย คนโปรดชะงักนิ่งไปชั่วครู่ด้วยความไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในบ้านอีกนอกจากไนท์ บวกกับรู้สึกเกรงใจ ก่อนที่เขาจะก้มศีรษะเล็กน้อย “ขะ ขอโทษที่ถือวิสาสะเข้ามาครับ” “ไม่เป็นไรจ้ะ” คุณผู้หญิงยิ้มเบาๆ อย่างเข้าใจ “ผมกดออดแล้วไม่เห็นมีคนออกมา ก็เลยคิดว่า..พี่ไนท์ยังไม่ตื่น” “มาหาไนท์เหรอ?” “ครับ” โปรดตอบสั้นๆ ด้วยความจริงใจ “พี่- น้าไม่ได้ยินเสียงออดน่ะ โทษที” “ไม่เป็นไรครับ ออดมันก็เสียงเบาๆ ผมว่า” “เรา..จะขึ้นไปเรียกมั้ย” “อ่อ-” ผมคิดว่าคุณน้าจะไปเรียกพี่ไนท์ให้ผมเสียอีก แต่เหมือนเขาอยากจะให้ผมไปเรียกเขาเองมากกว่า มั้ง แต่เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว ว่าถ้าทักแชตไปเขาอาจจะไม่อ่าน งั้นขึ้นไปเรียกเลยก็แล้วกัน “ขออนุญาตนะครับ” ผมก้าวขาจะเดินขึ้นไป “ห้องอยู่..” “อ่อ ขึ้นไปแล้ว ห้องอยู่ขวามือจ้ะ ที่มีหุ่นของเล่นตั้งอยู่หน้าห้อง” “ขอบคุณครับ” ผมเดินขึ้นไปยังชั้นบน หุ่นของเล่นที่ว่าคือกันตั้มตัวบิ๊กเบิ้มเท่าตัวผม ผมเคาะประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก “พี่ไนท์ ตื่นยัง ไปวัดกัน” ผมส่งเสียงเรียกดังพอให้คนด้านในได้ยิน …แต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือความเงียบงัน ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะซ้ำอีกรอบ ผมยกมือขึ้นตั้งท่าจะเคาะซ้ำอีกครั้ง แต่แล้วประตูก็ถูกปลดล็อกออก ก่อนที่มือผมจะกระทบมัน แกร๊ก พี่มันเปิดประตูออกมาพร้อมเสียง “เคาะเหี้ยอะไรนักหนา” ผมชะงักนิดหน่อย ก่อนจะลดมือลงมาจากระดับสายตาที่บังใบหน้าของพี่มันอยู่ ยิ้มให้เจ้าของห้องไปหนึ่งที พี่ไนท์ยืนอยู่หน้าประตูด้วยเสื้อยืดตัวเก่ากับกางเกงนอนขายาวผ้าลื่น ผมยุ่งเหยิงที่ดูเหมือนจะเพิ่งตื่นเพราะเสียงเคาะของผม “ไปกัน” ปัง ไนท์ปิดประตูกลับไปเหมือนเดิม “ผมรอข้างล่างนะ” เสียงดังออกมาจากหน้าประตู ไนท์เดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้า ไม่นานก็ออกมาแต่งตัว ไนท์นึกขึ้นได้ เดี๋ยว แล้วทำไมกูต้องฟังมันด้วยวะ? ชั้นล่าง คนโปรดถือวิสาสะถาม “คุณน้าเป็น…” “อ๋อ น้าชื่อพิมจ้ะ เป็น..แม่เลี้ยงไนท์เขาน่ะ” น้าพิมตอบพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน ขณะจัดกับข้าวที่น่าจะเพิ่งทำเสร็จเมื่อกี้ ลงกล่องข้าว แฟนอาหมอเหรอ “อ๋อ ครับ ..ผมกับพี่ไนท์จะไปวัดกันน่ะครับ” “อ่อ ผมลืมแนะนำตัวเองไปเลย ผมคนโปรด เป็นเพื่อนพี่ไนท์น่ะครับ ตอนนี้เป็นผู้จัดการให้เขา บ้านอยู่ใกล้ๆ นี้ครับหน้าซอย” “อ่อ อยู่ หมู่บ้านเดียวกันเลย สนิทกันกับบ้านนี้ใช่มั้ย” “จะว่าอย่างงั้นก็ได้ครับ” คนตอบยิ้มเจียมตัว เอามือถูท้ายทอยเบาๆ ด้วยความเกร็ง “ไม่ต้องเกร็งสบายๆ” น้าพิมพูดพลางยิ้มให้อย่างเป็นมิตร บรรยากาศที่ตึงๆ จึงเบาลงไป ตึก ตึก ตึก เสียงไนท์เดินลงมาในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงขาม้าที่บานกำลังพอดีสวย ทรงหลวมสีดำ ชุดดูดีแต่สีหน้าไม่ดูดี เขาดูไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ “ให้เขาขึ้นไปเรียกผมได้ไง” ร่างสูงส่ายหัวดูไม่ชอบใจ สายตาดูตำหนิ เหมือนเตรียมมาตำหนิตั้งแต่อยู่ด้านบน … เอิ่ม… สถานการณ์เริ่มเปลี่ยน ผมกลืนน้ำลายลงคอเบาๆ สายตาผมกับน้าพิมมองหน้ากันครู่หนึ่ง บรรยากาศที่สดใสเมื่อครู่กลายเป็นอึมครึมในทันที “อ๋อ ขอโทษนะ นึกว่าเราสองคนสนิทกัน น้าเลยให้ขึ้นไปเรียก ไม่คิดว่า..จะมีปัญหาอะไร” คนโปรดทำตัวไม่ถูก ไนท์เดินตรงไปเปิดประตูออกจากบ้าน “งั้น..ผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” “หวัดดีจ้ะ” ###
Latest chapter
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (2/2)
เดินมาถึงบาร์ Lazy Loungeในเมื่อเขายืนยันแบบนั้นแล้วคนโปรดก็ไม่ขัด อาจเป็นเพราะอยากตามใจให้อีกฝ่ายได้ผ่อนคลายบ้าง จึงไม่อยากเคร่งครัดกับเขานัก แม้ว่าลึกๆ แล้ว จะยังไม่แน่ใจว่าการอนุญาตให้มาที่นี่นั้นจะนำไปสู่เรื่องอะไรอีกรึเปล่า แต่เพราะเขาอยากให้ไนท์รู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่มีเขาเป็นผู้จัดการ ไม่อยากให้ไนท์คิดแค่ว่าตนสร้างแต่ความปวดหัวมาให้บาร์แห่งนี้ดูเผินๆ เหมือนเป็นร้านเล็กๆ ธรรมดาๆ ในห้าง ไม่ได้ดึงดูความสนใจอะไรมากมาย แต่เมื่อก้าวเข้ามาภายใน กลับให้ความรู้สึกเหมือน ‘บาร์ลับ’ ที่ซ่อนตัวอยู่จากสายตาคนทั่วไปแสงไฟสลัวตัดกับเคาน์เตอร์ไม้สีเข้ม ด้านหลังเป็นชั้นวางเครื่องดื่มที่เรียงรายเป็นระเบียบ กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ผสมกับกลิ่นไม้และเครื่องเทศคลุ้งลอยอยู่ในอากาศ แต่ยังไม่ถึงขั้นแสบจมูก บรรยากาศให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัวและอบอุ่น ต่างจากบาร์ทั่วไปที่มักเต็มไปด้วยเสียงดังและความวุ่นวาย เสียงดนตรีเบาๆ ดังแว่วมาจากด้านใน มีเสียงพูดคุยและเสียงแก้วกระทบกันดังเป็นระยะไนท์ก้าวเข้าไปโดยไม่ลังเล พร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆ อย่างคุ้นชิน ต่างจากคนโปรดที่ไม่ได้มาสถานที่แบบนี้บ่อยนั
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (1/2)
-คนโปรด-ห้องปีย์“มึงเห็นนี่ยัง” เสียงของปีย์ดังมาจากโซฟาด้านบน คนโปรดที่นั่งอ่านบทอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง“อะไร?” “ไอดอลมึงอ้ะ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ดู บนหน้าจอแสดงภาพข้อความพาดหัวข่าวตัวโต‘พระเอกซีรีส์ดัง อักษรย่อ น. ถูกแฉซื้อบริการ แฟนคลับวิจารณ์สนั่น เหมาะสมหรือไม่?’ ข้อความพาดหัวข่าว เรียกความวิตกให้กับคนโปรด เขาชะงัก คิ้วขมวดและคิดว่าไนท์จะทำยังไงต่อนะ เห็นข่าวรึยัง“มึงคิดว่าไง?”“คิดว่าอะไร?” “ก็ มึงเชื่อป้ะ?” “เชื่อไม่เชื่อแล้วเกี่ยวไรกับมึง” “เอ้า ก็อยากรู้เฉยๆ เดี๋ยวนี้ถามไม่ได้เลยไง?” คนโปรดเหลือบมองปีย์ที่ทำหน้าเหมือนจะรำคาญเต็มที “เชื่อ แต่แล้วไงอ้ะ? เหมือนมึงไม่ซื้อ วันนั้นมึงก็ไป” “มันก็ไปที่นั่นเหรอ?” “มันอะไร” คนโปรดพูดเสียงเย็นเฉียบ ภายในใจไม่ค่อยชอบนักที่เพื่อนใช้คำนั้นเรียกศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ “เออ โทษที เขาก็ไปที่นั่นเหรอ?” ปีย์รีบแก้คำพูดทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอใช้คำที่ไม่ค่อยดีนัก “อือ” “มึงเห็น? แสดงว่า… งั้นก็เรื่องจริ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 16 คลายเครียด (1/2)
-คนโปรด-ห้องปีย์“มึงเห็นนี่ยัง” เสียงของปีย์ดังมาจากโซฟาด้านบน คนโปรดที่นั่งอ่านบทอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นมอง“อะไร?” “ไอดอลมึงอ้ะ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ดู บนหน้าจอแสดงภาพข้อความพาดหัวข่าวตัวโต‘พระเอกซีรีส์ดัง อักษรย่อ น. ถูกแฉซื้อบริการ แฟนคลับวิจารณ์สนั่น เหมาะสมหรือไม่?’ ข้อความพาดหัวข่าว เรียกความวิตกให้กับคนโปรด เขาชะงัก คิ้วขมวดและคิดว่าไนท์จะทำยังไงต่อนะ เห็นข่าวรึยัง“มึงคิดว่าไง?”“คิดว่าอะไร?” “ก็ มึงเชื่อป้ะ?” “เชื่อไม่เชื่อแล้วเกี่ยวไรกับมึง” “เอ้า ก็อยากรู้เฉยๆ เดี๋ยวนี้ถามไม่ได้เลยไง?” คนโปรดเหลือบมองปีย์ที่ทำหน้าเหมือนจะรำคาญเต็มที “เชื่อ แต่แล้วไงอ้ะ? เหมือนมึงไม่ซื้อ วันนั้นมึงก็ไป” “มันก็ไปที่นั่นเหรอ?” “มันอะไร” คนโปรดพูดเสียงเย็นเฉียบ ภายในใจไม่ค่อยชอบนักที่เพื่อนใช้คำนั้นเรียกศิลปินที่ตัวเองชื่นชอบ “เออ โทษที เขาก็ไปที่นั่นเหรอ?” ปีย์รีบแก้คำพูดทันที เมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอใช้คำที่ไม่ค่อยดีนัก “อือ” “มึงเห็น? แสดงว่า… งั้นก็เรื่องจริ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 15 เชื่อฟัง (2/2)
ณ วัดบูรณภักดิ์วาอารามเช้าที่ควรแสนสงบ… แต่คนที่มาด้วยนั้นดันสร้างความไม่สงบเท่าไหร่นัก ขณะเราสองคนเดินไปยังศาลาการเปรียญ ที่นี่มีบรรยากาศที่เงียบสงบ มีเสียงลมอ่อนๆ พัดผ่านต้นโพธิ์ใหญ่ที่มีอายุเก่าแก่ และเสียงนกร้องแว่วทักทายเป็นระยะ “เข้ามาอยู่ในวัดแล้ว อยู่ในความสงบด้วยนะครับ อารมณ์หรืออะไรที่มันไม่ดีก็ระงับหรือตัดทิ้งไปนะครับ” ผมเอ่ยขึ้นเบาๆ“สั่งกู?”“ถ้าโตพอก็น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ไม่ใช่ว่าแคร์สายตาคนอื่นนะ แต่มันจะดีกับตัวพี่เอง”“สอนกู” ไนท์หรี่ตามอง“อือ” คนโปรดยักคิ้วข้างหนึ่งให้เขา พลางยิ้มบางเข้ามาในศาลาการเปรียญ คนโปรดและไนท์วางชุดสำรับอาหารและดอกไม้ที่แวะซื้อมาตั้งแต่เช้าลงข้างตัว ก่อนจะก้มกราบพระสามครั้ง หลังจากนั้นพวกเขาก็นำของที่เตรียมมาไปวางไว้ในจุดสำหรับถวาย ขณะนั้นเองเสียงระฆังก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณเริ่มพิธีถวายภัตตาหารพอดี โม่งงงง…. เสียงก้องของระฆังที่ถูกตีอย่างช้าๆ ดังลึกและยาว สะท้อนก้องออกไปในอากาศ พระอาจารย์ขึ้นสู่ธรรมาสน์ พระสงฆ์รูปอื่นๆ นั่งเรียงแถวกันจนครบ ทั้งคู่เดินกลับมาหาที่นั่ง ก่อนจะประนมมือขึ
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 15 เชื่อฟัง (1/2)
-คนโปรด-เขาไม่ได้โกรธอะไรไนท์กับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะคิดว่าไนท์ก็คงเป็นแบบนั้นตามปกติของเจ้าตัว และมันก็มีสัญญาณมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงไม่ได้รู้สึกตกใจมากนักแต่เมื่อไนท์แสดงท่าทีที่คิดจะทำจริงจังขึ้นมา ภาพความทรงจำบางอย่างที่เคยอยู่ในหัวของคนโปรดก็ฉายวาบกลับเข้ามาอีกครั้ง [ย้อน] 4 ปีที่แล้ว“สวัสดีค่ะพี่ลักษณ์ ลูกชาย เจ้าบอม อยู่ม.ห้า เพิ่งย้ายโรงเรียนมาอยู่กับแม่ สวัสดีพี่เขาสิลูก” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอยืนข้างเด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผิวขาว หน้าตาดี “สวัสดีครับ” บอมเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ในใจมีความรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ “หวัดดีครับ” คนโปรดในวัยสิบแปดปี ยกมือขึ้นรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ยังไงน้าฝากดูบอมด้วยนะลูก ถ้าเห็นผ่านๆ แต่ถ้าเกิดมันไปกวนอะไรเรา บอกน้าได้เลยนะ” หญิงวัยกลางคนเอ่ยกับคนโปรดด้วยท่าทีฝากฝัง พลางตบบ่าลูกชายเบาๆ ราวกับกลัวว่าเด็กคนนี้จะสร้างความปวดหัวให้ผู้อื่นอย่างนั้นแหละ“ได้ครับ”“พี่คนโปรดเขาเรียนเก่งมากเลยนะ” เธอหันไปพูดกับลูกชาย“แล้วผมไม่เก่งเหรอ” บอมเงยหน้
ศิลปินคนโปรด Favourite Person #ไนท์คนโปรด ตอนที่ 14 ขอโทษ🔥
-ไนท์- วันนี้อยู่ในช่วงกลางเดือน ซึ่งถือเป็นช่วงพักผ่อนที่มีวันหยุดยาวสามวันติดต่อกันของไนท์ หลังจากที่ทำงานมาตลอดทั้งเดือน นอกจากจะขอหยุด ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขาจะได้หยุดพักผ่อนจากความวุ่นวาย สนามบาสในโรงยิม เขามักจะมาที่นี่ในเวลาว่าง เพื่อเล่นบาสกับเพื่อนหรือคนที่อยู่ในยิม ซึ่งปกติก็จะเป็นกลุ่มคนในยิมกลุ่มเดิม เป็นกิจกรรมที่ได้เสียเหงื่อและช่วยให้เขาได้ผ่อนคลายจากความเครียดและความวุ่นวายในชีวิต เขาไม่ได้เพียงแค่เล่นกีฬา แต่ออกกำลังอยู่เรื่อยๆ ด้วย เพื่อรักษาหุ่นให้ฟิตและแข็งแรง “เล่นด้วยได้มั้ยครับ” ไนท์เดินเข้ามาพูดขึ้นกับกลุ่มคนที่เขาคุ้นเคยและไม่ได้เจอกันนาน“ได้ๆ มาเลยๆ อ้าว ตัวตึง” คุณตุลย์หันมาเห็นผม ตอนแรกเขาตอบคงไม่รู้ว่าเป็นผม“โห ไม่หรอกครับ”“หายไปนานเลย ยุ่งเหรอ?”“ครับ มีเรื่องใหม่เพิ่มเข้ามาน่ะ”“นี่รู้ป้ะ ไนท์เป็นดาราเลยนะเว้ย” เขาหันไปพูดกับเพื่อนในกลุ่มเดียวกันที่กำลังยืนอยู่ในสนาม“จริงอ๋อ ก็ไม่แปลกหรอก หน้าตาดี สเปกสาวๆ เลยหนิ”“เอาเลยมั้ยครับ?” ผมเดินกลับมาหลังจากไปวางกระเป๋าไว้ที่อัฒจันทร์ขอบสนาม“ม
You may also like
ภรรยาคุณสีหนุ
White Cab6age353 viewsนิยายรักสองภาพ
ต๋อง น่ะ611 viewsนายบำเรอของมาเฟีย [Mpreg]
หย่งฟู่1.5K viewsเสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย
หย่งฟู่990 viewsรวมเรื่องสั้นวาย เน้นขายความเสียว
minibikini52 viewsรักกลายพันธุ์ ภาคตามหาความทรงจำ
Badberry267 viewsข้าไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า300 viewsเขาบอกผมว่าเขาเป็นมาเฟีย
ชยุดา22 views
