บทที่ 482

ฉู่หนิงสงสัยเขา!

“ท่านอ๋องกล่าวเช่นนี้ หรือคิดว่าข้าเป็นคนฆ่าองค์หญิงเกาผิง?”

สีหน้าหยางซิงเย่เคร่งขรึมลง น้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความไม่พอใจ “ท่านไม่ยอมให้ข้าไปจากที่นี่ หรือคิดจะจับข้าไปกรมอาญา?”

จู่ๆ ก็ถูกสงสัยโดยไร้เหตุผล หยางซิงเย่เกือบระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว

เมื่อฉู่หนิงสัมผัสได้ถึงความไม่สบอารมณ์ของหยางซิงเย่ ก็มีความสงสัยผุดขึ้นในใจ

หรือไม่ใช่ฝีมือของคนผู้นี้จริงๆ?

ทว่า แม้หยางซิงเย่จะถือว่าเป็นคนดี แต่เขามาจากตระกูลพ่อค้า เรื่องซ่อนสีหน้ากับเสแสร้งแกล้งทำย่อมเป็นสิ่งที่เขาถนัด

ไม่แน่ว่าคนผู้นี้กำลังจงใจทำให้เขาไขว้เขว!

ฉู่หนิงพลันกลอกตาหนึ่งรอบ เขาหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าวปลอบใจ “ราชบุตรเขยอย่าโกรธเลย ข้าไม่ได้เจาะจงหาเรื่องท่านผู้เดียว แต่เป็นคณะทูตทั้งหมดล้วนห้ามไปจากที่นี่!

แต่ท่านไม่ต้องห่วง เสด็จพ่อให้เวลาข้าครึ่งเดือน หากถึงเวลานั้นยังหาความจริงไม่ได้ ข้าจะถูกลงโทษแน่นอน ตอนนั้นราชบุตรเขยหยางย่อมสามารถไปจากที่นี่ได้ตามใจ”

“ครึ่งเดือน?”

สีหน้าหยางซิงเย่ผ่อนคลายลงบ้างแล้ว “หากรอแค่ครึ่งเดือน ก็ใช่ว่าจะรับไม่ได้เลย แต่ข้ามีเงื่อนไขหนึ่งข้อ หากว่าท่านจะตอบตกลง”

ฉู่หนิงพลัน