บทที่ 483

หลังจากฉู่หนิงออกคำสั่งห้ามคณะทูตทั้งหมดออกจากเมืองหลวง ก็พาจ้าวอวี่กับองครักษ์หนึ่งหน่วยมุ่งหน้าไปยังที่ทำการกรมอาญา

ช่างฝีมือแปดคนที่หายตัวไปต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน ไม่เช่นนั้นคนร้ายไม่มีทางมีหน้าไม้บรรจุดอกมากมายเช่นนี้

แต่ฉู่หนิงรู้สึกสงสัยมาก

ใครกันที่มีอิทธิพลมากพอลักพาตัวคนในเมืองหลวง อีกทั้งยังสามารถผลิตหน้าไม้บรรจุดอกได้มากมายเช่นนี้ในเวลาอันสั้น?

ฉู่หนิงมาถึงกรมอาญาพร้อมกับความสงสัย

แต่ทันทีที่เข้าไป ฉู่หนิงก็พบว่ารองเสนาบดีกรมอาญาหลิงเฮ่าหราน กับรองเสนาบดีกรมโยธาธิการยืนอยู่ภายใน และมีคนผู้หนึ่งนั่งอยู่ที่เบื้องบน

คนผู้นั้นคือองค์รัชทายาท?

ฉู่หนิงขมวดคิ้ว แต่ก็ยังเดินเข้าไปประสานมือคารวะ “ท่านพี่องค์รัชทายาทอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

องค์รัชทายาทเผยอมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มของผู้ชนะ “เสด็จพ่ออนุญาตให้ข้าทำคดีองค์หญิงเกาผิงถูกฆ่าร่วมกับน้องสิบแปด”

เมื่อกล่าวจบ เขาก็ตั้งใจดูสีหน้าของฉู่หนิง หวังได้เห็นความประหลาดใจหรือสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากบนใบหน้าฉู่หนิง

แต่ฉู่หนิงเพียงแค่เลิกคิ้วขึ้น แล้วกล่าวเสียงเรียบ “ดูเหมือนเสด็จพ่อต้องการหาคนร้ายให้เจอโดยเร