LOGINShare
ตอนที่6 เข้าต่อสู้
Last Updated:
2025-05-10 15:18:38เสียงสี่เสียงดังขึ้นมา เป็นผู้ชายสองคน และผู้หญิงหนึ่งคน และเอลฟ์อีกหนึ่งตน ชายคนแรกรูปร่างสูงใหญ่ผมยาวสีทอง ในมือถือขวาน เขาคือ โมดิ บุตรแห่งธอร์ อีกคนรูปร่างเตี้ยล่ำเป็นมะขามข้อเดียว ใช้ตะบองเป็นอาวุธ เขาคือ แม็กนี บุตรแห่งธอร์ สวนผู้หญิงในกลุ่มนั้น มีใบหน้างดงาม ผมสีแดง ถักเปีย มีรูปร่างกำยำล่ำสัน ใช้ดาบกับโล่เป็นอาวุธ นางคือ ทรุด บุตรีแห่งธอร์
ส่วนเอลฟ์นั้นรูปร่างสูงโย่ง ผมสีแดง ผิวเข้ม ในมือถือดาบ เขาชื่อว่า เพาเดอร์ บุตรแห่งธอร์
“หวังว่าข้าจะไม่เผลอฆ่าญาติของเจ้าไปนะ” แม็กนีพูด เพาเตอร์หันไปพูดว่า
“ข้าไม่ใช่เอลฟ์แถวนี้”
ทั้งสี่เข้าต่อสู้ทันที
มารีสนำทหารเข้าต่อสู้ เขาเป่าขลุ่ยและมีแท่งน้ำแข็งพุ่งใส่พวกทหารผู้รุกราน ทำให้พวกมันต้องเริ่มถอยห่าง ส่วนอลิซซ่า เธอใช้คถาปล่อยพลังสายฟ้าใส่พวกทหารล้มตายไปจำนวนมาก แต่แล้วบุตรของธอร์ทั้งสี่ก็บุกเข้ามา และจัดการเหล่าเอลฟ์ได้ ทั้งหมด เมื่อ อลิซซ่าเห็นเพาเดอร์ก็พูดว่า
“นี่เจ้าเป็นเอลฟ์เผ่าไหนกัน ทำไมถึงช่วยเผ่าอื่นโจมตีพวกเรา”
“ข้าไม่ใช่เอลฟ์ที่นี่ ข้าขอจัดการพวกมันเอง พวกเจ้าอยู่เฉย ๆ นะ” เพาเดอร์พูด และควงดาบออกไป และมองไปที่มารีสก่อนจะพูดว่า
“ล้อเล่นหรือเปล่า แกจะเอาขลุ่ยมาสู้กับดาบเนี่ยนะ” เพาเดอร์พูด มารีสเป่าขลุ่ยซ้ำอีกที แท่งน้ำแข็งพุ่งไป แต่เพาเดอร์ใช้ดาบปัดทิ้งได้ทั้งหมด และเข้าประชิดตัว มารีสเอาขลุ่ยรับดาบเอาไว้ได้
”ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าขลุ่ยของแกจะสู้ดาบนี่ได้”
เพาเดอร์รู้สึกถึงความเย็น เลยต้องถอยออกมา ขลุ่ยนี้ปล่อยไอเย็นกลายเป็นดาบ และเข้าโจมตี เสียงอาวุธกระทบกันดังสนั่น เชิงการต่อสู้ของมารีสไม่ได้ด้อยกว่าเพาเดอร์เลยแม้แต่น้อย
“เฮ้ย ! เล่นมากเกินไปแล้วเพาเดอร์” ทรุด ตะโกนเสียงดัง เพาเดอร์พยักหน้ารับรู้และ เขียนเครื่องหมายลงไปบนดาบ ดาบมีไฟลุกพรึ่บขึ้นมาละลายดาบน้ำแข็งของมารีส และยังไม่ทันไรก็เผาร่างของมารีสแม้จะไม่ถึงตายแต่เขาก็เจ็บหนัก อลิซซ่าร่ายมนตร์รักษามารีส ไม่งั้นเขาตายแน่ เขาถูกทรุด จับกดเอาไว้ มารีสพยายามจะลุกแต่เขาสู้แรงของเธอไม่ได้ ! ผู้หญิงคนนี้มีพละกำลังยิ่งกว่าเขาซะอีก โมดิ แม็กนีเดินเข้าไปหาอลิซซ่า นางรีบยิงพลังสายฟ้าเข้าใส่แต่อีกฝ่ายหาเป็นอะไรไม่
“พวกข้านะบุตรแห่งสายฟ้าโวย ไอ้พลังสายฟ้าเนี่ยสำหรับข้าแล้วมันเหมือนกับนวดคลายเส้น” แม็กนีพูด อลิซซ่าร่ายมนตร์เกิดลมแรงมากระแทกทั้งสองกระเด็น
“อะไรเนี่ย”
“ข้าน่ะไม่ใช้ได้แค่สายฟ้าหรอกนะ พายุสังหาร” อลิซซ่าร่ายมนตร์ เกิดกระแสลมพุ่งมาพัดร่างของทั้งสองกระเด็นอีก เธอกำลังจะร่ายมนตร์อีกครั้ง แต่ว่าทรุดโผล่ตรงหน้าตอนไหนก็ไม่รู้และชกเธอกระเด็น
“ไม่ควรส่งผู้ชายมาทำงานของผู้หญิงนะ จัดการนางซะสิ” ทรุด พูด โมดิกับแม็กนี มองหน้ากันและเดินเข้าไปหาอลิซซ่า มารีสรู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขากำลังจะรีบไปช่วยอลิซซ่า
“ใครให้แกยืนขึ้น” ทรุดพูดและจับเขากดลงกับพื้นอีกครั้ง
“เจ้าก็เป็นสตรีเหมือนกับนาง ทำไมจะปล่อยให้นางเจอเรื่องแบบนี้ได้”
“เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า นางแพ้พวกเรา พวกเราจะทำอะไรนางก็ได้” มารีสถึงน้ำตาไหลมันไม่ใช่น้ำตาแห่งความอ่อนแอแต่มันเป็นน้ำตาแห่งความคับแค้นใจ ที่ไม่สามารถช่วยอลิซซ่าได้
“พวกเจ้าคิดจะทำอะไร” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา ทำให้ทั้งสี่สะดุ้งเฮือก หญิงสาววัยกลางคน มีใบหน้าที่งดงาม สวมเกราะ ถือหอกเดินเข้ามา พร้อมกับกลุ่มทหารหญิงอีกกลุ่มใหญ่
“ท่านเฟย์จา” ทั้งสี่พูดพร้อมกัน
“ถึงนางเป็นผู้พ่ายแพ้สงคราม แต่เราไม่ใช่คนเถื่อน ต้องให้เกียรตินางด้วยเอาตัวไป” เฟย์จาสั่ง เหล่าทหารหญิงมาจับตัวอลิซซ่าและมารีสไป ตอนนี้ดินแดนของเอลฟ์รูมิแย่ตกเป็นของโอดินแล้ว ทุกคนต่างประสบค์กับความสิ้นหวัง
ที่อาณาจักร ยออาน
วันนี้คือ วันเก็บเสบียง โดยจะมอบหมายให้ทหารแต่ละกลุ่มไป เก็บเสบียงตามเมืองต่าง ๆ ในอาณาจักรยออา โดย งานนี้คนที่จะมอบหมายงานคือ ดิดิเย่ร์ โดยราชาเทียรี่สั่งมาว่า
“ให้ดิสมัส ร่วมงานด้วยนี้ด้วย” ซึ่งเขาเลยถือโอกาส ส่งงานที่อันตรายที่สุดให้ดิสมัส
“เมือง ป๊วซซง ข้ามีทหารแค่ 300 คน ท่านให้ข้าไปเก็บเสบียงที่เมืองนั้นเลยเหรอ”
“ให้ทำอะไรก็ไปทำเถอะอย่าพูดมาก หรืออยากให้สั่งขังเจ้า !” ดิดีเย่ร์พูดตัดบท
เมืองป๊วซซงนั้น เดิมเป็นที่ตั้งเอลฟ์ฟอร์แคร์เผ่า แซมม่อน เป็นดินแดนที่อยู่ติดกับแม่น้ำสายใหญ่ ที่พวกเขาเรียกว่า มูมอง จึงเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญทั้งกุ้ง หอย ปู ปลา อยู่เต็มไปหมด หลังจากที่พวกเอลฟ์รานุนยึดดินแดนก็กลายเป็นแหล่งเสบียงที่ใหญ่แหล่งหนึ่ง โดยพวกเอลฟ์รานุนได้มาทำไร่เพาะปลูกข้าวสาลี่เลี้ยงนกโดโด้ และวัวกันที่นี่ อาจจะพอบอกได้ว่า ที่นี่เจริญขึ้นหลังจากที่ โดนพวกเอลฟ์รานุนบุกก็ได้ แต่ว่าการมาเอาเสบียงที่นี่นั้น มันเรื่องเสี่ยงพอสมควร เพราะยังมีเอลฟ์ฟอร์แคร์บางส่วน ที่ไม่ยอมจำนนแถมพวกนี้ยังสมคบกับพวกออร์ค คอยมาดักปล้นบ่อย ๆ ด้วย เรียกว่ากว่าจะได้เสบียงมาต้องมีบาดเจ็บล้มตายกันพอสมควรเลย
Latest chapter
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่75 ตะโกนเสียงดังลั่น
“ใช้คาถานั่นกับข้า” “เฮ้ย ! ไอ้การเป็นคนเสียสตินี่ นี่เป็นโรคติดต่อหรือไงวะเนี่ย” ดิดิเย่ร์พูด “ทำเลย” ดาเมี่ยงตะโกนเสียงดังลั่น “ก็ได้ แต่ไม่รับรู้ด้วยนะโวย ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” ดิดิเย่ร์ร่ายมนตร์ควันสีดำมาปกคลุมร่างของดาเมี่ยงเหมือนกับดิสมัส ทั้งสองโจมตีอีกครั้งแม้พลังจะเพิ่มขึ้นแต่ก็ไม่อาจระคายผิว ของบาลเดอร์ได้เลย แถมยังถูก บาลเดอร์ปล่อยลำแสงออกมาเล่นงานทั้งสองอีก คราวนี้ทั้งสองหลบไม่ได้โดนเข้าไปเต็ม ๆ ถึงล้มลงไปและลุกแทบไม่ขึ้น ดิดิเย่ร์ซึ่งตอนนี้ทำอะไรแทบไม่ถูกแล้ว แต่เมื่อมองไปที่ร่างเปลือยเปล่าของบัลเดอร์ก็นึกบางอย่างออก เขาเลยตัดสินใจลุกขึ้น เหวี่ยงไม้คถาไปที่หว่างขาของมัน ซึ่งเป้าหมายคือ ลูกอัณฑะ ร่างของมันที่เปลือยเปล่าทำให้เห็นเป้าหมายชัดเจน ซึ่งเขาคิดอย่างไรเสีย มันก็เป็นผู้ชาย โดนฟาดไปเต็ม ๆ แบบนี้ยังไงก็ต้องเจ็บปวดแน่นอนแต่กลายเป็นบาลเดอร์ไม่เป็นอะไรเลย “คิดว่าข้าจะเจ็บกับอะไรแบบนี้หรือไง” และมันก็แตะเข้าที่หว่างขาของดิดิเย่ร์คืน เขารู้สึกเจ็บและจุกจนยืนแทบไม่ได้“กระจอกมาก ไม่มีอะไรในโลกที่ฆ่าข้าได้หรอกโวย” พูดยังไม่ทันขาดคำมีบางอย
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่74
“จะช่วยเขาก็มีทางเดียวแล้วล่ะ ข้าต้องเสกอาวุธที่สามารถฆ่าเจ้านั้นได้ หวังว่าคงไม่ได้ตัวอะไรมาอีกนะ” ศุภมิตรพูด เขาก่อกองไฟขึ้นมา นั่งขัดสมาธิ และเริ่มร่ายมนตร์ เปลวไฟตรงหน้าลุกโชนราวกับมันกำลังเต้นระบำอย่างสนุกสนาน สองพี่น้องมองดูด้วยใจเต้นแรง และภาวนาให้พิธีนี้สำเร็จโดยเร็ว และสักพักก็มีต้นไม้ต้นเล็กสีเขียวปรากฏขึ้นมา มันดูอ่อนแอและบอบบางจนไม่น่าเชื่อว่าจะใช้ทำอาวุธอะไรได้ “ท่านเสกอีหยังมาเนี่ย” คำพูนพูดอย่างแปลกใจ ศุภมิตรนิ่งคิดก่อนจะตอบว่า “มันเรียกว่าต้น มิสเซิลโท เป็นต้นไม้ตระกูลกาฝากน่ะ เจ้าต้นไม้ต้นนี้ ตอนที่แม่ของบาลเดอร์ไปทำสัญญานั้น มันยังเล็กอยู่จึงไม่ได้ทำสัญญาด้วย นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่ฆ่าเจ้านั่นได้” “ฮ่วย ! มันต้นน้อยซ่ำนี่ และแถมดูอ่อนหลาย ๆ จะเอามาเฮ็ดเป็นอีหยังได้” คำพูนพูดพลางลองหักด฿ ซึ่งมันก็อ่อนอย่างที่คำพูลพูดจริง ๆ ศุภมิตรทำหน้าไม่ถูก แค่คำแพงกลับเห็นอะไรบ้างอย่าง “ข้อยจะเฮ็ดมันเป็นอาวุธเอง” ที่สนามรบ ดิสมัส อลิซซ่า ดิดิเยร์ ดาเมี่ยงกำลังยืนดูกองทัพไวกิ้งกำลังเคลื่อนพลมา ทั้งดิสมัสและ ดิดิเยร์เสกโกเ
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่73 จอมทัพคงกระพัน
ดิสมัสปั้นหน้าไม่ถูกเพราะ เขาไม่เคยเห็นคนที่เป็นราชาแสดงท่าทางแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะ ๆ เช่นนี้ อิบารา โดจิกับศุภมิตรพูดจาปราศัยกันสักพัก อรุณนภาต้องถามว่า “ท่านศุภมิตรพาใครมาเหรอเจ้าคะ”ศุภมิตรเลยรีบแนะนำเอลฟ์ทั้งสอง “ดิสมัส กับ อลิซซ่า พวกเขาเป็นเอลฟ์ ที่ยึดดินแดนใหญ่ของเจ้าเพาเดอร์ไป”ชูเท็นโดจิหันขวับมา แต่อรุณนาภารีบบอกว่า “ใจเย็นก่อนชูเท็น มานั่งกินเหล้าเงียบ ๆ เถอะนะ”ชูเท็นโดจิ หันมาพูดกับอิบารากิโดจิว่า “วันนี้เจ้ากับข้ามีเรื่องพูดกันเยอะนะ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ” ชูเท็นโดจิกลับนั่งและดื่มเหล้า อลิซซ่าก้าวเท้าออกมาโค้งคำนับอย่างสุภาพ “ข้าอลิซซ่า ตัวแทนของเหล่าเอลฟ์ มาขอคาราวะองค์ราชาและราชินี” “พวกเจ้ามายึดดินแดนข้า ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพหรอก” ชูเท็นโดจิพูดด้วยน้ำเสียงพร้อมหาเรื่อง แต่อรุณนภากลับพูดว่า “ใจเย็นก่อนชูเท็นเจ้าก็รู้นี่ ว่าไอ้เอลฟ์ที่มายึดเมืองเราต้องนั้นไม่ใช่พวกเขา ข้าขอเจรจาเอง” ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่ม “จริงอยู่ดินแดนนั้นเคยเป็นของพวกท่าน แต่ท่านเสียให้เพาเดอร์ไปก่อนแล้ว ตอน
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่72 ศึกนรสิงฆ์
แม้ว่าตอนนี้ พวกมนุษย์หนูจะกลัวพวกนรสิงฆ์ แต่มันกลัวดิสมัสมากกว่า เลยตามดิสมัสไป เขากระโดดไปเกาะเจ้านกแสก ให้มันพาบินไปที่สนามรบและปล่อยร่างของนายมันลงไป เบต้าเองก็บินตามมาด้วย ดิสมัสกำดาบในมือแน่น เหล่านรสิงฆ์เข้ามาโจมตีเข้า ดิสมัสหลบได้และฟันสวนไปโดนเกราะ ดาบเด้งออกมา ทำให้รู้ว่าเกราะที่พวกเขาสวมอยู่ทำจากหวายสาน ! และดูจากสีของมันแล้ว มันต้องถูกแช่ในน้ำมันมาแน่น ๆ เกราะชนิดนี้มีน้ำหนักเบาแต่มีความเหนียวมาก อาวุธมีคมทำลายได้ไม่ง่าย ยิงพวกธนูยิ่งแล้วใหญ่มันเจาะเกราะแบบนี้ไม่ได้ แน่ ๆ “เบต้า แกบินไปบอกพี่ข้า ว่าเกราะพวกนี้เป็นหวายแช่น้ำมัน !” เบต้าพยักหน้ารับรู้และบินไปทันที คำแพงกับคำพูนกำลังจะตามช่วยดิสมัส แต่ดาเมี่ยงยืนขว้างหน้าเอาไว้ก่อน “คิดจะทำบ้าอะไร” “ก็ไปซอยอ้ายมัดติ เจ้าหลบไป” คำแพงพูด ดาเมี่ยงเลิกคิ้วเพราะเขาไม่ค่อยออกว่า คำแพงพูดว่าอะไรบ้าง ดิดิเย่ร์เลยพูดว่า “นางคงอยากให้เจ้าหลีกล่ะมั้ง เจ้ายังไม่ต้องไปไหนเดี๋ยว ไอ้ดิสมัสก็ส่งข่าวมา” ดิดิเย่ร์พูด “ฮู้ได้จั๋งได๋” คำแพงถาม ดิดิเย่ร์ตอบว่า
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่71 อ้ายเฮ็ดอีหยัง
ดิสมัสไม่พูดอะไรอีกเขาเดินออกจากที่ประชุม และไปดูอาหารของตัวเอง ซึ่งเป็นเนื้อเค็มสูตรเขาและบิสกิสก้อนหิน “อ้ายเฮ็ดอีหยัง” คำแพงถามเขา “อยากจะเอาอะไรท่านพี่ทั้งสองกินสักหน่อย” ดิสมัสพูดขึ้นมา คำแพงมาดูแล้วพูดว่า “เอาของบ่เป็นตาแดก ไปให้สองคนนั้นเด้ เขาก็ชังอ้ายหลาย ๆ อยู่แฮ้ว เดี๋ยวก็ได้ชังหนักว่าเดิมติ”คำแพงพูดและมองรอบ ๆ ตอนนี้มีเพียงไข่กับข้าวเท่านั้น “รอก่อนเด้อ”คำแพงทำข้าวจี่และให้ดิสมัสเอาไปให้ฝาแฝด ตั้งแต่ถูกจับมา ดาเมี่ยงดูจะหงุดหงิดไปกับทุกอย่างรอบตัว ผิดกับดิดิเย่ร์ที่ดูสงบมากตั้งแต่เข้ามาในห้องขัง “โวยวายหาอะไรวะ ดาเมี่ยง” “แกไม่หงุดหงิดหรือไงวะ คุกนี้พวกเราคุมการสร้างเองนะโวย ! ใครจะไปคิดวะว่าจะเอามาขังพวกเราเอง” “ไม่นานหรอก เดี๋ยวพวกมันก็มาปล่อยเรา” ดิดิเย่พูด ดิสมัสกับคำแพงมาหาเขา ดิดิเย่ร์มองหน้าดิสมัสแล้วถามว่า “ต้องการอะไร” “ข้าแค่เอาอาหารมาให้เท่านั้นล่ะ” ดิสมัสวางข้าวจี่ตรงหน้าของฝาแฝด พวกเขาทำหน้างง แล้วถามพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ “ไอ้เหลือง ๆ นี่
ศึกเทพชิงพิภพ ตอนที่ 70 ให้รอเหรอ
“อ้ายล่อมันไปก่อน ข่อยจะเหวี่ยงหินใส่มัน” “เจ้าเป็นบ้าบ่ โตนมันยังกะยักษ์ หินก้อนน้อย ๆ ของเจ้าจะเฮ็ดหยังมันได้” พูดยังไม่ทันขาดคำเหล่าพานรมฤครุมโจมตีโกเล็มซะก่อน คำแพงเห็นเป็นโอกาสรีบเหวี่ยงหินไปทันที แต่ว่า ดาเมี่ยงโผล่มาเอาดาบปัดหินทิ้ง “คิดว่าหินแบบนี้จะฆ่าพวกเราได้งั้นเหรอ”คำพูลรีบมาขว้างหน้าคำแพง เขาตะโกนเสียงดังลั่น “ข่อยขอท้าสู้กับเจ้า โตต่อโต”ดาเมี่ยงได้ยินก็หัวเราะเสียงดังลั่น “เจ้าพูดบ้าอะไร อย่างเจ้าเหรอจะมาท้าทายข้าหา” “หรือว่าเจ้าย่านข่อยบ่”ดาเมี่ยงได้ยินก็ยิ่งหัวเราะเข้าไปอีก คราวนี้มันถึงกับน้ำตาไหล แล้วพูดว่า “อยากตายนักก็ได้ ข้าจะสงเคราะห์ให้ ดิดิเย่ร์ เจ้าไม่ต้องยุ่ง” ดาเมี่ยงพูด ดิดิเย่ร์หยักไหล่แล้วพูดว่า “ล้อเล่นเปล่าเนี่ย แค่มนุษย์คนเดียว แกยังจะให้ข้าลงมืออีกเหรอ”ดาเมี่ยงชักดาบออกมา คำพูลกำพร้าในมือเอาไว้แน่น เขารู้สึกถึงความกดดันที่แผ่เข้ามา ทำให้รู้ว่าฝีมือของอีกฝ่ายน่าจะเหนือกว่าตนหลายเท่า ดิสมัสตัดสินใจลุกขึ้นมาและเรียกเจ้านกแสกกลับ เขารวมพลังยิงกะโหลกเพลิงออ
