ดิสมันเดินทางไปทันที
“เจ้าเนี่ยทำไม ไม่บอกราชาเทียรี่ล่ะ เราโดนแกล้งชัด ๆ ” เบต้าบ่น
“เจ้าคิดว่ามีเรื่องกับพี่ ๆ เขาแล้ว มันจะจบแบบไหนกัน ข้าน่ะทำได้แค่อดทนเท่านั้นล่ะ” ดิสมัสพูด
ตลอดทางดิสมัสรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะว่า เขาไม่เห็นร่องรอยของพวกโจรเลยแม้คนเดียว แต่ก็ยิ่งต้องตกใจเมื่อมาถึงเมือง พบว่าเมืองโดนถล่มไปแล้ว ดิสมัสรีบสั่งให้ตรวจสอบทันที พบว่าไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว !
“รีบกลับไปที่เมืองหลวงเร็ว” ดิสมัสสั่งก่อนไปเขาร่ายมนตร์สร้างกองทัพโครงกระดูกจากทุกศพที่เห็น
ที่เมืองหลวงยออาน เหล่านักรบโจมตีโดยที่ไม่มีใครคาดถึง แต่กระนั้นเหล่าเอลฟ์นรานุนก็ต่อสู้อย่างกล้าหาญ โดยดาเมี่ยงกับดิดิเย่ร์เป็นคนนำทัพมาเอง ขณะที่กำลังต่อสู้อยู่นั้นก็ร่างของทหารกระเด็นมา
“ทำไมท่านพ่อต้องให้นำทัพมารบกับพวกนี้ด้วยนะ งานแบบนี้มันของไอ้อ้วนธอร์ไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่ม ผมสั้นสีทอง ตาสีฟ้า ใบหน้างดงาม จนแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นบุรุษเพศ รูปร่างของเขาดูไม่เหมือนนักรบเลยนักนิดแต่เหมือนกับพวกกวี หรือ หนุ่มเจ้าชู้ซะมากกว่า ไม่รู้ทำไม สองแฝดรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมา ทำให้พวกเขาขนลุก
“ฝาแฝดเหรอ ข้าจะเกลียดฝาแฝดที่สุดเลยโวย” เขาพูดจบก็สร้างลูกพลังแสงและขว้างออกไป ดาเมี่ยงรีบหลบ ดิดิเย่ร์สร้างบาเรียคุ้มกันตัวเอง
“ปากดีนักนะ ไอ้หน้าก้นเด็ก เดี๋ยวพ่อจะฟันให้ขาดเป็นสองท่อนเลย” ดาเมี่ยงเข้ามาโจมตีทันที คมดาบหมายเอาชีวิตของผู้ชายตรงหน้า แต่เขากำลังจะเจอเรื่องประหลาดที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว ผู้ชายตรงหน้าไม่แม้แต่จะขยับตัวหลบ คมดาบฟันเข้าเต็ม ๆ ที่หัวของอีกฝ่าย แต่ดาบกลับเด้งออกมาเหมือนกับฟันยางไม่มีผิด เพลงดาบของเขาไม่เคยทำให้ผิดหวัง ทำไมวันนี้มันกลับทำอะไรผู้ชายตรงหน้าไม่ได้ แถมอีกฝ่ายยังกวักมือเป็นเชิงท้าทายเขา ดาเมียงโกรธจัดกระหน่ำฟันไม่หยุด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนเริ่มเหนื่อย
“ตาข้าแล้วนะ”
เขาออกหมัดชกอีกดาเมี่ยงกระเด็น ดิดิเย่ร์ ร่ายมนตร์สร้างโกเล็มขึ้นมาจากพื้นดินและสั่งให้ไปโจมตีทันที แต่ไม่ว่าโกเล็มจะออกแรงทุบไปสักเท่าไหร่ แต่ร่างของกายของชายผมทองก็ไม่สะดุ้งสะเทื้อนเลยแม้แต่น้อย ยังมันทันไรก็มีค้อนลอยมาทุบ ร่างของโกเล็มแตกละเอียด
“ธอร์ เจ้ายุ่งอะไรด้วยเนี่ย” ชายผมทองตะโกน
“เจ้าล่ะมั่วเล่นอะไรอยู่ บาลเดอร์” ธอร์มาพร้อมกับลูก ๆ เมื่อดิดิเย่ร์เห็นเพาเดอร์ก็ร้องถามว่า
“เจ้าเป็นเอลฟ์เผ่าไหนกัน ทำไมถึงมาร่วมกับพวกนี้”
“พวกแกเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย ถามอยู่ได้ข้าไม่ใช่เอลฟ์แถวนี้โวย !” เพาเดอร์ตะโกนและวิ่งนำไปหา ดิดิเย่ร์ แต่ดาเมี่ยงเอาดาบของตนมารับคมดาบของเพาเดอร์เอาไว้ก่อน ทั้งสองปะทะเพลงดาบกัน ดิดิเย่ร์เห็นท่าไม่ดีแล้ว จึงร่ายมนตร์ สร้างทหารโครงกระดูกออกมาเข้าต่อสู้ทันที แต่ธอร์และลูก ๆ เข้าทำลายมันพวกมันได้อย่างง่ายดาย ดิดิเย่ร์ยังเสกขึ้นมาไม่หยุดแต่บาลเดอร์กลับยืนดูเฉย ๆ
“น่ารำคาญ จริง” ธอร์ปล่อยสายฟ้าออกจากค้อน ทหารโครงกระดูกกลายเป็นขี้เถ้า ดิดีเยร์เสกกะโหลกเพลิงออกมาจำนวนมากให้มันพุ่งไปหมายจะสังหารธอร์ และบาลเดอร์ ธอร์สะบัดค้อนทำลายกะโหลกเพลิงได้ ส่วนบาลเดอร์ ร่างของมันเปล่งแสงออกมา กะโหลกเพลิงสลายไปทันที และยังไม่ทันไร บาลเดอร์ยิงลำแสงออกมา ลำแสงโดนร่างของดิดิเย่ร์ทำให้เจ็บปวดไปทั้งร่างเขาถึงกับล้มลงไป และขยับตัวไม่ได้อีก ส่วนดาเมี่ยงนั้นมีเชิงดาบที่เสมอกับเพาเดอร์ ทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสี แต่เขาบาดเจ็บจากที่โดนบาลเดอร์โจมตี ทำให้พลาดโดนฟันเป็นแผลยาวเขาล้มลงไป
“ลูกพ่อ” เทียรี่รีบออกมาดูลูกชายทั้งสองคน
“หัวหน้าที่นี่มาแล้วสินะดีล่ะ ให้ข้าสนุกหน่อยเถอะ” ธอร์พูดพลางควงค้อน
ดิสมัสมาถึงเมืองแล้วเขาเห็นสภาพเมืองก็ต้องตกตะลึงเขาเพิ่งเคยเห็น พวกเอลฟ์รานุนที่ปราชัยขนาดนี้ อาจเรื่องได้ว่าแพ้ยับ ดิสมันคิดถึงมารดาขึ้นมาเป็นคนแรก เขาสั่งให้ทหารเข้าโจมตีทันที กองทัพโครงกระดูกของเขาเหมือนแก้สถาณการณ์ได้บ้าง แต่ว่าไทร์ปรากฏตัวขึ้นมายืนขว้างเอาไว้ ดิสมัสรู้สึกถึงความน่ากลัว เขาสั่งให้โครงกระดูกรุมโจมตีทันที ไทร์เหวี่ยงดาบทำลายโครงกระดูกไปทั้งหมด ดิสมัสเอาตุ๊กตาออกมาโยนไปที่กองเศษเหล็ก และพูดว่า
“EMETH” เหล็กเหล่านั้นถูกหลอมกลายเป็นตัวโกเล็ม และเข้าไปโจมตีไทร์ทันที
“มันเอาไม่อยู่หรอกนะ” เบต้าพูด
“ไม่ได้หวังจะให้มันต่อสู้ชนะ แต่อยากจะซื้อเวลา ข้าจะไปตามหา ท่านแม่” ดิสมัสควบม้าไปอีกทาง เขารู้สึกเย็นวาปที่หลังรีบเรียกอรอลโต้ออกมา และให้มันพาบินหนี ม้าของเขาถูกผ่าเป็นสองซีก ไทร์มองดิสมัสที่หนีไปตรงนั้น เขากลับไม่คิดจะติดตาม
อีกด้านหนึ่ง เทียรี่ต่อสู้กับธอร์ อย่างสูสี เทียรี่เป็นแบล็กพาลาดิน จึงสามารถใช้เวทย์มนตร์และอาวุธคู่ใจของเขาคือ ไม้เท้า ที่ใช้ร่ายมนตร์ก็ได้ หรือจะใช้เป็นอาวุธโจมตีระยะประชิดก็ได้เช่นกัน มันแข็งแรงขนาดที่เรียกได้ว่า ฟาดอะไรต้องแตก ทั้งสองต่อสู้กันอยู่นาน ไม่มีใครทำอันตรายกันได้เลยแม้แต่น้อย
“ไม่คิดเลยนะว่าพวกเอลฟ์จะมีฝีมือเช่นนี้ นี่ทำให้ข้าสนุกมากจริง ๆ” ธอร์รวมพลังสายฟ้าและยิงออกไป เทียรี่เสกกะโหลกเพลิง แต่ถูกสายฟ้าทำลาย ธอร์ขว้างค้อนไป เทียรี่หลบ แต่ค้อนลอยกลับมา หาธอร์ เทียรี่หลบอีกครั้งหนึ่ง และเขาประชิดตัวฟาดอาวุธไปเต็มแรง เสียงอาวุธฟาดที่ร่างกายของธอร์ดังสนั่นแต่ว่า ธอร์กลับไม่ได้แสดงอาการว่าเจ็บปวดเลยสักนิด ไม่ว่าเทียรี่จะออกแรงฟาดไปขนาดไหนก็ตามที เทียรี่รู้เลยว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนอ้วนธรรมดา ร่างกายนี้เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและชั้นไขมันที่แน่นหนาจนกลายเป็นเหมือนกับเสื้อเกราะธรรมชาติ
“คัน ๆ ว่ะ” ธอร์ฟาดค้อนสวนไปโดนเข้าที่อกเต็ม ๆ เสียงกระดูกหัก ซี่โครงของเทียรี่หัก เขากระอักเลือด
“ท่านพ่อ” ดิสมัสมาถึงพอดี และกำลังจะเข้าไปต่อสู้ แต่ถูกบาลเดอร์ปล่อยพลังแสงใส่ ดิสมัสถึงกับเจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น เท่ากับว่าคนในราชวงศ์ถูกกำจัดในพริบตา “โอดินเสด็จ” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา โอดินเดินมาพร้อมกับสามจิ้งจอก เขาเดินมาหาเทียรี่เอาเท้าเหยียบเข้าที่หัวขององค์ราชาและกดเท้าลงไปเป็นเครื่องหมายว่าตอนนี้เหล่าเอลฟ์รานุนได้แพ้แก่เขาแล้ว ลูก ๆ ทั้งสามของเทียรี่กัดฟันด้วยความโกรธแค้น และยังไม่ไรไทร์ก็เดินมาพร้อมกับ ลิซ่าและเฮล เมื่อทั้งสองเห็นหน้าของโอดินก็หน้าเสียทันที “ท่านแม่ อย่าทำอะไรแม่ข้านะ” ดิสมัสพูด โอดินหันมามองลิซ่า และหันไปมองเทียรี่กับดิสมัส “นี่ข้าได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย เจ้าเรียกไอ้นี่ว่าแม่เหรอ” โอดินพูด เทียรี่หันมาพูดว่า “นางเป็นเมียข้า ก็ต้องเป็นแม่ของลูกข้าสิ” โอดินหัวเราะเสียงดังเหมือนกับมีเรื่องตลกตรงหน้า แต่ลิซ่าหน้าซีดตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เทียรี่ไม่เคยเห็นภรรยาหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อน “นี่เจ้ารู้จักมันเหรอ หรือว่ามันเป็นสามีเก่าเจ้ากัน” โอดินหยุดหัวเราะแล้วแตะเข้าที่หน้าของเทียรี่อย่างแรง
ดิสมันเดินทางไปทันที “เจ้าเนี่ยทำไม ไม่บอกราชาเทียรี่ล่ะ เราโดนแกล้งชัด ๆ ” เบต้าบ่น “เจ้าคิดว่ามีเรื่องกับพี่ ๆ เขาแล้ว มันจะจบแบบไหนกัน ข้าน่ะทำได้แค่อดทนเท่านั้นล่ะ” ดิสมัสพูดตลอดทางดิสมัสรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะว่า เขาไม่เห็นร่องรอยของพวกโจรเลยแม้คนเดียว แต่ก็ยิ่งต้องตกใจเมื่อมาถึงเมือง พบว่าเมืองโดนถล่มไปแล้ว ดิสมัสรีบสั่งให้ตรวจสอบทันที พบว่าไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว !“รีบกลับไปที่เมืองหลวงเร็ว” ดิสมัสสั่งก่อนไปเขาร่ายมนตร์สร้างกองทัพโครงกระดูกจากทุกศพที่เห็นที่เมืองหลวงยออาน เหล่านักรบโจมตีโดยที่ไม่มีใครคาดถึง แต่กระนั้นเหล่าเอลฟ์นรานุนก็ต่อสู้อย่างกล้าหาญ โดยดาเมี่ยงกับดิดิเย่ร์เป็นคนนำทัพมาเอง ขณะที่กำลังต่อสู้อยู่นั้นก็ร่างของทหารกระเด็นมา“ทำไมท่านพ่อต้องให้นำทัพมารบกับพวกนี้ด้วยนะ งานแบบนี้มันของไอ้อ้วนธอร์ไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่ม ผมสั้นสีทอง ตาสีฟ้า ใบหน้างดงาม จนแทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นบุรุษเพศ รูปร่างของเขาดูไม่เหมือนนักรบเลยนักนิดแต่เหมือนกับพวกกวี หรือ หนุ่มเจ้าชู้ซะมากกว่า ไม่รู้ทำไม สองแฝดรู้สึกถึงพลังที่แผ่ออกมา ทำให้พวกเขาขนลุก“ฝาแฝดเหรอ ข้าจะเกลียดฝาแฝดท
เสียงสี่เสียงดังขึ้นมา เป็นผู้ชายสองคน และผู้หญิงหนึ่งคน และเอลฟ์อีกหนึ่งตน ชายคนแรกรูปร่างสูงใหญ่ผมยาวสีทอง ในมือถือขวาน เขาคือ โมดิ บุตรแห่งธอร์ อีกคนรูปร่างเตี้ยล่ำเป็นมะขามข้อเดียว ใช้ตะบองเป็นอาวุธ เขาคือ แม็กนี บุตรแห่งธอร์ สวนผู้หญิงในกลุ่มนั้น มีใบหน้างดงาม ผมสีแดง ถักเปีย มีรูปร่างกำยำล่ำสัน ใช้ดาบกับโล่เป็นอาวุธ นางคือ ทรุด บุตรีแห่งธอร์ส่วนเอลฟ์นั้นรูปร่างสูงโย่ง ผมสีแดง ผิวเข้ม ในมือถือดาบ เขาชื่อว่า เพาเดอร์ บุตรแห่งธอร์“หวังว่าข้าจะไม่เผลอฆ่าญาติของเจ้าไปนะ” แม็กนีพูด เพาเตอร์หันไปพูดว่า“ข้าไม่ใช่เอลฟ์แถวนี้”ทั้งสี่เข้าต่อสู้ทันที มารีสนำทหารเข้าต่อสู้ เขาเป่าขลุ่ยและมีแท่งน้ำแข็งพุ่งใส่พวกทหารผู้รุกราน ทำให้พวกมันต้องเริ่มถอยห่าง ส่วนอลิซซ่า เธอใช้คถาปล่อยพลังสายฟ้าใส่พวกทหารล้มตายไปจำนวนมาก แต่แล้วบุตรของธอร์ทั้งสี่ก็บุกเข้ามา และจัดการเหล่าเอลฟ์ได้ ทั้งหมด เมื่อ อลิซซ่าเห็นเพาเดอร์ก็พูดว่า“นี่เจ้าเป็นเอลฟ์เผ่าไหนกัน ทำไมถึงช่วยเผ่าอื่นโจมตีพวกเรา” “ข้าไม่ใช่เอลฟ์ที่นี่ ข้าขอจัดการพวกมันเอง พวกเจ้าอยู่เฉย ๆ นะ” เพาเดอร์พูด และควงดาบออกไป แล
“ข้าคิดว่า พวกเราสองดินแดนน่าจะร่วมมือเป็นพันธมิตรกัน แลกเปลี่ยนทำการค้าด้วยกัน และยังสามารถแลกเปลี่ยนความรู้ด้วยกันได้อีกด้วย” อสิซซ่าพูด“ตูไม่เห็นอยากจะได้ความรู้อะไรจากสูเลย” แคนนอร์สวน อลิซช่า ตั้งสติระงับอารมณ์โกรธและรีบพูดต่อไปว่า“พวกท่านกับข้ามีศัตรูคนเดียวก็สมควรแล้วล่ะที่จะต้องร่วมกันสู้กับพวกมัน”“นี่สูหาพวกตูจะสู้ ไอ้ตัวซีดนั่นไม่ได้หรือไงกัน !” แคนนอร์เริ่มหัวเสียแล้ว อลิซซ่ารีบพูดว่า“มิได้เป็นเช่นนั้น พวกเราต่างหากที่ต้องพึ่งความแข็งแกร่งของท่าน” อลิซซ่าพูด แคนนอร์ถามทันที“หมายความว่าอะไร”“พวกเราไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนท่าน จึงต้องให้ท่านช่วยเหลือ เราถึงจะต่อสู้กับพวกรานุนได้” อลิซซ่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แคนนอร์เริ่มมีทางทีที่อ่อนลง อลิซซ่าส่งสัญญาณ มารีสเป่าขลุ่ยนักดนตรีคนอื่นเริ่มเล่นเครื่องดนตรีของตนด้วยทำนองเพลงที่เป็นจังหวะเพลงช้า อลิซซ่าเป็นคนร้อง เสียงของนางไพเราะจับใจมาก จนทำให้แคนนอร์เริ่มที่จะเคลิ้ม แต่เพลงก็เริ่มที่มีจังหวะสนุกสนานขึ้น อลิซซ่าเริ่มร้ายรำด้วยลีลาสวยงามและอ่อนช้อย หลังเพลงจบ แคนนอร์ตบมือให้ด้วยความชื่นชม“เยี่ยมมาก ตูตกลงที่จะเป็นพันธมิตรกั
“ข้าจะมอบกำลังทหารให้สามร้อยคน ให้เจ้าบัญชาการ” การมีทหารในสังกัดตัวเองนั้น ถือว่าดิสมัสมีอำนาจมากขึ้นกว่าเดิน ดิดีเยร์รีบแย้งว่า “มันจะไม่มากไปหน่อยหรือขอรับ ท่านพ่อ” “เขาทำความชอบก็สมควรได้รับรางวัลสิ พวกเจ้าจะกังวลทำไม มีทหารในสังกัดเป็นพัน อีกอย่างเขาก็เป็นลูกข้าเหมือนกับเจ้านั่นล่ะ พวกเจ้าน่ะมัวทำอะไรอยู่ แค่กรีนฮาร์ทเผ่าเดียว รบได้ตั้งเดือนหนึ่ง ดิสมัสเลยอาสาไปจัดการให้แป๊บเดียวเท่านั้น” เทียรี่พูดอย่างไม่ไว้หน้า สองแฝดทำหน้าไม่ถูกได้เก็บความโกรธไว้ในใจ “ข้าขอไปพบท่านแม่ก่อนนะขอรับ” ดิสมัสรีบตัดบท และเดินออกไป เพราะเขารู้ว่าขืนอยู่ต่อจะต้องมีสงครามน้ำลายแน่ ๆ “เจ้าเพิ่งชนะสงครามมานะ ทำหน้าเป็นตูดอยู่ได้” เบต้าพูดด้วยเสียงแหลม ๆ ดิสมัสนั้นนอกจากวิชาหมอผีแล้ว เขายังสามารถอัญเชิญภูตได้ด้วยเป็นวิชาของเอลฟ์ฟอร์แคร์ที่เขาเอามาดัดแปลงใส่พลังความมืดเข้าไป ซึ่ง เบต้าเป็นภูตตนแรกที่เขาอัญเชิญได้มีพลังในการปล่อยผงสามชนิดคือ ผงรักษา ผงพิษ และผงลอยตัว เบต้ามีความพิเศษคือ จะปรากฏตัวได้ตามใจไม่ต้องรอให้เขาเรียกเหมือนภูตตัวอื่น ส่วนเจ
แม้ว่าสลิงจะเป็นจะเป็นอาวุธที่ดูเรียบง่ายแต่อย่าได้ดูถูกมันเชียว เพราะกระสุนของมันเป็นหิน แถมเป้าหมายในการโจมตีคือหัว ซึ่งโดนเข้าทีเดียวก็ถึงตาย “มันอยากลองดีสินะ พลหน้าไม้ !” ดิดิเย่ร์ลตะโกน พลหน้าไม้ตั้งแถวและยิงลูกศรใส่ทันที หน้าไม้นั้นมีแรงดึงมากกว่าธนูซะอีก ทำให้ลูกศรนั้นมันความรุนแรงและพุ่งได้เร็วกว่าธนูหลายเท่า พวกเอลฟ์ ฟอร์แคร์เริ่มมีล้มตายกันบ้างแล้ว แต่ก็ยังมีเอลฟ์รานุนถูกสังหารไปอีกหลายตัว โดยฝีมือของเอลฟ์ร่างสูงใหญ่ ทาหน้าทาตัว ด้วยสีดำ และสวมหมวกขนนกทั้งหัว นั่นคือเครื่องหมายของหัวหน้าเผ่า ในมือถึงขวานหินคู่ มันโจมตีอย่างบ้าคลั่งและรุนแรง “เข้ามาเลย เอ็น ผู้นี้จะส่งพวกแกไปลงนรก” แม้ว่ามันจะไม่เกราะสวมเกราะ แต่ไม่รู้ว่าเพราะสีที่ทาตัวมันหรือเพราะอะไรกันแน่ทำให้มันหนังเหนียวอาวุธมีคมไม่อาจต้องกายมันได้ ดาเมียงกำลังไปต่อสู้กับมัน แต่ว่า ดิสมัสกลับมาขว้างหน้าเขาเอาไว้ “หลบไปดิสมัส ! ข้าจัดการเอง”แต่เหมือนดิสมัสจะไม่ได้สนใจฟังเลย เขาเข้าไปต่อสู้กับเอ็นทันที ขวานหินของเอ็นมีทั้งความคมและความหนาเรียกได้ว่ามันเป็นอาวุธที่ผสมระหว่างกา
เสียงกลองศึกและเสียงอาวุธกระทบกันดังไปทั่วบริเวณ นี่คือสงครามของเอลฟ์ ทั้งสามเผ่า รานุน รูมิแย่ ฟอร์แคร์ดำเนินกันมาช้านาน แม้เอาจริง ๆ เอลฟ์ทั้งสามเผ่าก็มาจากรากเหง้าเดียวกัน เคยก่อร่วมสงครามชิงดินแดนกับพวกออร์คและโดวาฟมาแล้ว แต่หลังเสร็จศึกใหญ่ครั้งนั้น พวกเอลฟ์ก็หันมารบกันเอง ศึกนี้เป็นของเอลฟ์รานุนกับเอลฟ์ฟอร์แคร์ เอลฟ์รานุนคือ กลุ่มเอลฟ์ที่มีเชี่ยวชาญการใช้ศาสตร์มืด มนตร์ดำ การอัญเชิญภูต เสกโครงกระดูก และโกเล็ม ยังชำนาญในการสร้างอาวุธที่มีคำสาปหรือพลังเวทย์อาบเอาไว้ด้วย นอกจากหูที่แหลม ลักษณะเด่นของเอลฟ์พวกนี้ ผิวซีดเหมือนศพ ตาเหมือนแมว ผมสีขาว พวกเขามีดินแดนเป็นอาณาจักรใหญ่ ที่พวกเขาตั้งชื่อดินแดนว่า ยออาน ตามชื่อของเอลฟ์รานุนตนแรกที่ไปฝึกวิชากับเทพีดานูและได้สำเร็จวิชาสายมืดส่วนพวกเอลฟ์ฟอร์แคร์ คือเอลฟ์ที่อยู่ในป่าและชอบอยู่กับธรรมชาติ เชี่ยวการยิงธนู และการใช้สลิง[1] เวทย์สายธรรมชาติ และการสื่อสารกับสัตว์ป่า พวกนี้จะมีผมสีดำ ผิวจะค่อนข้างคล้ำ และนิยมใช้สีทาตัวทาหน้า พวกเขาไม่ได้รวมกันเป็นอาณาจักรใหญ่เหมือนกับเอลฟ์รานุน แต่มักจะอยู่กระจายกันเป็นชนเผ่ามากกว่าและตั้ง
ลำนำแห่งว๊าก จากบันทึกของออร์ค ณ ดวงดาวดวงหนึ่งในจักรวาลที่อันแสนไกล ดาวดวงนี้เดิมที่เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าแมลงยักษ์ แต่ต่อมาได้เกิดเหตุการณ์ประตูมิติเปิด ได้นำพาสิ่งมีชีวิตอีกหลายพันธุ์เข้ามา แต่สิ่งที่มากที่สุดและพอจะมีสติปัญญาคือ พวก ออร์ค อมนุษย์รูปร่างสูงใหญ่ผิวสีเขียว มีความป่าเถื่อน ชอบในการทำสงครามเข้ามาในดาวดวงนี้ พวกมันเข่นฆ่าเหล่าแมลงยักษ์ แม้พวกแมลงยักษ์จะร่างกายที่แข็งแกร่งเพียงใด พวกออร์คนั้นมีพละกำลังและความบ้าเลือดจึงสามารถฆ่าแมลงยักษ์ได้จนหมด ดาวดวงนี้ถูกเรียกว่า ว๊าก ! หลักจากนั้นพวกมันก็เริ่มขยายเผ่าพันธุ์และดินแดนจนเรียกได้ว่าครองดาวด้วยนี้ได้แล้ ทำให้ดวงดาวกลายเป็นดาวที่ป่าเถื่อนและมีสงครามไม่เว้นในแต่ละวัน !จบบันทึกแห่งออร์ค ซึ่งก็ไม่รู้ว่าออร์คตัวไหนเขียน เพราะขืนไปถามมัน จะโดนฆ่าแทนบันทึกของโดวาฟกลุ่มแรก ผู้บันทึกคือ สโตน ราชาแห่งโดวาฟกลุ่มแรกรวมกับโดวาฟอีก 6 คนที่ไม่ขอเอ่ยนาม ข้านำพาโดวาฟกลุ่มใหญ่ทั้งชายและหญิงพันคน ขุดเหมือนที่ภูเขาแห่งหนึ่ง ซึ่งข้าเองในเวลานั้น ยังเป็นแค่หัวหน้าคนงานเท่านั้นเอง แต่เราขุดลึกเกินไปมันเกิดแสงสว่างวาปขึ้น