LOGINShare
บทที่ 30 หักคอ
Last Updated:
2025-05-05 13:49:25
Related chapters
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 31 สัมผัสที่ตราตรึง
ชุยหยวนผู้เคราะห์ร้ายถูกโจวอี้เฉินสังหารอย่างไม่ทันตั้งตัว เพียงเท่านั้นยังไม่พอ โจวอี้เฉินยังชักชวนลั่วหนิงฮวาเล่นสนุกกับชุยอี้เหนียงอีกด้วย โจวอี้เฉินสั่งให้องครักษ์ลับที่ท่านตามอบให้เข้าไปจุดกำยานผสมยานอนหลับรอบเรือนของชุยอี้เหนียงอย่างลับ ๆ แน่นอนว่านี่เป็นจวนแม่ทัพการคุ้มกันย่อมแน่นหนา แต่ทว่ามิได้เกินความสามารถขององครักษ์ลับยอดฝีมือของท่านตาแน่นอน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเขาจึงแบกชุยหยวนไปที่เรือนริมสระบัวอย่างไม่รีบไม่ร้อน ลั่วหนิงฮวาตามติดเขาไม่ห่าง คอยดูทางหนีทีไล่ให้อย่างระแวดระวัง เมื่อมาถึงเรือนริมสระบัวก็พบว่าทุกคนหลับสนิทกันหมด ทางสะดวกเช่นนี้โจวอี้เฉินและลั่วหนิงฮวาจึงปีนหน้าต่างเข้าไปได้อย่างง่ายดาย นางรู้ว่าชุยอี้เหนียงมักชอบนอนเปิดหน้าต่างเป็นประจำ "ท่านจะทำสิ่งใด" "แขวนคอคนชั่วอย่างไรเล่า" โจวอี้เฉินหันมาขยิบตาให้ลั่วหนิงฮวาอย่างเจ้าเล่ห์ เขาใช้ผ้าขาวที่นางหามาให้มัดรอบคอของชุยหยวน ก่อนจะให้ลั่วหนิงฮวานำผ้าที่เหลือไปผูกบนคานไม้ในห้องนอนของชุยอี้เหนียง ทั้งสองช่วยกันออกแรงดึงจนร่างของชุยหยวนห้อยโตงเตงขึ้นไปด้านบน ก่อนจะช่วยกันจัดฉากให้เหมือนกับว่าชุยหยวนจงใจมาผู
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 32 ผีหลอก
เสียงกรีดร้องของชุยอี้เหนียงทำให้ลั่วซูซูที่เพิ่งจะงัวเงียตื่นขึ้นแล้วรีบวิ่งมาที่ห้องนอนของมารดาทันที ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ลั่วซูซูถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไปนั่งบนพื้นชุยอี้เหนียงในยามนี้นั้นสติกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว นางกรีดร้องอย่างเสียสติ แม่ทัพลั่วที่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบมาดูฮูหยินของตนทันที ก่อนจะตกใจกับภาพที่เห็น แต่เพราะเขาเห็นคนตายมาไม่น้อยในระหว่างการสู้รบทำสงคราม เขาจึงมีสติมากกว่าชุยอี้เหนียง "ไปเอาศพชุยหยวนลงมา แล้วรีบไปแจ้งทางการ" "ขอรับนายท่าน"ไม่นานนักผู้ตรวจการศาลต้าหลี่และเหล่ามือปราบต่างเดินทางมาถึงที่เกิดเหตุ พวกเขาเข้าตรวจดูสภาพศพของชุยหยวนครู่หนึ่ง ก่อนจะสรุปคดีว่าเป็นเพราะชุยหยวนติดหนี้การพนันจนต้องฆ่าตัวตายหนีหนี้ หลักฐานก็คือไพ่นกกระจอกในตัวเขา ซึ่งเป็นที่นิยมในโรงพนันของเมืองหลวงหลายแห่ง ส่วนจะเป็นโรงพนันที่ใดนั้น พวกเขาก็คร้านจะตรวจสอบให้มากความ ด้วยเพราะเบื้องหลังโรงพนันเหล่านั้นมีคนที่มีอำนาจไม่ธรรมดาบงการอยู่เบื้องหลัง อีกทั้งยังจ่ายส่วยไม่อั้น สุดท้ายแล้วคดีของชุยหยวนจึงปิดลงเสียอย่างนั้น เดิมทีชุยอี้เหนียงคิดจะขอร้องให้แม่ทัพลั่วสืบสาวเรื่องราวต่อ แต่กล
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 33 เทศกาลโคมไฟ
เวลาล่วงเลยมาจนถึงวันเทศกาลโคมไฟ ลั่วหนิงฮวาเองยังจำได้ว่านางนัดกับโจวอี้เฉินเอาไว้ และนางก็ไม่ลืมว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเจ้าของร่างเดิม หากเป็นจวนตระกูลใหญ่ ยามนี้ผู้เป็นมารดาคงตระเตรียมพิธีปักปิ่นให้บุตรสาวที่มีอายุครบสิบห้าปีแล้ว แต่สำหรับนาง ชุยอี้เหนียงในยามนี้สติเลอะเลือน วัน ๆ พร่ำแต่ว่าถูกผีหลอก จึงไม่มีผู้ใดใส่ใจนาง ท่านพ่อก็มัวแต่ทำงาน นางเองก็มิได้ใส่ใจมากเท่าใดนัก จึงปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเสียอย่างนั้น"หนิงเอ๋อร์ ข้ามาแล้ว" เสียงทุ้มต่ำของบุรุษเอ่ยขึ้นมาที่หน้าต่างห้องนอน ลั่วหนิงฮวาหันไปมองก่อนจะพบกับโจวอี้เฉินที่เดินเข้ามาพอดี นางหันไปส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะจ้องมองบุรุษตรงหน้าด้วยแววตาที่หลงใหล ชุดสีเขียวไม้ไผ่ของเขาเข้าคู่กับชุดสีเขียวอ่อนของนางพอดิบพอดี ราวกับว่าคนทั้งสองนัดหมายกันใส่มาก่อนหน้า "เจ้าช่างงามยิ่งนัก" "ท่านก็หล่อเหลาเช่นกัน" ไม่พูดเปล่า ลั่วหนิงฮวายังยื่นมือไปดึงร่างของเขาให้โน้มลงมาหานาง ก่อนจะมอบรสจูบที่แสนเร่าร้อนให้แก่เขาอย่างรวดเร็ว โจวอี้เฉินเองก็ตอบรับรสสัมผัสของนางอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน จูบกันต่ออีกครู่หนึ่ง คนทั้งสองก็ผละออกจากกัน ลั่ว
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 34 สามีภรรยาชั่วชีวิต
โจวอี้เฉินที่ได้ยินเช่นนั้นก็จ้องมองมองลั่วหนิงฮวาด้วยดวงตาเป็นประกาย ยามนี้เขาเห็นเพียงใบหน้าสวยหวานที่แดงระเรื่อเย้ายวนอยู่ตรงหน้าโอ้ววว นางชักชวนถึงเพียงนี้เห็นทีคงจะปฏิเสธไม่ได้เสียแล้ว "ข้าพร้อมเป็นสามีของเจ้าตลอดเวลา""หึ เป็นของข้าคนเดียวไปชั่วชีวิตต่างหาก" โจวอี้เฉินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ เขารู้สึกสร่างเมาในทันทีเมื่อรู้สึกว่าความเป็นชายช่วงล่างเริ่มปวดหนึบ เขาลุกขึ้นเดินไปหานางก่อนจะช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมา และอุ้มนางไปวางไว้บนเตียงอย่างทะนุถนอม "หนิงเอ๋อร์ ข้าพร้อมเป็นของเจ้าแล้ว" "ข้าก็พร้อมแล้ว" ลั่วหนิงฮวาตอบรับสิ้นคำพูดโจวอี้เฉินก็โน้มใบหน้าเข้าไปหานาง ก่อนจะทาบทับริมฝีปากหนาใหญ่ลงไปบนริมฝีปากบางสวยอย่างเร่าร้อน รสสัมผัสที่หวานล้ำสร้างความเสียวสะท้านให้แก่เขายิ่งนักเขาสอดลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นชื้นแฉะของนางอย่างเมามัน มือหนาใหญ่ก็ซุกซนไม่น้อย ด้วยความช่ำชองที่เขามีพอตัวเพียงไม่นานอาภรณ์บนกายของลั่วหนิงฮวาก็หลุดออกจากกายจนหมด ยามนี้เหลือเพียงเรือนกายเปลือยเปล่าที่งดงามและผิวพรรณขาวนวลเนียนที่ท้าทายสายตาของโจวอี้เฉิน "อื้อออ" ลั่วหนิงฮวาส่งเสียงครวญครางออกม
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 35 ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้าผ่านบานหน้าต่าง ลั่วหนิงฮวาค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกอดนางจากทางด้านหลัง เมื่อหันกลับไปมองลั่วหนิงฮวาก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก โจวอี้เฉิน!!! โจวอี้เฉินในยามนี้นั้น เขากำลังนอนมองหน้านางด้วยแววตาที่ใสกระจ่าง ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มเจิดจ้าชวนหลงใหล เดี๋ยวก่อน!!! ไม่ถูกต้องสิ!!! "เจ้าทำอันใดข้า!!!" "ข้าเปล่านะ เมื่อคืนเป็นเจ้าเองที่ชักชวนข้าให้ลองเป็นสามีภรรยากัน ข้าไม่อยากขัดใจเจ้าจึงตอบตกลง" "นี่ท่าน!!!" ลั่วหนิงฮวาพยายามครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ก่อนที่นางจะสบถด่าทอตนเองในใจ หลังกลับจากงานชมโคมไฟ นางกับเขานั่งดื่มสุราด้วยกัน ปกตินางจะไม่เมาง่าย ๆ แต่เมื่อคืนคงเป็นเพราะนางไม่ระวังตัวจึงเผลอดื่มหนักเกินไป จนกระทั่ง...ให้ตายเถิด!!! ลั่วหนิงฮวายกมือขึ้นตีที่หน้าผากตัวเองคราหนึ่ง ก่อนจะหันไปถลึงตามองโจวอี้เฉินที่กำลังคลอเคลียนางไม่ยอมห่าง "สาแก่ใจท่านแล้วสิ!!!" "อันใดกัน เมื่อคืนเจ้ายังบอกให้ข้ากระแทกแรง ๆ อยู่เลยนี่" "ข้าพูดหรือ?" "ก็ใช่น่ะสิ อ๊าาาา อาเฉิน กระแทกอีก" โจวอี้เฉินเลียนแบบท่าทางของลั่วหนิงฮวาจนนางรู
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 36 จุดจบชุยอี้เหนียง
ด้านชุยอี้เหนียงนั้น นับตั้งแต่นางถูกลั่วหนิงฮวาแกล้งเป็นผีมาหลอก ก็คล้ายสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นางเห็นภาพหลอนว่าอดีตฮูหยินมาตามฆ่านาง อีกทั้งยังได้ยินเสียงแว่วหลอนหูอยู่ตลอดเวลา ทุกคืนลั่วหนิงฮวาจะไปเรียกชื่อของชุยอี้เหนียงเวลาเดิมทุกค่ำคืน นานวันเข้าชุยอี้เหนียงก็เริ่มเลอะเลือน ลั่วซูซูกลุ้มใจไม่น้อย งานแต่งของนางกับโจวเหวินกวงก็ใกล้เข้ามาทุกขณะ หากท่านแม่ยังเป็นเช่นนี้ นางมิขายหน้าผู้อื่นหรอกหรือ!!! แม่ทัพลั่วได้ยินบ่าวรับใช้มารายงานว่าชุยอี้เหนียงเลอะเลือนทุบตีเหล่าสาวใช้ในจวนก็เร่งรีบมาที่เรือนริมสระบัวทันที "อี้เหนียงเจ้าหยุดนะ!!!" ชุยอี้เหนียงที่กำลังทุบตีสาวใช้ในเรือนหยุดชะงักทันที นางหันมามองผู้เป็นสามีก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความหวาดกลัว ยามนี้สภาพของนางดูแก่ชราลงไปถึงสิบปี "ท่านพี่ นังหนิงเอ๋อร์มันเป็นปีศาจ ตั้งแต่มันกลับมา ก็พามารดามันกลับมาด้วย นังสารเลวนั่นจะฆ่าข้า!!!" "เหลวไหล เจ้าเอ่ยวาจาอันใดกัน!!!" "ท่านพี่ข้าไม่ได้เหลวไหล นังสตรีตระกูลจ้าวมันมาร้องเรียกข้าทุกคืนเลย ท่านพี่ มันต้องแค้นที่ข้าวางยาพิษมันจนตายเป็นแน่ ท่านพี่!!!" "เจ้าเอ่ยสิ่งใดนะ!!!" แม่ทัพลั่วท
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 37 แคว้นเยี่ยนรุกราน
รุ่งเช้าลั่วหนิงฮวาก็นำตัวไต้ซือผู้นั้นมามอบให้บิดาของนางที่จวน ไต้ซือยอมสารภาพจนหมดสิ้น แท้จริงเขาเป็นคนของตระกูลชุย เป็นญาติห่าง ๆ ของชุยอี้เหนียง เดิมทีสำมะเลเทเมาไม่ทำงานทำการ หลอกลวงเงินชาวบ้านไปวันวัน อี้เหนียงจ้างเขาให้ทำทีเข้ามาในจวน และปล่อยข่าวว่าลั่วหนิงฮวาล้มป่วยเพราะดวงเป็นอัปมงคลกับจวนตระกูลลั่ว ต้องให้นางออกไปโดยด่วน ชุยอี้เหนียงจึงส่งนางไปโดยไม่ปรึกษาแม่ทัพลั่วเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังพูดจาหว่านล้อมแม่ทัพลั่วให้หลงเชื่อในครานั้นอีกด้วย แม่ทัพลั่วโกรธจัดจึงสั่งให้บ่าวรับใช้รุมกระทืบไต้ซือลวงโลกผู้นี้ และจับส่งทางการไปเสีย เวลาผ่านไปราวหนึ่งเดือน ทหารจากชายแดนทางใต้ก็ส่งจดหมายมารายงานว่าแคว้นเยี่ยนแอบซ่องสุมกำลังพลเพื่อเตรียมก่อกบฏ ฮ่องเต้โจวเหลียนรู้สึกกังวลใจไม่น้อย จึงเรียกโจวเหวินกวงเข้าวังหลวงเพื่อหารือ โจวเหวินกวงเข้ามาถึงก็มุ่งหน้าไปที่ห้องทรงอักษรในทันที เมื่อมาถึงเขาก็พบกับโจวอี้เฉินและโจวหลิงหวางที่กำลังนั่งอยู่ในห้องทรงอักษรเช่นกัน อีกทั้งยังมีแม่ทัพลั่ว บิดาของลั่วหนิงฮวา และลั่วจินหยาง รวมถึงแม่ทัพใหญ่จวนกั๋วกงผู้เป็นท่านตาของโจวอี้เฉินก็มาร่วมหารือด้วยหล
Last Updated : 2025-05-05สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 38 ปรโลกรอท่า
ห้องสุสาน บรรพชน แสงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า แสงจันทราเข้ามาแทนที่ ยามนี้ท้องฟ้ามืดมิด อีกทั้งยังมีสายลมพัดมาแผ่วเบา ทำให้กิ่งไผ่ไหวเอนไปตามแรงลม เสียงเสียดสีของใบไผ่หวีดหวิวราวกับเสียงของคนร่ำไห้ชวนให้ขวัญผวา ลั่วซูซูมาหาชุยอี้เหนียงในห้องสุสานบรรพชน ยามนี้สภาพมารดาของนางไม่ต่างกับสตรีเสียสติเลยแม้แต่น้อย ผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงอีกทั้งเสื้อผ้าที่เก่าและส่งกลิ่นเหม็นทำให้นางถึงกับเบ้หน้าด้วยท่าทีรังเกียจ ลั่วซูซูมิอาจทนมองได้อีกต่อไป จึงรีบเร่งกลับเรือนของตนทันที ภายในห้องสุสานบรรพชนเหลือเพียงชุยอี้เหนียงคนเดียวเท่านั้น ทุกค่ำคืนนางจะได้ยินเสียงคนขานเรียกชื่อของนางจนหวาดผวา บางคราในมุมมืดคล้ายกับมีเงาร่างของใครบางคนพยายามคืบคลานเข้ามาหานาง เป็นเช่นนี้จนนางหวาดกลัวเป็นอย่างมาก"คุณหนูเจ้าคะ ทำเช่นนี้ หากนายท่านรู้เข้าจะทำเช่นไรดีเจ้าคะ" แม่นมหยางเอ่ยถามลั่วหนิงฮวาด้วยท่าทีที่หวาดหวั่น ยิ่งได้เห็นแววตาที่แสนจะเย็นชาคู่นี้ นางก็อดใจหายไม่ได้เมื่อใดกันที่คุณหนูใหญ่กลายเป็นคนเย็นชาได้เช่นนี้ "ท่านพ่อจะไม่มีวันรู้ แม่นมวางใจเถิด" ลั่วหนิงฮวาเอ่ยเพียงเท่านั้น ก่อนจะมุ่งหน้าเดินไปที่สุสานบรรพชนอย
Last Updated : 2025-05-05
Latest chapter
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน ตอนพิเศษ ดินแดนปรภพที่แสนงดงาม
รัชศกอี้เฉินปีที่ 30 เข้าสู่ช่วงเหมันต์ฤดู อากาศค่อนข้างหนาวเย็นเป็นอย่างมาก ยามนี้ลั่วหนิงฮวากำลังนั่งสนทนาอยู่กับโจวอวี้หลันด้านในตำหนักเฟิ่งหวง พวกเขาทั้งสองอายุมากแล้ว แต่ทว่าความงดงามกลับไม่ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ยามว่างโจวอวี้หลันมักจะเข้าวังมาเยี่ยมนางอยู่เสมอ"พี่หญิง ท่านลองดื่มชาหลงจิ่งถ้วยนี้ดูเถิด รสชาติดียิ่งนัก" "อืม" โจวอวี้หลันยกถ้วยชาขึ้นมาดื่ม รสชาติหวานล้ำและกลิ่นหอมของใบชาทำให้นางพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ได้ยินว่าสองวันก่อน องค์รัชทายาท องค์ชายรองและองค์หญิง ออกไปเที่ยวเล่นนอกวังหลวงมาหรือ" โจวอวี้หลันเอ่ยถามขึ้นมา ลั่วหนิงฮวาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย นางมีพระโอรสสององค์ และองค์หญิงอีกหนึ่งองค์ ลูกทั้งสามมีอายุไม่ห่างกันมากเท่าใดนัก โจวเทียนสิงเป็นองค์รัชทายาท ปีนี้อายุสิบแปดปีเต็มแล้ว โจวเซิงหยวน องค์ชายรองปีนี้อายุสิบหกปีเต็ม และโจวหงอี้อายุสิบสี่ปีเต็ม บุตรทั้งสามของนางนั้นสร้างแต่เรื่องปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน "พี่หญิง พูดถึงพวกเขาแล้วข้าเหนื่อยใจยิ่งนัก" "เอาเถิด เด็ก ๆ ก็เป็นเช่นนี้ ดูลั่วเฟิงบุตรชายคนเดียวของข้าสิ เขาก็เที่ยวเล่นเช่นนี้ประจำ
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน ตอนพิเศษ สุขสม
"อะ อื้อออ!!!" เสียงครวญครางแผ่วต่ำสลับกับเสียงฝนที่โปรยปรายในยามค่ำคืน สร้างความร้อนรุ่มให้แก่โจวอี้เฉินเป็นอย่างยิ่ง"เด็กดี นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น" "อาเฉินร่างกายท่าน!!! ""มิต้องกังวลท่านหมอเทวดาบอกว่าข้าหายดีแล้ว""อื้ออออ!!!" ลั่วหนิงฮวารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อถูกโจวอี้เฉินมอบรสจูบที่แสนเร่าร้อนให้แก่นางเช่นนี้ เขาสอดลิ้นอุ่นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นชื้นแฉะของนางอย่างเอาแต่ใจ ยามนี้อาภรณ์ที่แสนประณีตงดงามกลับถูกเขาดึงทึ้งลงไปกองกับพื้นเสียแล้ว ร่างกายของนางเปลือยเปล่าอ่อนระทวยอยู่ภายใต้ร่างแกร่งของเขา มือหนาใหญ่ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายขาวผ่องอย่างซุกซน ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนใบหน้ามาจูบไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนของนาง และค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าลงมาที่สองเต้าอวบสวย โจวอี้เฉินครอบริมฝีปากกลืนกินยอดปทุมถันสีหวานของนางอย่างหื่นกระหาย มือหยาบกร้านบีบขยำดอกบัวงามจนเกิดเป็นรอยแดงทั้งสิบนิ้ว "อื้ออออ ข้าเสียว!!!" ลั่วหนิงฮวาแอ่นอกสวยให้เขาเชยชมอย่างไม่ขัดขืน โจวอี้เฉินแลบลิ้นเลียจุกบัวสีหวานของนางอย่างหยอกเย้า ตั้งแต่คลอดพระโอรสองค์แรก เขากับนางก็ห่างเหินเรื่องสัมพันธ์สวาทเช่นนี้มานา
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 56 บทสรุปของทุกสิ่ง (จบบริบูรณ์)
นอกจากจะสังหารโจวเหวินกวงแล้ว หนึ่งเดือนต่อมา โจวอี้เฉินก็พบกับเบาะแสที่จวิ้นอ๋องหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อห้าปีก่อน จวิ้นอ๋องเป็นน้องชายของเสด็จพ่อและเป็นเสด็จอาอีกคนของเขา เมื่อสืบค้นตามคำบอกเล่าของวิญญาณจวิ้นอ๋อง จึงพบว่าเขาถูกโจวเหวินกวงสังหารและฝังร่างไว้ที่ท้ายจวนชินอ๋องอย่างเลือดเย็น เพียงเพราะเขาไปได้ยินว่าโจวเหวินกวงวางแผนจะลอบวางยาอดีตฮ่องเต้ แต่กลับทำไม่สำเร็จ เพราะเสด็จพ่อของเขาก็ทรงระวังพระองค์ไม่น้อยแท้จริงโจวเหวินกวงคิดเรื่องนี้มานานหลายปีแล้ว มิใช่เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ จวิ้นอ๋องก็ไม่ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยตามคำบอกเล่าของคนอื่น ๆ ที่บอกว่าเขาถูกฆ่าเพราะมัวเมาสตรีผิดลูกผิดเมียผู้อื่น แต่แท้จริงแล้ว เพราะไปรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้มาก่อนเพียงเท่านั้น จึงถูกสังหารจนตกตายร่างของจวิ้นอ๋องถูกนำกลับมาฝังในสุสานราชวงศ์อย่างสมเกียรติ "อาเฉินขอบใจเจ้ามาก" "เสด็จอาจวิ้นอ๋องมิต้องเกรงใจ""อาเฉิน เดิมทีข้าจะต้องไปเกิดแล้ว แต่เพราะความงามของลั่วฮองเฮา ข้าจึงอยากอยู่ต่ออีกสักหน่อย" โจวอี้เฉินที่ได้ยินเช่นนั้นก็หันขวับไปมองจวิ้นอ๋องทันที "เสด็จอา ท่านอยากตายรอบสองหรือไม่พ่ะ
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 55 แต่งตั้งฮองเฮา
เมื่อได้รับราชโองการฉบับจริงกลับมาแล้ว โจวอี้เฉินจึงขึ้นครองราชย์เป็นฮ่องเต้หยางโจวพระองค์ใหม่อย่างถูกต้องตามพระราชประเพณี โจวเหวินกวงถูกจับขังเอาไว้ที่คุกหลวง โจวอี้เฉินสั่งให้คนจับตาดูเขาทุกฝีก้าวเพื่อมิให้เขาลักลอบฆ่าตัวตายได้สำเร็จ เพราะมีความตายที่เขารอจะมอบให้โจวเหวินกวงอยู่แล้ว หยางโจวรัชศกอี้เฉิน ปีที่หนึ่ง วันนี้เป็นฤกษ์มงคลที่โหราจารย์คัดสรรมาอย่างดี ท้องฟ้าและแสงแดดค่อนข้างปลอดโปร่งเป็นใจยิ่งนัก บนถนนซึ่งทอดยาวไม่มีที่สิ้นสุด มีขบวนเกียรติยศขบวนหนึ่ง ค่อย ๆ เคลื่อนไปอย่างช้า ๆ ท่ามกลางเสียงดนตรีบรรเลงเพลงขับขานชวนหลงใหล เกี้ยวมงคลสีเหลืองทอง ขนาดสิบหกคนหาม ม่านเกี้ยวปักดิ้นทองลายหงส์น่าเกรงขามโดดเด่นงดงามตระการตามิใช่น้อย เกี้ยวมงคลอันงดงามนี้เคลื่อนขบวนจากจวนตระกูลลั่วมุ่งหน้าสู่วังหลวง สตรีที่คู่ควรกับขบวนเกียรติยศงดงามโอ่อ่าหลังนี้มีเพียงฮองเฮาเท่านั้น ลั่วหนิงฮวาสวมชุดสีทองปักลายหงส์งามสง่า บนศีรษะประดับมงกุฎหงส์ ขับเน้นให้ใบหน้าสวยหวานดูงดงามน่าเกรงขามไม่น้อย ยามนี้นางกำลังนั่งอยู่ในเกี้ยวเพื่อมุ่งหน้าสู่พระราชวัง ขบวนเกียรติยศมาถึงวังหลวงอย่างสง่างาม ยามที่นาง
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 54 ยึดแผ่นดินกลับคืน
โจวเหวินกวงลนลานปล่อยมือออกจากร่างของลั่วหนิงฮวาก่อนจะทรุดกายลงไปกับพื้น แล้วจึงสั่งเหล่าทหารให้เตรียมต้านรับสุดกำลัง เมื่อหันมาอีกครากลับพบว่านางหายไปอย่างไร้ร่องรอยเสียแล้ว วิญญาณจวิ้นอ๋องและอดีตฮองเฮาบดบังกายนางเอาไว้ อีกทั้งยังบอกนางว่าโจวเหวินกวงคนสารเลวได้สังหารท่านตาของโจวอี้เฉินไปก่อนหน้าแล้ว ลั่วหนิงฮวากำมือแน่น ความเกลียดชังที่มีต่อโจวเหวินกวงยิ่งทบทวีมากขึ้นไปอีกลั่วหนิงฮวามุ่งหน้ามายังตำหนักเย็นซึ่งเป็นที่ที่โจวอวี้หลันถูกจับกุมตัวเอาไว้ ระหว่างทางนางแอบหยิบดาบและธนูของทหารที่วางไว้ติดมือมาด้วย"พี่หญิง!!!" "หนิงเอ๋อร์ เจ้า!!!" "พี่หญิง ฮึก ท่านตาของท่านและท่านพ่อของข้า ถูกประหารสิ้นแล้ว!!!" โจวอวี้หลันที่ได้ยินเช่นนั้นก็แทบทรงตัวเอาไว้ไม่อยู่ ลั่วหนิงฮวาที่ไร้เรี่ยวแรงไม่น้อยไปกว่ากัน ต้องเข้ามาช่วยประคองโจวอวี้หลันเอาไว้ "พี่หญิง หนีก่อนเถิด!!!" "หนีเช่นไร ยามนี้ข้าไม่มีอาวุธเลย!!!" "ไม่ต้องกังวล ระหว่างทางข้าแอบหยิบดาบของทหารและธนูติดมาด้วย โจวอี้เฉินมาถึงแล้ว เราย่อมหนีออกไปได้ รีบไปเถิด ยามนี้กองทัพของอาเฉินและพี่ใหญ่กำลังรอเราอยู่!!!" โจวอวี้หลันที่ได้ยินเช่
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 53 ทัณฑ์แล่เนื้อเถือหนัง
ลานประหาร โจวเหวินกวงสั่งให้ทหารนำแม่ทัพลั่วไปมัดขึงเอาไว้ที่กลางลานประหาร ก่อนจะลากตัวลั่วหนิงฮวามายืนอยู่กับเขา และใช้แขนล็อกคอของนางเอาไว้มิให้ขยับหนีไปได้ "หนิงฮวา เจ้าจงดูให้เต็มตาเสียเถิด เพราะต้องการปกป้องเจ้าและคิดขัดคำสั่งข้า พ่อของเจ้าต้องพบกับจุดจบเช่นใด" "ปล่อยข้า!!!""ปล่อยแน่นอน แต่หลังจากที่ข้าฆ่าพ่อของเจ้าเรียบร้อยแล้ว!!!" "เหวินกวง ไอ้คนต่ำช้า!!!" "มานี่!!!" โจวเหวินกวงฉุดกระชากลากถูลั่วหนิงฮวามายืนอยู่ไม่ไกลจากแม่ทัพลั่วมากนัก ลั่วหนิงฮวาจ้องมองผู้เป็นบิดาด้วยความเจ็บปวด ดวงตาคู่สวยแดงก่ำ หยดน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหลั่งรินไม่ขาดสาย แม่ทัพลั่วส่งยิ้มให้บุตรสาวอีกคราหนึ่งด้วยความเหนื่อยล้า เขาตรากตรำอยู่ในสนามรบ ต่อสู้เพื่อแคว้นเพื่อราษฎรมานานหลายปี ไม่ตกตายในสนามรบ แต่กลับถูกสังหารเพราะคนชั่ว ช่างเถิด ชีวิตคนเราก็มีเพียงเท่านี้ จะเกรงกลัวความตายไปไยกัน"อย่ารับปากคนชั่ว นี่เป็นคำขอสุดท้ายของพ่อ พ่อหวังเพียงให้พวกเจ้าจดจำเรื่องราวในวันนี้ให้ดี แล้วจงเข้มแข็ง อยู่ต่ออย่างภาคภูมิ" "ท่านพ่อออออ!!!" "ถึงตายข้าก็ไม่เสียใจ ข้าเป็นทหาร มีเลือดนักรบไหลเวียนอยู่ในกาย ข้
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 52 โจวเหวินกวงบ้าคลั่ง
คุกหลวง ลั่วหนิงฮวาจ้องมองอาหารตรงหน้าก่อนจะก่นด่าโจวเหวินกวงในใจ นี่เท่ากับบีบคั้นนางชัด ๆ แม่ทัพลั่วมองข้าวเปล่าถ้วยเล็ก ๆ ตรงหน้าและผัดผักหนึ่งอย่าง ก่อนจะเลื่อนอาหารตรงหน้ามาให้ลั่วหนิงฮวา "เจ้ากินเถิด" "ท่านพ่อ ข้ารู้ว่าท่านหิว ท่านกินเถิด ข้าไม่หิวเจ้าค่ะ" บิดานางแก่ชรามากแล้ว ย่อมอยู่อย่างลำบากเช่นนี้ไม่ไหว อาหารเพียงเท่านี้ย่อมไม่เพียงพอที่จะกินกันถึงสองคน แม่ทัพลั่วสิ่งยิ้มให้ลั่วหนิงฮวาก่อนจะยื่นมือมาลูบศีรษะของนางด้วยความรักใคร่ "หนิงเอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งใดที่ทำให้พ่อรู้สึกผิดมาโดยตลอด นั่นก็คือการละเลยเจ้า พ่อไม่ได้ปกป้องเจ้าให้ดี ทำให้เจ้าถูกคนชั่วรังแกมาโดยตลอด" "ท่านพ่อ ท่านอย่าพูดอีกเลยเจ้าค่ะ เรื่องราวมันผ่านไปนานแล้วนะเจ้าคะ ยามนั้นท่านเองก็ออกรบเพื่อบ้านเมือง ข้าเข้าใจท่านพ่อเจ้าค่ะ" "ฟังพ่อ เจ้ากินข้าวเสีย เจ้าจะต้องมีชีวิตรอดออกไป พวกเจ้าสองคนพี่น้องจะต้องมีชีวิตรอดต่อไป" "ท่านพ่อ ท่านหมายความเช่นไร!!!" "ต่อให้ฝ่าบาทจะบีบบังคับเจ้าด้วยวิธีใด จงอย่ายอมรับคำของเขาเด็ดขาด เจ้าสัญญากับพ่อสิ" "ไม่!!! ท่านพ่อ ท่านจะทำสิ่งใด!!!" "ลูกเอ๋ย พ่อแก่ชรามาก
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 51 ทหารลับของอดีตฮองเฮา
ด้านโจวอี้เฉินและลั่วจินหยางนั้น พวกเขาเดินทางออกจากเมืองหลวงได้ไม่ถึงครึ่งทางเสียด้วยซ้ำ เพียงผ่านหมู่บ้านชนบทที่ลั่วหนิงฮวาเคยอยู่มาก่อน เบื้องหน้าก็ปรากฏภาพของเหล่าทหารราวแสนนายอยู่ตรงหน้า เมื่อมองให้ดีดีจึงได้พบว่า ผู้คุมกองทัพทหารเรือนแสนนั้นก็คือเยี่ยนอ๋อง ซึ่งโจวอี้เฉินเคยได้พบกับเยี่ยนอ๋องในสนามรบเมื่อคราก่อน โจวอี้เฉินละสายตาจากเยี่ยนอ๋องไปหยุดอยู่ที่คนผู้หนึ่งที่อยู่บนหลังม้าร่วมทัพกับเยี่ยนอ๋องก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น นั่นคือผู้ใด?"องค์รัชทายาท นั่นคือฉู่อ๋องพ่ะย่ะค่ะ" "ฉู่อ๋องหรือ?" "ท่านลุงรู้จักเขาหรือ?" "สมัยก่อน เมื่อครั้งที่อดีตฮองเฮายังมีพระชนม์ชีพ ยามที่ตระกูลกู้ยังเรืองอำนาจ กระหม่อมเคยตามท่านพ่อมาร่วมรบกับสองแคว้น กระหม่อมจำเขาได้พ่ะย่ะค่ะ" "เช่นนั้นพวกมัน?""เหตุใดพวกมันจึงล่วงล้ำเข้าสู่เขตดินแดนของหยางโจวได้!!!"กู้เฉวียน ผู้เป็นท่านลุงของโจวอี้เฉินรับรู้ได้ในทันทีว่าสถานการณ์ตรงหน้าไม่ปกติเสียแล้ว "องค์รัชทายาท กระหม่อมคิดว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว เหตุใดคนของแคว้นเยี่ยนและแคว้นฉู่จึงกล้ารุกรานผ่านประตูชายแดนเข้ามาในเขตหยางโจวได้ง่ายดายเช่นนี้!!!" ลั่วจินห
สตรีหน้าตายกับผีร้ายจอมป่วน บทที่ 50 ข้อเสนอของโจวเหวินกวง
"พระโพธิสัตว์โปรดคุ้มครองข้าด้วย ขอให้ข้าเดินทางโดยปลอดภัยด้วยเถิด ขอให้ข้าได้พบกับเสด็จพี่ด้วยเถิด!!!" ท่ามกลางความมืดมิดที่ปกคลุมทั่วท้องนภา ปรากฏร่างของโจวหลิงหวางที่ควบม้าอย่างรวดเร็วโดยมิหยุดพักท่ามกลางแสงจันทร์ที่ให้แสงสว่างเลือนราง เป้าหมายของเขาคือชายแดนทางทิศใต้ ป้ายทางการทหารนี้จะต้องถึงมือของโจวอี้เฉินให้ได้เขาร้องไห้ไม่หยุดระหว่างเดินทาง ภาพที่เสด็จแม่วางยาพิษเสด็จพ่อยังคงติดตาของเขา เขาเสียใจทุกข์ใจยิ่งนัก ที่มิอาจช่วยเสด็จพ่อได้เลยแม้แต่น้อย อีกทั้งภาพที่เสด็จแม่ถูกเสด็จอาสังหารก็สร้างรอยแผลลึกในใจให้แก่เขา เขาเกลียดเสด็จอายิ่งนัก!!!ยิ่งนึกถึงเสด็จพ่อที่ถูกสังหารอย่างไม่เป็นธรรม ใจของเขาก็บีบรัดจนแน่น"เสด็จพ่อได้โปรดคุ้มครองลูกด้วย" โจวหลิงหวางใช้แส้ฟาดตีไปที่ท้องม้าเพื่อเร่งให้มันวิ่งให้เร็วขึ้น โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยว่า ด้านหลังของตนนั้นมีร่างของชายชราสวมชุดมังกรสีทองกำลังติดตามเขาออกเดินทางไปด้วยเช่นกันโปรดวางใจเถิดลูกพ่อ ตลอดเส้นทางจะไร้ซึ่งภัยร้ายมากล้ำกรายเจ้า ด้านลั่วหนิงฮวาและแม่ทัพลั่วในยามนี้นั้น ถูกควบคุมตัวมายังคุกหลวงใต้ดินพร้อมกัน ส่วนโจวอวี้หลันเอง
