บทที่ 12 ช่วย

เอริคยกปืนขึ้นจ่อหัวของเฟยด้วยความโกรธจัด แต่ร่างกายที่เริ่มอ่อนแรงเพราะฤทธิ์ยา เลยถูกอีกฝ่ายแย่งปืนในมือไปได้แบบง่ายดาย เฟยจับมือทั้งสองข้างของเอริคชูขึ้นสูงติดกับผนังลิฟท์ ลำตัวแนบชิดกับอีกฝ่ายเอาไว้

“ไอ้เวร!...กูจะ ฆ่ามึง” เอริคตะโกนขู่ใส่หน้าเฟยด้วยความโมโหและเจ็บใจ ทำไมเขาต้องลงเป็นรองไอ้จีนบ้านี่ทุกครั้งเลยนะ

“เอากระบอกปืนจ่อหัวผัวตัวเองแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะครับคุณเอริค” เฟยกระตุกยิ้มร้ายขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ เอ่ยพูดหยอกอีกฝ่ายออกไป หึหึ คิดว่าในมือมีปืนแล้วเขาจะกลัวหรือไง

ในอดีตเฟยถูกฝึกให้ใช้ปืน และแย่งปืนจากคู่ต่อสู้ มาเป็นร้อยเป็นพันครั้ง เพราะฉะนั้นถ้าอยู่หนึ่งต่อหนึ่งเขาไม่กลัวอยู่แล้ว แถมอีกฝ่ายยังอยู่ในสภาพไม่เต็มร้อยแบบนี้ เฟยไม่มีทางแพ้อย่างแน่นอน

“โธ่โว้ย! ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะไอ้เฟย กูบอกให้ปล่อยไงวะ” เอริคร้องโวยวายอย่างหัวเสีย

ร่างกายพยายามดิ้นรนขัดขืนไปมาสุดชีวิต แต่มันก็แทบไร้ประโยค เพราะเขาสู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้เลยสักนิด

“จำได้ใช่ไหมครับ...ว่าคนพูดไม่เพราะจะต้องโดนลงโทษยังไง” เฟยก้มกระซิบที่ข้างหูเสียงเบา

ก่อนจะค่อย ๆ ใช้ลิ้นร้อนของตัวเอง ไล่เลียซอกคอของเอริคอย่างช้า ๆ แล้วอ้าปากขบกัดลงไปหนึ่งที เพื่อเป็นการทบทวนความจำของคนชอบพูดไม่เพราะ

“มึง!” เอริคสะดุ้งกับสัมผัสร้อนที่คอ

ร่างกายขนลุกซู่สั่นสะท้านขึ้นมาทันที เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสร้อนที่คอของตัวเอง อยู่ ๆ ภาพในคืนที่เขาต้องการจะลืมเลือน มันก็วนเวียนกลับมาชัดขึ้นมาอีกครั้ง ท้องน้อยก็รู้สึกวาบหวิวขึ้นมาแปลก ๆ

“ผมว่าคุณเลิกดิ้นดีกว่านะครับ สภาพของคุณตอนนี้มันเริ่มแย่ลงทุกทีแล้วไม่ใช่เหรอครับ” เฟยจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของเอริค ก่อนจะพูดเตรียมออกไป อยู่ในสภาพนี้แล้วยังจะมาอวดเก่งกับเขาอีกนะ

“กู จะ ฆ่า มึง” เอริคถลึงตาดุใส่เฟยด้วยความเคียดแค้น เสียงเย็นยะเยือกพูดขู่ขึ้นอย่างโกรธจัด

“ผมว่าพวกเรามาทบทวนความจำกันหน่อยดีไหมครับ” เฟยไม่สนใจคำขู่ ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น

ก่อนจะโน้มใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้หน้าของเอริค จนริมฝีปากของทั้งคู่แทบจะแตะติดกัน เฟยค่อย ๆ ขยับริมฝีปากบางพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง สายตาหื่นกระหายมองลึกเข้าไปในดวงตาคมของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

“ฝัน ไป เถอะ” เอริคปฏิเสธกลับเสียงสั่น เขาไม่มีวันกลับไปทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นอีกแน่นอน

“หึหึ คิดดี ๆ ก่อนจะพูดดีกว่านะครับ เพราะถ้าปล่อยไว้แบบนี้ คุณอาจจะตายก่อนผมก็ได้นะครับ” เฟยพูดเตือนสติเอริคอีกครั้ง เพื่อให้คนหัวดื้อยอมอ่อนให้ตัวเองสักที

“...” เอริคเบือนหน้าหนีไปด้านข้างอย่างดื้อรั้น พยายามรวบรวมสติอันน้อยนิดของตัวเอง เพื่อจะได้คิดหาทางออกของเรื่องนี้

“อีกอย่างผมว่าบนเรือลำนี้ ก็น่าจะมีแต่ผมนะครับ ที่จะช่วยคุณได้ จริงไหมครับ” เฟยเห็นเอริคทำเป็นไม่สนใจตัวเอง ก็พูดเสริมขึ้นอีก

บนเรือลำนี้ถึงจะมีคนอยู่มากมาย ทั้งเพื่อนทั้งลูกน้องคนสนิท

...แต่แล้วยังไง ในเมื่อเรื่องที่เจ้าของคาสิโนพลาด โดนบาร์เทนเดอร์ข่มขืน แล้วรอบนี้ก็ยังพลาดถูกวางยาอีก มีแต่เขาที่เป็นคนทำกับเอริคที่เป็นฝ่ายถูกกระทำเท่านั้นที่รู้ เฟยมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเอริคไม่มีวันไปร้องขอให้คนอื่นช่วยแน่ ๆ เพราะฉะนั้นยังไงสุดท้าย คืนนี้เอริคก็ต้องยอมให้เขาช่วยอย่างแน่นอน

“ไอ้หื่น!! ไอ้ชั่ว!” เอริคด่าออกมาเสียงดังอย่างเจ็บใจ เพราะในใจลึก ๆ เขารู้ดี ว่าที่เฟยพูดมานั้นถูกทุกอย่าง เวลานี้นอกจากเฟย ก็คงจะไม่มีใครช่วยเขาได้อีกแล้ว

...แต่เอริคไม่อยากยอมรับเรื่องนี้เลย เขาไม่อยากกลับไปอยู่สภาพนั้นอีกแล้ว ทำไมเรื่องพวกนี้จะต้องมาเกิดขึ้นกับเขาด้วยนะ...

“ขอบคุณครับ ที่ชม” เฟยยิ้มรับคำชมอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ไอ้...อื้อออ”

เอริคที่กำลังจะอ้าปากตะโกนด่าคนตรงหน้าต่อ ก็ต้องกลืนคำพวกนั้นกลับลงท้อง เมื่ออยู่ ๆ ริมฝีปากบางของเฟยประกบปิดริมฝีปากของเอริคลงมาแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวซะก่อน

พอได้เห็นริมฝีปากของเอริคขยับไปมาอยู่ตรงหน้า เฟยก็อดใจไม่ไหว กดจูบปิดเสียงด่าทอไปด้วยความมันเขี้ยว เขาอยากจูบริมฝีปากนี้อีกครั้ง ตั้งแต่ตอนอยู่ที่บาร์แล้ว เฟยพยายามอดกลั้นมันมาตลอด แล้วในที่สุดเขาก็ได้สมหวังสักที

เอริคถูกเฟยบดจูบริมฝีปากอย่างรุนแรงอยู่พักใหญ่ จนร่างกายอ่อนระทวยไปหมด จากตอนแรกที่พยายามดิ้นขัดขืน ก็ค่อย ๆ แปลงเปลี่ยนเป็นรับจูบของอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว ร่างกายที่ถูกยาปลุกอารมณ์อยู่แล้ว มันก็ยิ่งตอบสนองความต้องการของอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย ทำให้เอริครู้สึกหงุดหงิดกับร่างกายของตัวเองตอนนี้มาก

“แต่ถ้าคุณคิดว่ามีคนอื่นที่ช่วยคุณได้ งั้นก็จัดการฆ่าผมตอนนี้ได้เลยครับ”

พอกดจูบอีกฝ่ายจนสมใจอยาก เฟยก็ถอนริมฝีปากออกอย่างช้า ๆ แล้วพูดท้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเอริคไม่มีทีท่าจะยอมเขาสักที

“อย่ามาท้าทายกูนะ ไอ้เฟย” เอริคพูดว่าเฟยกลับเสียงดัง เมื่อถูกคนตรงหน้าพูดท้า มันคิดว่าเขาไม่กล้าทำจริง ๆ หรือไง

เอริคจ้องหน้าเฟยอย่างเดือดดาล เขาอยากฆ่ามันให้ตายคามือซะตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

...แต่มันติดที่เวลานี้อาการของเอริค ดูแย่ลงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เพราะเมื่อครู่พอถูกเฟยจูบ ร่างกายของเขามันก็ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อย ๆ และรู้สึกต้องการให้อีกฝ่ายทำมากกว่านี้ เอริคไม่รู้จะทำยังไงกับร่างกายของตัวเองแล้ว

“ผมไม่ได้ท้า ผมพูดจริง” เฟยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะยัดปืนใส่มือของเอริคคืนไป เพื่อให้รู้ว่าเขาพูดจริง

เอริคจับปืนแน่นแล้วยกขึ้นจ่อที่หัวของเฟย หวังจะฆ่าตามที่ถูกท้าแต่อยู่ ๆ ในหัวของเขามันกลับตีกันไปหมด เขาจะฆ่าไอ้จีนหื่นตรงนี้เพื่อระบายความโกรธของตัวเองเลยดีไหม หรือว่าจะทำตามที่มันบอกดี เพราะร่างกายของเขาตอนนี้ มันก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน โธ่โว้ย!! เอางั้นดีวะ

เอริคยืนกัดฟันกรอดนิ่งอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะลดปืนลงแล้วหันไปกดลิฟท์ ให้ขึ้นไปที่ชั้นของตัวเองแทน ตอนนี้เรื่องสำคัญสุด คือทำให้ยาบ้านี่มันหมดฤทธิ์ก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยจัดการไอ้จีนหื่นอีกทีก็ยังไม่สาย

“ยาหมดฤทธิ์เมื่อไหร่ ตอนนั้นคือเวลาตายของมึง จำเอาไว้” เอริคพูดขู่ทิ้งท้าย

“ครับบบ...ได้ตายคาอกของคุณ ผมก็นอนตายตาหลับแล้วครับ” เฟยพูดตอบกลับพร้อมรอยยิ้มระรื่น หึหึ ในที่สุดก็สำเร็จ

...อนาคตจะเป็นหรือตายเขาไม่รู้ แต่ตอนนี้ขอเขากินให้อิ่มก่อนก็แล้วกัน...

ห้องพักหรู

แสงจันทร์อ่อน ๆ ลอดผ่านผ้าม่านหน้าต่าง สาดส่องลงบนพื้นห้อง บวกกับแสงจากโคมไฟหัวเตียง ทำให้เห็นเงาของคนสองคนกำลังโยนขยับอยู่บนผนังห้องไปมาอย่างชัดเจน พอเข้ามาถึงห้องนอนได้ เฟยกับเอริคก็ไม่รอช้า พากันบรรเลงบทรักที่เร่งร้อนกันทันที เอริคที่ถูกฤทธิ์ยาควบคุมสติไปเกือบหมด รอบนี้เลยยอมเฟยอย่างว่าง่าย บวกกับที่ตัวเองไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายเดือน ร่างกายของเขาเลยตอบสนองอีกฝ่ายดีกว่าปกติ

ตับ! ตับ! ตับ!!

“อื้ออ..อ๊าาส์”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อประสานกับเสียงร้องควรญครางของทั้งคู่ ดังก้องไปทั่วห้อง ร่างกายของทั้งสองเปียกชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ เวลาได้ผ่านไปหลายชั่วโมง แต่เอริคกับเฟยก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกันเลยสักนิด

“อ่าาส์...ตอดแน่นเหมือนเดิมเลยนะครับ” น้ำเสียงแหบพร่าพูดกระซิบหยอกดังอยู่ที่ข้างหู ของอีกฝ่ายอย่างถูกใจ

เฟยรอเวลาที่จะได้สอดกระแทกรูรักนี้มานานหลายเดือนแล้ว หลังจากที่เขามีอะไรกับเอริคในครั้งนั้น เฟยก็รู้สึกหลงใหลและติดใจร่างกายนี้มาก เขาพยายามลองหลับนอนกับคนอื่นอยู่หลายครั้ง แต่อารมณ์มันก็ไม่สุดเหมือนตอนที่ทำกับเอริคเลยสักคน

“อ๊าาส์...มีแรงแค่นี้เหรอวะ” เอริคพูดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

เมื่ออารมณ์ของเอริคพลุ่งพล่านเพราะฤทธิ์ยา เวลานี้เขารู้แค่อย่างเดียว คือต้องการให้เฟยสอดกระแทกแท่งเนื้อเข้ามาแรง ๆ เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากความทรมานสักที

“พรุ่งนี้ตื่นมาแล้วเดินไม่ไหว อย่ามาโทษผมนะครับ” เฟยกระตุกยิ้มร้ายขึ้นอย่างถูกใจ เมื่อได้ยินคำร้องขอออกจากปากของคนใต้ร่าง

“เรื่อง ขอ..งกูอื้อออ...จุกกก อ๊ะ อ่าา อ่าาส์” เอริคกำลังจะพูดว่าเฟยอยู่ ก็ต้องเปลี่ยนเป็นเสียงร้องครางขึ้นมาแทน เมื่อคนด้านบนกระแทกแท่งเนื้อร้อนเข้ามาจนสุดตามคำขอ

“จัดให้ตามคำขอครับ”

เฟยพูดจบก็จับขาข้างหนึ่งของเอริคพาดขึ้นบนบ่า แล้วโน้มตัวแนบชิดคนด้านล่าง แล้วเริ่มกระหน่ำกระแทกใส่ร่องรักรัว ๆ อย่างบ้าคลั่ง สายตาก็มองจ้องใบหน้าสีแดงก่ำ ส่ายไปมาเพราะความเสียวซ่านที่ตัวเองมอบให้ไปด้วย

เฟยรู้สึกลุ่มหลงภาพตรงหน้าตอนนี้เหลือเกิน เพราะมันทำให้เขายิ่งอยากจะกัดกินเอริคมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ และอยู่ ๆ เขาก็มีความคิดเห็นแก่ตัวผุดเข้ามาในหัว เฟยอยากเก็บภาพตรงหน้าตอนนี้ เอาไว้ดูเพียงคนเดียว ไม่ให้ใครได้เห็นมันอีกแม้แต่คนเดียว