All Chapters of สถานะลับ(รับ)สถานะรัก [เมะxเมะ]: Chapter 1 - Chapter 10

เรือสำราญหรูหลังจากที่ทำงานเหน็ดเหนื่อยกันมาตลอดทั้งปี การได้ออกมาท่องเที่ยวบนเรือสำราญสุดหรู มันก็ถือเป็นการพักผ่อนหย่อนใจอีกรูปแบบหนึ่ง แถมยังทำให้เราได้รับประสบการณ์ใหม่ ๆ เจอผู้คนใหม่ ๆ และยังได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศ ของธรรมชาติที่มีอยู่รอบตัวเรือสำราญสุดหรูถูกตกแต่งไปด้วยหินอ่อน ที่ดูโดดเด่นและสวยงาม พร้อมประดับแชนเดอเลียร์ที่ทำจากคริสตัลนับร้อยเพื่อให้แสงสว่าง ยิ่งทำให้บรรยากาศบนเรือดูงดงาม และโรแมนติกมากขึ้นในยามค่ำคืน“โอ้โห! บาร์เทนเดอร์หนุ่มคนนั้นสเปกมึงเลยนี่หว่า ไอ้ริค”“ไหนวะ…โห! ขาวสูง หน้าตาสวยเหมือนผู้หญิงเลยว่ะ”เสียงพูดคุยของหนุ่ม ๆ ดังขึ้น เมื่อไซออนนักธุรกิจชื่อดังสังเกตเห็นว่า เอริคเพื่อนของตัวเองกำลังนั่งจ้องไปทางบาร์ ที่มีบาร์เทนเดอร์หนุ่มกำลังยืนชงเครื่องดื่มอยู่ได้ซะพัก มังกรที่เป็นเพื่อนอีกคนได้ยินไซออนพูดออกมาแบบนั้น ก็รีบหันมองตามทันที หึหึ นี่มันสเปกเพื่อนของเขาเลยนะเนี่ย ดูถ้าการมาล่องเรือเที่ยวรอบนี้ จะไม่ได้มาเสียเปล่าแล้วสินะ…เอริค ไซออน มังกรได้นัดกันออกมาล่องเรือสำราญเที่ยว เพื่อเป็นการพักผ่อนและเปลี่ยนบรรยากาศ หลังจากที่ทุกคนต่างทำงานกันมาหนักทั้งป

“อะ แฮ่ม!”เสียงกระแอมดังขึ้นขัดจังหวะ ทำให้ชายหนุ่มสองคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่ต้องหยุดชะงัก แล้วหันมาดูต้นเสียงอย่างช่วยไม่ได้ เอริคกับลูกน้องอีกสองคนเดินมาตามทาง ก็เห็นบาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เคยปฏิเสธตัวเองกำลังยืนคุยกับสจ๊วตของเรืออยู่ เขาก็เลยแกล้งส่งเสียงขัดจังหวะออกไป หึหึ นี่คงมาหาเหยื่อลากไปกินที่ห้องคืนนี้สินะ“เออ...ผมขอตัวก่อนนะครับ”สจ๊วตหนุ่มที่หันมาเห็นเอริคก็ตกใจ เลยรีบก้มหน้าเดินหนีไปด้วยความกลัว เพราะเขารู้ดีว่าเอริคเป็นใครและมีอิทธิพลมากขนาดไหน เลยทิ้งให้เฟยยืนรับหน้ากับทั้งสามคนเพียงลำพัง“อุ๊ย! นี่ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ คุณเฟย” เอริคยกยิ้มขึ้นอย่างถูกใจ ก่อนจะแสร้งพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด เมื่อรู้ตัวว่าเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่กับเฟย เดินหนีไปเพราะรู้สึกกลัวตัวเองหลังจากที่เอริคถูกเฟยปฏิเสธกลับไปอีกครั้ง เขาก็ยังคงไม่ยอมแพ้หรือตัดใจอะไร แต่มันกับทำให้เขารู้สึกสนใจ และต้องการเฟยมากขึ้น เอริคเลยให้ลูกน้องของตัวเองคอยดูเฟยอยู่ห่าง ๆ เพื่อที่จะรอโอกาสเข้าหาอีกครั้งแล้วในที่สุดค่ำคืนขอการรอคอยก็สิ้นสุดลง เมื่อลูกน้องของเขาได้เดินมาบอกว่า เฟยกำลังเดินกลับห้

“ปล่อยกูนะโว้ย!! ไอ้เฟย!! กูบอกให้ปล่อยกูไงวะ!!”“...”“มึงคิดจะทำบ้าอะไร...ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะโว้ย!!”เอริคร้องโวยวายเสียงดังก้องไปทั่วห้อง ร่างกายขยับดิ้นไปมาอยู่บนเตียงกว้าง เมื่ออยู่ ๆ เขาก็ถูกมือเรียวยาวของบาร์เทนเดอร์หนุ่ม ที่กำลังจะช่วยถอดชุดคลุมออกให้นั้น เปลี่ยนมาจับข้อมือข้างหนึ่งของเขาบิดไปทางด้านหลัง แล้วกดตัวเขาให้นอนแนบลงกับเตียงแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเอริคพยายามดิ้นขัดขืนไปมาอย่างสุดแรง เพื่อให้ร่างกายที่ถูกกดอยู่กับเตียงเป็นอิสระ แต่เพราะสภาพของตัวเองเวลานี้ มันทำให้เขาดิ้นและออกแรงขยับไม่ได้ดั่งใจนึกเลย แถมยิ่งเขาขัยบมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บที่แขนและข้อมือมากขึ้น เอริคไม่คิดเลยว่าเฟยจะมีแรงเยอะมากขนาดนี้เฟยไม่สนเสียงร้องโวยวายของคนนอนอยู่ เขาค่อย ๆ เอื้อมมือข้างหนึ่งมาหยิบเนกไทของตัวเองที่โต๊ะหัวเตียง จากนั้นก็เอามาจัดการหมัดมือทั้งสองข้างของเอริคไขว้หลังเอาไว้ หึหึ ดูสิอยู่สภาพนี้แล้วยังจะมีปัญญาจับเขากินได้อีกไหม“ผมก็...จะช่วยคุณเอริคเตรียมความพร้อมยังไงครับ”เฟยกระตุกยิ้มมุมปากขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ โน้มใบหน้าขาวของตัวเองเข้าไปใกล้ซอกคอของคนนอนอยู่ แล้วกระซ

“ไอ้เฟย! มึงจะทำอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ”“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมสัญญาว่าจะทำเบา ๆ โอเคไหมครับ”เอริคที่นอนหอบหายใจอยู่นั้น ก็ถูกมือเรียวยาวของบาร์เทนเดอร์หนุ่ม จับพลิกให้นอนคว่ำแล้วยกสะโพกให้ลอยขึ้น ทำให้เอริครู้ไม่ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ เขาเลยพยายามดิ้นหนีอย่างสุดชีวิต เพื่อให้หลุดพ้นจากเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นนี้ แต่ไม่ว่าเขาจะขัดขืนสุดกำลังยังไง ร่างกายของเขาก็ยังคงหนีมือเรียวขาวของหนุ่มจีนไม่ได้อยู่ดีเฟยเห็นท่าทางของเอริคก็อดขำไม่ได้ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วคิดว่ายังจะหนีเขารอดได้อีกหรือไงมือเรียวยาวจับแท่งเนื้อยาวที่ขยายใหญ่จนปวด ของตัวเองขึ้นมาชักรูดสองสามที ก่อนจะเอามาถู ๆ ไถ ๆ ที่ช่องทางรักของคนนอนอยู่ไปมาอย่างหยอกล้อ เพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นจากนี้ เอริคที่สัมผัสได้ถึงแท่งเนื้อตรงช่องทางด้านหลังของตัวเอง ร่างกายก็รู้สึกเย็นวาบ ขนลุกซูขึ้นมาตั้งแต่หัวจดเท้าทันที นี่เขาจะถูกไอ้หน้าขาวจับแทงด้านหลังจริง ๆเหรอเนี่ย!!“ไม่...ไอ้เฟย! กูบอกให้หยุดไง!!” เอริคหันไปตะโกนใส่เฟยเสียงดัง เพื่อให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำ แต่สิ่งที่ได้รับคืนมากับเป็นแววตาหื่นกระหาย และรอยยิ้มแ

ครืนน ครืนน ครืนนน!!ครืนน ครืนน ครืนนน!!เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูสั่นดังติดต่อกันอยู่หลายครั้ง ทำให้คนที่นอนหลับใหลด้วยความเหนื่อยล้าบนเตียง เริ่มได้สติลืมตาตื่นขึ้นมาในที่สุด เอริคค่อย ๆ กะพริบตาอย่างช้า ๆ เพื่อปรับสายตารับแสง เขาหันมองซ้ายมองขวาสำรวจภายในห้อง ก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในห้องนี้เพียงคนเดียว แปลว่าไอ้จีนหื่นคงจะหนีไปแล้วสินะ พอรู้ว่าเฟยไม่ได้อยู่ในห้องนี่แล้ว เอริคก็กำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจและความโกรธจัด คิดว่าทำกับเขาขนาดนี้ แล้วจะหนีไปได้ง่าย ๆ หรือไง ฝันไปเถอะเขานอนจ้องเพดานนิ่งอยู่พักใหญ่เพื่อรวบรวมสติ เพราะเขารู้สึกว่าหัวหนักอึ้งและตื้อไปหมด แถมจะยังความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวพวกนี้อีก เอริคกัดฟันแน่นเพื่อพยายามฝืนร่างกายค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นนั่งอย่างช้า ๆ“โอ๊ย!...เจ็บชิบ!”แต่พอเอริคขยับเพียงเล็กน้อย ก็ต้องร้องลั่นออกมาอย่างอดไม่อยู่ เมื่อรู้สึกเจ็บระบมไปทั้งตัว โดยเฉพาะช่องทางด้านหลัง ที่ถูกเฟยกระหน่ำกระแทกใส่ไม่หยุด มันทั้งเจ็บทั้งแสบราวกับว่าตอนนี้มันฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ ไปแล้ว เอริคไม่เคยรู้สึกเจ็บมากขนาดนี้มาก่อน แถมลำคอของเขาก็แห้งผาก รู้สึกเจ็บจนแทบกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้