LOGINShare
บทที่ 4
Last Updated:
2025-09-22 14:02:42ฉันตื่นมาด้วยความเมื่อยขบ คงเพราะบทรักเร่าร้อนของคนเมาเมื่อคืน ปกติถ้าเขาเมาจะหื่นเป็นพิเศษ ฉันกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น มองใบหน้าหล่อเหลาของคนนอนข้างกาย
คุณยูของฉันหน้าตาดีตั้งแต่ฉันจำความได้ เฝ้ามองและแอบรักเขาโดยไม่รู้ตัว มารู้ตัวอีกทีก็ขาดเขาไม่ได้แล้ว
“กลับบ้านไหมคะ” ฉันถามคนที่ตื่นนอนแล้ว วันนี้เป็นวันเสาร์ ไม่แน่ใจว่าสัปดาห์นี้เขาจะกลับหรือเปล่า
“อืม มะลิกลับไหม”
“กลับค่ะ”
“งั้นมะลิกลับก่อนเลยนะ เดี๋ยวตอนบ่ายฉันค่อยกลับ”
ฉันนึกว่าเขาจะชวนกลับด้วยกัน แต่ก็นั่นแหละ มันจะกลับด้วยกันได้อย่างไร ก็อย่างที่รู้ดีว่าฉันเป็นเพียงลูกของคนรับใช้ ไหนเลยจะเสนอหน้านั่งรถคันหรูของลูกชายเจ้าของบ้านกลับไปพร้อมกัน
“มะลิ”
“คะ?”
“ฉันเพิ่งโอนเงินให้ เช็กดูนะว่าพอไหม”
ฉันไม่ได้ดูหรอก เพราะรู้ว่ามันคงมากพอดู มากกว่าเงินเดือนคนรับใช้ในบ้านเขาเสียอีก
“ขอบคุณค่ะ คุณยูไม่ต้องให้มะลิทุกครั้งที่นอนกับมะลิก็ได้ค่ะ มะลิไม่ได้ขายตัว” ฉันพูดในสิ่งที่ไม่เคยพูดมาก่อน คงเพราะความอึดอัดในใจตอนนี้ตั้งแต่ได้รับรู้เรื่องของคนที่เขารักกระมัง ทำให้ความรู้สึกและสถานะของตัวเองจากที่ต่ำต้อยอยู่แล้วยิ่งต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
“มะลิ! พูดอะไรแบบนั้น ฉันให้เพราะรู้ว่าเราต้องใช้” น้ำเสียงเขาดุอย่างไม่พอใจ
ฉันยกมือขึ้นไหว้และขอโทษกับกิริยาอาการของตัวเอง
“ขอโทษค่ะ งั้นเดี๋ยวมะลิกลับก่อนนะคะ” ฉันลุกจากเตียงตรงไปยังห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ หันไปมองคนที่คงหลับสนิทไปแล้ว เดินออกจากห้องเขามา หัวใจก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย
มองหารถประจำทางปรับอากาศ อาจต้องขึ้นรถหลายต่อหน่อยก็ดีกว่านั่งแท็กซี่ เพราะราคาจากนี่ไปถึงบ้านแพงมากโขอยู่
โลกปัจจุบันนี้ทุกอย่างขับเคลื่อนด้วยเงิน หาใช่ความรัก
ในเมื่อเขาไม่สามารถหยิบยื่นความรักให้ได้ เขาก็เลือกที่จะหยิบยื่นเงินมาให้แทน
เขาไม่เคยเอ่ยเรื่องสถานะ และฉันก็ไม่มีความกล้าพอที่จะถามเอากับเขา ฉันยกโทรศัพท์มือถือไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาซื้อให้และฝากแม่ของฉันมาให้ เขาบอกว่าเป็นของขวัญที่ฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เขารู้ว่าต้องทำอย่างไรเพื่อไม่ให้ใครสงสัยเรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน
ฉันส่งข้อความบอกแม่ว่ากำลังจะกลับบ้าน คิดถึงแม่เหมือนกัน ปกติเราสองคนแทบไม่ห่างกันเลย ฉันเกิดมาเท่าที่จำได้ก็มีแต่แม่ ไม่เคยรู้ว่าพ่อเป็นใคร เพราะแม่ไม่เคยพูดถึง
แม่มีฉันตั้งแต่อายุสิบแปด ทำให้แม่ในวันนี้ก็ยังสาวและสวย จำความได้ฉันก็อยู่บ้านของคุณท่านแล้ว ได้เล่นกับคุณยูบ้างบางครั้ง จนกระทั่งเขาเริ่มโต เด็กผู้ชายเขาก็ไม่เล่นกับเด็กผู้หญิง ยิ่งเด็กผู้หญิงที่เป็นแค่ลูกคนใช้ก็ยิ่งไม่สมควรเล่นด้วย
ครั้งแรกของเราสองคนเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ฉันอายุได้สิบแปดปี วันนั้นเป็นวันวาเลนไทน์ คุณผู้ชายและคุณผู้หญิงไปเที่ยวต่างจังหวัด ฉันจึงต้องไปนอนเฝ้าคุณย่าของคุณยูที่ห้อง
พอคุณย่าหลับแล้ว เดินออกจากห้องคุณย่า คิดว่าจะไปหาน้ำดื่มสักหน่อย ชั้นสองของบ้านมีส่วนที่ทำเป็นบาร์ มีตู้เย็นและเครื่องดื่มมากมาย ฉันคิดว่าจะหาน้ำดื่มสักขวด เพราะน้ำในห้องคุณย่าหมดแล้ว
แต่คนที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ในโซนของบาร์ทำฉันตกใจ คุณยูกำลังหลับ แก้วเหล้าที่วางตรงโต๊ะกระจกเตี้ยและขวดของบรั่นดีราคาแพงวางอยู่ข้างแก้ว
เขาเมาสินะ
ฉันเปิดประตูตู้เย็นหยิบน้ำมาหนึ่งขวด เทน้ำเย็นลงแก้วเกือบเต็ม ดื่มน้ำเย็นจากแก้วนั้นอย่างชื่นใจ แต่ความร้อนผ่าวก็ไม่ได้ลดลงเลย
ฉันชำเลืองมองคนที่ยังหลับสนิท เสียงฝนข้างนอกเริ่มไหลริน แทนที่จะได้นอนสบาย ๆ แต่เขากลับต้องมานอนหลับคอพับคออ่อนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะปลุกเขาหรือปล่อยให้เขานอนปวดคออยู่ตรงนี้ดี แก้วเหล้าตรงหน้าเขาเหลืออีกไม่ถึงครึ่งแก้ว เขาว่าคนเราถ้าเมาความกล้าจะมากขึ้น ฉันก็เลยยกแก้วนั้นดื่มจนหมด
ความแสบร้อนของแอลกอฮอล์ไหลผ่านลำคอหายไป เพียงไม่นานฉันก็รู้สึกร้อนไปทั้งร่าง คิดว่าคงเริ่มเมาแล้ว
“คุณยูกลับห้องค่ะ” ฉันเรียกคนที่หลับใหลไม่ได้สติเสียงเบา เพราะกลัวคนอื่นหรือคุณย่าจะได้ยิน
“กลับห้อง” เขาพึมพำ แต่ก็ยอมขยับเท้าในตอนที่ฉันช้อนแขนเขามาไว้บนไหล่
ฉันปาดเหงื่อเมื่อพาร่างคนเมาขึ้นเตียงได้สำเร็จ ฉันเข้าไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำเพื่อจะกลับมาเช็ดตัวให้คนเมา
Latest chapter
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 73 (จบ)
เหตุการณ์นั้นฝังลึกในใจของเด็กหญิงตัวน้อย เธอไม่ได้กลัวหมา แต่เธอฝังลึกความทรงจำที่เขาปกป้องเธอ จากความรักของเด็กหญิงคนหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งสองโตขึ้น มะลิน้อยก็ได้รับรู้ว่าเธอรักเขาอย่างที่ผู้หญิงคนหญิงจะรักผู้ชายคนหนึ่ง แต่เพราะรู้ฐานะของตัวเอง เธอจึงพยายามหักห้ามใจ แต่การกระทำของเธอกลับแสดงออกเหมือนว่าเธอพยายามตีตัวออกห่างจากเขา สรรพนามที่เรียกขานก็เปลี่ยนตามช่วงวัยและความห่างกันของฐานะและความสัมพันธ์ จาก ‘พี่ยู’ เขากลายเป็น ‘คุณยู’ ของเธอเมื่อใดกันนะ ภรัณยูเองก็ไม่ค่อยพอใจกับการเรียกขานที่ห่างเหินของเธอ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อมันเป็นความต้องการของเธอ แต่เมื่อภรัณยูเข้าเรียนชั้นมัธยมปลาย เขาก็เข้าเรียนที่โรงเรียนที่ติดอันดับท็อปของโรงเรียนที่ว่าเข้าเรียนยากที่สุด ส่วนเธอเองยังเรียนชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนใกล้บ้าน ความห่างยิ่งทำให้ทั้งสองห่างกันมากกว่าเดิม สาวน้อยตีตัวออกห่าง ไม่ค่อยพูดจากับเขาเหมือนอย่างเคย เธอหลบหน้าเขาเพราะความขัดเขิน แต่เขากลับคิดว่าเธอไม่อยากเจอหน้าเขาเพราะคงไม่พอใจที่เขาดูเธอเรื่องกา
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 72
“ไม่พี่จะใช้ความผิดครั้งนั้น ลงโทษและยำยีเธอ” ผมจับคนตัวเล็กให้นอนหงาย ตรึงสองแขนเธอไว้ด้วยสองมือของผม “คุณยูขา อย่าย่ำยีมะลิเลยนะคะ มะลิสำนึกผิดแล้ว อา...อย่าค่ะ” ผมกลั้นขำกับคนที่บอกผมไม่ให้ย่ำยีแต่กลับครางสยิวทั้งยังใช้สองขาเกี่ยวเอวผมไว้แน่น “เธอต้องได้สำนึกผิดทั้งคืนมะลิ ให้สมกับที่เธอทรมานฉัน” ผมเองก็เล่นใหญ่ไม่แพ้กัน ต้องทำเสียงแข็งและหน้าดุดัน ปล้นจูบคนใต้ร่างอย่างหิวโหย “อย่าค่ะ...อย่าทำมะลิเลย” ร้องห้ามแต่กลับแอ่นหน้าอกให้ผมได้ลงลิ้นกับสองเต้างาม “เธอไม่มีทางหนีฉันพ้นมะลิคืนนี้ เธอต้องได้ครางทั้งคืน” ผมว่าและละมือจากขอมือบางเพื่อจะถอดชุดนอนของเธอให้พ้นร่าง “มะลิกลัวแล้วอย่าทำอะไรมะลิเลย” โห เล่นเนียนมากเมียกู ทำเสียงสั่นด้วย ปากร้องห้ามแต่มือเมียผมกำลังดึงรูดกางเกงนอนผมลงให้สิ่งที่กำลังชูชันดีดผึง “ฟาดมือไหม” ผมแกล้งถามเมื่อเจ้ากร่างโตเต็มวัยและกระเด้งฟาดมือเมียรักเบา ๆ “ซ่าจริงนะเดี๋ยวได้ร้องไห้ไม่หยุด” เธอไม่ได้ขู่ผมแต่กำลังขู่เจ้ากร่างที่ตอนนี้เริ่มจะร้องไห้น้ำตาปริ่ม ๆ แล้ว อา...เมียโคตรเด็ดเป็นอย่าง
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 71
เจ้ามะระน้อยของพ่อที่พยายามจะเป็นน้องวิน แต่เพราะเจ้าตัวยังไม่คุ้นชินกับชื่อนี้ สุดท้ายผมและมะลิจึงต้องเรียนว่า ‘ภาวิน’ เจ้าตัวถึงจะยอมหัน สุดท้ายแล้วชื่อเล่นที่คนในครอบครัวหรือคนสนิทจะรู้ก็คือชื่อมะระ ส่วนอีกชื่อที่เป็นทั้งชื่อเล่นและชื่อจริงคือเด็กชายภาวิน ภาวินเติบโตมาอย่างดี เรียนเก่งตั้งแต่เล็ก ๆ และอย่างหนึ่งที่ลูกชายผมจะไม่ทำคือการเรียนพิเศษ แรก ๆ คุณปู่คุณย่าก็ไม่ยอมกลัวว่าหลานจะเรียนไม่ทันเพื่อน “ปู่กับย่าต้องการเกรดเฉลี่ยเท่าไหร่” นั่นคือคำถามของเด็กชายวัยสิบสามที่กำลังศึกษาชั้นมัธยมต้นปีที่หนึ่ง ผมกับมะลิต้องก้มขำ “สามจุดหกได้ไหมลูกมะระ ถ้าต่ำกว่านี้ย่ากลัวว่าหลานจะสอบที่อยากเรียนไม่ได้” แม่ผมหรือผู้เป็นย่าบอกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะแม่ผมนั่นแหละที่สปอยด์หลานเกินไป พอโตขึ้นเด็กชายภาวินก็เลยทำให้ปู่ย่า วินเวียนศีรษะแบบนี้แหละ สำหรับผมกับมะลิเราตกลงกันไว้แล้วว่าไม่อยากให้ลูกเรียนพิเศษ เพราะมะระเองตอนเด็กก็เน้นเรียนพิเศษด้านกิจกรรม ไม่ค่อยได้เรียนพิเศษด้านวิชาการมากนัก แต่เมื่อขึ้นชั้นมัธยมคุณย่าหรือแม่ของ
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 70
“อ้าว! แค่จะชิมไง อยากรู้รสชาติ นะครับที่รัก” ผมใช้คำออดอ้อนที่รู้ว่าเธอต้องใจอ่อน ใบหน้างามงอง้ำนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้ายอม หน้าอกของเธอขยายใหญ่ขึ้นกว่าตอนท้องเสียอีก เส้นเลือกสีเขียวใต้ผิวเนื้อสีขาวเห็นชัดเจน ปลายยอดถันยังสีชมพูระเรื่อเหมือนอย่างเคย “พี่ยู อื้อ...อย่าเลีย” “โทษที ลืมตัว” พอเห็นนมเมีย แม่งก็อยากเลียทุกที สุดท้ายต้องห้ามใจ ผมลองดูดน้ำนมเธอเบา ๆ อย่างที่เจ้าลูกชายทำ หวานมาก...มิน่าละเจ้ามะระถึงได้ชอบสามเดือนต่อมา ผมมองเจ้าก้อนมะระยัดไส้ที่ตัวอวบอ้วน กำลังดูดนมแม่ไม่หยุด กินจุไม่มีใครเกิน แต่ก็ดีที่เจ้าก้อนไม่เจ็บไม่ป่วย น่ารักน่าหยิกเหลือเกิน แต่อย่าได้หยิกลูกเชียวนะ ไม่อย่างนั้นแม่มะลิใจดีจะกลายร่างเป็นแม่เสือสาวทันที คนอะไรดุจริง ๆ ถ้าเกี่ยวกับลูก “อย่าซน” “ก็ลูกกินข้างหนึ่ง อีกข้างก็แบ่งพี่หน่อย” เห็นเจ้าก้อนกินแล้วมันก็หิวตามลูก ไม่ได้กินนมเมียมาตั้งหลายเดือนแล้ว “พี่ยูดูดแรง” เธอว่าผม “ดูดนมเมียใครเขาดูดค่อยกันเล่า ก็ต้องดูดแรง ๆ ทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นเธอจะเสียวเหรอ” ผ
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 69
“ได้สิ” ว่าแล้วเขาก็เบียดตัวเข้ามาในห้องนอนฉัน จัดการรูดชุดนอนฉันออกจากร่าง แล้วเป็นเขาเองที่ใส่ชุดนอนของฉัน ฉันหัวเราะชอบใจเสียงดังกับคนตัวเท่าหมีใส่ชุดนอนผ้าไหมบางเบา ทั้งส่วนกลางกายยังดุนดันกระโปรงชุดนอนจนผิดรูป “คับเป้าจัง” เขาว่าทั้งยังลูบตรงเป้าที่ว่า “คับแล้วจะใส่ทำไมคะ ถอดออกเลยสิ” คำพูดกับท่าทางแสนยั่วยวนของฉันนั้น ทำให้ผู้ชายแท่งร้อนอย่างเขาอยากจะฉีกชุดนอนเพื่อกระโดดขึ้นเตียงทันที “ถอดยากจัง ช่วยหน่อย” เพราะชุดนอนมันคับ ทำให้ตอนถอดนั้นยากจนฉันต้องลงมือช่วย ฉันคาชุดนอนไว้ปิดหน้าและล็อกแขนเขาไว้ด้วยชุดนอน กลายเป็นว่าเวลานี้ คุณยูเหมือนโดนมัดมือและปิดตาด้วยผ้าผืนบาง “หาอะไรเล่นกันไหมคะ” ฉันใช้ลิ้นแตะยอดอกเขา ถามเขาด้วยเสียงกระเส่า “เล่นครับ เล่นพี่แรง ๆ นะครับ” “ค่ะ มะลิจะเล่นแรง ๆ ถ้าทนไม่ไหว บอกให้หยุดได้นะคะ” “พี่ชอบแรง ๆ พี่อดทนเก่ง มะลิก็รู้” “เหรอคะ คงต้องพิสูจน์” ฉันหัวเราะคิก และเริ่มเล่นกับเขาอย่างที่เคยคิดอยากทำมานาน แต่เพราะความเขินอายในวันวานไม่กล้าที่จะแสดงออก “อา..
สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ) บทที่ 68
“คิดอะไรอยู่” “เปล่าค่ะ” ฉันก้มหน้าด้วยความอาย “ใกล้อิ่มแล้ว ไปเปิดน้ำให้หน่อย อยากแช่น้ำอุ่น” เขาสั่ง ฉันที่รู้ดีว่าหลังจากกินมาม่ารอบดึกแล้ว ส่วนมากเขาจะจบด้วยอะไร “ค่ะ” เพราะว่ารู้และก็รอคอยสิ่งที่จะเกิดขึ้นอยู่ในใจ เราสองคนเหมือนน้ำมันกับไฟ ขอให้มีโอกาส เฝ้ารอวันที่ผู้ใหญ่ไม่อยู่และแอบได้เสียกัน “มะลิ เดี๋ยวก่อน” “เธอต้องติวนะ เดี๋ยวเข้ามหา’ลัยไม่ได้” เขาว่า ฉันไม่ได้พูดอะไร เพราะรู้ว่าเขาคงมีเรื่องจะพูดต่อ “ต่อไปเสาร์อาทิตย์ไปติวหนังสือที่คอนโดฉัน” นี่เป็นการลักลอบเจอกันนอกสถานที่สินะ หัวใจฉันเต้นโครมคราม ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจที่จะได้อยู่กันตามลำพังทั้งวัน “คิดอะไรอยู่ครับ” คำพูดเขาทำให้ฉันกลับมาอยู่กับปัจจุบัน “คิดถึงเมื่อก่อนค่ะ” ฉันบอกอย่างไม่ปิดบังความคิด “เวลาดึกที่พี่แกล้งหิวใช่ไหม”ฉันนิ่วหน้ากับคำว่า ‘แกล้งหิว’ “หมายความว่าไง ‘แกล้งหิว’” ฉันถามเสียงขุ่น “ก็หมายความว่า ที่บอกว่าหิว ไม่ได้หิวจริง แค่อยากอยู่กับเธอไง” เขาพูดหน้าตาย ไม่คิดจะปกปิดเลยสักนิด
You may also like
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี61.1K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น47.4K viewsพราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก
พะเนินเทินทึก75.8K viewsเสือร้ายพ่ายเมีย
ลำเจียก74.9K viewsทาสหัวใจของนายเขื่อน
ซินเหมย / ณศิกมล600 viewsMy sinner brother ความผิดที่ฉันเสพติด
Milady1.4K viewsรักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว200.5K viewsแค้นรัก อคิราห์
โอชิม่อน520 views
