บทที่ 6 อยู่ ๆ ครอบครัวก็ถูกเนรเทศ

แต่คำตอบของหงลี่ก็คือการที่นางตวัดฝ่ามือตบหน้าของเขาดังฉาด  “ ออกไปนะ  ออกไปจากห้องของข้า  ไม่อย่างนั้นข้าจะตะโกนให้คนรู้กันทั้งจวนว่าเจ้าลอบเข้ามาในห้องนอนของข้า  ”  หลี่หมิงชะงักไป  

เขาจ้องมองใบหน้าที่มองเขาด้วยดวงตาเฉยชา  นางมองเมินไปทางอื่น  หลี่หมิงจ้องมองใบหน้างามของอดีตคนรักแล้วก็ตัดสินใจถอยออกไปจากเรือนของนาง  คนที่ไม่มีใจต่อให้เขายื้อยุดนางเอาไว้แทบตาย  ก็คงจะยื้อนางเอาไว้ไม่ได้

เขามาที่นี่ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเขาได้ยินไม่ผิดไป  นางไม่ได้มีใจให้เขา  แค่เพียงหลอกปั่นหัวเขาเล่นๆ  และวันนี้เขาแน่ใจแล้วว่านางไม่ได้รักเขาจริงๆ

เขากลับออกมาเพราะเสียใจที่ได้รู้ว่าอดีตคนที่เขาคิดว่ารักกลับไม่ได้รักตนเอง  เพียงหลอกลวงเล่น ๆ และนางนั้นมิได้รักบุรุษใดทั้งสิ้น  รักเพียงเงินของบุรุษผู้นั้น  ส่วนเขาไม่มีสิ่งที่นางอยากได้นางจึงไม่ต้องการแต่งงานกับเขาอยู่แล้ว หลี่หมิงเสียใจและผิดหวังเหลือเกิน   เขาเดินออกมาจากเรือนของสตรีอดีตคนเคยรักแล้วก็ลัดเลาะออกมาจากจวนของขุนนาง  หยูได้อย่างปลอดภัย  

หลังจากค่ำคืนแห่งรักและแค้นคืนนั้น  หลี่หมิงก็ลอบออกมาจากจวนของขุนนางหยูแล้วก็กลับเรือนของตนเองไปเขาตั้งใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับสตรีนางนั้นอีก   ส่วนหยูหงลี่ก็กำลังเตรียมตัวจะแต่งงานออกไป  

แม้นางไม่อยากจะทำเช่นนี้เลย  แต่นางก็ไม่มีทางเลือก  ส่วนหลี่หมิงวันต่อมาเขาก็พบว่าเขาคือองค์รัชทายาทที่ลี้ภัยมาหลบอยู่ที่เมืองหนิงโจวแห่งนี้ ตั้งแต่เด็กๆแล้ว  ส่วนมารดาของเขาก็คืออดีตฮองเฮาของฮ่องเต้พระองค์ก่อนที่บัดนี้สิ้นพระชนม์ไปแล้ว

เพราะวันนี้มีขุนนางและแม่ทัพหลายๆคนมาพบเขาและมารดาเพื่อเชิญให้กลับเข้าวังหลวง  เนื่องจากเหล่าแม่ทัพและขุนนางที่ยังภักดีกับราชวงศ์ได้กำจัดเสี้ยนหนามที่ก่อกบฎให้พ้นออกไปจากวังหลวงแล้ว  

บัดนี้จึงมารับฮองเฮาและองค์รัชทายาทกลับคืนสู่ตำแหน่ง  เพื่อจะได้สถาปนาหลี่หมิงเป็นฮ่องเต้อย่างที่ควรจะเป็นได้แล้ว  

สองแม่ลูกก็เดินทางเข้าเมืองหลวงในวันนั้นทันที  โดยทิ้งเรือนหลังเล็กแห่งความรักและความหลังเอาไว้เช่นนั้น  ส่วนนางกำนัลและคนติดตามที่ยังภักดีที่แฝงตัวคอยดูแลพวกเขาอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ด้วย   ก็ล้วนพากันออกเดินทางไปพร้อมๆกัน  โดยทิ้งตัวตนเดิมของพวกเขาเอาไว้ที่หมู่บ้านแห่งนี้เช่นกัน  

หลังจากพวกเขาเดินทางถึงเมืองหลวง  ก็มีพิธีสถาปนาฮ่องเต้พระองค์ใหม่ในทันที  ส่วนอดีีตฮองเฮาก็ได้รับการสถาปนาเป็นไทเฮา  เมื่อเสร็จสิ้นพิธีครองราชย์อย่างรวดเร็วเพราะบ้านเมืองว่างเว้นจากฮ่องเต้มานานจนเกินไปแล้ว ไม่เป็นผลดีต่อบ้านเมือง  ทุกอย่างจึงเตรียมเอาไว้พร้อมสรรพแล้วหลังจากที่เหล่าขุนางและแม่ทัพที่ภักดีบางคนไปรับฮ่องเตและฮองเฮากลับเข้าวังหลวง

เมื่อเสร็จสิ้นพิธีการ  และบัดนี้ซ่งหลี่หมิงคนเดิมก็กลับกลายมาเป็นฮ่องเต้เฟยหลง  แม้บัดนี้เขาจะกลับกลายมาเป็นเจ้าชีวิตของเหล่าราษฏร์ในแคว้นซ่งแห่งนี้แล้ว   แต่ในใจของหลี่หมิงก็ไม่เคยลืมอดีตคนรักและครอบครัวของนาง  ความรักปนแค้นก็ยังคงมีอยู่ครบถ้วน  

เขาจึงออกคำสั่งลับให้คนสนิทไปจัดการเรื่องที่เมืองหนิงโจวให้กับเขา  และคราวนี้มัันง่ายดายราวกับดีดนิ้ว  ครอบครัวขุนนางหยูที่กำลังจะจัดพิธีแต่งงานให้บุตรสาวที่ตอนแรกโกหกชายอดีตคนรักของบุตรสาวว่าสามวัน  แต่ที่จริงการแต่งงานนั้นต้องรอฤกษ์มาอีกกว่าครึ่งค่อนเดือน   และทหารที่ได้รับคำสั่งให้มายึดจวนของขุนนางหยู  

และเนรเทศทุกคนในครอบครัวรวมถึงบริวารบ่าวไพร่ในจวนให้พ้นไปจากแคว้นซ่งแห่งนี้  ก็มาจัดการตามรับสั่งของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันในทันทีที่พวกเขาเดินทางถึงเมืองหนิงโจว   และแน่นอนว่ามิอาจจะมีผู้ใดขัดขวางบัญชาของเจ้าเหนือหัวได้

ขุนนางหยูและฮูหยินของเขารวมถึงบุตรสาวคนโตและบ่าวไพร่ทั้งจวนก็ถูกเนรเทศให้ออกไปจากแคว้นซ่งในวันนั้นเลย  ส่วนทรัพย์สินถูกริบเข้าหลวงทั้งหมด   เหลือเพียงบุตรสาวคนรองที่มีนามว่าหยูหงลี่ที่ไม่ได้ถูกเนรเทศ  แต่นางถูกจับตัวขึ้นรถม้าแล้วออกเดินทางเข้าเมืองหลวงไปในทันที  

แม้หงลี่ร้องไห้ปานจะขาดใจก็ไม่มีใครสามารถช่วยนางได้  นางร้องไห้ก็เพราะเป็นห่วงบิดามารดา  ที่อยู่ๆ ก็ถูกเนรเทศอย่างไม่ทราบสาเหตุ   ทราบแต่ว่าเป็นบัญชาของฮ่องเต้  แล้วเหตุใดฮ่องเต้จึงได้มีบัญชาเนรเทศครอบครัวของนางเล่า  หงลี่ไม่เข้าใจเลยสักนิด  

นางไม่มีโอกาสจะได้ร่ำลาพวกเขาเลยด้วยซ้ำ  นางถูกจับตัวแยกออกมาในทันที  และแล้วจวนขุนนางหยูก็ถูกปิดตายเอาไว้  โดยมีทหารยืนยามเฝ้าเอาไว้จนกว่าจะมีคำสั่งเปลี่ยนแปลง  ห้ามผู้ใดเข้าไปในจวนอย่างเด็ดขาด

ข่าวนี้ดังกระหึ่มไปทั่วเมืองหนิงโจว  และคหบดีเหยาก็โล่งใจนักที่เขายังมิทันได้เกี่ยวดองกับตระกูลหยูที่ถูกอาญาจากฮ่องเต้  ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปทำอะไรผิดเข้า  ถึงได้ถูกลงโทษเช่นนี้  

ยังดีที่ไม่ถูกสั่งประหาร แค่เพียงเนรเทศไปทั้งจวน  แต่ก็ยังโชคดีอีก  ที่เนรเทศเพีียงแค่ครอบครัวของขุนนางหยู  ญาติพี่น้องบ้านอื่นๆ ที่ใช้แซ่หยูเหมือนกันต่างก็รอดพ้น

และเขาเองก็โล่งใจนักที่ไม่ทันได้เกี่ยวดองกัน   ส่วนคุณชายเหยาแม้จะเสียดายสตรีที่งดงามอ่อนหวานดังกิ่งหลิวนั่นมากมายเพียงใด  แต่เขาก็ไม่อยากจะถูกอาญาแผ่นดินนี้ไปด้วย  และหลังจากนั้นเพียงไม่กี่วันพวกเขาก็ลืมเลือนเรื่องของสกุลหยูไปเพราะไม่มีอันใดต้องข้องเกี่ยวและพึ่งพากันได้อีก

ส่วนหยูหงลี่ ถูกจับตัวเข้าเมืองหลวงและส่งเข้าวังหลวงไปในทันที  เมื่อนางเข้าไปในวังหลวงแล้ว  ก็ถูกพาตัวเข้าไปไว้ในตำหนักหนึ่งที่ห่างไกลจากหมู่ตำหนักอื่นๆพอสมควร  บ่งบอกถึงฐานะที่ต่ำต้อยที่สุดในบรรดาสนมของฮ่องเต้  ฐานะใหม่ของหยูหงลี่ก็คือนางสนมขั้นต่ำสุด ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน  

หงลี่รับทราบสถานะใหม่ด้วยความงงงวย  อยู่ๆ นางที่เป็นบุตรีของขุนนางบ้านนอก  และห่างไกลเมืองหลวงมากเช่นนี้แถมครอบครัวยังถูกเนรเทศไปจนหมดสิ้น   แล้วอยู่ๆ นางจะกลับกลายมาเป็นพระสนมของฮ่องเต้ได้เช่นไร  แถมยังเป็นสนมขั้นต่ำสุด  และมีเรือนหลังเล็กที่เป็นเรือนพำนักที่ห่างไกลนัก  จนเกือบจะสุดเขตของวังหลังแห่งนี้แล้ว

แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของหงลี่ เพราะเมื่อนางก้าวเข้ามาอยู่ในเรือนหลังเล็กแห่งนี้แล้ว  นางก็เอาแต่ร้องไห้  เพราะยังทำใจไม่ได้กับเรื่องร้ายที่เกิดกกับครอบครัว  นางไม่ได้สนใจว่าฮ่องเต้นั่นจะหน้าตาเป็นเช่นไร  และเหตุใดนางถึงถูกพาตัวมาเป็นสนมของชายที่สั่งเนรเทศครอบครัวของตนเองได้  

นางเอาแต่ร้องไห้  และนั่งซึมเศร้าไปวันๆ  โดยไม่ได้ไถ่ถามสิ่งใด  เพราะเมื่อนางรู้ว่าคู่กรณีคือฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน  แล้วนางจะถามสิ่งใด หรือจะทำเช่นไรได้อีกเล่า  

แม้นางจะหาทางหนีไปจนสุดหล้า  เขาก็คงจะไม่ปล่อยนางไปกระมัง  นางแปลกใจยิ่งนัก เหตุใดเขาไม่เนรเทศนางไปพร้อมกับครอบครัวของตนเองเสีย  ทำไมถึงได้พาตัวนางเข้าวังมาเป็นสนมของเขา   หงลี่งุนงงนัก