บทที่ 10

ฟ้างามยืนหลับตาอยู่ครู่หนึ่งก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเลยค่อยๆ หรี่ตาขึ้นมอง

"คุณไม่ตบฉันคืนเหรอ" เห็นว่าอีกฝ่ายก็มองมาเหมือนกันจนเธอทำอะไรไม่ถูก

"เธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายประเภทไหน"

"เจ้าคิดเจ้าแค้น" พูดออกไปแล้วอยากตบปากตัวเองนัก จะเข้ามาขอโทษเขาแต่ดันปากไวไปอีกแล้ว

"หึ..สำคัญตัวเองผิดแล้วมั้ง"

สำคัญตัวเองผิดเขาหมายความว่ายังไง เรื่องที่ผ่านมาเขาไม่ได้โกรธให้เราเหรอ "ฉันไม่เชื่อเพราะสิ่งที่คุณกระทำมันบ่งบอกว่าคุณไม่ชอบหน้าฉัน"

"แล้วทำไมฉันต้องชอบหน้าผู้หญิงทุกคนด้วย"

อะไรของเขาเนี่ย ถ้าพูดเองเออเองเดี๋ยวก็หาว่าเธอมั่นหน้า

"จะว่าตัวเองสวย ผู้ชายทุกคนต้องหลงใหลว่างั้น?"

"คุณอย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน คุณไม่ชอบหน้าฉันเรื่องอะไรก็พูดมาตรงๆ"

สมิงดำไม่ได้ตอบนอกจากไม่ตอบแล้วเขายังดันตัวลุกขึ้นยืน จนคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ รีบขยับถอย

พอลุกขึ้นยืนมือหนาก็จับกระดุมเสื้อสูทที่ถูกปลดออกใส่กลับคืนให้เรียบร้อย

"ดะ.. เดี๋ยวก่อนสิคะ ฉันยังคุยกับคุณไม่รู้เรื่องเลย" ฟ้างามรีบเดินไปขวางหน้าประตูไว้ไม่ให้เขาออก

"ฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอ"

"ฉันรู้ว่าที่คุณทำไปทุกอย่างเพราะจะเอาคืน"

"เอาคืน?" คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงเป็นเชิงถาม เหมือนว่าทำไมเขาต้องเอาคืนเธอด้วย

"รถของฉันที่ถูกปล่อยลมยางทั้ง 4 ล้อคือฝีมือคุณด้วยใช่ไหม" และนี่แหละมันคือสิ่งที่เธอสงสัยอยู่ จะว่าเป็นพวกลูกน้องคงไม่มีใครกล้าทำแบบนั้น ถ้าเป็นเขาก็ไม่แน่เพราะไม่จำเป็นต้องลงมือเอง

"จะใส่ร้ายอะไรฉันอีก"

"ไม่ใช่ฝีมือคุณเหรอคะ" ความมั่นใจเมื่อครู่ลดน้อยถอยลงไปเมื่อเห็นสายตาอีกฝ่ายเหมือนไม่รู้เรื่อง "คุณไม่ต้องมาแกล้ง​ ฉันรู้ว่ามันเป็นฝีมือของคุณ"

สมิงดำส่ายหน้าแบบเอือมระอา​ ก่อนจะใช้หลังมือดันร่างของคนที่ยืนบังประตูอยู่ให้ขยับออกเพราะเขากำลังจะออกไป แต่ฟ้างามไม่ยอมเธอใช้ร่างกายตัวเองดันประตูไว้ไม่ให้เขาเปิดมันออกไปได้

"เธอยั่วฉันเหรอ"

"ยั่ว?" หญิงสาวทวนคำพูดของเขา เธอยั่วตอนไหนแค่อยากจะคุยกันให้รู้เรื่อง เพราะถึงยังไงเธอก็ต้องทำงานร่วมกับเขาไปอีกจนครบปี ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เสี่ยสิงขรจะกลับจากฮันนีมูน

"ถอยไป"

"วันนั้นคุณบอกว่าฉันนั่งยังไม่ครบชั่วโมง" หญิงสาวกลั้นใจพูดออกมา เพราะเธอต้องการเงินก้อนนี้จริงๆ คิดถึงยายที่รอการรักษาแล้วเขาจะทำอะไรกับเธอก็คงต้องยอม

"หมายความว่ายังไง" สายตาคมมองต่ำลงดูผู้หญิงที่ทำเป็นเก่ง

"วันนี้ฉันขอแก้มือกับข้อตกลงเดิม"

"ฉันไม่มีอารมณ์"

"แล้วเมื่อไรคุณจะมีอารมณ์"

"ยังไม่รู้"

คนตัวเล็กถูกแรงดันให้ขยับออกจากประตูจนเธอต้านทานไม่ไหว

"ทำไมวันนี้คุณกายดื่มหนักจังคะ" พิมพ์ที่รอรับแขกอยู่มองมาเห็นว่ากายเอาแต่นั่งดื่ม เลยลองเดินเข้าไปชวนคุย

แต่พอพิมพ์เดินมาคุยด้วยกายก็วางแก้วแล้วลุกขึ้น

"อุ๊ยระวังค่ะคุณกาย" พิมพ์รีบรับร่างหนาไว้เพราะเขาเซเกือบล้ม

"ปล่อย!"

"โอ๊ย" จากทีแรกเขาจะล้มกลับเป็นเธอที่ถูกผลักจนชนเข้ากับขอบโต๊ะ

แต่กายก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ

"พิมพ์เป็นอะไร" ฟ้างามออกมาเห็นตอนนั้นพอดีเลยรีบเข้ามาดู

"สงสัยว่าคุณกายจะเมามากค่ะ"

"แล้วเราเจ็บตรงไหนไหม"

พิมพ์มองลงไปดูร่องรอยที่ชนกับโต๊ะเมื่อครู่ ตอนนี้มันมีรอยช้ำจนมองเห็นได้

"ไปทายาก่อนดีกว่า" ฟ้างามเลยพาพิมพ์เข้ามาในห้องทำงานเพราะในนี้มีกล่องยา

ก๊อกๆ ผ่านไปสักพักก็มีคนมาเคาะประตูห้องทำงานของฟ้างาม

"มีอะไรคะ"

"ทำไมวันนี้คนของคุณถึงไม่รับแขกเลยล่ะ" ธามม์แปลกใจเขายังไม่รู้เรื่องในห้องประชุม เลยต้องมาถามหัวหน้าของผู้หญิงพวกนั้นดู

ทีแรกฟ้างามจะบอกให้เขาไปถามหุ้นส่วน แต่ถ้าพูดไปเดี๋ยวก็หาว่าเธอฟ้อง "เดี๋ยวฉันออกไปดูค่ะ"

"คุณฟ้ามีอะไรให้พิมพ์ช่วยไหมคะ" พิมพ์เห็นสีหน้าเป็นกังวลของฟ้างามก็อยากแบ่งเบาภาระบ้าง

"พิมพ์ช่วยรับแขกหน่อยได้ไหม"

"ได้สิคะ" ทั้งสองเลยเดินออกมาพร้อมกัน

จนถึงช่วงเลิกงานของคืนเดียวกันนั้น.. วันนี้ฟ้างามเหนื่อยมากเธอทำงานหนักกว่าทุกครั้งเลยมั้ง

เดินออกมาก็อดมองดูรถของตัวเองไม่ได้ จะสงสารรถหรือสงสารตัวเองก่อนดี

เธอนั่งมอเตอร์ไซค์วินกลับมาที่บ้าน เพราะอยากประหยัดเงินไว้เลยไม่เรียกแท็กซี่

"ยายเป็นไงบ้างคะป้า"

"เมื่อคืนนี้ตัวร้อนค่ะเช็ดตัวให้แล้ว"

"ลำบากป้าแล้วนะคะ"

"หนูฟ้าจ๊ะ"

"คะ"

"อาทิตย์หน้าป้าคงไม่ได้มาทำงานแล้วนะ"

"อะไรนะคะ"

"ลูกชายป้าไม่อยากให้มาทำมันเหนื่อยไม่ไหวจริงๆ" ยิ่งตอนนี้คนที่ดูแลไม่สบายต้องได้นั่งเฝ้ากันทั้งคืนอีก ดีไม่ดีคนเฝ้าจะป่วยซะเอง

"ป้าช่วยฉันสักเดือนสองเดือนก่อนไม่ได้เหรอคะ"

"ป้าคงอยู่ได้จนถึงเงินเดือนของหนูฟ้าออก"

ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย แล้วจะหาใครมาดูแลยายตอนที่ออกไปทำงาน

"กลับมาแล้วเหรอลูก" ตอนที่เธอคุยกับป้า คุณยายก็ได้ยินแต่ก็แกล้งทำเป็นนอนหลับ

"ยายเป็นยังไงบ้างคะ"

"ยายไม่ได้เป็นอะไร"

"เห็นคุณป้าบอกว่ายายตัวร้อน"

"โรคคนแก่ก็แบบนี้แหละ แอะๆ" พูดจบคุณยายก็ไอออกมาอย่างหนัก จนทำให้หลานสาวไม่สบายใจ จะพากลับไปโรงพยาบาลเดิมก็คงต้องใช้เงิน เธอเลยเรียกรถให้พายายไปโรงพยาบาลรัฐบาลก่อน

แต่พอมาถึงเธอก็ต้องทำตามขั้นตอนของทางโรงพยาบาล ให้ยายนั่งรอแล้วเธอก็ไปยื่นบัตร กว่าจะเข้าแถวยื่นบัตรได้ต้องต่อแถวยาวมาก

ผ่านไปหลายชั่วโมงก็ถึงคิวของคุณยายเข้าพบแพทย์ ทางแพทย์ถามอาการและก็ตรวจก่อนจะจ่ายยา

แต่พอคุณหมอจ่ายยาเสร็จก็บอกให้คนป่วยกลับบ้านได้ ฟ้างามขอให้คุณยายนอนดูอาการก่อนก็ถูกปฏิเสธ เพราะคุณหมอบอกว่ายายมีไข้แค่นิดหน่อยรวมถึงเตียงผู้ป่วยไม่เพียงพอด้วย

กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เย็นแล้ว จะนอนก็คงไม่มีเวลา ฟ้างามเลยฝากยายไว้กับป้าที่ดูแลก่อนจะรีบออกมาที่ทำงาน

ฟ้างามมาถึงที่ทำงานก็ยังพอมีเวลาอยู่บ้าง เธอเลยแอบหลับอยู่ในห้องทำงาน

ดึกๆ คืนนั้น..

ตายแล้วดึกขนาดนี้เลยเหรอ.. ตื่นขึ้นมามองไปดูนาฬิกาก็เห็นว่าเธอนอนเลยเวลามาหลายชั่วโมง

ฟ้างามรีบเช็คตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเปิดประตูออกมาดู

"อยู่นั่นไงคะ"

"อ้าวคุณฟ้าผมนึกว่าคุณไม่มาทำงาน"

"มีอะไรคะคุณธามม์"

"ลูกค้าทยอยกลับไปเยอะเลยครับ"

"ทำไมคะ"

"ก็คนของคุณน่ะสิ" ลูกค้าบางคนที่เข้ามาต้องการหาความสุข แต่สาวเอนเตอร์เทนช่วงนี้เหมือนว่าเล่นตัวมาก

"คุณลองคุยกับหุ้นส่วนดูหรือยังคะ"

"คุณสมิงดำหรือครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฉันคุยเอง" มันเป็นหน้าที่ของเธอต้องรับผิดชอบจะโยนให้ธามม์ก็ไม่ได้ เพราะเขายังมีหน้าที่อีกหลายอย่าง ส่วนยี่หวาตอนนี้ไม่ได้มาที่ทำงานแล้วเห็นว่ามีอาการแพ้ท้องหนักธามม์เลยให้เธอนอนพักอยู่เพนท์เฮ้าส์

ฟ้างามมองดูว่าจะเจอสมิงดำได้ที่ห้องไหน และก็เห็นว่าลูกน้องของเขายืนอยู่ห้องพิเศษหนึ่ง

"ฉันขอคุยกับคุณสมิงดำหน่อยค่ะ"

ลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหน้าเลยเปิดประตูเข้าไปถามว่าเจ้านายจะให้เธอเข้าไปพบไหม

"ไม่เห็นหรือว่าฉันไม่ว่าง"

หลังจากที่ได้รับรายงานว่าเสี่ยสมิงดำไม่ว่างคุยกับเธอ ฟ้างามเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"ฉันอยากจะคุยเรื่องงานกับคุณค่ะ"

"แน่ใจว่าเรื่องงาน"

"เรื่องงานค่ะ" เธอรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร คงคิดว่าเธอจะเข้ามาเสนอตัวให้อีกล่ะสิ อายเขาไหมล่ะฟ้างาม

"แต่ตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง" จบคำพูดสมิงดำก็หันไปซุกจมูกลงกับซอกคอของผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ

"ถ้างั้นฉันจะนั่งรออยู่ตรงนี้จนกว่าคุณจะว่างค่ะ" ว่าแล้วเธอก็ทิ้งก้นลงนั่งโซฟาตรงหน้า สายตามองไปดูคนที่กำลังหาความสุขจากเรือนร่างของเด็กเอนเตอร์เทนอยู่

_______________________

Set มาเฟียมีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ

(๑) สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]

(๒) สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]

(๓) นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]

(๔) เจ้าเวหา [มาเฟียร้ายรัก]

(๕) นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]

เลือกอ่านคู่ไหน ก็ได้นะคะเพราะว่าแยกคู่พระนางชัดเจน แต่เรื่องแรกเริ่มที่สิงขรค่ะ