เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-15 14:15:04คุณเคยแอบรักใครไหม แอบรักจนเก็บไปฝันว่าสักวันเราทั้งสองคนจะได้เป็นแฟนกัน พัฒนาความสัมพันธ์วาดฝันไปถึงตอนการสร้างครอบครัว ใช่ เธอวาดฝันเอาไว้ว่ามันคงจะเป็นเช่นนั้น วาดฝันทุกอย่างและคิดว่าชีวิตจริงมันคงจะง่าย
แต่ ทุกอย่างมันกลับไม่ใช่ เธอเป็นได้เพียงแค่เพื่อนร่วมห้อง เป็นได้แค่เพียงผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษโดดเด่นให้คนที่เธอต้องการหันมามอง เด็กหน้าห้องมีดีแค่เรียนเก่งอย่างเธอ หน้าตาถือว่าซะว่าอยู่ในระดับที่พอไปวัดไปวาแล้วหมาไม่เห่า ใบหน้าเรียวเล็กมีแว่นตาหนาเตอะสวมเอาไว้ตลอดเวลาที่อยู่ในโรงเรียน "มิลาน" "ฮะ ว่าอะไรนะ" "เป็นอะไร ฉันเรียกตั้งนานแล้ว"เด็กสาวในวัยสะพรั่งใช้นิ้วขยับแว่นตาให้เข้ากับกรอบหน้า เธอส่งยิ้มเขินให้เพื่อนสนิทเพราะเมื่อครู่เธอกำลังคิดถึงใครบางคนจึงทำให้ไม่ได้ยินเสียงเพื่อนเรียก "ขอโทษนะกุ๊กไก่ เมื่อกี้ฉันคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่พอดีเลยไม่ได้ยิน" "หึ คิดถึงไอ้หล่อนั้นอีกแล้วล่ะสิ"มิลานทำปากยื่นเมื่อเพื่อนสนิทยิงคำถามถูกจุด "เฮอะ แกนี่นะเมื่อไหร่จะเลิกวาดฝันถึงไอ้หล่อมันสักที" "นี่ กุ๊กไก่แกก็อย่าไปว่ามิลานมันเลยเรื่องแบบนี้มันห้ามกันได้ซะที่ไหน" "ใช่ ๆ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอกเนอะมีนา"มิลานรีบพาเพื่อนช่วยทำให้กุ๊กไก่ถอนหายใจมองค้อนเพื่อนสนิททั้งสอง "ชอบมันไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ขี้เก๊กจะตายคิดว่าตัวเองหล่อนักหรือไง ชิ" "ก็หล่ออยู่นะ" "นี่"เสียงแหวดของกุ๊กไก่คุณหนูขี้วีนดังขึ้นทำเอามิลานรีบหาที่หลบซึ่งคงไม่พ้นแผ่นหลังของมีนาลูกสาวนักธุรกิจใหญ่มีกิจการมากมายครอบคลุมทั่วทั้งประเทศ ส่วน มิลาน นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกซึ่งใกล้จะเรียนจบภายอีกในไม่ช้า เธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดามีผิวขาวใสราวกับน้ำนม ใบหน้าสวยถูกบดบังด้วยแว่นตาหนาเตอะ สถานะทางบ้านพออยู่พอกินเธอมีแม่เพียงคนเดียวเป็นเสาหลักของบ้าน ส่วนพ่อ เธอไม่เคยเห็นหน้าของท่านเลยตั้งแต่เกิดมา ส่วนคนที่เป็นหัวข้อบทสนทนาในเมื่อครู่ระหว่างเธอและเพื่อน ก็คือ ราเชนทร์ เขาเป็นเด็กนักเรียนชายร่วมห้อง เป็นคนที่อยู่ในใจของมิลานเสมอมาตั้งแต่สมัยมัธยมปีที่สามที่ทำให้ทั้งคู่ได้ย้ายมาอยู่ห้องเดียวกันนับตั้งแต่ตอนนั้นจนมาถึงตอนนี้มัธยมชั้นปีสุดท้าย "เธออย่าไปว่ามิลานเลยนะกุ๊กไก่ เพื่อนรักใครชอบใครเราก็ควรที่จะสนับสนุนไม่ใช่เหรอ" "แต่ไม่ใช่ไอ้หมอนี่"กุ๊กไก่เถียงทันควันในระหว่างที่ทั้งสามนั้นกำลังเดินกลับห้องเรียนเพราะใกล้จะหมดเวลาพักเที่ยง วันนี้เป็นวันแรกสำหรับการสอบปลายภาคระยะเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงเวลาที่นักเรียนชั้นปีสุดท้ายถึงเวลาแยกย้ายกันไปเจริญเติบโต รวมถึงพวกเธอทั้งสามคน "ทำไมล่ะ แกช่วยบอกฉันหน่อยจะได้ไหมว่าทำไมฉันถึงไม่สมควรที่จะรัก" "ผู้ชายอย่างมันไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงดี ๆ อย่างแกหรอกมิลานเชื่อฉันสิ" "..." "ที่ฉันเตือนเพราะฉันหวังดีกับแก แกก็เห็นว่ารอบตัวของราเชนทร์มีแต่ผู้หญิงสวย ๆ แล้วอีกอย่างหมอนั่นเจ้าชู้จะตาย ฉันไม่อยากให้แกต้องเสียใจทีหลัง"มิลานเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เธอรู้สึกทราบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนสนิทคนนี้ "ขอบใจนะ แต่แกไม่ต้องห่วงหรอก แกก็รู้ว่าในสายตาของเชนทร์ฉันเป็นได้แค่เพียงเพื่อนร่วมห้อง" "..." "ฉันขอแค่ได้มอง ได้แอบรักเขาต่อไปแบบนี้มันก็ดีแล้ว"คนไม่มีอะไรอย่างเธอย่อมรู้ตัวเองดีอยู่เสมอ เพราะเธอไม่สามารถเทียบผู้หญิงรอบการของชายหนุ่มได้เลย "แต่ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้นนะ"มีนาพูดขึ้นทำให้กุ๊กไก่และมินานหันไปมองเป็นตาเดียวด้วยแววตาตั้งคำถาม "แกไม่อึดอัดใจหรือไง แอบรักมาตั้งสี่ปีเต็มถ้าเป็นฉันนะฉันบอกความรู้สึกไปนานแล้ว" "..." "เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้วนะมิลาน แกจะปล่อยให้ความรักของแกหลุดลอยไปอย่างเปล่าประโยชน์แบบนี้เหรอ" "..." "ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะบอกความรู้สึกภายในใจดีกว่าที่เราต้องจากกันทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้รับรู้อะไรเลย"มิลานคิดหนักตามคำพูดของมีนา "สี่ปีเลยนะมิลาน สี่ปีที่แกแอบรักมันมาโดยตลอด ปีหน้าเราทุกคนก็ต้องแยกย้ายกันเข้ามหาลัย มันจะไม่มีโอกาสเลยนะถ้าแกไม่คิดจะบอกมันในตอนนี้" "..." "คิดให้ดีนะมิลาน ฉันไม่อยากให้แกต้องเก็บความรู้สึกพวกนี้เอสไว้คนเดียว" "แล้วถ้าฉันบอกไปแล้วเขาไม่สนใจขึ้นมาล่ะ" "แกยังมีฉันกับกุ๊กไก่ เราสองคนจะคอยยืนเคียงข้างแกอยู่ตรงนี้ ใช่ไหมกุ๊กไก่"ทั้งมีนาและมิลานหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทอีกคนพร้อมเพรียงกัน ซึ่งกว่าอีกคนจะให้คำตอนนั้นก็ทำเอาสองสาวต่างพากันยืนลุ้นเพราะพวกเธอรู้ดีว่ากุ๊กไก่เป็นห่วงมิลานมากแค่ไหน ราเชนทร์คือราชาของโรงเรียนที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะทางครอบครัว รอบกายของเขามีผู้หญิงมากมายอีกทั้งยังมีราชินีของโรงเรียนอย่างเสียงเพลงลูกสาวนักธุรกิจใหญ่เคียงคู่ประดับโรงเรียนไม่ห่างกายไปไหนจนมีข่าวลือว่าทั้งคู่กำลังคบหาดูใจกันอยู่ แม้มิลานจะรู้ว่าผู้หญิงธรรมดา ๆ อย่างเธอไม่คู่ควรแต่ความรักมันห้ามกันได้ซะที่ไหน ถ้ามันห้ามกันได้ง่าย ๆ เธอคงเลิกรักเขาไปนานแล้วคงไม่เก็บความลับนี้ไว้มาตลอดสี่ปีเต็มหรอก "ว่ายังไงล่ะกุ๊กไก่ เราสองคนพร้อมจะซัปพอร์ตเพื่อนใช่ไหม"มีนาเค้นเสียงถามอีกครั้งเมื่อกุ๊กไก่เอาแต่ยืนจ้องหน้ามิลานไม่วางตา "หึ เอาสิที่บ้านมีผ้าเช็ดหน้าหลายผืน" "..." "แกคนเดียว คงใช้ไม่หมดหรอก" "เพื่อนบ้า"เพื่อนสาวทั้งสามคนที่คบหากันมานานตั้งแต่มัธยมต้นปีแรกหัวเราะกันออกมาก่อนทั้งสามจะพากันเดินไปยังตึกเรียนเมื่อใกล้จะถึงเวลาสอบในช่วงบ่ายภายในเวลาอีกไม่กี่นาที
บทที่เกี่ยวข้อง
สยบรักนายวายร้าย บทที่2
'เริ่มทำข้อสอบได้'สิ้นเสียงของอาจารย์คุมสอบดังขึ้นนักเรียนทุกคนต่างพากันก้มหน้าทำข้อสอบไม่เว้นแม้แต่มิลาน เธอตั้งใจพยายามทำข้อสอบด้วยความเต็มที่แต่ความรู้ที่เธอมีคงไม่สามารถสู้เทียบเท่าความรู้ของใครคนนั้นได้ครืดเสียงเก้าอี้ลากยาวไปกับพื้นดังขึ้นก่อนร่างสูงใหญ่ของราเชนทร์ในชุดนักเรียนจะลุกขึ้นยืนในมือถือกระดาษคำตอบและกระดาษข้อสอบไปให้อาจารย์ที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้อง"ไม่คิดจะรอเพื่อนเลยหรือไงฮะนายราเชนทร์"อาจารย์ผู้คุมสอบเอ่ยแซวเด็กหนุ่มตรงหน้าซึ่งราเชนทร์ทำได้เพียงแต่ยิ้มบาง ๆ เป็นมารยาท"เรียนจบจากที่นี่แล้วจะไปสอบเข้าคณะไหนล่ะ""ผมว่าจะลองสอบเข้าวิศวะดูครับอาจารย์ ถ้าไม่ได้ก็ค่อยไปสอบคณะบริหาร""เก่ง ๆ อย่างเธออาจารย์เชื่อว่าสอบได้อยู่แล้วล่ะ""ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มเดินไปนั่งยังริมระเบียงเพื่อรอเพื่อนอีกสองคนที่ยังทำข้อสอบไม่เสร็จด้วยท่าทีสบายเพราะนี่เป็นวิชาสุดท้ายที่จะสอบภายในวันนี้บทสนทนาที่เขาได้คุยกับอาจารย์ลอยเข้าหูมิลานเข้าอย่างจัง เธอก้มหน้าอ่านข้อสอบก็จริงแต่ใครจะรู้ว่าเธอตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาพูดในเมื่อครู่'วิศวะอย่างนั้นเหรอ'เธอคิดอยู่ในใจ คณะวิศวะค่าเทอมไม่ใช่เล่น ๆ เธอค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15สยบรักนายวายร้าย บทที่3
รถสปอร์ตคันหรูราคาหลักล้านของราเชนทร์ขับเข้ามาจอดยังล้านจอดรถของห้างสรรพสินค้าชื่อดังกลางเมืองกรุงซึ่งห้างสรรพสินค้าแห่งนี้นั้นเป็นกิจการของบ้านกราฟฟิกเพื่อนสนิทของเขาเอง"ไม่ลงจากรถ?""ละ...ลงสิ แต่ขอเวลาแป๊บนึงจะได้ไหม"มิลานบอกเจ้าของรถด้วยน้ำเสียงสั่น เพราะชายหนุ่มนั้นเล่นขับรถด้วยความเร็วสูงจนเธอกลัวจนตัวสั่นแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะก้าวขาลงจากรถยังแทบจะไม่มี เธอไม่เคยมีประสบการณ์นั่งรถหรู ๆ แพง ๆ แบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต"ขอบคุณนะที่ให้เราติดรถมาด้วย""ไม่เป็นไร ลงจากรถกันเถอะ""อืม"หัวใจดวงน้อยของมิลานเต้นแรงจนเธอรู้สึกหวั่นกลัวว่าราเชนทร์จะได้ยิน เธอไม่เคยอยู่ใกล้เขาแบบนี้มาก่อนเลย ส่วนมากก็แค่เดินผ่านทักทายเมื่อตอนอยู่ในโรงเรียนก็เท่านั้นไม่เคยได้อยู่ใกล้เขามากขนาดนี้"ทำไมสองคนนั้นยังไม่มาอีกนะ"เธอบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อไม่เห็นรถอีกสองคนซึ่งมีเพื่อนของเธอนั่งอยู่ขับตามมา"เข้าไปข้างในกันเถอะ ร้อน""นายเข้าไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันขอโทรศัพท์หาเพื่อนแป๊บ"มิลานล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงนักเรียนก่อนเธอจะกดต่อสายหามีนาโดยมีราเชนทร์ยืนมองการกระทำของเธอ"ฮัลโหลมีนา ถึงไหนกันแล้วอ่ะ""พวกฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15สยบรักนายวายร้าย บทที่4
'เสียงเพลง'ดาวเด่นของโรงเรียนเดินมาพร้อมกับกลุ่มเพื่อนมุ่งเข้ามาหาชายหนุ่มยังโต๊ะอาหารด้วยสีหน้ายินดีที่ได้เจอกับคนที่เธอแอบชอบและคนทั้งโรงเรียนก็เชียร์ให้เขาและเธอคบหากัน"จะมาทานข้าวทำไมไม่บอกเราล่ะ"เสียงเพลงถือวิสาสะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างกายของชายหนุ่มเด็กสาวพูดกับคนข้างกายด้วยน้ำเสียงออดอ้อนที่มักจะใช้อยู่เป็นประจำ"ก็เธอยังสอบไม่เสร็จ""แต่นายก็น่าจะบอกฉันก่อนสักนิดเราสองคนจะได้มาด้วยกัน"ความสนิทสนิทสนมของทั้งสองทำให้คนนั่งฟังอย่างมิลานรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อยเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาตลอดหลายปีไปทำความสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ตรงหน้าของเธอ"เอ่อ""ทำไมนายมากับมิลานได้ล่ะราเชนทร์"เสียงเพลงถามตรงดวงตากลมโตมองหน้าของชายหนุ่มอย่างต้องการคำตอบ"คือเรากับเพื่อนจะมาห้างนี้อยู่พอดีก็เลยขอติดรถของราเชนทร์มาด้วยน่ะ"มิลานไม่กล้าบอกว่าชายหนุ่มลากเธอขึ้นรถมาเพราะกลัวว่าทั้งสองจะมีปัญหากัน"อ๋อ ฉันเข้าใจล่ะว่าแต่ไหนยายสองคนนั้นล่ะเพื่อนของเธอหายไปไหนทำไมถึงปล่อยให้เธอกับเชนทร์มานั่งด้วยกันสองคน""กุ๊กไก่กับมีนาติดรถของกราฟฟิกกับเควินมาน่ะ ตอนนี้ยังมาไม่ถึง""แล้วทำไมเธอ...""เธอจะอยากรู้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15สยบรักนายวายร้าย บทที่5
'ไม่เหมาะสม'คำคำ นี้ ลอยอยู่ในหัวสมองของมิลานนานอยู่นับชั่วโมงตั้งแต่เธอเดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าก้าวขาขึ้นรถประจำทางความคิดของเธอก็ยังไม่ได้หลุดพ้นจากเรื่องนี้หนึ่งชั่วโมงในก่อนหน้านี้เธอยังได้มีเวลาอยู่ใกล้กันกับเขาราวกับว่าเธอกำลังฝัน แต่ดูเหมือนว่าความสุขในความฝันของเธอจะอยู่ได้ไม่นานเมื่อมีเสียงเพลงคนที่เหมาะสมกับราเชนทร์เข้ามาปลุกให้เธอได้ตื่นขึ้นมาเผชิญกับความเป็นจริงเสียก่อน"หนูกลับมาแล้วค่ะแม่"แม้ข้างในจะรู้สึกเจ็บปวดแต่เธอต้องเก็บมันเอาไว้ มิลานในชุดนักเรียนเดินเข้าไปในตัวบ้านซึ่งตอนนี้กำลังมีร่างของมารดาซึ่งเธอก็พึ่งจะกลับมาจากการขายขนมจากตลาดเช่นเดียวกัน"หิวไหมลูกแม่ซื้อก๋วยเตี๋ยวน้ำตกที่หนูชอบมาด้วยนะ""ขอบคุณนะคะ หนูกำลังหิวอยู่พอดีเลย"เธอวางกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาตัวเล็กก่อนเด็กสาวจะเดินเข้าไปกอดร่างของมารดาทั้งสองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมา แม้เธอจะเกิดมาแล้วมีแต่ผู้เป็นแม่ที่คอยเลี้ยงดูไม่ได้รวยล้นฟ้าแต่เธอกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองขาดแคลนอะไรเลยสักนิด"มิลานของแม่ จะอ้อนเอาอะไรคะ""เปล่าค่ะ หนูแค่อยากกอดแม่เฉย ๆ ""น่ารักจังเลยลูกสาวคนสวยของแม่"จมูกโด่งของมารดากดลงสูดดมความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-15สยบรักนายวายร้าย บทที่6
"มิลานพวกฉันสองคนต้องขอโทษเธอจริง ๆ นะ""ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้โกรธอะไรพวกเธอเลยจริง ๆ ""แต่ถึงยังไงพวกฉันสองคนก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี"บทสนทนาของเพื่อนรักทั้งสามดังขึ้นนานอยู่หลายนาที เนื่องจากเพื่อนทั้งสองไม่ได้มาตามนัดจนทำให้ทั้งคู่เกิดความไม่สบายใจกลัวว่ามิลานจะโกรธ"เราไม่เป็นไรจริง ๆ เธอสองคนไม่ต้องคิดมากนะ""จริง ๆ นะ"ลูกคุณหนูทั้งสองแววตาเปล่งประกาย"แต่เธอต้องบอกฉันมาก่อนว่าทำไมถึงไม่ยอมไปตามนัด ทำไมถึงปล่อยให้ฉันต้องอยู่กับราเชนทร์สองคน"มิลานนั่งมองหน้าจอโทรศัพท์เครื่องเก่าซึ่งบนหน้าจอสามารถมองเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนทั้งสองผ่านการวิดีโอคอลได้"เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวนะ เป็นความคิดของยัยมีนาล้วน ๆ "กุ๊กไก่โบกมือไปมาเพราะเธอเองก็ถูกมีนาสั่งห้ามจนต้องใช้ให้คนขับรถอย่างกราฟฟิกพาเธอมาส่งที่บ้านแทนที่จะมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าตามที่นัดกันไว้"ว่าไงมีนา""ก็ฉันอยากให้เธอได้มีเวลาอยู่กับคนที่เธอชอบนี่"เด็กสาวคนคิดแผนนี้ขึ้นมาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง"ฉันคิดว่าการเปิดทางให้เธอได้อยู่กับราเชนทร์เพียงแค่สองคนมันจะทำให้เธอได้มีโอกาสบอกชอบหมอนั่น เธออย่าโกรธฉันเลยนะมิลาน""ฉันไม่โกรธเธอหรอก อย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20สยบรักนายวายร้าย บทที่7
"มิลานไปซื้อกับพวกฉันสองคนไหม""ไม่ล่ะ พวกเธอสองคนไปกันเถอะฉันอยากกลับไปนอนพักผ่อนมากกว่า"มิลานตอบปฏิเสธดั่งเช่นทุกครั้ง วันนี้เธอรู้สึกอยากกลับบ้านไปนอนพักผ่อนเสียมากกว่า"ถ้าอย่างนั้นเราแยกกันตรงนี้เลยนะ เจอกันวันเดินทาง"แม้เพื่อนทั้งสองอยากให้มิลานออกไปเปิดหูเปิดตาแต่ทว่าพูดเธอก็ไม่กล้าที่จะเซ้าซี้เพราะดูจากสีหน้าแล้วมิลานคงจะเหนื่อยจริง ๆ ทั้งสามโบกมือลาตรงใต้อาคารเรียน เพื่อนทั้งสองเดินไปขึ้นรถของทางบ้านมีนาซึ่งตอนนี้คนขับรถมาจอดรออยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ส่วนมิลานเธอทำได้เพียงแค่เดินเท้าไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้าในเวลาบ่ายคล้อยนักเรียนหลายคนทยอยกลับกันไปใกล้จะหมด สายตากวาดมองบริเวณโดยรอบอย่างต้องการจดจำเพราะอีกไม่กี่วันเธอก็จะไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้อีกแล้ว"เธอนี่พูดไม่รู้เรื่องเลยนะ"น้ำเสียงขึงขังดังมาจากทางด้านหน้าทำให้มิลานหยุดชะงักอยู่ตรงมุมตึกซึ่งเป็นจุดอับไม่มีใครได้เห็น"เสียงเพลง"มิลานเรียกชื่อของคนที่ยืนขวางเอาไว้ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเมื่อเห็นร่างเล็กของเสียงเพลงและเพื่อนอีกสองคนของเธอเดินมาขวางทางเอาไว้"นี่น่ะเหรอสภาพของคนที่ชอบราเชนทร์ของแกมาตั้งหลายปี ดูไม่จืดเลยนี่""หน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20สยบรักนายวายร้าย บทที่8
อุษณีย์นั่งนิ่งอยู่บนโซฟาดวงตากำลังมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ หญิงสาววัยกลางคนสลัดคราบแม่ค้าขายขนมออกวันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดที่ดูดีเพื่อรอเวลาให้อดีตคนรักติดต่อกลับมาหลังจากเธอลงรูปถ่ายให้เขาได้รู้ว่าเธอยังมีตัวตนครืด ครืดโทรศัพท์เครื่องเก่าส่งเสียงแผดร้องแม้จะยังใช้ได้แต่มันก็ผ่านการใช้มาอย่างยาวนาน หญิงสาววัยกลางคนนั่งนิ่งเธอนับหนึ่งถึงสิบอยู่ภายในใจก่อนจะยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายก่อนอดีตพนักงานต้อนรับของสายการบินชื่อดังจะกรอกน้ำเสียงเรียบนิ่งให้ปลายสายได้ยิน"ฮัลโหล""โอ้ว ที่รัก เดซี่คุณจริง ๆ ด้วย"น้ำเสียงดีใจของอีกฝ่ายลอยผ่านสายโทรศัพท์ โรเบิร์ต เลียม แทบจะเก็บความดีใจเอาไว้ไม่ไหวเมื่อเขาสามารถติดต่อคนรักได้ในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมาน้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ เขาพยายามเก็บเสียงสะอื้นไม่ให้เธอได้ยิน ความตื่นเต้นดีใจมันจุกอก"เดซี่ คุณสบายดีหรือเปล่า ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนผมคิดถึงคุณเหลือเกินที่รัก""..."หญิงสาวเงียบคำพูดในก่อนหน้านี้ถูกกลืนหายเมื่อเธอได้ยินเสียงของชายคนรัก "ที่รัก ผมคิดถึงคุณเหลือเกินตั้งแต่คุณหนีไปไม่มีวันไหนที่ผมจะกินอิ่มแล้วหลับตานอนได้""..."
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20สยบรักนายวายร้าย บทที่9
อุษณีย์มองหน้าลูกสาวด้วยความเจ็บปวด เธอเลี้ยงมิลานมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยไม่ตบไม่เคยตีสักครั้ง มิลานเป็นเด็กดีเชื่อฟังผู้ใหญ่เธอเชื่อสนิทใจว่าลูกสาวที่น่ารักไม่มีทางทำร้ายใครก่อนอย่างแน่นอน"แม่จะทวงคืนความยุติธรรมให้กับหนูเองนะมิลาน"อุษณีย์คว้ามือเรียวเล็กของลูกสาวในวัยสิบแปดปีขึ้นมากุมอย่างแผ่วเบา แม้มิลานจะโตเป็นสาวสะพรั่งแต่ในสายตาของเธอลูกสาวของเธอก็ยังคงเป็นเด็กน้อย"มิลานจำได้ไหม เมื่อตอนเด็ก ๆ มิลานเคยถามหาพ่อกับแม่อยู่ตลอดเลยนะว่าพ่อเป็นใคร""...""รีบตื่นขึ้นมานะลูก ตอนนี้พ่อกำลังเดินทางมาหาเราสองคนแล้วนะ"คนเป็นแม่เจ็บปวดหัวใจเมื่อได้เห็นร่างกายของลูกเต็มไปด้วยบาดแผล "มีนาแกติดต่อมิลานได้ไหม"อีกด้านหนึ่งของเมืองหลวงในยามค่ำคืนมีสองสาวเพื่อนสนิทกำลังต่อสายพูดคุยถึงการหายไปของเพื่อนสนิทอีกคน ทั้งสองพยายามต่อสายหามิลายแต่ก็ไม่สามารถติดต่อได้"ฉันโทรหามิลานเป็นสิบ ๆ สายแต่ก็ไม่ติด""ฉันก็เหมือนกัน นี่กะว่าจะอวดชุดใส่ไปเที่ยวให้ดูซะหน่อย"ทั้งกุ๊กไก่และมีนาต่างซื้อเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปเที่ยวมาให้เพื่อนรักแต่ตอนนี้ทั้งคู่กลับไม่สามารถติดต่ออีกฝ่ายได้จนเกิดความรู้สึกกังวลภายในใจ"แกว่าม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-20
บทล่าสุด
สยบรักนายวายร้าย บทที่51
"ฉันขอเลียมันนะ""อะ...อื้อ"เสียงครางในลำคอเล็กดังขึ้นเมื่อปลายลิ้นแตะลงบนเนื้อสาวผ่านผิวผ้าบางของกางเกงในสีขาว ใบหน้าของหญิงสาวแดงระเรื่อมีเหงื่อซึมไหลลมหายใจเริ่มหนักหน่วง ตรงช่วงล้างกำลังมีปลายลิ้นร้ายของชายหนุ่มปาดซ้ายเลียขวาเรียกน้ำหวานให้ซึมไหลออกมา"อ๊าส์ ซี๊ด""หวานมากเลยมิลาน"เขาเอ่ยชมก่อนจะก้มลงไปจัดการกับเนินเนื้อของเธอต่อ มิลานน้ำตาคลอเธอยืนขาสั่นเกร็ง ยิ่งเขาเร่งตวัดปลายลิ้นถี่มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เธออ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว"ราเชนทร์ อ๊าส์ เบาหน่อย อื้อ หยุดก่อน"เธอรีบเอ่ยปรามเมื่อรู้สึกว่าเหมือนตัวเองจะปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่างออกมาแต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่คิดจะหยุด ราเชนทร์ใช้นิ้วสากของตัวเองเกี่ยวขอบกางเกงในตัวบางให้มาอยู่ตรงกลางกลีบอูม กลีบขาวสีขาวสวยทั้งสองฝั่งรัดกางเกงในตัวบางดันทรงให้เม็ดสวยเด้งขึ้นมาล่อตาล่อใจซึ่งมันเกินกว่าที่ชายหนุ่มจะอดใจไหวได้เม็ดสวยสีชมพูแนบไปกับกางเกงในสีขาวตัวบางจนเห็นเป็นรูปทรงสวย ราเชนทร์ฉวยโอกาสในตอนที่เธอเผลอโน้มหน้าเข้าไปฉกชิมความหอมหวานจากติ่งสวยของเธอจนมิลานดิ้นพล่านแผล็บ แผล็บ แผล็บ"อ๊าย ราเชนทร์ ฉันทนไม่ไหวแล้ว อื้อ""ก็ไม่ต้องทน ปล่
สยบรักนายวายร้าย บทที่50
"พ่อกับแม่ไปก่อนนะ แล้วก็อย่าลืมเรื่องหลานนะพ่อกับแม่แก่แล้วอยากอยู่บ้านเลี้ยงหลานมากกว่า"มิลานเขินอายจนหน้าแดงเมื่อมารดาทั้งของเธอและทั้งของชายหนุ่มพูดแบบนั้นออกมา แม้ว่าพวกท่านทั้งสี่จะเดินออกไปจากห้องหอของเธอในคืนนี้ได้สักพักแล้วแต่มิลานก็ยังคงเขินอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองสามีหมาด ๆ ของตัวเธอพรึ่บ"อุ๊ย"มิลานร้องอุทานเมื่อฝ่ามือใหญ่ของสามีอย่างราเชนทร์แตะลงบนท่อนแขนเปลือย "เป็นอะไรเหรอ""ปะ...เปล่า เราไม่ได้เป็นอะไร"เธอตอบชายหนุ่มออกไปด้วยน้ำเสียงซึ่งไม่ค่อยจะมั่นคงสักเท่าไหร่ สายตาเหลือบมองไปยังท่อนแขนซึ่งยังมีฝ่ามือใหญ่ของชายหนุ่มสัมผัสอยู่"ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไมตัวสั่นล่ะ หรือว่าเธอกลัว""กะ...ก็""ถ้าเธอกลัว ฉันจะรอให้ถึงวันที่เธอพร้อมก็ได้นะ"เพราะเขาเองก็ไม่อยากฝืนน้ำใจของเธอเหมือนกันแม้ว่าคืนนี้มันจะเป็นคืนสำคัญระหว่างเขาและเธอ"ไม่ใช่อย่างนั้นนะ"มิลานรีบหันตัวใช้ฝ่ามือคว้าท่อนแขนของชายหนุ่มเอาไว้เมื่อเขาดึงฝ่ามือออกจากท่อนแขนของเธอชายหนุ่มหันมามองหน้าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายปล่อยให้เธอเดินเข้ามาสวมกอดโดยไม่คิดจะผลักเธอออกไปเพราะเรื่องแบบนี้เขาเข้าใจมันดี"คือฉันแค่กลั
สยบรักนายวายร้าย บทที่49
'จับมือแล้วเดินกันไปด้วยกันนะ'คำคำนี้พวกเขาทั้งสองมักจะบอกต่างฝ่ายเอาไว้เสมอยามเมื่อต้องเจอเรื่องที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ซึ่งเรื่องเหล่านั้นมันก็จะเกิดขึ้นในชีวิตซึ่งมันเป็นเรื่องปกติสำหรับคู่ของใครหลาย ๆ คนซึ่งหนึ่งในนั้นมันก็เป็นคู่ของเขาแต่ไม่ว่าทั้งสองจะเจอปัญหาอะไรต่างฝ่ายต่างก็ไม่คิดจะเดินหันหลังหนีให้พวกเขาทั้งสองจะใช้เวลาในการปรับความเข้าใจเพราะว่าการทำแบบนี้มันดีกว่าการเดินหนีปัญหาแล้วปล่อยให้คนรักคิดหนักไปต่าง ๆ นานา การเดินหนีปัญหาแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายต้องมานั่งจมอยู่กับความคิดมันไม่ใช่ทางเลือกของทั้งสองคน ทั้งราเชนทร์และมิลานจับมือครองรักกันมายาวนานจนถึงสี่ปีตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีสี่ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับทั้งสอง คู่รักแห่งปีไม่เคยมีข่าวเสียหายเพราะต่างฝ่ายต่างให้ความสำคัญและยึดมั่นกับคนรักมากกว่าใคร วันรับปริญญาคือวันส่งท้ายการใช้ชีวิตอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยที่ราเชนทร์ได้มอบของขวัญสุดพิเศษให้กับแฟนสาวของเขา"แต่งงานกับเชนทร์นะ"น้ำตาของคนถูกขอแต่งงานอย่างมิลานแทบจะไหลทะลักอวดโชว์กลางสายตานับกว่าร้อยชีวิต มิลานทั้งรู้สึกเขินอายและอยากจะร้องไห้ในเวลาเดียวกัน เธอไม่ทั
สยบรักนายวายร้าย บทที่48
ความรู้สึกของทั้งสองตลอดระยะเวลาหลายปีถูกปลดปล่อยมันออกมา ภาพที่ทั้งสองเคยคิดอยู่ในหัวตอนนี้มันได้เป็นจริงเสียแล้ว การคบหาของมิลานและราเชนทร์เป็นที่รับรู้ของทั้งสองครอบครัว เพราะหลังจากราเชนทร์จัดเซอร์ไพรส์มอบเกียร์วิศวะให้กับมิลานในเย็นวันนั้นรุ่งเช้าเขาก็พาเธอเข้าไปพบพ่อแม่ที่บ้านหลังใหญ่เรียกว่าการเปิดตัวคนรักของลูกชายในครั้งนี้ทำเอาคุณสุชาดาและคุณหญิงเพียงเพ็ญแทบจะตั้งตัวรับไม่ทัน'นี่มิลานครับ เธอเป็นแฟนของผม''...''เธอคือคนที่ผมเลือกแล้ว'ราเชนทร์มองตาผู้เป็นบิดา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวขาเข้ามาเหยียบในบ้านหลังนี้หลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นซึ่งมันก็ผ่านมานานหลานเดือนบรรยากาศการของพบหน้าบิดามารดาของแฟนหนุ่มแม้มันจะดูผิดแปลกแต่มิลานก็สัมผัสได้ว่าท่านทั้งสองไม่ได้นึกรังเกียจเธอ และบางครั้งเธอก็แอบเห็นแววตาของท่านสุชาดาแอบมองบุตรชายอยู่บ่อยครั้งเหมือนกับว่ามีเรื่องบางอย่างอยากจะพูดด้วย'ขนมฝีมือคุณน้าอร่อยจังเลยนะคะ ไม่ทราบว่าขนมแบบนี้เขาทำกันยังไงเหรอคะ หนูอยากลองทำบ้างเผื่อวันว่าง ๆ จะได้ทำให้ราเชนทร์ได้ทาน''หนูอยากทำเหรอจ๊ะ''ค่ะ หนูอยากทำ'มารดาของราเชนทร์ยิ้มออกมาก่อนท่านจะ
สยบรักนายวายร้าย บทที่47
"ทำไมรีบกลับจังเลยล่ะคะไม่อยู่กับหนูก่อนเหรอ"น้ำเสียงออดอ้อนของมิลานดังขึ้นเมื่อรถตู้คันหรูเคลื่อนตัวมาจอดยังสนามบิน ร่างเล็กของมิลานเข้าไปกอดบิดามารดาด้วยความคิดถึงอีกครั้งวันนี้ตลอดทั้งวันเธอได้ใช้เวลาอยู่กับท่านทั้งสองส่วนแฟนหนุ่มอย่างราเชนทร์ได้เดินทางกลับคอนโดเพื่อกลับไปเตรียมตัวสำหรับการประชุมรับน้องในวันนี้"เอาไว้พ่อเคลียร์เรื่องงานเสร็จเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะรีบเดินทางมาหาหนูนะลูก""จริงนะคะ""จริงสิ แต่ถ้าลูกอยากจะเดินทางไปหาพ่อกับแม่ที่นั่นก็ได้นะพ่อจะได้ส่งเครื่องบินมารับ"โรเบิร์ตโอบกอดบุตรสาวเพียงคนเดียวด้วยความรัก "แม่กับพ่อต้องไปแล้ว ดูแลตัวเองรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะลูกเข้าใจไหม""ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ""จ้ะลูกรัก"บุตรสาวเพียงคนเดียวโบกมือลาทั้งสอง มิลานมองร่างของบิดาและมารดาเดินเคียงคู่ขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัว รถตู้คันหรูเครื่องตัวออกมาจากตรงนั้นอย่างเชื่องช้า หลังจากฝ่าฟันรถติดในช่วงเวลาเย็นมาได้ทำให้มิลานรู้สึกเหนื่อยอยู่ไม่น้อย ร่างเล็กล้มตัวนอนลงบนโซฟาตัวยาวด้วยความเหนื่อยล้าแต่ทว่าวันนี้กลับเป็นวันที่เธอมีความสุขมากที่สุดเลยก็ว่าได้'พ่อกับแม่อนุญาตให้ลูกทั้งส
สยบรักนายวายร้าย บทที่46
หนึ่งชั่วต่อมารถตู้คันหรูสองคันเคลื่อนตัวเข้ามาจอดยังบริเวณหน้าบ้านหลังใหญ่สาวใช้ที่เห็นว่ามีรถคันใหญ่เคลื่อนตัวเข้ามาจอดก็รีบวิ่งไปบอกผู้เป็นเจ้านายแตกต่างกับสีหน้าของคนในรถ"นี่มันอะไรกันเหรอคะ คุณพ่อพาหนูมาที่นี่ทำไม"บ้านหลังใหญ่ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยก้าวขาเข้ามาเหยียบที่นี่และตอนนี้เธอก็ได้กลับมาเหยียบอีกครั้งพร้อมกับบิดาและมารดาของเธอ"คุณพ่อคะ""พ่อก็แค่จะทำเรื่องทุกอย่างให้มันจบ"ฝ่ามือสากกุมแก้มข้าวของลูกสาว รอยแผลจากเรื่องเมื่อวานยังคงเป็นรอยอยู่บนใบหน้าของมิลาน"ไม่ต้องกลัวอะไรนะลูก พ่อจะคอยปกป้องหนูเองจะไม่มีใครมาทำร้ายลูกสาวของพ่อได้อีก""คุณพ่อคิดจะทำอะไรคะ"โรเบิร์ตไม่ตอบเขาหันมองออกไปนอกตัวรถเห็นร่างของชายหญิงวัยกลางคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตู"เราลงจากรถกันเถอะค่ะ"ครืดประตูรถตู้คันหรูถูกเปิดออกด้วยฝีมือของบอดีการ์ดก่อนร่างของอุษณีกับสามีจะก้าวขาเดินลงมาจากรถด้วยท่าทีสง่างามดั่งคนมีเงิน"สวัสดีครับคุณโรเบิร์ตคุณหญิงเป็นเกียรติอย่างมากที่คุณโรเบิร์ตเดินทางมาที่นี่ด้วยตัวเอง"เกริกพลอดีตนักธุรกิจชื่อดังและภรรยาอย่างคุณหญิงประภาพรซึ่งตอนนี้ตำแหน่งคุณหญิงได้ถูกปลดออกไปเป็นที่เ
สยบรักนายวายร้าย บทที่45
รุ่งเช้าอันแสนสดใสทำให้ใครต่อใครต่างไม่อยากลุกขึ้นจากเตียงนอนรวมไปถึงหญิงสาวเจ้าของห้องพักอย่างเธอ มิลานกำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอยู่บนเตียงนอน คำพูดหวาน ๆ ของแฟนหนุ่มกลายเป็นฝันดีทำให้เธอนอนหลับสบายทั้งคืนจนไม่อยากจะตื่นติ๊ดแม้แต่เสียงสแกนเปิดประตูห้องพักด้านนอกดังขึ้นเจ้าของห้องอย่างเธอกลับไม่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แต่ทว่ามันกลับไม่ใช่กับคนที่หูไวอย่างราเชนทร์ซึ่งตอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับชายหญิงผู้มาใหม่"นายเป็นใครทำไมถึงมาอยู่ในห้องของลูกสาวฉันได้""โรเบิร์ตคะ ใจเย็นก่อนค่ะ"เสียงแข็งกระด้างตวาดดังกึกก้องทำเอาใครต่อใครต่างพากันสะดุ้งจนภรรยาคนสวยต้องรีบปรามเพราะกลัวว่าสามีจะสั่งคนให้ไปทำร้ายเด็กหนุ่มคนนี้"ที่รัก คุณจะให้ผมใจเย็นได้ยังไงเด็กหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้มาอยู่ที่ห้องลูกสาวของเราสองคนนะ""โรเบิร์ตคะ ก่อนจะโวยวายอะไรฉันว่าเราฟังคำอธิบายจากเด็กทั้งสองคนก่อนดีกว่าไหมคะ"อุษณีย์เป็นคนอารมณ์เย็นเธอพยายามหาคำพูดมาปลอบให้ผู้เป็นสามีอารมณ์เย็นลง"สวัสดีครับคุณน้าทั้งสอง คือผม""ไม่ต้องเกร็งหรอกจ้ะ"อุษณียิ้มรับเธอพอจะคลับคล้ายคลับคลาเด็กหนุ่มตรงหน้าเหมือนว่าเธอเคยเจอกันมาก่อน"มีอะไรอ
สยบรักนายวายร้าย บทที่44
'มั่นหน้ามากแต่สุดท้ายผู้ชายก็ไม่เอา''นั่นน่ะสิ ยังหน้าด้านไปทำร้ายแฟนเขาด้วยนะต้องมั่นหน้าเบอร์ไหนถึงคิดว่าผู้ชายจะเอา''สวยก็ไม่สวยสู้น้องคนนั้นไม่ได้สักนิด'เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คนรอบข้างดังขึ้นซึ่งมีผลกระทบต่อเสียงเพลงหลังจากเรื่องทุกอย่างจบ ราเชนทร์โอบกอดร่างมิลานเดินออกไปเขาทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่าถึงอย่างไรจะไม่มีวันหันมาสนใจคนอย่างเธอ"เสียงเพลง พวกเรากลับกันเถอะฉันสองคนอายคนว่ะ"แม้แต่เพื่อนสนิทที่ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกันยังต้องหนีหน้า แต่ทว่าเสียงเพลงยังคงยืนมองไปยังทิศทางที่ทั้งสองเดินเคียงคู่กันออกไป"ถ้าแกไม่กลับฉันสองคนกลับก่อนนะ"เมื่อเห็นว่าเสียงเพลงเอาแต่ยืนนิ่งเพื่อนทั้งสองจึงรีบเดินออกไปเพราะทนต่อสายตาของผู้คนไม่ไหว เสียงวิพากษ์วิจารณ์ยังคงดั่งอย่างต่อเนื่องพรุ่งนี้เรื่องที่เกิดขึ้นคงเป็นข่าวดังในมหาวิทยาลัยตึก ตึก ตึกกว่าเสียงเพลงจะหอบร่างอ่อนแรงออกมาจากตรงนั้นได้ก็ใช้เวลานานอยู่หลายนาที เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอแทบจะไม่มีเหลือเมื่อเห็นสายตาว่างเปล่าของชายหนุ่มในวันนี้ซึ่งมันไม่มีเธออยู่ในนั้นเลยตลอดเวลามีเพียงเธอคนเดียวที่คิดเข้าข้างว่ายังไงราเชนท
สยบรักนายวายร้าย บทที่43
"อยากกินอะไรไหมเย็นนี้"ราเชนทร์ยิงคำถามทันทีหลังจากที่เขาเดินมาหาเธอซึ่งเป็นคำถามที่มิลานรู้สึกชินกับมันเสียแล้ว"อยากกินซูชิร้านนั้นที่ตลาดนัดหลังมอ""ร้อน""ไม่ได้เหรอ"เธอเงยหน้าช้อนดวงตากลมโตมองเขาทำเอาราเชนทร์ใจอ่อนยวบ"ก็ได้ ถ้าไม่รักไม่ตามใจหรอกนะ""ราเชนทร์ของมิลานใจดีที่สุดเลย"เธอยิ้มออกมาเมื่อได้รับคำตอบตามความต้องการตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ทั้งคู่เปิดใจคบหาราเชนทร์มักจะเป็นฝ่ายตามใจมิลานอยู่ตลอดไม่ว่าเธออยากทำอะไรหรือจะไปที่ไหนเพราะรอยยิ้มสดใสดูมีความสุขของเธอนั้นนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการการดูแลเอาใจใส่ต่อเธอชายหนุ่มก็ไม่เคยบกพร่องเรียกได้ว่าชายหนุ่มเอาใจใส่ดูแลเธอได้อย่างดีเยี่ยมทำเอาผู้หญิงหลายต่อหลายคนต่างพากันอิจฉามิลานที่ได้ผู้ชายแสนดีอย่างราเชนทร์ไปเป็นแฟน"คนเยอะจังเลยอะ"มิลานบ่นอุบเมื่อเห็นผู้คนยืนต่อแถวกันยาวตรงหน้าร้านขายซูชิเจ้าอร่อย "ถ้าเราไปยืนต่อแถวอีกนานเลยกว่าจะได้""เธอไปนั่งรอฉันที่ร้านข้าวมันไก่ตรงนั้นก่อน เดี๋ยวฉันไปยืนต่อคิวให้""แต่"ปึก"หรืออยากจะไปเดินซื้ออะไรก่อนก็ได้แต่อย่าไปไกลนักเข้าใจไหม"กระเป๋าสตางค์ใบหรูถูกจับยัดใส่ฝ่ามือของหญิงสาวซึ่งในมือ
