LOGINShare
บทที่ 13.4 เสียโฉมแน่! ใบหน้าที่เจ้าภูมิใจนักหนาไง แม่ดอกบั่วขาว!!!!
Last Updated:
2025-08-29 03:27:56
Latest chapter
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 15.2 ไปทำที่เรือนไม้
เซียวลี่หยางมองเห็นเติ้งอู๋ที่แอบอยู่ในมุมมืดรอคำสั่ง เขากลับส่ายหน้าไม่ให้ตามไป เผื่อสตรีนางนี้นึกอยากเล่นอะไรไม่รู้จักอายฟ้าอายดินกลางแจ้งขึ้นมา!"ท่านอ๋อง หม่อมฉันขอถามท่านอีกครั้ง จะไม่โกรธ?""อืม" การส่งเสียงในลำคอนั้น ติดจะยานคางเล็กน้อย พร้อมกับมุมปากที่ขยับไหวขึ้นมานิดหนึ่ง"เชื้อพระวงศ์ พูดแล้วไม่คืนคำ"เซียวลี่หยางกลับรู้สึกว่าน้ำเสียงของคนด้านหลังดูอารมณ์ดีขึ้นมาแปลก ๆ ทั้งที่ปกติต่อให้นางจะพูดยียวนเขาเช่นไร น้ำเสียงนั้นก็ฟังชัดไม่เปลี่ยนแปลง แต่ยามนี้กลับเหมือนกลั้วหัวเราะผสมมาเพราะอารมณ์ดี"ไปที่ใด""เรือนไม้ที่ท่านเคยมอบให้หม่อมฉัน""..." ที่แท้แล้วนางต้องการพาเขาไปทำในที่ที่นางคุ้นชิน?ผ่านไปหนึ่งก้านธูปกว่า เจียงเยี่ยนฟางเพิ่งจะพาคนมาถึงเพราะต้องออกแรงดันรถเข็นไปด้วย จึงทำให้เวลาคลาดเคลื่อนออกไปกว่าที่นางเดินทางเพียงคนเดียวนางผลักเปิดประตูให้เปิดออก เสียงของบานประตูพลันส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดออกมาด้วยไม่เคยถูกซ่อมแซมมานาน หลังจากนั้นเจียงเยี่ยนฟางก็พาคนไปนั่งกลางเรือนไม้ที่ผุพัง ก่อนจะเดินกลับไปปิดประตูจนเกิดเสียงดังหนวกหูแบบเดิมขึ้นอีกรอบเซียวลี่หยางรู้สึกว่าอากาศรอบเรือ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 15.1 เริ่มการพิสูจน์แล้ว
บทที่ 15เข้าหอในเรือนไม้ผุพังดวงจันทร์วันนี้กลมโตทอประกาย เมฆหมอกบางเบา แม้ไม่ต้องจุดคบไฟก็ยังสามารถเห็นทางเดินรอบตัวได้กระจ่างชัดเวลานี้หงเปากำลังยืนเป็นกังวลในเรือนอี้ของชินอ๋อง มือบีบแน่นเข้าหากัน "ท่านอ๋อง คุณหนูใหญ่เจียงจะมาจริงหรือพ่ะย่ะค่ะ""เจียงเยี่ยนฟางก็แค่มาทดสอบ คงไม่กล้าลงมือจริง" เซียวลี่หยางทั้งที่เอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ ดูไม่รอคอย แต่กลับสวมอาภรณ์เหลือแค่ตัวใน "นางอาลัยอาวรณ์รักกั่วหลีหมิ่นขนาดนั้น จะมาเปลืองตัวเองก็คงไม่ใช่ เพียงแค่อยากหลอกล่อข้าให้เข้าไปติดอยู่ในแผนของตนเองเท่นั้น ก็ลองเดินตามนางดูสักครา เผื่อจะได้อะไรคืบหน้าขึ้นมาบ้าง" แต่ใจหนึ่งเขาก็กำลังคิดว่าหากนางชมชอบกั่วหลีหมิ่นขนาดนั้น แล้วฮ่องเต้เล่า มิใช่ว่านางอยากเป็นอย่างสนมอี๋หรือไรรึว่านางกับพี่ชายของเขาตกลงกันเรื่องนี้แทน ว่าหากเจียงเยี่ยนฟางสามารถเปิดโปงเขาได้ นางจะได้กลับไปตบแต่งเป็นภรรยาของกั่วหลีหมิ่นอีกที เท่าที่เขาให้เติ้งอู๋ตามสืบเรื่องกั่วหลีหมิ่นก็ได้รู้เหตุผลว่าทำไมอีกฝ่ายไม่ไปขอเจียงเยี่ยนฟางแต่งงานสักที ด้วยเพราะบิดาของตนคัดค้าน ดังนั้นบางทีฮ่องเต้ก็อาจจะสืบทราบเรื่องนี้ตั้งแต่ที่เจียงเจี
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 14.2 ท้าพิสูจน์
"ฮ่องเต้เสด็จ..."เซียวลี่หยางจึงปล่อยคนให้เป็นอิสระเจียงเยี่ยนฟางเองก็ขยับตัวยืนขึ้น เตรียมรอรับเสด็จ นางเอ่ยกระซิบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ โดยไม่หันไปมองเซียวลี่หยาง "ไม่ต้องห่วง หมอพิษพเนจรผู้นี้ ก็แค่คนไร้ค่า!" เพียงแค่มองทะลุผ่านไปเบื้องหลังของเซียวมู่หยาง นางก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องของชินอ๋องไม่มีทางถูกเปิดเผยแน่ ยังคงเป็นนางที่ได้เปรียบ เพราะกุมความลับของอีกฝ่ายไว้เพียงผู้เดียวในระหว่างที่เซียวลี่หยางกำลังดูตรวจอาการ เจียงเยี่ยนฟางก็ถูกพาถอยไปที่หลังฉากกั้นของห้องกลาง เซียวมู่หยางที่ออกมารอด้วยกันกับนางก็เอ่ยขึ้นมาว่า"หมึกที่เจ้ามอบให้มาครานั้นใช้ดียิ่งนัก นอกจากสีจะติดเนื้อกระดาษดีแล้วก็ยังมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ พาให้ผ่อนคลายยิ่งนัก ตอนนี้เราก็ใช้หมดแล้ว""ฝ่าบาททรงงานหนักทุกวัน หมึกทำออกมาตลับเล็กเพียงนั้น ไม่แปลกที่จะหมดในเร็ววันเพคะ หากพระองค์ทรงชอบ ไว้หาของที่ใช้ทำได้ครบแล้ว หม่อมฉันจะทำมาถวายอีกเพคะ""รบกวนเจ้าแล้ว""ไม่รบกวนเลยเพคะ คราวหน้าหม่อมฉันจะทำให้ใหญ่กว่าเดิมด้วย!" แม้นไม่อาจมองหน้าอีกฝ่ายตรง ๆ ได้ แต่นางก็แสร้งยิ้มเพียงดวงตาอย่างแนบเนียน แถมน้ำเสียงที่เอ่ยออกไปก็เป็นจังหวะ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 14.1 โต้เถียงกันแล้ว
บทที่ 14หมอพิษพเนจรผู้นี้ หม่อมฉันไม่รู้จักเช้าวันต่อมาเจียงเยี่ยนฟางกลับถูกคนมาแจ้งข่าวให้เข้าวังทันที ดีที่นางให้เจินเจินออกไปสั่งตัดชุดไว้ก่อนแล้วตั้งแต่ออกมาจากวังหลวงคราวนั้น รอบนี้จึงสวมชุดแบบสตรีแคว้นเฉิงไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้แทนระหว่างที่เจินเจินกำลังช่วยเจ้านายแต่งตัว นางก็เล่าเรื่องที่ไปแอบดูมาเมื่อวานให้พระชายาฟัง ถึงอีกฝ่ายจะบอกว่าไม่ใส่ใจก็ตาม แต่เจินเจินก็อยากรู้จริง ๆ ว่าท่านอ๋องจะทำโทษคนที่ตนบอกว่ารักมากได้ลงคอหรือไม่ ผลปรากฏว่าครั้งนี้ทำจริง "เมื่อคืนดูเหมือนท่านอ๋องจะพิโรธจริงเพคะ อนุกู่ถูกตีจนสลบไป หลังของนางคงต้องรักษาไปอีกนาน"เรื่องการใส่ร้ายคนแถมถึงขั้นทำตุ๊กตาอูกู่ขึ้นมา หลอมรวมกับเรื่องที่ผ่านมาซึ่งเคยปล่อยผ่านไปเฉย ๆ ครั้งนี้หากไม่ทำโทษอีกก็คงไม่ได้ เมื่อวานตอนเจินเจินไปแอบดูยังต้องปิดหูเพราะเสียงร้องของสตรีผู้นั้นที่เพิ่งถูกลดขั้นไปอยู่เลย เสียงร้องของอนุกู่ทั้งโหยหวนและหนวกหู ปากยังพร่ำอ้อนวอนท่านอ๋องไม่หยุด แต่หงเปาที่ไปคอยยืนดูกลับไม่ใจอ่อนลงเลยแม้แต่น้อย"..." เจียงเยี่ยนฟางเพียงฟังผ่าน ๆ อย่างไรเสียนางก็แก้แค้นในทางอื่นไปแล้ว อีกฝ่ายจะถูกลงโทษหรือไม่ ย่อ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 13.6 เอ๊ะอะ ก็ลากกันขึ้นเตี.ยง อีกแล้วแม่ๆ (⁄ ⁄>⁄ ▽ ⁄<⁄ ⁄)
"เจียงเยี่ยนฟาง เจ้าอยู่ก่อน"เท้าที่ก้าวเดินพลันชะงัก หันกลับไปมองทางด้านหลัง หากแต่ว่าต่อให้นางจ้องจนตาแทบจะหลุดออกมาเพียงใด ก็ไม่อาจมองทะลุฉากกั้นห้องได้ สุดท้ายจึงเดินกลับเข้าไปใหม่อีกรอบ "ท่านอ๋องต้องการรับสั่งสิ่งใดเพคะ""..." เซียวลี่หยางกลับโยนรับสั่งม้วนนั้นให้นางอย่างแรงแทนคำตอบเจียงเยี่ยนฟางรับของที่ถูกโยนใส่อกไว้ได้ทัน แต่ตุ๊กตาในมือกลับร่วงหล่นกลิ้งไปไกล แม้นางไม่พอใจแต่ก็พยายามเก็บอาการ ลอบสูดหายใจเข้าลึกเมื่อเปิดออกดูก็พบว่าในนั้นไม่ได้กล่าวสิ่งใดมาก แต่บอกให้นางกับเขาเข้าไปในวังในเร็ววันนี้ ให้เตรียมตัวไว้ แล้วก็ไม่ได้ระบุวันที่ที่ชัดเจนคิ้วเรียวยาวของเจียงเยี่ยนฟางพลันเลิกขึ้น "ท่านอ๋องทราบหรือไม่ว่าเรื่องอันใดเพคะ""..." เซียวลี่หยางเงียบไปในตอนแรก แต่เขาเองก็ได้ข่าวมาก่อนหน้านี้แล้ว และมั่นใจว่าน่าจะเรื่องนี้ไม่ผิดแน่ "เต๋อเฟยเดินไม่ได้มาหลายวันแล้ว""เต๋อเฟย?" เจียงเยี่ยนฟางมีสีหน้าสงสัย ทำราวกับกำลังนึกหาคนผู้นั้นในหัว "ท่านอ๋องเป็นหมอ?""เจียงเยี่ยนฟาง" อีกฝ่ายหาได้ใส่อารมณ์ในน้ำเสียง แต่ดูจากสีหน้าบึ้งตึงแล้วก็คงไม่พอใจ"เพคะ" นางก็ยังคงทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ร
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 13.5 บทเรียนของดอกบัวที่คิดจะใส่ร้ายพยาหงส์
"..." กู่เยว่ชิงถึงกับสะดุ้งตกใจกับแววตาเย็นชาประหนึ่งวิญญาณร้ายของเจียงเยี่ยนฟาง นัยน์ตาเรียวที่จดจ้องนางอยู่ดูไม่มีความหวาดกลัวในคำพูดของตนเองแม้แต่น้อย ทำให้กู่เยว่ชิงตระหนักได้ว่าอีกฝ่ายพูดจริงทำจริงแน่ ไม่ใช่เพียงข่มขู่! และที่นางตกใจยิ่งกว่าก็คือสตรีนางนี้เป็นเพียงคุณหนูที่โดนทอดทิ้ง ไร้การศึกษา ไร้การอบรม บิดามารดาไม่สนใจ ส่งมาแต่งเข้าจวนชินอ๋องที่พิการและไม่ยุ่งเกี่ยวกับราชสำนักแล้ว แต่ยามนี้คนตรงหน้าไหนเลยจะมีนิสัยเช่นที่ผู้คนได้รู้มาว่าอ่อนแอด้อยปัญญา!"พระชายา..." สาวใช้นางนั้นอยู่ไม่ไกลจึงได้ยินเต็มสองหู รีบเงยหน้ามองกู่เยว่ชิงด้วยความตื่นตระหนก เรื่องราวของจูเหลียงพลันวาบผ่านเข้ามาในหัว ทำให้ขาที่นั่งทับกันอยู่พลันหมดแรงพับไปกับพื้นถึงก่อนหน้านี้พระชายาเจียงอยู่อย่างเงียบสงบมานาน ท่านอ๋องรังแกอย่างไรก็ไม่ปริปากบ่น จนพวกนางหลงนึกไปแล้วว่าตนเองก็สามารถข่มเหงอีกฝ่ายได้เช่นกัน ด้วยเพราะทะนงว่าตนเป็นคนฝั่งของพระชายากู่ที่ท่านอ๋องทรงโปรดปรานเพียงหนึ่งเดียวด้วยมัวแต่ลุ่มหลงในคำเยินยอที่หาใช่ของตนเองแต่เป็นของเจ้านาย พวกนางกลับหลงลืมไปแล้วว่า สตรีผู้นี้มาจากตระกูลใด ต่อให้อีกฝ
You may also like
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์87.6K viewsวังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี
ทองประกาย148.2K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ13.2K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้30.0K viewsลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ32.3K viewsนักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน
โหย่วหยวนเชียนหลี่3.0K viewsองค์หญิงสองสามี
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา1.5K viewsเหวินเว่อแห่งบ้านโคกกะโดนหลงยุคโบราณ
ปลายฝนต้นหนาว1.7K views
