บทที่ (6.1).2 อยู่ดีไม่ว่าดี

หลังจากวันนั้นที่เจียงเยี่ยนฟางสลบไปในเรือนตง นางก็ไม่ได้ถูกกักบริเวณอย่างเดิมอีก เจินเจินกล่าวว่านางสามารถออกไปด้านนอกได้ แต่ต้องพาเจินเจินไปด้วย และออกได้แค่ทางประตูหลังเท่านั้น แถมยังไม่ลืมย้ำว่าห้ามให้คนภายนอกรู้ว่านางเป็นใครอีกด้วย

ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมา เจียงเยี่ยนฟางก็ไม่เคยอยู่ติดจวนอีกเลย เพราะทุกครั้งที่ออกไปเดินเล่นที่สวน ไม่ก็ตอนจะเดินไปนั่งเล่นที่ศาลากลางสระบัวทีไร นางก็มักจะเจอเซียวลี่หยางกับกู่เยว่ชิงมาแสดงความรักอันหวานชื่นให้เห็นอยู่ทุกคราไป แล้วใครจะอยู่ให้ตนถูกความรักของพวกเขาทิ่มตาบอดกันล่ะ นางคนหนึ่งล่ะที่ไม่ขอทนดู

แต่ครั้นเมื่อยิ่งไม่อยากเจอ ก็ยิ่งประสบ! เซียวลี่หยางที่เคยต่างคนต่างอยู่มานาน จู่ ๆ มาวันนี้ก็นึกอยากรังแกนางขึ้นมา เรียกนางให้ไปต้มน้ำแกงรากบัวตุ๋นกระดูกหมูและสมุนไพรจีนให้เขา มิหนำซ้ำยังบอกให้ทำด้วยตนเอง ห้ามให้ใครช่วยอีกด้วย แถมยังใช้ให้ยกไปให้ที่ศาลากลางสระบัวซึ่งตั้งอยู่ห่างไกลจากห้องครัวถึงขนาดนั้นอีก!

ครั้นพอทำมาส่งแล้ว ผู้ที่ได้กินกลับมิใช่ผู้ที่สั่ง

ทิวทัศน์ของสระบัวที่ถูกดูแลอย่างดีช่างงดงามเกินพรรณนา ทว่าภาพคู่รักนกยวนยาง [1] ที่นั่งข้างกัน