เข้าสู่ระบบแชร์
2.ข้าไม่ใช่ปีศาจร้าย (2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-23 13:04:01“แต่ที่ท่านรับปากว่าจะกำจัดปีศาจตนนั้นด้วยตัวเอง ข้าคิดว่ามันอันตราย”
“จุดประสงค์ของเรามาที่นี่ก็เพื่อการณ์นี้ และมีเพียงวิธีนี้ที่จะพิสูจน์ได้ว่าเราบริสุทธิ์ อีกอย่างข้าพูดไปแล้วต้องทำให้ได้”
นางเอ่ยอย่างมุ่งมั่นและมั่นใจในตนเอง ทว่าเกาถิงนึกไม่สบายใจนัก เป็นห่วงนายของตนด้วยยังไม่อาจคาดเดาฝีมือปีศาจตนนั้นได้ อย่างไรนางก็จะไม่ปล่อยให้ซีหรูเผชิญหน้ากับปีศาจลำพังเป็นแน่
ทว่าหากจะหาทางหนีจากชายสองคนนี้ก็คงยากเช่นกัน พวกเขาดูไม่ธรรมดาโดยเฉพาะผู้ที่คุมอยู่ด้านหลัง นางรู้สึกได้ถึงพลังที่แกร่งกล้าเหนือผู้ใดอย่างไม่เคยพบพานมาก่อนจนน่าประหลาดใจ
ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรักษาสัจจะที่จะปล่อยพวกนางหรือไม่ แต่ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นนางจะปกป้องนายตนด้วยชีวิต
อยู่ๆ ผู้ที่เดินนำก็ยกมือขึ้นให้หยุด แล้วเดินวนกลับไปหาเจ้าของร่างสูงใหญ่ด้านหลัง
“ปีศาจตนนั้นอยู่ไม่ห่างนัก”
หวังหย่งรายงานกับนายตน
จิ่นลี่พยักหน้า เขากับหวังหย่งบดบังพลังเทพเซียนสวรรค์ของตนเอาไว้ ปีศาจจึงไม่อาจรับรู้ได้ แต่ที่ประมือกันไปเมื่อครู่อาจทำให้มันระมัดระวังตัว ไท่จื่อเหลือบมองไปยังปีศาจน้อยสองตนก่อนเอ่ยขึ้น
“เจ้าสองคนนำไปก่อน”
“หึ ย่อมได้ ในเมื่อชายชาตรีไม่กล้าออกหน้า ข้าก็จะจัดการเอง”
ซีหรูเชิดหน้าอย่างมั่นใจ สะบัดหน้าเดินนำไปก่อน เกาถิงจึงรีบตามติดไม่ห่าง
หวังหย่งถอนหายใจระอา ขณะที่ไท่จื่อจิ่นลี่นั้นกลับตีหน้าขรึมเฉยเมย ก่อนจะนำคนของตนเดินต่ออย่างเชื่องช้าห่างจากร่างเล็กสองร่างเข้าไว้ ต้องการพิสูจน์ว่าปีศาจน้อยนั่นพูดจริงหรือว่าจะร่วมมือกับปีศาจร้ายหันมาเล่นงานพวกเขา
ขณะนั้นเงาหนึ่งวูบผ่านหน้ามาทำให้ซีหรูรีบกระโดดขึ้นเหาะตามไปในทันใด เกาถิงเองก็ไม่ยอมให้นายตนห่างตัว
“ตามไป
จิ่นลี่สั่งเสียงเข้ม
“หยุดนะ ปีศาจร้าย”
ซีหรูตะโกนลั่นพร้อมรีบรุดเพื่อจะตามให้ทัน แต่เพียงครู่หนึ่งปีศาจร้ายก็โผล่มาตรงหน้า
“หยาบคายนัก ปีศาจน้อย”
ปีศาจสาวใบหน้างดงามเอ่ยเสียงเข้มดวงตาฉายแสงแดงวาบขึ้น ขณะเดียวกันเกาถิงก็ขยับมาขวางหน้านายตนไว้ทันใด
“พวกเจ้าบังอาจเข้ามาในเขตของข้า คิดหวังสิ่งใด หรือต้องการมาแย่งอาหารของข้า”
“ข้าจะมาจัดการกับเจ้าต่างหาก”
“ฮึๆๆ ปีศาจน้อยเช่นพวกเจ้าน่ะหรือจะทำอันใดข้าได้ น่าขันนัก”
“งั้นก็มาลองดู วันนี้หากจัดการกับปีศาจนอกรีดเช่นเจ้าไม่ได้ ข้าจะไม่กลับเผ่าปีศาจเด็ดขาด”
ซีหรูประกาศกร้าวพร้อมพุ่งตัวเข้าใส่ขณะที่มือร่ายพลังเวทย์ของตนซัดใส่ปีศาจร้าย อีกฝ่ายก็ปัดป้องได้อย่างไม่ติดขัดทั้งโต้กลับอย่างรุนแรง นางพยายามรับมือและสู้เต็มกำลัง เกาถิงเองก็ร่วมมือด้วย สองกำลังมุ่งมั่นจะเอาชนะปีศาจร้ายให้จงได้
ปีศาจดูดเลือดนั้นไม่ได้แข็งแกร่งมากกว่าซีหรูและเกาถิง นางเป็นปีศาจธรรมดาที่รักกับมนุษย์แล้วสามีของนางตายจาก ในขณะที่นางไม่แก่ลง ตลอดหลายพันปีจึงแต่งงานใหม่และย้ายที่อยู่ไปเรื่อยเมื่อสามีตาย หากแต่นางถูกทรยศจากสามีคนล่าสุดจึงฆ่าเขาและหญิงสาวผู้นั้นพร้อมสูบเลือดเนื้อด้วยความแค้น ได้รับรู้ถึงรสชาติหอมหวานและมีพลังราวยาอายุวัฒนะ จากนั้นมาจึงดำรงตนด้วยเลือดเนื้อมนุษย์ เมื่อมีผู้มาปราบก็เปลี่ยนหลักแหล่งที่กบดาน
จิ่นลี่กับหวังหย่งมองเหตุการณ์อยู่ไม่ห่างนัก หากก็ได้เห็นชัดเจนว่าปีศาจน้อยสองตนต้องการกำจัดปีศาจดูดเลือดอย่างแท้จริง
เมื่อไม่อาจหลบหลีกการโจมตีจากสองด้านได้ ปีศาจดูดเลือดก็ถูกทำร้าย นางจำต้องหาทางเพิ่มพลังให้ตนในตอนนี้ ไม่เช่นนั้นได้พลาดท่าถูกทำลายสูญสิ้นเป็นแน่
“คิดว่าจะหนีพ้นหรือยายแก่”
เกาถิงตะโกนเมื่อปีศาจดูดเลือดหมุนตัวหนีหายออกไปยังชายป่า
แม้จะประหลาดใจที่อีกฝ่ายหนีไปทางด้านนั้น ทว่าซีหรูกับคนของตนก็ตามไป ไท่จื่อกับหวังหย่งเองก็เช่นกัน
ปีศาจดูดเลือดนั้นได้กลิ่นเลือดเนื้อมนุษย์ที่ชายป่าจึงรีบออกมาหวังเจอเหยื่ออันโอชะ นางโผเข้าไปโฉบคนแรกที่เห็นเมื่อโผล่จากชายป่ามา
“อ๊าก!!”
มนุษย์ผู้นั้นกรีดร้องทันทีที่ถูกฉุดเข้าป่า ทว่ายังไม่ทันได้ทำสิ่งใดปีศาจดูดเลือดก็ถูกยับยั้งด้วยพลังของผู้ที่เหนือกว่าตนอย่างมากจนเซผงะ
“ปล่อยคนเดี๋ยวนี้”
เสียงเข้มดังขึ้น พร้อมสองร่างที่ปรากฏและปราดเข้ามาพยายามจะช่วยมนุษย์ในเงื้อมมือปีศาจ
ขณะเดียวกันนั้นที่ชายป่าก็เต็มไปด้วยชาวบ้านถือคบไฟมาอย่างมากมายพร้อมเสียงตะโกนหลายเสียง
“ปีศาจฆ่าคนอีกแล้ว”
“เผามัน”
“เผาปีศาจให้สิ้น”
“ใช่ๆ จับไม่ได้ก็เผาป่าไปเลย”
ทั้งยังมีคนเริ่มโยนคบไฟเข้าไปในป่าด้วยเข้าใจว่าไม่อาจช่วยเหลือผู้ที่ถูกจับตัวไปได้อย่างแน่นอน ผู้คนในหมู่บ้านตัดสินใจกันแล้วว่าจะเผาป่า เมื่อคนที่มาจับหมูป่าบอกว่าสหายตนถูกจับกินไปหมดแล้ว และปลุกระดมให้ชาวบ้านมาช่วยกันกำจัดปีศาจ
ซีหรูพ้นชายป่าออกมาแล้วกลับต้องชะงักหยุดนิ่งงันไป เกาถิงเองก็ต้องหยุดตาม ผู้คนมากมาย เสียงตะโกนเกรี้ยวกราดและเปลวไฟร้อนที่ขยับไหวทำให้ภาพบางอย่างแล่นเข้ามาในสำนึกของซีหรู แล้วก็ต้องกุมศีรษะตนเมื่อรู้สึกปวดจนไม่อาจทนได้
‘ท่านแม่...ฮือ...’
เสียงเด็กเล็กร้องไห้จ้าด้วยความกลัวและเจ็บปวดเสียใจก้องอยู่ในหู ทุกอย่างประดังประเดวิ่งวนอยู่ภายใน นางสั่นหัวไปมาครู่หนึ่งก่อนจะเบิกตาโพลงเมื่อจดจำได้ว่าสิ่งที่อยู่ในความคิดนั้นคือเหตุการณ์ใด
มนุษย์โหดร้ายพวกนี้เผามารดาของนางทั้งเป็น!
“มนุษย์โหดร้าย ชั่วช้าเลวทราม สมควรตาย!”
นางกรีดร้องเสียงดังยกมือขึ้นร่ายเวทย์พลังแล้วผลักโหมเข้าใส่มนุษย์ ทำให้ไฟที่โยนมานั้นลอยกลับไปตกใส่ผู้คนจนต้องวิ่งหนีอย่างวุ่นวาย ทว่าไฟโหมท่วมสูงเป็นวงล้อมราวตั้งใจเผาทุกคนให้มอดไหม้ทั้งเป็น
“ธิดาน้อย อย่าเจ้าค่ะ”
เกาถิงเห็นว่าไม่ได้การณ์ก็รีบฉุดนายตน แต่อีกฝ่ายกลับร้องไห้น้ำตานองหน้าทั้งยังกรีดร้องออกมาอย่างรุนแรง
“ไม่! ข้าจะฆ่ามัน ฆ่ามันให้หมด!”
เมื่อไม่อาจปล่อยให้นายตนฆ่ามนุษย์ นางก็จำต้องจี้จุดให้อีกฝ่ายสลบ ร่างเล็กทรุดลงฮวบเกาถิงก็รีบโอบอีกฝ่ายพาหายตัวหนีไปจากตรงนี้โดยเร็วที่สุด
=========
การจากไปของมารดาด้วยน้ำมือมนุษย์ มีผลต่อสภาพจิตใจของซีหรูมาก T^T
เรื่องนี้อาจจะเปิดเรื่องไม่หนักหน่วงโครมครามเหมือนเรื่องแรก แต่ยังคงความดราม่าอยู่ค่ะ
แล้วบอกเล่าความรักความผูกพันของสองคนสองคนที่ค่อยๆ มีใจให้กัน ช่วยเหลือปกป้องกันและกัน
เนื้อหาดราม่าอบอุ่นหวานซึ้ง ฝากเรื่องราวของปีศาจน้อยแสนงามกับไท่จื่อสวรรค์ผู้เย็นชาด้วยนะคะ
บทล่าสุด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (2)
ร่างอรชรเดินเข้ามายังส่วนอาบน้ำแล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเห็นแผ่นหลังเปลือยอยู่ในน้ำ ใจกระตุกสั่นไหวจึงหันไปทางอื่น ทั้งยังลังเลไม่กล้าขยับเท้าต่อ“ซีซี”เสียงเข้มแม้จะทุ้มนุ่มหากก็ทำเอาคนได้ยินหน้าเจื่อน ไม่รู้จะทำอย่างไรแต่สุดท้ายก็ยอมเดินไปใกล้“ไท่จื่อให้หวังหย่งจางหย่งมาปรนนิบัติไม่ดีกว่าหรือเพคะ”ซีซวนถามเสียงเบาทั้งที่เข้ามาแล้ว เมื่อขึ้นมาอยู่บนสวรรค์ ไท่จื่อก็บอกว่านางต้องปรนนิบัติทั้งเวลาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า แน่นอนว่านางลำบากใจด้วยความขัดเขินแม้จะแนบชิดร่างกายกันมาหลายครั้งหลายครา“ไม่ปรนนิบัติก็ได้”พร้อมกับพูดร่างสูงใหญ่ก็ลุกขึ้นทำเอาผู้ที่ยืนชิดริมสระสะดุ้ง ทว่ายังไม่ทันถอยก็ถูกฉุดให้หล่นเข้าไปอยู่อ้อมอกแกร่งด้วยมัดกล้ามกำยำน่าอิงแอบ“อุ๊ย ไท่จื่อ”“มาอาบด้วยกันดีกว่า”ไม่เพียงพูดมือหนายังเคลื่อนไหวทั่วตัวต้องการถอดชุดของนางไปด้วย“เอ่อ อาถิงรออยู่ข้างนอกเพคะ นางคงได้ยินเสียงเป็นแน่”ซีซวนอุบอิบบอกพลางส่ายหน้า รู้ว่าอาบด้วยกันของไท่จื่อมีความหมายมากกว่านั้นนางขอกับบิดาให้เกาถิงมาอยู่ด้วยตั้งแต่วันที่พบท่านหลังพิธีอภิเษก ซึ่งบิดาก็ไม่ได้ขัดแต่อย่างใด เพราะเกาถิงเองก็คง
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 30.เคียงข้างตราบนิรันดร์ (1)
เรือนร่างไร้อาภรณ์สองร่างกอดก่ายแนบชิด ก่อนจิ่นลี่จะยกร่างเล็กกว่าขึ้นมานั่งคร่อมตักตน ซีซวนดูลำบากใจหากเขาก็กอดเอวบางแล้วลูบไล้ฝ่ามือตนบนผิวนุ่มของร่างสาวจนไม่หลงเหลือสัดส่วนใดที่ไม่ได้แตะต้อง อกอวบสวยยิ่งเคล้นคลึงก็ยิ่งชวนให้อยากลงน้ำหนักมือมากขึ้น ทั้งยังน่าซุกซบกว่าอกหนาของเขาเสียอีก จิ่นลี่มั่นใจว่าตนสามารถนอนซุกอกอวบได้ทั้งคืนไม่เพียงแค่คิดเขาก้มลงดูดดื่มยอดทรวงสีหวานให้เต็มที่เท่าที่ต้องการ ใบหน้าคมคายฝังปรนเปรอสองปทุมกลมกลึงเนิ่นนาน หากมือก็ไม่ลืมปลุกปั่นกายสาวสุดบอบบาง ดอกไม้แสนพิสุทธิ์พร้อมพรักเพื่อเขาแล้ว หากจิ่นลี่ยังใจเย็นไม่รีบหักหาญ ซีซวนต้องการมากเท่าไรนางจะยิ่งรู้สึกดีเมื่อเป็นของกันและกันซีซวนรู้สึกเหมือนตนหอบจนเหนื่อยอ่อน มือเกาะบ่าหนาราวหาที่ยึดด้วยไม่กล้านั่งลงเต็มสะโพก แต่ก็ฝืนเกร็งไม่ได้นานเพราะร่างกายปวกเปียกไร้กระดูกจากการรุมเร้าฉกาจฉกรรจ์“ไท่จื่อ ได้โปรด”นางเอ่ยขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่าร้องขอสิ่งใด รู้เพียงร่างกายตนต้องการบางอย่างและแล้วจิ่นลี่ก็พาร่างงามลงไปนอนระทดระทวยใต้ร่างตน มอบจูบอันร้อนแรงครู่หนึ่งพร้อมกับค่อยๆ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว แม้อีกฝ่ายจะเริ่มดิ้
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (2)
“เจ้าทำเช่นนี้ข้าชักกลัวแล้วว่าเจ้าอยากกลับสวรรค์กับข้าหรือไม่ กลัวเจ้าจะอยากกลับเผ่าปีศาจมากกว่า”“ข้ากลัวว่าจะไม่ได้กอดท่านพ่ออีกแล้ว”เมื่อชายาตนทำเสียงงอแงนิดๆ ผู้เป็นไท่จื่อก็ใจอ่อน“เอาเถิด ข้าจะพาเจ้าไปเผ่าปีศาจในทุกครั้งที่เจ้าต้องการ อย่างน้อยก็...”เขาหยุดไปชั่วอึดใจก่อนจะบอกต่อ“เอาดอกไป่เหอไปให้เจ้าในทุกปี”หัวใจของซีซวนกระตุกวูบหนึ่งกับคำพูดนี้ ราวตอบรับความรู้สึกที่ไท่จื่อมีต่อซีหรู“ข้ายังอยากทำเหมือนเดิม ร่างของเจ้าอยู่ที่นั่น แม้แต่งกับเจ้าที่เป็นเซียนแล้ว ข้าก็ไม่อาจลืมเจ้าที่เป็นปีศาจครึ่งมนุษย์ได้”ซีซวนไม่ได้ขุ่นเคืองใจ นางรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่ไท่จื่อยังผูกพันกับตนในชาติก่อนอยู่ และยิ้มกว้างให้กับสวามีของตนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข“ข้าขอถามเจ้าปีศาจเรื่องนึงได้หรือไม่”ไท่จื่อมีโอกาสเอ่ยถึงสิ่งที่ตนสงสัย“ท่านรู้ว่าซีหรูมาเกิดใหม่ยังเผ่าบุปผา แล้วเหตุใดจึงไม่เคยบอกข้า”“ในตอนแรกข้าเพียงหวังจึงให้จางฉวนนำแหวนมาที่นี่ ไม่ได้มั่นใจแต่อย่างใด และเมื่อได้รู้ว่าในแหวนมังกรมีดวงจิตวิญญาณอยู่ อดีตเทพธิดาสามารถสร้างชีวิตใหม่ให้ซีหรูได้ ข้าก็ดีใจนัก ไม่ได้คิดว่านางจะเหม
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 29.พระชายาจากเผ่าบุปผา (1)
หลังไท่จื่อเอ่ยปากขอซีซวนแต่งงานแล้วแจ้งความนี้กับอดีตเทพธิดาบุปผาเพียงวันเดียว ขบวนสู่ขอจากสวรรค์กับของกำนัลก็มาถึงยังเผ่าบุปผา“ข้าให้หวังหย่งกับจางหย่งจัดเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมสรรพแล้ว รอเพียงซีซวนตอบรับ”ไท่จื่อเอ่ยเมื่อหลิงเซียวมองของกำนัลมากมายที่นำเข้ามาในตำหนักด้วยความประหลาดใจ“ส่วนฤกษ์ยามนั้น พระมารดารอคำตอบจากเทพชะตา และพระบิดากับพระมารดายินดีให้จัดงานที่เผ่าบุปผา ทั้งสองพระองค์จะมารับชายาข้ากลับสวรรค์พร้อมกับข้า”จิ่นลี่ไม่ได้กลับสวรรค์ก็จริง ทว่าส่งสารขอราชโองการกับบิดาตนนับแต่บอกกับอดีตเทพธิดาไปว่าจะทำให้ถูกต้องทุกประการ บิดากับมารดาตนยินดีรับซีซวนเป็นสะใภ้สวรรค์โดยไม่ติดใจในข้อใด ด้วยสถานะของนางเป็นธิดาของอดีตเทพธิดาเซียนขั้นสูงสุดในเผ่าบุปผาซีซวนจะได้รับตำแหน่งพระชายาเอกไม่ต่างจากซีหรู“องค์จักรพรรดิกับฮองเฮาเมตตาซีซวนยิ่งนัก”หลิงเซียวทำได้เพียงตอบรับ รู้สึกใจหายไม่น้อยเมื่อบุตรสาวกำลังจะห่างไปจากอกตน นางไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน“ซีซวนไม่เคยต้องอยู่ห่างจากข้า ได้แต่หวังว่าเมื่อไปอยู่สวรรค์ชั้นฟ้าไท่จื่อจะเอ็นดูนาง”“ท่านก็ทราบดีว่าข้ารักซีซีมากเพียงใด นางคือชายาเพ
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (2)
“เจ้าพร้อมปลอบข้าแล้วใช่หรือไม่”ไม่เพียงถามร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามยังบดเบียดให้รับรู้ได้ถึงความกร้าวร้อนที่น่าเกรงกราม ซีซวนหลบสายตาคม หน้าท้องร้อนวูบทว่าจิตใจกลับเฝ้ารอให้ไท่จื่อแตะต้อง คาดหวังพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงกระทบหน้าอกข้างซ้าย“ร่างกายที่ยังไม่หายดีของเจ้าอาจยังรับไม่ไหว ข้าจะเบามืออย่างที่สุด”ในชั่วอึดใจร่างของทั้งสองก็เปลือยเปล่าด้วยฝีมือจิ่นลี่ ร่างอรชรสั่นเบาๆ อยู่ตลอดเวลาทำให้เขาอยากปลอบ แม้ซีซวนจะจำเมื่อครั้งเป็นซีหรูได้แล้วแต่ความจริงข้อหนึ่งก็คือนางยังผุดผ่องด้วยวัยแรกแย้ม อย่างไรก็ไม่อาจรับเขาได้โดยง่าย ทั้งหัวใจที่บาดเจ็บหนักยังไม่แข็งแรงดีทำให้จิ่นลี่เลือกไม่เอาแต่ใจหลังจูบอย่างดูดดื่มแล้วร่างสูงใหญ่ก็เคลื่อนลงพร้อมนาบปากตนฝากรอยร้อนรุ่มผ่านลำคอ กลางอกอวบ ระเรื่อยลงมายังหน้าท้องแบนราบจูบเม้มผิวอ่อนบางทุกจุดที่ผ่านซีซวนขยับกายอย่างไม่เป็นสุข ทรวงอกสะท้อนสูงตามลมหายใจที่รุนแรงด้วยอารมณ์หวาม ไฟปรารถนาลุกพรึ่บในร่างจากที่ค่อยๆ ถูกจุดให้ระอุก่อนหน้านี้ ยิ่งมือหนาลูบไล้ต้นขากับสะโพกซีซวนก็ยิ่งร้อนรน ทั้งลมหายใจร้อนกับปากอุ่นจัดยังเลื่อนต่ำลงอีก บดจูบแผดเผาร่างสาวด
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ 28.สัมผัสแสนคิดถึง (1)
“เจ้าทิ้งข้าไปนานนัก แต่ไม่ว่านานแค่ไหนข้าก็ไม่เคยลืมเจ้าไปจากใจ”ซีซวนร้องไห้หนักขึ้นจนตัวสั่นเทา นางเองไม่ได้รับรู้สิ่งใด มีความสุขกับชีวิตใหม่ของตน ทว่าผู้ที่อยู่กับการจากลาอันแสนเศร้านั้นต้องจมอยู่กับความทุกข์ทนนานนัก รู้ซึ้งถึงหัวอกไท่จื่อที่พยายามไขว่คว้าพระชายาที่สูญเสียไปกลับคืนมา หากเป็นนางเอง แม้มีเวลาอยู่ด้วยกันเพิ่มอีกเพียงวันเดียวนางก็จะทำทุกอย่างให้กลับไปอยู่เคียงข้างไท่จื่อเช่นเดิม ในเมื่อซีหรูจากมาโดยไร้คำร่ำลาจิ่นลี่จับมือบางสองข้างที่ประคองแก้มตนไปจูบด้วยความดีใจและแสนคิดถึง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าประชิด แตะปากได้รูปประทับจูบซับน้ำตาบนแก้มนวลให้ซีซวนหลับตาลงให้สัมผัสอ่อนโยนและอบอุ่นจากริมฝีปากไท่จื่อปลอบประโลม ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงแนบชิดเหนือกลีบปากตน นางจึงขยับตอบรับจุมพิตด้วยความเต็มใจเมื่อหัวใจสองดวงที่ต่างผูกพันรักใคร่กลับมาใกล้ชิดความโหยหาจึงก่อเกิด จูบผะผ่าวแผ่วเบาจึงค่อยเพิ่มความดูดดื่มขึ้น ปลายลิ้นอุ่นรุกไล่ซีซวนก็ยินดีเปิดรับเกี่ยวกระหวัดลิ้นตนกับอีกฝ่ายตามสัญชาตญาณและความรู้สึกส่วนลึกในหัวใจ ใจดวงน้อยเต้นเร่า เนื้อตัวร้อนวูบวาบทว่าใจกลับต้องการแนบกายบดเบียด
บางทีคุณอาจจะชอบ
สวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin532 viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin472 viewsสมบัติแห่งขุนเขา
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ5.0K viewsThe Light and Shadow : เงาทมิฬ
RainyStarSea 331 viewsอาศิรวิษ
พลอยแก้ว189 viewsสวาทรักข้ามสายพันธ์ุ
เซนโด้258 viewsเกิดใหม่ทั้งที จะมีสามีคนเดียวได้ยังไง??
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า719 viewsเกิดใหม่ทั้งที ไม่เป็นคนดีแล้วนะโว้ย!
MIN-G563 views
