Chapter 14 หัวใจเต้นแรง

"แหม... เพิ่งเจอแค่ครั้งเดียวชมใหญ่เลยนะ ทำอย่างกับว่ารู้จักเขามาเป็นปี เก็บของกลับบ้านได้แล้ว" ตุลาทำเป็นพูดเสียงเข้ม แต่ภายในใจของเขากำลังเต้นแรงและก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเธอจะใช่องุ่นคนเดียวกันกับที่เขากำลังอยากเจอหรือเปล่า สองพี่น้องจึงรีบเตรียมตัวกลับบ้าน ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน เมื่อตุลาทนรอไม่ไหวเขาอยากพิสูจน์ให้เห็นกับตาของตัวเอง

รถสปอร์ตคันหรู แล่นออกมาจากโรงงาน จากนั้นไม่นานชายหนุ่มได้วนรถกลับมาจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร้านอาหารตามสั่ง เนื่องจากรถที่ติดฟิล์มดำ จึงทำให้คนมองจากด้านนอกเข้ามาไม่เห็นคนที่อยู่ภายในรถ แต่ชายหนุ่มกลับมองเห็นผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่เขาเฝ้ารอมาหลายปีได้อย่างชัดเจน                                       

ในเวลานี้ที่ร้านขององุ่นลูกค้ามีไม่กี่คน จึงทำให้หญิงสาวมานั่งพักที่หน้าร้าน แม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดของแม่ค้าขายอาหารตามสั่ง ที่มีผ้ากันเปื้อน สวมทับเสื้อเอาไว้ แต่ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงเลยแม้แต่น้อย ชุดที่ดูเรียบร้อยกับใบหน้าที่ไร้เมคอัพ ยิ่งดึงดูดใจตุลายิ่งนัก         

สำหรับเขาแล้วไม่ว่าเธอจะอยู่ในชุดไหน องุ่นก็เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดสำหรับเขาเสมอมา ไม่เคยเปลี่ยนแปลง แม้ว่ากาลเวลาจะเปลี่ยนไปสักกี่วัน กี่เดือน หรือกี่ปีก็ตามที หัวใจของเขาก็ยังคงมีความปรารถนาดี อยากจะมอบมันให้กับเธอ ในเวลานี้ตุลายอมรับว่าเขาได้ตกหลุมรักแม่ค้าร้านอาหารตามสั่งเข้าอย่างเต็มเปาให้แล้ว                                                       

สาเหตุที่เขาไม่เปิดใจยอมรับใครเข้ามา นั่นคงเป็นเพราะว่า หัวใจของเขาทั้งสี่ห้องนี้ มันมีคนจับจองไปเป็นเจ้าของนานแล้ว เพียงแค่เขาไม่รู้ตัวว่าความรู้สึกแบบนั้น มันใช่ความรักหรือเปล่า แต่ตอนนี้เขาคงปฏิเสธไม่ได้ เพียงแค่เห็นหน้าเธอหัวใจเขาก็พองโตและเต้นรัวราวกับกลองเพลก็ไม่ปาน ซึ่งวินาทีนี้โลกช่างสดใสกลายเป็นสีชมพูขึ้นมาในทันทีทันใด                    

"นี่... พี่ตุลายิ้มอะไร ทำไมมองพี่คนสวยแล้วต้องยิ้มด้วย ฮั่นแน่... สวยเหมือนที่ผมบอกเลยใช่ไหมล่ะ"

"เรื่องนี้นายห้ามบอกใคร ต้องเก็บเอาไว้เป็นความลับระหว่างเราสองคน นายทำได้หรือเปล่าถ้านายทำไม่ได้ ฉันจะไม่พานายมากินข้าวผัดที่ร้านนี้อีก" ตุลาหยิบยกเอาเรื่องนี้ขึ้นมาเป็นข้ออ้าง เพื่อขู่น้องชายเอาไว้ เนื่องจากเขายังมีปัญหาที่ต้องเคลียร์กับบิดา จึงไม่อยากให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เพราะกลัวว่าบุษบาจะเข้ามาก่อกวนสร้างความวุ่นวาย ในชีวิตขององุ่น                                                                                                                           

"ยกเว้นแม่ได้ไหมอ่ะ" ธันวาพูดจาต่อรองพี่ชายขึ้นมา เพราะเขาตั้งใจจะให้มารดาทำข้าวผัดแบบที่พี่คนสวยทำให้รับประทานและก็ยังมีน้ำอัญชันใบเตย ซึ่งมีรสชาติหอมหวานอร่อยเย็นชื่นใจ ที่ธันวารู้สึกติดใจ จนอยากให้มารดาทำใส่ตู้เย็นไว้ให้ที่บ้าน                                                                              

"แม่ก็ไม่ได้" ไม่รู้ทำไมตุลา ถึงชอบทำเสียงเข้มใส่น้องเป็นประจำ ทั้งที่รู้ว่าธันวาไม่มีท่าทีว่าจะกลัวเขาเลยสักนิด                                                    

"โธ่พี่ตุลา..." คราวนี้เด็กชายตัวกลม ถึงกับทำหน้าบึ้งออกมา เมื่อถูกพี่ชายขัดใจ ในเรื่องที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจจะเล่าให้มารดาฟังในตอนเย็น เมื่อกลับถึงบ้าน แต่พี่ชายกลับให้เก็บเป็นความลับ                                    

"เงียบไปเลย นั่งดี ๆ กลับบ้านกันดีกว่า พรุ่งนี้ฉันมีอะไรสนุก ๆ ที่ต้องจะต้องทำ และที่สำคัญฉันมีเรื่องจะคุยกับแม่ด้วย นั่งดี ๆ ฉันจะซิ่งแล้วนะ" ตุลาพูดกับน้องชาย แต่สายตาของเขากลับแอบชำเลืองมองไปองุ่น ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เคลื่อนรถออกไป ในขณะที่ภายในใจของเขายังคงมีความตื่นเต้นไม่หาย เมื่อชายหนุ่มนึกถึงแผนการในวันพรุ่งนี้ เขาก็อยากจะรู้เช่นกัน การพบกันครั้งนี้องุ่นจะรู้สึกเช่นไร เธอจะทำหน้ายังไง คำแรกที่หญิงสาวจะเอื้อนเอ่ย เธอจะพูดกับเขาด้วยถ้อยคำใด                               

"รถใครองุ่น แม่เห็นจอดอยู่หน้าร้านตั้งนานแล้ว นึกว่าจะลงมาสั่งอาหารซะอีก" นางมะปรางเดินเข้ามาหาลูกสาว พร้อมกับถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะเห็นรถคันนั้นจอดอยู่นานหลายนาที                       

"รถหรูคันตั้งหลายสิบล้านแบบนั้น เขาคงไม่มาจอด ทานอาหารตามสั่งร้านเล็ก ๆ อย่างเราหรอกจ้าแม่" หญิงสาวนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าร้าน ในมือของเธอกำลังถือสมาร์ทโฟน เพื่อเลื่อนดูรายการที่เกี่ยวกับการทำอาหาร เมื่อเธอไม่สามารถเรียนในห้องเรียนได้ หญิงสาวจึงอยากจะใช้โลกโซเชียลมิเดียให้เป็นประโยชน์ เธอพยายามเก็บรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งในอินเทอร์เน็ตและทีวีเมื่อมีโอกาสได้ดูรายการ ที่มีการประกวดสำหรับการทำอาหารคาวหวาน                                       

~บ้านตุลา~                                                                                                          

สองพี่น้องลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้าน ในเวลานี้ตุลาเอาแต่จดจ่อเรื่องขององุ่น เมื่อเขากำลังมีแผนการบางอย่าง ที่สามารถจะทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับเธอ                                                                                            

"สองหนุ่มมานี่เลยจ้า แม่เตรียมน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ไว้รอแล้ว" เสียงของฮันน่าดังมาจากห้องนั่งเล่น ทำให้ลูกชายทั้งสองหยุดเดินแล้วหันไปตามเสียงก่อนจะเดินเข้าไปหามารดา                                                         

"ว้า... นึกว่าจะเป็นน้ำเหมือนที่พี่คนสวยทำให้ชิมซะอีก"                        

"ธันวา นายเงียบไปเลยนะ ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามพูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง" ตุลาเอ็ดน้องชายออกไปเบาๆ แต่น้ำเสียงของเขานั้นก็ทำให้น้องชายถึงกับงอน                                                                                                       

"สองพี่น้องมีลับลมคมในอะไรกันจ๊ะ...หืม" ฮันน่า ถามลูกทั้งสองออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและนุ่มนวล แต่ธันวากลับทำหน้าบึ้ง ที่เขาถูกตุลาดุเมื่อครู่                                                                                           

"เปล่าครับแม่ น้ำส้มคั้นเย็นชื่นใจจังเลย มาดื่มสิธันวา" ตุลานั่งลงข้าง ๆ มารดา พร้อมกับหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มอย่างชื่นใจ ก่อนจะหันไป บอกน้องชาย แต่ดูเหมือนว่าธันวาจะไม่สนใจน้ำส้มในแก้วนั้นเลยสักนิด