LOGINChapter95 ระหว่างที่ภัทรียากำลังหาโอกาสจัดการลิขิตอยู่นั้น เสี่ยแว่นคลานไปหยิบปืนที่ตกอยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะเล็งไปยังภัทรียา แต่เขาหาจังหวะยิงไม่ได้ ทั้งยังรู้สึกประหม่าตามประสาคนไม่เคยจับปืน จึงไม่ตัดสินใจยิงในบางช่วงที่มีโอกาส “โอ๊ย! อ๊ากกก” ลิขิตร้องเสียงดังเมื่อของรักของหวงถูกปลายเท้าของภัทรียากระแทกเข้าอย่างจัง ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังฟันศอกตรงกลางลำคออีกฝ่ายอย่างเหมาะเหม็ง ร่างสูงโปร่งของลิขิตทรุดลงไปนั่งกุมกล่องดวงใจ หน้าเขียวเพราะเจ็บและจุกจนร้องไม่ออก เสี่ยแว่นเห็นจังหวะยิงภัทรียา จึงลั่นไกทันที แต่...พนักงานทำความสะอาดชายสองคนได้ยินเสียงผิดปกติตรงทางบันไดหนีไฟ จึงเดินมาดูทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นเหตุการณ์ภัทรียาจัดการกับลิขิตพอดี“เฮ้ย จะทำอะไรน่ะ” เสียงที่ดังขึ้นทำให้เสี่ยแว่นชะงักนิ้วมือซึ่งกำลังเหนี่ยวไกปืน หันมามองต้นเสียงที่ยืนจังก้าอยู่หน้าประตูบันไดหนีไฟด้วยความตกใจ ภัทรียาใช้จังหวะนั้นคว้าข้อมือเสี่ยแว่นแล้วบิดจนปืนหลุดลงพื้น จากนั้นก็ตวัดตัวใช้ศอกกระแทกใบหน้าเสี่ยแว่น ตามด้วยหมัดลุ่นๆ อีกสองหมัด เสี่ยแว่นลงไปนอนหลับบนพื้นทันที “พี่ค
Chapter94ภายในร่างกายร้อนระอุไม่ต่างกับมีเพลิงไฟเผาผลาญ แต่ถึงกระนั้นลักษิณาก็ร้องห้ามเสี่ยแว่นทั้งน้ำตา หญิงสาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับขึ้นกับตัวเอง แต่สิ่งที่นึกได้คือเธอกำลังตกเป็นของชายที่ไม่รู้จัก เขากำลังจะพรากพรหมจรรย์ของเธอไป ลักษิณาภาวนาขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเธอให้รอดพ้นจากเงื้อมมือชายคนนี้ แม้ว่าคำภาวนาจะมีโอกาสเป็นไปได้น้อยก็ตามปัง ปัง ปัง ปังๆๆ เสียงทุบประตูดังรัวหลายครั้ง เสี่ยแว่นที่กำลังก้มหน้าหมายจะจูบเหยื่อสวาทต้องชะงักกึก เขามีสีหน้าหงุดหงิด จำยอมผละจากร่างสวยของไฮโซสาว เดินไปยังประตูห้องแล้วกระชากเปิดด้วยความโมโหที่มีคนมาขัดจังหวะ“ลื้อจะเคาะหาอะไรนักหนาเนี่ย...เฮ้ย!” เสี่ยแว่นเปิดปากต่อว่าคนที่เคาะประตู ทว่าเขากลับได้ฝ่าเท้าหนักๆ เน้นๆ ถีบท้องเต็มแรง ร่างท้วมเตี้ยหงายท้องลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าบนพื้น “ลื้อ...”พลั่ก...พลั่ก ภัทรียาไม่รอช้า กระแทกเท้าซ้ำจุดเดิมสองครั้งติด เสี่ยแว่นจุกจนลุกขึ้นไม่ได้“นี่สำหรับความระยำที่มึงจะทำกับคุณแก้ม”ครั้งสุดท้ายภัทรียาเตะหนักๆ ที่กล่องดวงใจของเสี่ยแว่น ส่งผลให้เสี่ยแว่นนอนหน้าเขียว มือทั้งสองข้างกุมของรักของหวง เจ็บปวดและจุกจนร้อง
Chapter93“ปรางจะไปไหน ปราง”ภัทรียาไม่หันมาตอบ เธอเดินแกมวิ่งไปยังสนามมวยเพื่อไปดูว่าธัชธรรม์มาถึงแล้วหรือยัง“คุณอ๋องยังไม่มาเลย ทำยังไงดีเนี่ย”เธอรู้ว่าธัชธรรม์จะนั่งตรงไหน จึงเห็นเก้าอี้ตำแหน่งนั้นว่างเปล่า และนั่นยิ่งทำให้เธอกระวนกระวายมากขึ้น ภัทรียาเหลือบมองดูนาฬิกาเรือนใหญ่ตรงผนังด้านบนของสนามมวย ก็ยิ่งร้อนใจมากขึ้นอีกยี่สิบนาทีเธอก็จะขึ้นชกแล้ว แต่ธัชธรรม์ก็ยังไม่มา ศุภกิจก็ไม่รู้ว่าใกล้ถึงสนามมวยหรือยัง ครั้นจะให้คนอื่นไปช่วย เธอก็มองไม่เห็นใคร ถึงนึกได้ว่าจะพอให้ใครช่วยได้บ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมาช่วยลักษิณาทันหรือไม่ เนื่องจากเสี่ยแว่นใกล้ถึงโรงแรมแห่งนั้นแล้ว ใครกันล่ะที่จะไปช่วยลักษิณาได้เร็วและทันท่วงทีที่สุดภัทรียาคิด คิด และคิด... แล้วเธอก็คิดออก เวลานี้ไม่มีใครอยู่ใกล้โรงแรมเมอริเดียนเท่าเธอ และไม่มีใครจะเข้าไปช่วยลักษิณาได้เร็วเท่าเธอ ทว่าจะไปช่วยลักษิณาได้อย่างไร เธอกำลังจะขึ้นสังเวียนชกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว หากภัทรียาไปช่วยลักษิณา เธอก็ต้องพลาดการชกนัดสำคัญที่สุดของเธอหากไม่ช่วย ลักษิณาก็จะตกเป็นนางบำเรอของเสี่ยแว่นซึ่งจะอัดคลิปไว้แบ
Chapter92“ทานไม่หมดก็คือไม่หมดครับ อาหารที่พี่สั่งเป็นอาหารที่แก้มชอบทั้งนั้น พี่ก็ไม่รู้ว่าแก้มอยากทานอะไร เลยสั่งมาให้แก้มเลือกทานยังไงล่ะครับ”คำพูดของกรกวีทำให้ลักษิณาคิดว่าเขาเอาอกใจและรักเธอนักหนา ซึ่งหญิงสาวก็ติดบ่วงเล่ห์ของเขาได้อย่างไม่ยาก อีกครู่หนึ่งต่อมา ไวน์ก็ถูกนำมาเสิร์ฟ“ดื่มเพื่อความรักของเราครับ” กรกวียื่นแก้วไวน์แดงไปตรงหน้า“ทำไมเราไม่ดื่มไวน์ชนิดเดียวกันค่ะ ของแก้มไวน์ขาว แต่ของพี่ปั้นไวน์แดง” เธอถามขณะยื่นแก้วไปชนกับแก้วไวน์ของคนรัก“แก้มลืมไปแล้วเหรอครับว่าพี่ไม่ชอบดื่มไวน์ขาว แต่แก้มชอบ พี่เลยสั่งมาทั้งสองอย่าง แก้มชอบไวน์ขาวก็ดื่มไวน์ขาว ส่วนพี่ชอบดื่มไวน์แดงก็ดื่มไวน์แดง” เขาให้เหตุผล ซึ่งทำให้ลักษิณาไร้คำจะถามต่อ“อ๋อค่ะ แก้มลืมไปว่าพี่ปั้นไม่ชอบดื่มไวน์ขาว”ลักษิณาดื่มไวน์ขาวในแก้วไปครึ่งหนึ่ง และกำลังวางแก้วลงบนโต๊ะ ทว่าเสียงทักของกรกวีทำให้มือเรียวสวยชะงักค้าง“ดื่มให้หมดแก้วสิครับ พี่ยังดื่มหมดแก้วเลย รู้ไหมครับว่าที่พี่ดื่มหมดแก้วมันเหมือนกับหัวใจของพี่ที่รักแก้มหมดใจ ถ้าแก้มรักพี่หมดใจก็ต้องดื่มหมดแก้ว”ลักษิณายิ้มเขิน พวงแก้มแดงระเรื่อ ก่อนจะดื่มไวน์
Chapter91 “นี่ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนรักของกู กูจะชกหน้ามึงเพราะปากพล่อยๆ ที่พูดหยามแต มีอีกเรื่องที่กูจะบอกมึง ที่มึงพูดเมื่อกี้เพื่อให้กูรู้ว่าแตเคยเป็นของมึง แล้วจะให้กูถอยหนี กูบอกมึงตรงนี้เลยว่า กูไม่มีวันถอย ไม่ถือ และรังเกียจที่แตเคยเป็นของมึงมาก่อนด้วย” วันชนะพูดจบก็เดินออกจากห้องของเพื่อนรักทันที ปล่อยให้เจ้าของห้องนั่งอึ้งกับประโยคทิ้งท้าย เพราะบอกให้เขารู้ว่าวันชนะคิดจะจริงจังกับสุมณฑา โดยไม่สนใจอดีตของเธอเรวินอึ้งได้ไม่นาน ความไม่พอใจก็แล่นเข้ามาแทนที่ ลมเพชรหึงหมุนติ้วดุจดังพายุก็ไม่ปาน ดูเหมือนความรู้สึกทั้งหลายเหล่านี้จะจู่โจมจิตใจเขามากขึ้นและมากขึ้น“กูไม่มีวันยอมให้แตไปเป็นเมียใคร นอกจากเมียกูคนเดียวเท่านั้น”เขาเอ่ยหนักแน่นคล้ายสัญญากับตัวเอง เห็นทีเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้สุมณฑาเป็นของเขาคนเดียว ชายอื่นไม่มีสิทธิ์ครอบครองเธอ เวลานี้จิตใจของเรวินนึกถึงแต่สุมณฑา อีกหญิงหนึ่งที่เรวินถูกใจตั้งแต่แรกเห็นกลับไม่อยู่ในหัวแม้แต่น้อยนิด อีกสองชั่วโมงก็จะถึงเวลาที่ภัทรียาจะขึ้นชก แต่ศุภกิจยังไม่ได้ไปที่สนามมวยเนื่องจากต้องอยู่รอรับอุปกรณ์ซ้อมมวยที่สั่งเข
Chapter90 ณ บริษัท รัตนมอเตอร์ส จำกัด (มหาชน) สุมณฑาเข้ามาในห้องของชื่นจิต หลังจากเจ้าของห้องโทรศัพท์เรียกให้เข้ามาพบ ซึ่งคนถูกเรียกก็ไม่คิดอะไรมาก เข้าใจว่าเป็นเพียงการเรียกพบเพื่อแจกจ่ายงานตามปกติ “พี่จิตเรียกแตมา จะให้แตทำอะไรคะ” สุมณฑาถามผู้จัดการฝ่าย “พี่จะให้แตเอาเอกสารไปให้คุณเรย์น่ะ” ชื่นจิตเลื่อนเอกสารบนโต๊ะไปตรงหน้าสุมณฑาที่มีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด “ทำไมต้องตกใจขนาดนี้ด้วยล่ะ มีอะไรหรือเปล่าแต” “อ๋อ...ไม่มีอะไรคะ” สุมณฑารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ทว่าใจกลับรู้สึกหวาดหวั่นที่ต้องเผชิญหน้ากับเรวินตามลำพัง“แตทำงานค้างอยู่ค่ะ พี่จิตให้แตทำให้เสร็จก่อนเที่ยง ถ้าแตเอาแฟ้มบัญชีนี้ไปให้คุณเรย์ แล้วคุณเรย์ซักถามนาน แตกลัวจะทำงานเสร็จไม่ทัน พี่จิตให้คนอื่นเอาขึ้นไปให้ได้ไหมคะ” “ไม่ได้หรอก ให้คนอื่นไปแทนแตไม่ได้ คุณเรย์กำชับว่าต้องเป็นแต เพราะแตเป็นคนดูแลบัญชีอันนี้ แตเอาไปให้คุณเรย์น่ะถูกแล้ว เวลาคุณเรย์ถาม แตจะได้ตอบถูก ส่วนเรื่องงานที่พี่สั่ง เอาไว้ส่งช่วงบ่ายก็ได้”คงไม่มีงานใดเร่งด่วนและสำคัญเท่างานที่ประธานบริษัทสั่งส







