Chapter7

Chapter7

“ไว้ใจเรื่องอะไรล่ะ ถ้าเรื่องเงินพี่ว่าไม่มีปัญหาแน่นอน เขารวยเป็นมหาเศรษฐีระดับประเทศนะ เขาไม่โกงค่าจ้างหรอก ที่สำคัญตอนนี้คุณอ๋องต้องการเมียจัดฉากมากๆ ปรางเรียกเงินเท่าไหร่พี่เชื่อว่าคุณอ๋องต้องให้ ขนาดพี่ เขายังให้ตั้งหนึ่งแสนแน่ะถ้ามาพูดกับปรางสำเร็จ” รุ่งราตรีบอกเรื่องค่าจ้างในส่วนของเธออย่างไม่ปิดบัง “และที่ปรางถามพี่ว่าจะได้เงินตอนไหน ปรางก็ขอเงินเขาตอนนั้นเลย คนรวยระดับนั้นโอนผ่านมือถือได้สบายๆ” รุ่งราตรีตอบคำถามชัดเจน

ภัทรียาขบคิดว่าจะตัดสินใจอย่างไร ตอนนี้เธอร้อนเงิน หากหาเงินมาให้เสี่ยหมีไม่ได้ตามกำหนด ของรักของหวงชิ้นสำคัญที่สุดในชีวิต และถือว่าเป็นตัวแทนของบิดาก็จะไปตกในมือคนอื่น ซึ่งเธอยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้ ระหว่างกำลังคิดหนักว่าจะหาเงินด้วยวิธีไหน เธอเหมือนตกอยู่ในห้วงดำมืดของหุบเหว ที่ไม่รู้ว่าจะตะเกียกตะกายขึ้นสู่เบื้องบนได้หรือไม่

ในขณะที่ภัทรียาหาทางออกไม่เจอ รุ่งราตรีก็ยื่นมือมาฉุดเธอให้ออกจากห้วงลึก พบทางออกราวกับเป็นปาฏิหาริย์ก็ว่าได้...ปาฏิหาริย์ที่เธอคิดว่าไม่มีอยู่จริง แล้วจะมีเหตุผลใดที่เธอจะไม่รับงานนี้

“ตกลงพี่จุ๋ม ปรางรับงานนี้ค่ะ” ภัทรียาตัดสินใจในที่สุด “แล้วปรางต้องย้ายเข้าไปอยู่บ้านเขาหรือเปล่าพี่จุ๋ม”

“เรื่องนี้พี่ว่าไว้ไปคุยกับคุณอ๋องดีกว่านะ พี่ไม่แน่ใจว่าคุณแม่ของคุณอ๋องจะว่ายังไง แต่ถึงจะย้ายไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน พี่คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร คุณอ๋องเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่จะมีปัญหาก็ตรงแม่ของเขานั่นแหละ ได้ยินมาว่าไว้ตัวเย่อหยิ่งน่าดูเพราะเป็นถึงคุณหญิง คงจะโขกสับลูกสะใภ้ที่ตัวเองไม่ได้เลือกแน่นอน พี่ก็เลยคิดว่างานนี้ไม่มีใครเหมาะเท่าปรางไงล่ะ”

“ขนาดนั้นเลยเหรอพี่จุ๋ม” สุมณฑาฟังแล้วขนลุก

ไม่ว่าจะยุคสมัยไหน เรื่องลูกสะใภ้กับแม่สามีเป็นเรื่องที่ไม่เคยแก้ไขได้เด็ดขาด หากทั้งคู่ปรองดองและรักกันก็ดีไป แต่ถ้าไม่ รับรองว่าเป็นไม้เบื่อไม้เมา ชวนปวดหัวสำหรับคนเป็นลูกและสามีมากทีเดียว ดูตัวอย่างได้จากละแวกบ้านเธอ ที่มีปัญหาลักษณะนี้กันแทบจะทุกบ้าน

“พี่ได้ยินมาอย่างนี้นะ แต่เท็จจริงแค่ไหน พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“ปรางเชื่อว่าปรางรับมือได้ ปรางซะอย่าง หายห่วง”

ภัทรียาพูดอย่างมั่นใจ ซึ่งทั้งสองก็มั่นใจเช่นเดียวกับเธอ

“เอาเป็นว่าปรางตกลงนะ เดี๋ยวพี่จะโทร. ไปบอกคุณอ๋องก่อน จะนัดเจอกันที่ไหนยังไง พี่จะมาบอกปรางอีกทีนะตกลงไหม” รุ่งราตรีสรุป

“จ้ะพี่จุ๋ม ปรางขอบคุณพี่จุ๋มมากนะที่นึกถึงปราง ถ้าไม่ได้พี่จุ๋ม ปรางก็คงหาทางออกไม่เจอ” ภัทรียายกมือไหว้รุ่งราตรีขณะปากเอ่ยขอบคุณ

“มันอาจจะเป็นโชคของปรางด้วยนะ ถ้าเผื่อเมื่อคืนพี่ไม่ไปผับกับคุณเจมส์ พี่ก็คงไม่ได้ยินเรื่องนี้ ปรางรู้ไหม พี่นั่งฟังพวกเขาคุยกันเรื่องนี้ พี่นึกถึงปรางขึ้นมาทันที และเชื่อว่าปรางต้องทำได้ด้วย”

รุ่งราตรีรับรู้ถึงปัญหาเรื่องหนี้สินของภัทรียาตั้งแต่จ่าดาบยังมีชีวิตอยู่ จวบจนกระทั่งวันนี้ และรู้ด้วยว่าเงินต้นยังไม่ใช้เลยสักบาท ที่จ่ายบ้างไม่จ่ายบ้างก็เป็นเงินค่าดอกเบี้ยทั้งสิ้น ทว่าหากภัทรียารับงานนี้ ไม่ว่าจะเป็นเงินต้นหรือดอกเบี้ยก็สามารถชำระได้ทั้งหมด

“ปรางทำได้อยู่แล้ว อัดคนมานักต่อนัก จะปะทะกับแม่ผัวจำเป็นสักยกสองยกจะเป็นไรไป” ภัทรียาให้กำลังใจตัวเอง

“โอเค พี่ไปก่อนนะ ไว้เย็นๆ จะโทร. มาบอกปราง”

รุ่งราตรีเดินจากสองสาวไปทันทีที่เสร็จเรื่อง

“แกจะไหวไหมปราง ไอ้เรื่องแต่งงานหลอกๆ ฉันคิดว่าไม่น่ามีปัญหา ถึงจะจดทะเบียนเพื่อตบตาแต่ก็หย่าในวันนั้น ฉันก็ถือว่าโอเคทั้งสองฝ่าย แต่เรื่องแม่ของคุณอ๋องนี่สิ ฉันนึกไม่ออกว่าจะมารูปแบบไหน” สุมณฑาห่วงแทนเพื่อนรัก

“ไหวสิ รับงาน รับเงินเขามาแล้วก็ต้องทำให้เต็มที่ อีกอย่างฉันก็ไม่คิดว่าแม่ของคุณอ๋องจะฆ่าแกงฉันซะเมื่อไหร่ คงจะโขกสับฉันแบบในละครน้ำเน่ามากกว่า”

“แต่จะว่าไปมันก็เหมือนเป็นปาฏิหาริย์นะ ที่อยู่ๆ แกก็หาเงินมาใช้หนี้ให้เสี่ยหมีได้ ฉันบอกแกแล้วไงว่าปาฏิหาริย์มีจริง” สุมณฑาพูดไปยิ้มไป ดีใจแทนเพื่อน

“รอให้ฉันได้เงินมาก่อนเถอะ ไม่รู้ว่าเขาจะยอมจ่ายเงินตามที่ฉันตั้งใจจะเรียกหรือเปล่า กลัวคุณอ๋องจะเขี้ยวลากดินที่สุดเลย” ภัทรียายังกังวล เธอจะปลดเปลื้องความรู้สึกนี้ได้ก็ต่อเมื่อได้เงินค่าจ้างตามร้องขอ และเงินจำนวนนั้นมาอยู่ในมือ

“แต่ฉันว่าไม่น่าจะเขี้ยวนะ ให้พี่จุ๋มได้ตั้งหนึ่งแสน ทำไมจะให้ตามที่แกขอไม่ได้ ว่าแต่แกจะขอเท่าไหร่”

“ยังนึกไม่ออกว่าจะขอค่าจ้างเท่าไหร่ดี อาจจะแค่พอใช้หนี้เสี่ยหมีน่ะ”

“เออจริงสิ เรื่องที่หมอดูต้นมะยมทำนายแกมา ฉันว่าน่าจะเป็นเรื่องจริงแล้วนะ แกจะได้พบเนื้อคู่พรุ่งนี้ และจะแต่งงานก่อนปีใหม่ แล้วยังจะรักษาค่ายมวยของพ่อไว้ได้ด้วยอีก ลุงหมอดูนี่แม่นสุดยอด” สุมณฑานึกถึงคำทำนายของลุงหมอดูขึ้นมาทันใด เพราะเรื่องของเพื่อนรักสอดคล้องกับคำทำนายมากเหลือเกิน

“เอาไว้ให้มันตรงทุกอย่างก่อนฉันถึงจะเชื่อ ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นชิ้นเป็นอัน จะเชื่อได้ไง” ผู้พูดไม่คิดจะลบหลู่ เพียงแค่ต้องการให้คำทำนายทุกข้อของหมอดูต้นมะยมเป็นจริง จึงจะเชื่อได้อย่างสนิทใจ

“ถ้ามันเป็นจริงขึ้นมา แกอย่าลืมไปเลี้ยงอาหารกลางวันเด็กเล็กนะ”

“รู้แล้วน่าไม่ต้องย้ำหรอก” 

“แกก็เลิกทุกข์ได้แล้วนะ มีทางออกเรื่องหนี้แล้ว ต่อไปก็คิดว่าจะทำยังไงให้ค่ายมวยดังเป็นพลุแตก ค่ายมวยของแกจะได้ยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง”

“เอาไว้จัดการเรื่องหนี้ก่อนดีกว่าแล้วค่อยคิด คิดตอนนี้มันดูจะข้ามขั้นตอนเกินไป”

“งั้นไปซื้อส้มตำมากินกันดีกว่า ฉลองเรื่องงานของฉันแล้วก็เรื่องของแกด้วย”

“อืม ไปสิ หิวพอดีเลย” สองสาวเพื่อนรักพากันเดินออกจากค่ายมวย หลังจากได้รับข่าวร้ายและข่าวดีในเวลาใกล้เคียงกัน

ลึกๆ ในใจภัทรียาหวังอย่างยิ่งว่าจะได้รับข่าวดีที่ดีที่สุดในเร็ววันนี้ ก่อนสิ้นปีได้ยิ่งดี เรื่องหนี้สินระหว่างเธอกับเสี่ยหมีจะได้จบเสียทีหลังจากยืดเยื้อมานานหลายปี