로그인“เรื่องอะไร” ภัทรียาถามเสียงเนือย ไม่ยินดียินร้ายกับทีท่าดีใจของเพื่อน
“ฉันได้งานแล้วนะ เมื่อกี้นี้บริษัทที่ฉันไปสมัครงานเพิ่งโทร. มาบอกผล ฉันเลยรีบมาบอกแก หมอดูต้นมะยมทายไว้แม่นจริงๆ” สุมณฑารีบบอกข่าวดีที่เพิ่งได้รับมาสดๆ ร้อนๆ
“อืม ฉันดีใจด้วย”
คนที่กำลังตกอยู่ในอาการดีใจชะงักกึก เมื่อเห็นใบหน้าของเพื่อน รวมทั้งได้ยินน้ำเสียง ทำให้เธอรู้ทันทีว่าภัทรียากำลังทุกข์ใจ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าปราง หน้าแกดูไม่ดีเลย” สุมณฑาถามเพื่อน
ภัทรียาเงยหน้ามองเพื่อนรัก น้ำตาคลอเบ้าทันใด เธอโผกอดสุมณฑาราวกับว่ากำลังหาที่พึ่งทางใจ
“เสี่ยหมีให้เวลาฉันแค่สี่วัน ให้หาเงินมาให้ทั้งต้นทั้งดอก ฉันจะทำยังไงดีล่ะแก ถ้าหาไม่ได้ค่ายมวยของพ่อก็จะถูกยึด ไม่เห็นเหมือนกับที่หมอดูต้นมะยมบอกเลยว่าฉันจะรักษาค่ายมวยของพ่อไว้ได้ ฮือ”
พอได้ยินเรื่องทุกข์ใจของภัทรียา สุมณฑาก็ทุกข์ตามไปด้วย จะว่าไปเรื่องนี้ก็ยืดเยื้อมานาน เสี่ยหมีผ่อนปรนมาถึงสี่ปี ถ้าจะถึงเวลาที่เขาเฉียบขาดขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ระยะเวลาเพียงแค่สี่วันมันก็ดูเหี้ยมโหดไปหน่อยสำหรับคนที่ไม่มีเงินพอ
“เอาน่าแก แกอย่าเพิ่งหมดหวังสิ เหลืออีกตั้งสี่วันไม่ใช่เหรอ บางทีอาจมีปาฏิหาริย์กับแกก็ได้นะ ใจเย็นๆ นะปราง”
สิ่งที่สุมณฑาทำได้ก็มีแค่ปลอบใจ ฐานะของครอบครัวเธอกับภัทรียาก็ไม่ต่างกัน มีหนี้สินล้นพ้น บ้านที่เธออยู่ตอนนี้ก็เช่าเขา
“ปาฏิหาริย์มีจริงเหรอกระแต ฉันว่าไม่มีหรอก”
“มีจริงสิแก ไม่งั้นเขาจะมีคำคำนี้ในพจนานุกรมเหรอ แกใจเย็นๆ นะ ทุกทางตันมักมีทางออกเสมอ”
“แต่ทางตันของฉัน ฉันคิดว่ามันไม่มีทางออกนะ ตันแล้วตันเลย” ผู้พูดดันร่างตัวเองออกห่างร่างของเพื่อน ใช้มือปาดน้ำตาแห่งความทุกข์ที่ไหลอาบแก้ม ภัทรียาพูดอย่างท้อแท้ใจ เธอคิดว่าตัวเองไม่อาจหาเงินได้ตามกำหนดแน่นอน
“ทำอะไรกันอยู่จ๊ะสาวๆ” เสียงที่ดังมาก่อนตัว ทำให้สองสาวที่ปรับทุกข์หันไปมองเจ้าของเสียงที่เดินนวยนาดเข้ามาในค่ายมวย
“อ้าวพี่จุ๋ม หาทางกลับบ้านได้ด้วยเหรอ”
สุมณฑาทักรุ่งราตรี ลูกพี่ลูกน้องทางมารดาที่ไม่ค่อยกลับบ้านบ่อยนัก ล่าสุดที่กลับมาก็เมื่อเดือนก่อน
“แหม แกนี่ปากเหลือเกินนะ เจอหน้าฉันแทนที่จะทักดีๆ ไม่มีเลย พูดประชดประชันตลอด” รุ่งราตรีโวยใส่ญาติ
“ก็พูดความจริงนี่นา” สุมณฑาสวนกลับ “ว่าแต่มาที่นี่ทำไม หรือแค่ผ่านมาเลยแวะมาทักทาย”
“เปล่าทั้งสองอย่าง ฉันตั้งใจมาหาปราง”
คำตอบของรุ่งราตรีเรียกความฉงนให้สองสาวจนต้องมีถามต่อ
“พี่จุ๋มมาหาปราง มาหาเรื่องอะไร” ภัทรียาสงสัยไม่น้อยที่อีกฝ่ายมาหา
“พี่มีข้อเสนอมาให้ปรางพิจารณา แล้วคิดว่าปรางจะต้องรับข้อเสนอแน่นอน” รุ่งราตรีเริ่มเรื่อง
“อย่าบอกนะว่า พี่จุ๋มจะชวนปรางไปเป็นของเล่นให้ผู้ชายเหมือนพี่น่ะ ถ้ามาชวนอย่างที่ฉันพูดละก็ แม่ตบคว่ำจริงๆ ด้วย” สุมณฑาทำเสียงและท่าทางขึงขัง เพราะอาชีพของอีกฝ่ายทำให้เธอคิดเช่นนั้น
“จะบ้าเหรอ ฉันไม่ชวนแกกับปรางลงเหวอย่างฉันหรอก แล้วฉันก็รู้ว่าแกสองคนไม่คิดจะทำแบบฉันหรอก” รุ่งราตรีปฏิเสธทันควัน ถึงเธอจะทำตัวไม่ดี แต่ก็ไม่คิดจะชักนำให้ญาติหรือคนรู้จักเดินตามแน่นอน ยิ่งเป็นสองสาวนี้ด้วยแล้วยิ่งไม่มีทางเข้าไปใหญ่ “ฟังที่พี่จะพูดก่อนนะปราง ฟังให้จบแล้วปรางค่อยตอบพี่”
“พี่จุ๋มจะพูดว่าอะไรล่ะก็พูดมาสิ”
“คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะ…” รุ่งราตรีเล่าเรื่องราวที่ขันอาสา ภัทรียากับสุมณฑานั่งฟังไปอ้าปากค้างไป ไม่คิดว่าจะมีเรื่องเช่นนี้จริงๆ เป็นเรื่องเหลือเชื่อ เหนือความคาดหมายเป็นอย่างยิ่ง และไม่คิดว่าจะมีคนใช้วิธีนี้ตบตาบุพการีเพียงเพื่อไม่ให้โดนคลุมถุงชน
ทั้งสองสาวไม่คิดว่ายุคสมัยปัจจุบันจะยังมีเรื่องนี้อยู่อีก แถมคนที่กำลังประสบปัญหาหาเมียให้แม่เป็นถึงเจ้าของเครื่องดื่มชูกำลังยี่ห้อดังติดอันดับขายดีระดับประเทศและอีกหลายประเทศ มันเหลือเชื่อมากจริงๆ
“พี่บอกหมดแล้ว คราวนี้พี่ขอคำตอบจากปรางบ้างว่า จะตกลงไหม แต่พี่คิดว่ามันไม่น่ามีอะไรเสียหายนะ เหมือนปรางทำงานรับจ้างงานหนึ่งที่ได้ผลตอบแทนสูง ต้องรับมือกับคุณหญิงแม่ของคุณอ๋องที่พี่เชื่อว่าไม่ธรรมดา”
“แล้วทำไมพี่จุ๋มถึงเลือกปราง ทั้งที่พี่จุ๋มรู้จักคนเยอะแยะ แล้วยังคิดว่าปรางจะทำได้ล่ะ” สุมณฑาถามเรื่องที่คาใจ
“ก็เพราะปรางต้องการเงินไปใช้หนี้ไง ในขณะเดียวกันคุณอ๋องก็ต้องการหาทางออกให้ตัวเอง มันก็เหมือนได้ประโยชน์ร่วมกันทั้งสองฝ่าย คุณอ๋องจ่ายค่าจ้าง ปรางก็ทำหน้าที่เมียจัดฉากให้คุณอ๋อง คุณอ๋องฝากมาบอกปรางด้วยว่า งานนี้เขาทุ่มไม่อั้นนะ ปรางเรียกค่าจ้างได้เลยว่าต้องการเท่าไหร่” รุ่งราตรีตอบ “อ้อ...แล้วอีกเหตุผลนึงที่พี่เลือกปรางให้รับงานนี้คือ พี่เชื่อว่าปรางจะต้องรับมือแม่ของคุณอ๋องได้ ถ้าให้คนอื่นทำงานนี้พี่ว่าแผนพังเพราะคงทนแม่คุณอ๋องไม่ได้”
สองเพื่อนรักมองหน้ากันเมื่อได้รับคำตอบ ในความคิดของสุมณฑา เรื่องนี้เป็นเรื่องเหลือเชื่อ ที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับคนใกล้ตัวของเธอ แต่ก็ถือว่าเรื่องการว่าจ้างครั้งนี้ได้ช่วยเหลือภัทรียาที่กำลังจะจมน้ำตาย
“เรื่องนี้แกตัดสินใจเองนะปราง ว่าแกจะรับทำงานนี้หรือเปล่า” สุมณฑาบอกภัทรียา
“คุณอ๋องไว้ใจได้ไหมพี่ แล้วเขาจะให้ค่าจ้างเท่าไหร่ และจะให้ตอนไหน” ภัทรียาถามข้อมูลเพิ่มเติม และเป็นข้อมูลที่เธออยากรู้ที่สุด
Chapter131 “อา...ปราง...” ธัชธรรม์ครางกระเส่า เนื่องจากปากเล็กที่ๆ ประทุษร้ายเขาเพิ่มความเร็วมากขึ้น โดยมีมือเล็กเป็นกำลังเสริมสร้างความเสียวกระสันให้อาบไปทุกอณูเนื้อ เขาแทบจะระเบิดความสุขใส่ปากเธอ ก่อนที่เขาจะทนไม่ไหว ธัชธรรม์จึงดันความแข็งแรงออกจากปากของเธอเสียเอง “ตาฉันบ้าง...จะทำให้เธอขาดใจเลยคอยดู” เป็นคำขู่ที่วาบหวาม ธัชธรรม์ช้อนร่างภรรยามาวางบนเคาน์เตอร์อ่างอาบน้ำ ให้บั้นท้ายงามงอนหมิ่นเหม่กับขอบอ่าง ส่วนตัวเข่านั่งคุกเข่าบนพื้น แนบหน้าลงบนดอกไม้ช่องามที่สวยจับจิตจับใจ ลุ่มหลงความเสน่หาไม่จืดจาง “คุณอ๋อง...อา...อืม” ภัทรียาครางทันทีที่ลิ้นใหญ่ตวัดไล้ไปตามกลีบดอกไม้แล้วแหวกว่ายจนถึงจุดอ่อนไหวของสตรี เขาไม่รีรอที่จะบรรเลงเพลงรักอย่างพลิ้วไหว ความเสียวสยิวลุกลามในกายสาวไม่ต่างกับไฟไหม้ฟาง ผิวกายคล้ายมีกระแสไฟแล่นพล่าน ทุกความรู้สึกเหมือนจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว เมื่อเขาสอดนิ้วเข้าไปในรวงผึ้งฉ่ำหวาน ประสานการทำงานกับปากที่ขบเม้มอัญมณีสีสวย และลิ้นที่เร่งทำนองเพลง เธอครางเสียงสั่น ร่างกายถูกไฟพิศวาสโหมใส่ ลิ้นหนาไม่ได้ทำงานตรงจุดเดียว เวลานี้เ
Chapter130 จิตราภานำเรื่องนี้ไปบอกบิดา ทำให้ผู้เป็นพ่อโกรธและในที่สุดก็สั่งลูกน้องนำตัวกรกวีไปฆ่าทิ้ง พอได้รับคำสั่ง ลูกน้องของนักการเมืองดังก็ทำตามคำสั่งทันที พากรกวีไปฆ่ากลางป่าแถวชุมพร แล้วปล่อยให้เป็นอาหารสัตว์ป่า ทว่าคนหาของป่ากลับมาเห็นศพเสียก่อน แต่ถึงจะเจอศพ ความเป็นมืออาชีพของนักฆ่าไม่ทิ้งหลักฐานใดให้สาวถึงผู้บงการ ดังนั้นการเสียชีวิตของกรกวีก็จะเป็นปริศนาต่อไป วันสำคัญวันหนึ่งของภัทรียาได้เดินทางมาถึง วันนี้เธอจะขึ้นชกกับดวงกมล หากใครชนะจะได้ไปชิงชนะเลิศในสังเวียนต่อไป ภัทรียาเตรียมพร้อมมาดีทั้งร่างกายและจิตใจ แถมยังมีกำลังใจกองโตจากหลายสิบคนที่มานั่งเชียร์ข้างเวที ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวภาสวัชร์ สุมณฑาที่ควงคู่มากับเรวิน พ่อค้าแม่ค้าในตลาดรุ่งอุดมนับสิบ นำทีมโดยเจ๊ส้มกับธนา ต่างก็มานั่งเชียร์ภัทรียาด้วย เป๊ง...เสียงระฆังดังขึ้นหนึ่งครั้ง บอกให้รู้ว่ายกที่หนึ่งกำลังเริ่มขึ้น นักมวยสาวทั้งคู่ยืนอยู่กลางเวที และทันทีที่กรรมการให้สัญญาณมือ สองสาวก็เริ่มออกหมัดมวยต่อสู้ทันที “ปรางชกเลย อัดเลย อัดเข้าไปลูก น่าน ชกซ้าย ชกขวา เก่งมากปราง เก่งมาก” ลักขณาลุกข
Chapter129“ไม่อ้วนหรอกค่ะคุณพี่ พอปรางกินอิ่มก็ต้องไปซ้อมต่อ ร่างกายเผาผลาญอาหารที่ทานไป ไม่ได้กินแล้วนอนซะเมื่อไหร่” ลักขณาแย้งสามี“ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ ปรางทานแค่นี้ไม่อ้วนค่ะ” ภัทรียาพูดให้ธัชชัยสบายใจ“ไม่อ้วนแน่นอนครับคุณพ่อ กลางวันกินอัดไปเท่าไหร่ ก็ถูกเผาผลาญด้วยการซ้อมมวย ส่วนตอนกลางคืนผมก็ช่วยเผาผลาญอีกแรง มีแต่จะผอมมากกว่าครับคุณพ่อ”คำพูดติดตลกของธัชธรรม์ ทำให้นักมวยสาวหน้าแดงระเรื่อ หญิงสาวแอบหยิกขาสามีไปหนึ่งครั้ง คนถูกหยิกแสร้งทำหน้าเจ็บปวด หันมายิ้มเย้าภรรยา ทำให้คนที่นั่งร่วมโต๊ะเกิดรอยยิ้ม“อ๋องนี่จะทำให้ปรางไม่มีแรงซ้อมมวยนะ รีดพลังงานปรางเยอะขนาดนั้น ปรางเป็นลมเป็นแล้งไป ชกมวยไม่ได้ขึ้นมาจะว่ายังไง ไม่ได้การแล้ว แม่ว่าแยกห้องนอนกันก่อนดีกว่า รอจนกว่าปรางจะขึ้นชกเสร็จ อ๋องค่อยกลับมานอนกับปราง”คนห่วงลูกสะใภ้สุดโต่งรีบหาทางแก้ไข ธัชธรรม์ส่ายหัวดิก เขาไม่มีทางแยกห้องนอนกับภรรยาสุดที่รักแน่นอน“ไม่นะครับ ผมไม่แยกห้องนอนกับปราง เมียผมนอนที่ไหน ผมก็ต้องนอนที่นั่น”“เอาน่าคุณ ปล่อยสองคนเขาเถอะ ปรางไม่เห็นจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงตรงไหนเลย เมื่อกี้ยังเตะกระสอบทรายดังป้าบๆ ต่อยหม
Chapter128 แต่ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าคำพูดของตัวเองสร้างความเจ็บปวดให้อีกคนที่แอบฟังมากเพียงใด นวลลออรู้สึกเสมือนมีของแหลมคมทิ่มแทงหัวใจ ก่อนจะถูกกรกวีกระทืบซ้ำ เจ็บปวดร้าวราน นี่หรือผลตอบแทนที่เธอทำให้กรกวีทุกอย่าง ไม่ว่าจะวิ่งเต้นหาทนายมือดี รวมทั้งยอมขายร่างกายเพื่อให้ได้เงินมาใช้จ่ายเรื่องคดีความ สุดท้ายกรกวีก็หลอกลวงเธอ และตอนนี้เขากำลังมีสตรีคนใหม่ที่จะช่วยให้รอดพ้นจากคุก เนื่องจากรุ่งอรุณมีทั้งเงินและบารมี เป็นที่นับถือของคนทุกสายอาชีพ เงินและความกว้างขวางของนางจะช่วยให้กรกวีหลุดพ้นจากคดีได้ง่ายกว่าการหาทนายเก่งๆ มาสู้คดี นวลลออเดินออกจากห้องกรกวีด้วยจิตใจหมองเศร้า น้ำตาไหลอาบแก้ม เสียใจจนสุดบรรยาย เธอน่าจะฟังคำเตือนของมารดา แต่เธอไม่เคยฟังคำของนวลนภาสักครั้งเดียว แถมยังชักสีหน้ารำคาญทุกครั้งที่นวลนภาพูดเรื่องเลวร้ายที่เขาทำกับลักษิณา คราวนี้นวลลออซึ้งแก่ใจแล้วว่าคนอย่างกรกวีไม่เคยรักใครจริง นอกจากตัวเอง เธอถูกความรักกับความหลงบดบังดวงตาและครอบงำความคิดโดยสิ้นเชิง ยอมสละให้กรกวีทุกอย่าง ผลจึงออกมาเช่นนี้ นวลลออต้องยอมรับความเสียใจและความผิดหวัง เพราะเธอ
Chapter127 “ฉันมีสติดีย่ะ ถ้าไม่มีจะพูดเหรอ นายนี่เรื่องมากจริง รีบตอบมาสิ จะรับผิดชอบฉันหรือเปล่า ส่วนเรื่องที่นายเป็นกังวล นายหายห่วงไปได้เลย นายทำให้ฉันรู้จักชีวิตมากขึ้น นายสอนให้ฉันรู้จักชีวิตอีกแง่มุมหนึ่งที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน นายสอนให้ฉันกินอาหารข้างทาง พาฉันนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ ตากแดดตากลม ฉันไม่กลัวความลำบากหรอกนะ เพราะฉันแน่ใจว่านายไม่มีวันให้ฉันลำบากหรืออดมื้อกินมื้อ ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้นถ้ามีนายเคียงข้าง แต่สิ่งที่ฉันกลัวคือ...กลัวไม่มีนายมากกว่า” ลักษิณาพูดจากใจ เธอถูกเอาอกเอาใจตั้งแต่เกิด มีคนพะเน้าพะนอจนถึงทุกวันนี้ คงจะมีศุภกิจคนเดียวที่ขัดใจเธอตลอดเวลา เธอบอกให้ไปทางซ้าย เขาก็ไปทางขวา แล้วทางที่เขาพาไปก็เป็นเส้นทางใหม่ ที่ทำให้เธอค้นพบชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งลักษิณาพร้อมเรียนรู้ชีวิตรูปแบบนั้นไปพร้อมกับเขา คำพูดยืดยาวของลักษิณาทำให้ศุภกิจอึ้งอีกรอบ เขาไม่คิดว่าคุณหนูผู้เอาแต่ใจจะยอมใช้ชีวิตในแบบของเขา ในเมื่อเธอพร้อมจะเรียนรู้ชีวิตแบบใหม่ เขาก็พร้อมพาเธอก้าวเดินไปด้วยกัน “คุณแน่ใจนะที่พูดมาน่ะ” ศุภกิจถามเพื่อความมั่นใจ “แน่ใจสิ ท
Chapter126 ลักษิณาหน้าชาเมื่อถูกจ่าเอกต่อว่า ทุกอย่างที่เธอแสดงออกล้วนมาจากอารมณ์หึงหวงและไม่พอใจที่เห็นวาสนาใกล้ชิดกับศุภกิจ ลักษิณาจึงพลั้งปากพูดเช่นนั้น หวังเพียงความสะใจ อยากเอาชนะอีกฝ่าย แต่ไม่ทันคิดว่าจะทำให้ใครเสียใจหรือไม่ “มานี่เลย” ศุภกิจจูงมือลักษิณาเข้าไปในตัวบ้าน พออยู่กันตามลำพัง เขาก็เปิดฉากต่อว่าเธอ “ทำไมถึงพูดอย่างนั้น รู้ทั้งรู้ว่าเราสองคนไม่ใช่แฟนกัน” “ทำไมจะพูดไม่ได้” คุณหนูเอาแต่ใจเถียง “หรือนายกับแม่คนนั้นเป็นแฟนกัน ถึงได้เดือดร้อนกันจัง แล้วที่นายไม่โทร. หาฉันตั้งหลายวัน เพราะมัวแต่ยุ่งกับแม่นี่ใช่ไหม” หลายวันที่ผ่านมา เขาหายไปจากชีวิตของเธอดื้อๆ โทร. ไปหาก็ไม่รับสาย จนเธอโมโหเขวี้ยงโทรศัพท์มือถือลงพื้นอย่างแรงจนมันเกือบพัง วันนี้เธอจึงเป็นฝ่ายมาหาเขา และพอมาถึงก็เห็นภาพบาดตาบาดใจ “คุณโทร. มาหาตอนที่ผมยุ่ง ผมเลยไม่ได้รับ” ศุภกิจแก้ตัว ทั้งที่แท้จริงแล้วเขาไม่รับสายเธอเพราะต้องการทิ้งระยะห่างให้มากที่สุด เนื่องจากหัวใจของเขารู้สึกแปลกๆ ยามใกล้ชิดหญิงสาว ซึ่งเขาเองก็เจียมตัวว่าอย่าริอ่านเด็ดดอกฟ้า “ผมกับวาสไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่คุณ







