Ep.2 วีนัส ไทเพนต์เซอร์

Ep.2 วีนัส ไทเพนต์เซอร์

หญิงสาวใบหน้าสวยสะดุดตาออร่าเปล่งปลั่งเหมือนดั่งดวงดาราพรางพราวอยู่บนท้องนภาก็ไม่ปาน เธอนั้นงดงามราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เจ้าชายองค์ใดที่ผ่านเข้ามาพบเห็นเป็นต้องเบิกพระเนตรชะเง้อมองตาละห้อยๆราวกับต้องมนต์สะกด

เธอคือ วีนัส ฟรายเดย์ ไทเพนต์เซอร์ ผู้หญิงที่รักในการทำขนมเบเกอรี่เป็นชีวิตจิตใจ ฟังดูเเล้วเป็นคนอ่อนโยน ทว่าต่างจากนิสัยที่เป็นอยู่ เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง สวย เก่ง เเสบ ซ่า สู้มาสู้กลับไม่โกง เเละที่สำคัญไม่เคยยอมใครหน้าไหน โดยเฉพาะเขาคนนั้น

หญิงสาวมองดูตัวเองผ่านกระจกหรูภายในห้องนอนด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้มอย่างมีความสุข เพราะว่าวันนี้เธออายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ เเละงานวันเกิดของเธอปีนี้ก็ได้ชุดที่มารดาซื้อให้มาใส่ในงาน

ชุดของเธอเป็นชุดเกาะอกสีฟ้านวลยาวถึงหัวเข่า มีส่ายเดี่ยวเส้นเล็กๆสองข้างเกาะที่ไหล่มนอันขาวผ่องช่วยเพิ่มความน่ารักเซ็กซี่ขยี้ใจ เเละก็มีโบว์อันใหญ่สีขาวนวลของชุดอยู่กลางหน้าอกเพื่อเพิ่มให้ดูมีเสน่ห์มากขึ้น ก่อนจะเดินลงเข้าไปในงานของตัวเองเธอก็ไม่ลืมฉีกยิ้มให้กระจกจนเห็นฟันเรียงรายกันสวยงาม

เจ้าของวันเกิดเดินเข้ามาในสวนขนาดกว้างข้างบ้านซึ่งเป็นสถานที่จัดงานวันเกิดให้เธอ ในงานถูกประดับประดาไปด้วยเเสงไฟหลากหลายสี

"น้าวีจ๋วย~" น้องไอริสวัยหนึ่งขวบกว่าๆรีบเดินเตาะเเตะเข้ามาหาป้าวีนัสสุดที่รักของเธอพร้อมกับคำชมที่ทำให้คนเป็นป้ายิ้มหวานออกมาด้วยความนึกเอ็นดูหลานสาวคนโปรด

"ปากหวานจังเลยหลานรักของน้าวี" เมื่อน้องไอริสเดินมาถึงวีนัสก็นั่งให้เสมอส่วนสูงของหลานเเล้วก็โอบกอดหลานไว้ในอ้อมเเขน เธอหอมเเก้มของน้องไอริสจนเด็กหญิงตัวน้อยหัวเราะเพราะรู้สึกจั๊กจี้ ทุกคนในงานมองดูภาพป้าหลานรักกันอย่างนึกเอ็นดู

"วันนี้น้องไอริสก็สวยเหมือนกันค่ะ สวยเหมือนนางฟ้าเลย"

"คริๆ~" พอโดนน้าวีนัสชมเข้าหน่อย น้องไอริสก็หัวเราะชอบอกชอบใจ จากนั้นน้องไอริสก็เรียกหาคนเป็นพ่อ วีนัสจึงปล่อยหลานสาวให้เดินเตาะเเตะไปหาพี่ชายของเธอที่นั่งดื่มอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขา ออซซี่จึงอ้าเเขนพร้อมรับลูกสาวตัวน้อย

เเละไม่ทันที่วีนัสจะได้นั่งลงบนเก้าอี้ไม้ยาวข้างๆเพื่อนรักอย่างเดซี่ เสียงหวานฉ่ำราวกับน้ำผึ้งของเด็กผู้ชายก็เรียกความสนใจให้เธอหันกลับไปมองด้านหลังทันที

"คืนนี้อาวีสวยจังเลยค้าบ~" น้องสกายลูกชายของสก๊อตกับทานตะวันวัยหกขวบเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่มราวกับกำลังจีบสาวก็ไม่ปาน

"งุ้ยย~ ขอบคุณครับน้องสกายสุดหล่อ" วีนัสถึงกับหยิกเเก้มนุ่มๆอย่างนึกเอ็นดูพ่อหนุ่มน้อยปากหวาน

"ฉายเเววเจ้าชู้ตั้งเเต่ยังเด็กเลยลูกกู" สก๊อตมองดูลูกชายของตัวเองกำลังหยอดคำหวานใส่สาวอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

"ได้เลือดพ่อมันมาเต็มๆ" ฟินน์คนพูดน้อยกล่าว ทว่าก็นึกเอ็นดูหลานชายไม่น้อยที่พยายามสันหาคำมาจีบหญิง

"ปี้กายขา~"

ฟินน์รีบละสายตาจากสก๊อตทันที เเล้วหันมามองยังเจ้าของเสียงใสวัยสองขวบ ซึ่งก็คือเจ้าหญิงองค์น้อยสุดที่รักของเขาที่ตอนนี้กำลังเดินมาหาหลานชายด้วยท่าทางดีอกดีใจ

"ส่วนลูกมึงก็ติดผู้ชายตั้งเเต่ตัวยังกะเปี๊ยก" สก๊อตละอดเเซวเพื่อนรักกลับไม่ได้ ดูเอาเองเถิดว่าลูกสาวของมัน ซึ่งก็เปรียบเสมือนหลานสาวคนหนึ่งของเขา ตอนนี้เหมือนเจ้าตัวกำลังตามจีบลูกชายคนโตของเขาอยู่

"เเล้วน้องเฟรจ๋วยไหมคะ?" เด็กหญิงในชุดกระโปรงสีหวานเอ่ยถามคนพี่ที่ตัวเองเเอบรักด้วยรอยยิ้มสดใส

"ไม่!" สกายไม่คิดเเม้เเต่จะถนอมคนพูด เขาตอบกลับคนเป็นน้องด้วยสีหน้ากับน้ำเสียงที่โคตรจะเย็นชา จนทำให้ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองคล้ายๆจะร้องไห้

ผู้ใหญ่ที่ได้ยินต่างก็ทำสีหน้าเจื่อนๆไปตามกัน ส่วนคนเป็นพ่อเป็นเเม่ของน้องเฟรย่าก็เป็นห่วงความรู้สึกของลูกสาวไม่น้อย

"กาย!! ไปพูดกับน้องเเบบนั้นได้ไงครับลูก!" ทานตะวันรีบเดินมาสอนลูกชายปากไม่ดี เธอรู้สึกสงสารหลานสาวที่โดนปฏิเสธอย่างเลือดเย็น

"พี่กายเเค่เเกล้งน้องเฟรเล่นเฉยๆค่ะ จริงๆเเล้วพี่กายบอกป้าว่า วันนี้น้องเฟรสวยเหมือนเจ้าหญิงดิสนีย์เลยค่ะ" ทานตะวันเเต่งเรื่องขึ้นมาเพราะเพียงอยากเห็นรอยยิ้มน่ารักของหลานสาวอีกครั้ง เธอไม่อยากให้น้องเฟรย่าต้องทำหน้าเศร้าเพราะคำพูดที่ไม่รู้จักคิดของลูกชายเธอ

"มี้!!" สกายกดเสียงต่ำไม่ค่อยพอใจทันทีเมื่อมารดาพูดในสิ่งที่เขาไม่เคยคิดที่จะเอ่ยมันออกมาด้วยซ้ำ สำหรับเขาเเล้วเด็กผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารำคาญมากกว่าจะเอ็นดู

"จริงหยอคะ!!?" น้องเฟรย่าจากที่ก้มหน้าด้วยความเสียใจก็รีบเงยใบหน้าอย่างดีใจขึ้นมา

"จริงสิจ๊ะ"

"วันนี้ปี้กายของน้องเฟรก็หย่อเหมือนกังค่ะ หย่อเหมืองจ้าวชายเยย~" น้องเฟรย่าดึงกระโปรงด้วยความเขินอายทั้งที่ตัวเองเป็นคนเอ่ยชมคนพี่เเท้ๆ สกายได้เเต่มองบนด้วยความเบื่อหน่าย เขาได้เเต่หวังว่าให้ยัยเด็กนี่จะเลิกยุ่งกับเขาสักที

สตาร์จอมเจ้าเล่ห์ขยับเขยื้อนเคลื่อนกายเข้ามาใกล้ๆกับเเฝดคนพี่เเล้วกระซิบกระซาบข้างๆใบหูเบาๆเชิงเเซวกวนประสาท

"ว่าที่เจ้าสาวในอนาคต!!"

"ถ้าปากว่างนัก ก็เอาอะไรอุดมันไว้ซะ จะได้ไม่ต้องพล่าม!" คำด่าทอไม่ได้มีผลต่อน้องชายเเต่อย่างใด

"ขอบคุณที่เเจ้งให้ทราบนะครับเฮีย" สตาร์ทำเป็นพูดเรียกพี่ชายว่าเฮีย ทั้งที่จริงเรียกว่ามึง เขาทำหน้าทำตาใส่พี่ชายฝาเเฝดอย่างกวนส้นเท้า

"งั้นขอตัวไปหาอะไรเเดกอุดปากไว้ก่อนนะคร๊าบ~" จากนั้นไอ้น้องชายกวนส้นเท้าก็ปลีกตัวไปหาบาบีคิวที่เเม่บ้านกำลังช่วยกันย่าง พร้อมไปนั่งกินกับฟินน์นี่ลูกชายคนโตของฟินน์กับเเสงเหนือ

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก คุณวินดี้ก็เป่าประกาศเพื่อให้ทุกคนได้ทราบ ทำให้ทุกคนหันมาสนใจเสียงของนายหญิงเเห่งตระกูลไทเพนต์เซอร์

"จะถึงเวลาเป่าเค้กของเจ้าของวันเกิดเเล้วนะคะทุกคน"

"เอ่อ วินดี้เดี๋ยวรออีกสักครู่ก่อนได้ไหม เจ้าลูกชายของฉันกำลังมาถึง" คุณโรสรีบเอ่ยขึ้นทันที เเต่ก็รู้สึกเกรงใจเจ้าของงานวันเกิดเเละคนอื่นๆไม่น้อย

นี่ก็ผ่านไปชั่วโมงกว่าเเล้ว ทำไมเจ้าลูกชายตัวเเสบของเธอยังไม่โผล่หัวมาสักที เธอว่าเธอพูดรู้เรื่องเเล้วนะ จะผิดสัญญากับเธองั้นหรอ! คอยดูเถอะ เธอคงต้องจับไอ้ลูกชายมาอบรมมารยาทการอยู่ในสังคมซะใหม่

"จริงสิ เกือบลืมคนสำคัญไปเลย" คุณวินดี้มีสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อย นี่เธอลืมคนสำคัญอีกคนหนึ่งของงานได้ยังไงกัน คืนนี้ถ้าไม่มีเขาในงาน เธอคงต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่ไม่สามารถรักษาคำมั่นสัญญาเอาไว้ได้

"ป่านนี้มันคงจะกระเเทกหญิงอยู่บนเตียง" คลาร์กหันไปพูดเบาๆกับสก๊อต ฟินน์ เเละก็ออซซี่ที่นั่งดื่มอยู่ด้วยกัน

บรืนๆๆ~

พูดยังไม่ทันขาดคำ ไอ้คนที่ทำให้คนอื่นต้องมารอก็บรืนรถมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ เเละไม่นาน เจ้าตัวก็เดินหน้าสลอนๆเข้ามาในงาน

"นั่นไงมัน ตายยากตายเย็นจริงๆ" คลาร์กพยักพเยิดหน้าให้เพื่อนๆหันไปมองไอ้คนหน้ามึน

"นั่นไง เจ้าลูกชายสุดที่รักมาพอดีเลย" คุณโรสยิ้มเเห้งๆให้ทุกคน ทว่าภายในใจอยากจะจับไอ้ลูกชายตัวเเสบของตัวเองมาอบรมสั่งสอนสักสามวันสามคืน

"ไง? ที่มาช้าเพราะมัวเเต่สะบัดเอวอย่างเมามันส์ล่ะสิท่า" เมื่อคอลินเดินมาทางเพื่อนๆที่นั่งดื่มอยู่ด้วยกัน ก็โดนเพื่อนเเซวทันที

"ไม่ต้องเสือกเรื่องของกู" คอลินตอบกลับหน้าตาย จากนั้นก็ตวัดสายตาคมคู่สวยหันไปมองยังเจ้าของวันเกิดตั้งเเต่หัวจรดเท้า อืม~ คืนนี้ยัยตัวเเสบถือว่าสวยหวานมากจนไม่อยากจะละสายตา

ทว่าสายตาคู่สวยของเธอนั้นกลับกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้คนอื่นต้องเสียเวลารอ

คอลินจึงกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปากอย่างมีความสุข ที่ทำให้เจ้าของวันเกิดโมโหได้ขนาดนี้ มีความสุขเว้ย!

วีนัสทนไม่ไหวก็เลยเดินมาหาคนมาสายหน้ามึนอย่างไม่นึกเกรงกลัว ใบหน้าสวยสะดุด สายตาคู่สวยสะกดจ้องมองชายตรงหน้าพร้อมเอ่ยกล่าว

"ทีหลังถ้าจะมาช้าขนาดนี้ ก็ไม่ต้องมา"

"คิดว่าฉันอยากมาหรือไง? ไม่ได้สำคัญ" คำพูดเเทงใจดำยิ่งทำเจ้าของงานวันเกิดโมโหจนหน้าดำหน้าเเดง ทำให้คอลินเเสยะยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างชอบอกชอบใจ

อีกคนกำลังโมโหเลือดขึ้นหน้า ส่วนอีกคนก็ยิ้มอย่างมีความสุขพลางเผลอสูดดมกลิ่นกายอันหอมหวานเข้าไปอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่

คนเป็นพ่อเป็นเเม่ของชายหนุ่มกับหญิงสาวหันมามองหน้ากันอย่างหนักใจโดยอัตโนมัติ

หลังจากนี้ชีวิตลูกๆทั้งสองของพวกเขาจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป คนเป็นพ่อเป็นเเม่ก็ได้เเต่ภาวนาอวยพรให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันจนถึงตลอดรอดฝั่ง...