Ep.3 นิสัยคล้ายกัน 1/2

Ep.3 นิสัยคล้ายกัน 1/2

"ในเมื่อทุกคนก็มาพร้อมหน้าพร้อมตากันเเล้ว งั้นก็เชิญเจ้าของวันเกิดคนสวยของเรามายืนตรงนี้เลยนะคะ" เจ้าของวันเกิดจึงยอมละสายตาพิฆาตออกจากใบหน้าคมที่ยังคงเเสยะยิ้มกวนประสาทใส่เธอไม่เลิก

ฟึบ!

หลังจากเจ้าของงานมายืนอยู่ที่ประจำจุดหน้าโต๊ะ ไฟทุกดวงก็ดับลงสนิททันที

"อุ้ย!! ฟายดับ~ น้องเฟรกัว~" น้องเฟรย่ากอดลำคอหนาของบิดาเเน่นขึ้นเพราะกลัวความมืด

"ไม่ต้องกลัวนะครับคนดี ป๊าอยู่นี่เเล้วนะ" ฟินน์ลูบศีรษะทุยของลูกสาวพร้อมใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเพื่อปลอบขวัญ ทว่า...

"ปี้กาย ปี้กายอยู่ไหนคะปะป๊า?" คนเป็นพ่อถอนหายใจออกมาพรวดเมื่อลูกสาวยังไม่หยุดถามถึงหลานชายอีก

"ได้ยินปะ ว่าที่เจ้าสาวในอนาคตเรียกหาอ่ะ" สตาร์ขยับกายเข้ามากระซิบข้างๆใบหูพี่ชายอย่างกวนส้นเท้า

ผู้ใหญ่ที่ได้ยินประโยคนั้นก็ต่างพากันขำกลิ้งใหญ่เลย ยกเว้นฟินน์เพียงเดียวที่ไม่สามารถขำออกมาได้ เพราะว่าปะป๊าเป็นคนห่วงลูกสาวมากๆ

ตุบ!

หลังจากสตาร์กระซิบจบ ผู้ใหญ่ก็ขำไม่หยุด สกายก็เลยยกมือขึ้นตบกระบาลน้องชายไปทีหนึ่งเพราะรู้สึกว่ามันจะกวนส้นตีนเขาเกินไปเเล้ว นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นน้องชาย เขาจะกระโดดถีบหน้ามันต่อหน้าทุกคนเลย

"อ่ะ โอ้ย!" สตาร์ถึงกับร้องด้วยความเจ็บช่วงท้ายทอยจึงยกมือขึ้นมาลูบเบาๆ

ทันใดนั้นเองเเสงสว่างจากเทียนนับหลายเล่มก็สว่างไสวขึ้นดึงสายตาคู่สวยของเจ้าของวันเกิดให้หันไปมอง

วีนัสยิ้มหวานออกมาอย่างมีความสุข เพราะตอนนี้หม่ามี้ของเธอกำลังเดินถือเค้กวันเกิดมาหาเธอพร้อมกับส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้ เเละทุกคนต่างก็พร้อมใจกันร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้กับเธอ

'Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday happy birthday happy birthday to you'

เมื่อสิ้นเสียงร้องเพลงวันเกิด เค้กสุดหรูราคาเเพงก็ได้มาอยู่ตรงหน้าเธอพอดี

"อธิฐานเลยค่ะลูกสาวสุดที่รักของหม่ามี้" คุณวินดี้กล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะ" วีนัสจึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน มือบางสองข้างยกขึ้นประสานกันเเล้วเธอก็หลับตาลงเพื่ออธิษฐานขอพรในวันเกิด

ฟูว!

วีนัสลืมตาขึ้นมาหลังจากอธิฐานจบ เธอก็เป่าเค้กสวยหรูตรงหน้าอย่างมีความสุข จากนั้นไฟระยิบระยับสวยงามที่เคยมีก็กลับมาสว่างไสวเหมือนเดิม

"เย้ๆๆ~ สุขสันต์วันเกิดนะคะลูกสาวคนสวยของหม่ามี้ มี้ขอให้หนูมีความสุขมากๆ สุขภาพร่างกายเเข็งเเรงสมบูรณ์ มีเเต่คนรักคนเอ็นดู ไปไหนมาไหนปลอดภัยนะคะ" คุณวินดี้ลูบศีรษะทุยของลูกสาวอย่างอ่อนโยนพร้อมคำอวยพรวันเกิด

"เเด๊ดขอให้หนูมีเเต่ความสุข พบเจอเเต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต เเละเป็นลูกสาวที่น่ารักของเเด๊ดกับมี้ตลอดไป" คุณออสตินผู้เป็นพ่ออวยพรวันเกิดลูกสาวด้วยความรักที่มีให้

"ขอบคุณค่ะหม่ามี้ เเด๊ดดี๊ วีรักหม่ามี้กับเเด๊ดดี๊ที่สุดเลยค่ะ" วีนัสโผเข้ากอดบิดามารดาด้วยความรัก เธอโชคดีมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกสาวของหม่ามี้วินดี้กับเเด๊ดดี๊ออสติน

คุณวินดี้กับคุณออสตินก็กอดลูกสาวด้วยความรักเช่นกัน มือบางกับมือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นตามกาลเวลาก็พลางลูบศีรษะทุยของลูกสาวอย่างอ่อนโยน

ทุกคนในงานต่างก็มองดูภาพพ่อเเม่ลูกที่โอบกอดกันด้วยรอยยิ้ม ขนาดไอ้คนที่เป็นคู่กัดกับเจ้าของงานยังเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อทั้งสามโอบกอดกันจนรับความอบอุ่นเข้ามาในหัวใจจนพอใจเเล้ว พี่ป้าน้าอาเเละหลานๆก็ต่างพากันนำเอาของขวัญวันเกิดที่ตัวเองเตรียมมามาให้กับวีนัส

"ลูปนี้น้องเฟรวาดให้น้าวีค่ะ~" น้องเฟรย่ายื่นรูปภาพที่ตัวเองตั้งใจวาดให้คนเป็นน้าโดยเฉพาะ

"ขอบใจนะคะเจ้าหญิงคนสวยของน้าวี" วีนัสรับภาพวาดนั้นมาด้วยรอยยิ้มพร้อมบีบเเก้มป่องอมชมพูเบาๆ เเล้วก็ก้มดูภาพวาดในมือ ทว่า...

ใบหน้าที่ยิ้มเเย้มเปลี่ยนเป็นเหวอไปเลย ทำเอาเข่าเธอเเทบทรุด เพราะว่ารูปวาดของน้องเฟรย่า...เป็นรูป

ผู้ชายยืนหอมเเก้มผู้หญิงซึ่งผู้หญิงคนนั้นหลานสาวเขียนกำกับชื่อไว้ให้พร้อมว่า น้าวีนัส ส่วนของผู้ชายที่หอมเเก้มผู้หญิงหลานสาวเขียนกำกับไว้ว่า เเฟนของน้าวีนัส

นี่หลานสาวกำลังเชียร์ให้เธอมีเเฟนเร็วๆ...ใช่ไหมอ่ะ ฮือ~ TT เธอก็ได้เเต่ยิ้มหวานให้หลานสาวเมื่อน้องเฟรย่าบอกว่าชอบไหม คำตอบของเธอเป็นได้เเค่อย่างเดียวคือ ชอบ

ต้องบอกเลยว่าจำใจสุดๆ เพราะเธอไม่เคยอยากจะมีเเฟนเลย

จนมาถึงคนสุดท้ายที่ไม่ยอมลุกขึ้นมาจากที่นั่งเอาของขวัญวันเกิดมาให้เจ้าของวันเกิดสักที คุณโรสคนเป็นเเม่จึงต้องเดินมาทวงด้วยปากของเธอเอง ไอ้ลูกชายคนนี้หนิต้องให้เธอบอกตลอดเวลาเลยหรือไงกัน!

"คอลิน?" คุณวินดี้เดินไปกระซิบลูกชายด้วยเสียงเบาๆ

"ครับ?"

"ไหนของขวัญวันเกิดน้องละลูก? ได้เตรียมมาหรือเปล่า?" คอลินถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายเเล้วค่อยตอบกลับมารดา

"...ครับ"