ตอนที่ 126

เคทอมยิ้มด้วยความเอ็นดู เท้าเล็กค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้ ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมไหล่ให้อย่างเบามือ

น้ำหนักของผ้าห่มและแรงเสียดสีของเนื้อผ้าปลุกให้กวินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาขยับกายเล็กน้อยด้วยความเมื่อยขบหลังหลับในท่าไม่ปกติมาหลายชั่วโมง

“หิวนมอีกแล้วเหรอครับลูก”

กวินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พยายามจะดันจุกนมยางให้เข้าไปในปากลูกน้อยอย่างสะลึมสะลือ ก่อนจะเอนตัวพิงหัวเตียงแล้วหลับต่อในท่าเดิม

“อุ๊บส์! คิกคิก”

เคทเม้มปากแน่น กลั้นหัวเราะจนหน้าแดง เอ็นดูคุณพ่อที่ทุ่มเทกับการดูแลลูกน้อยทุกลมหายใจ แม้กระทั่งยามหลับอยู่ก็ตาม

ปลายนิ้วเรียวลูบไล้ไปตามใบหน้าอิดโรย ดวงตาฉายแววแปลกใจ นึกสงสัยว่าร่างกายของเขาทนไหวได้อย่างไรกับการใช้ชีวิตแบบนี้

“ชาติที่แล้ว หนูต้องเคยกู้ชาติมาแน่ ๆ เลย”

เคทพึมพำแผ่วเบา ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากกว้าง ทอดมองคุณพ่อคนแกร่งด้วยสายตารักใคร่ลึกซึ้ง

ช่วง 3 เดือนแรก ป้ามาลีจะมาพักอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ด้วยเพื่อสะดวกในการดูแลเธอและลูก ๆ อีกทั้งยังช่วยสอนทริคต่าง ๆ ให้มากมาย หลังจากนั้นจึงปรับมาเป็นอยู่ดูแลแค่ช่วงกลางวัน ส่วนช่วงเวลากลางคืนกวินจะมารับช่วงต่อ

กลางวันไปทำงานตามปกติ ตกเย็น