คู่หมั้นตุ้ยนุ้ย

น้องเนย.......

เราให้ออกัสพามากินขนมที่ร้านของอานัตตี้ ร้านของอานัตตี้อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก ส่วนเจ้เค้กหลังสอบเสร็จก็ไปห้างกับเพื่อนเลยไม่ได้มาด้วยกัน

"อานัตตี้สวัสดีค่า น้องเนย คิดถึงขนมอร่อยๆของอาจัง" เราเดินเข้าไปหาอาในเคาท์เตอร์คิดเงิน

"อ้าววววยัยลูกหมูของอามาได้ไงเนี้ยแล้วมากับใครลูก"

"วันนี้น้องเนยสอบเสร็จเพื่อนน้องเนยเลยพามาเลี้ยงขนมค่ะ" เราชี้ไปที่ออกัส

"แล้วพี่สาวเราล่ะ"

"เจ้เค้กไปห้างกับเพื่อนค่ะบอกซื้อของเสร็จแล้วจะตามมา"

"คนนั้นน่ะเหรอเพื่อนน้องเนย น่าตาดีด้วยนะน่ะ ว่าแต่แค่เพื่อนจริงเหรอ ไม่ใช่แฟนน๊าาา" อานัตตี้หันไปมองออกัสที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โต๊ะแล้วหันมาแซวเรา

"เพื่อนจริงๆค่า เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาลแล้ว"

"ไม่หวั่นไหวบ้างเหรอเรา มีเพื่อนหล่อขนาดนี้ ดูสิ เด็กนักเรียนนักศึกษาผู้หญิงโต๊ะข้างๆมองกันพรึบ"

"น้องเนยจะหวั่นไหวกับใครได้คะ น้องเนยมีพี่วาตะแค่คนเดียวในใจอาก็รู้^^"

"จ้าาาาา ว่าที่หลานสะไภ้"

"อานัตอ่ะ พูดแบบนี้น้องเนยก็เขินนะคะ"

"55555 เอาล่ะอยากทานอะไรสั่งเลยอาเลี้ยงเอา"

"ไม่ได้ค่ะ วันนี้เพื่อนน้องเนยบอกจะเลี้ยงฉลองสอบเสร็จน้องเนยให้เพื่อนเลี้ยงเพราะวันนี้น้องเนยจะกินเยอะๆเลย^^"

"เพลาๆของหวานบ้างนะลูกน้องเนย อ้วนเอาอ้วนเอาแบบนี้พี่วาตะกลับมาคงจะตกใจที่ว่าที่คู่หมั้นตุ้ยนุ้ยขนาดนี้" อานัตตี้พูดขณะเดินไปหยิบจานใส่ของหวานมาให้เราเลือกขนมที่อยากกิน

"ก็น้องเนยชอบทานนี่นา"

"อ่ะ ไว้เดี๋ยวอาจะลองหาสูตรทำขนมไอศครีมที่กินแล้วไม่อ้วนให้น้องเนยทานดีมั้ย"

"ดีค่ะ เอ่อออแล้วมันจะอร่อยมั้ยคะอา"

"มันต้องอร่อยสิจ๊ะ ระดับอาซะอย่าง"

"เย้ๆๆๆ งั้นน้องเนยจะรอทานนะคะ"

หลังจากเลือกขนมอะไรเสร็จเราก็มานั่งที่โต๊ะเพื่อรอให้พนักงานมาเสริฟเพราะเรายกมาเองไม่ไหว มันเยอะมาก+++

"โอ้โหยัยหมูตอนเธอกะจะให้เราหมดตัวเลยใช่ป่ะสั่งมาเยอะขนาดนี้"

"ห้ามบ่นนะออกัส ออกัสบอกเราเองว่าสั่งเต็มที่เลี้ยงไม่อั้น"

"กินหมด??? "

"ไม่เชื่อเหรอ"

"เออดิ"

"ออกัสกินกับเราสองคนยังไงก็หมด"

"เราคงอ้วนเป็นหมูตามเธอแน่ๆ"

"ง่ะ อย่าบ่นจิ"

"เฮ้อออ กินก็กินวะ" ออกัสทำหน้าเบื่อโลกอีกแล้ว แต่ก็ยอมกินขนมที่เราสั่งมา เราสองคนกินไปคคุยไปอย่างเอร็ดอร่อยจนในที่สุดก็หมดโดยไม่รู้ตัว"

"เอ่อออออ เออะ" กินอิ่มปุ๊บเราก็เรอออกมาทันที

"น่าเกลียดว่ะเป็นผู้หญิงแท้ๆเรอต่อหน้าผู้ชาย"

โดยออกัวว่าอีกละแต่เราไม่สนหรอก555

"ก็คนมันอิ่มมันก็ต้องเรอสิออกกัส"

เราพูดจบก็หยิบน้ำส้มปั่นมาดูดต่อ แต่ทำไมออกัสเงียบไปแล้วเอาแต่จ้องหน้า หรืออะไรติดแก้ม เรารีบหยิบทิชชู่มาเช็ดทันที

"ออกัสมีอะไรติดแก้มเราเหรอ"

"ไม่มี"

"ไม่มีแล้วจ้องหน้าเราทำไมอ่ะ"

"เอ่ออ ป่าวๆไม่มีไรแค่คิดไรไปเรื่อยอ่ะ"

"ฮั่นแน่ คิดถึงสาวที่ไหน เอ๊ะหรือว่าคิดถึงน้องมอสามที่เอาดอกไม้มาให้เมื่อกลางวัน"

คือตอนกลางวันพักเที่ยงขณะที่เราสองคนนั่งกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารก็มีน้องๆมอสามหลายคนเอาดอกไม้เอาขนมต่างๆมาให้ออกัสเพราะปีนี้ออกกัสเรียนจบแล้ว ตอนแรกออกัสไม่รับแถมยังทำเมินไม่สนใจแต่เราเป็นคนรับไว้ให้เอง พอน้องๆไปเราก็โดนออกัสดุที่ไปรับของพวกนั้นมา แหมมก็จะไม่ให้รับได้ไงขนมแต่ละอย่างของชอบเราทั้งนั้น ช็อคโกแลตเอย คุ๊กกี้เอย สารพัดอย่าง เราเอาดอกไม้ให้ออกัสส่วนขนมเราแอบจิ๊กใส่กระเป๋าเป้ 

"อืม คิดถึงสาวแล่ะแต่ไม่ใช่น้องๆกลุ่มนั้นหรอก"

"ห๊าาา นี่อย่าบอกนะว่าออกกัสไปแอบชอบใครน่ะ ใช่มะ"

"อะ เอ่อ อืออ ใช่"

"ใครเหรอ เรารู้จักป๊ะ?? "

"อืมมม"

"อุ้ย!! จริงดิ ใครเหรอบอกหน่อยๆ"

"อย่ารู้เลย"

"ทำไมอ่ะเราเป็นเพื่อนกันนะ"

"ก็เพราะเป็นเพื่อนไงเลยไม่อยากบอก"

"ไรอ่ะบอกแค่นี้ก็ไม่ได้ ใจร้าย"

หลังจากกลับมาบ้าน

"น้องเนยแม่ว่าน้องเนยลดหรืองดการกินขนมเค้กขนมหวานบ้างนะลูก เสื้อผ้าเก่าแทบจะใส่ไม่ได้ละนะ"

แม่พูดกับเราตอนที่กำลังนั่งแยกเสื้อผ้าเพื่อเอาไปบริจาคเพราะเราใส่ไม่ค่อยได้แล้วมันคับไปหมด

"น้องเนยชอบกินนี่คะแม่ น้องเนยต้องตายแน่ๆถ้าไม่ได้กินขนมเค้กขนมหวานร้านอานัตตี้"

"สงสัยแม่ต้องโทรไปบอกอานัตตี้ว่าห้ามขายขนมให้น้องเนย"

"ไม่เอานะคะแม่ แม่ไม่สงสารน้องเนยเหรอ"

"เพราะสงสารไงลูกแม่ถึงเตือน น้องเป็นสาวแล้วนะลูกต้องดูแลตัวเองสิ เดือนหน้าพี่วาตะก็จะมาแล้วนะ น้องไม่อายเหรอตุ้ยนุ้ยขนาดนี้"

"พี่วาตะเคยบอกว่าอยากให้น้องเนยโตเร็วๆ ถ้าโตขึ้นพี่วาตะจะมาขอน้องเนยเป็นเจ้าสาว นี่ไงคะน้องเนยโตแล้ว"

"โอ๊ยยย ลูกจ๋า น้องเนยคิดอะไร โตน่ะหมายถึงโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะคะลูกไม่ใช่น้ำหนักขึ้น"

"ไม่รู้แล้วค่ะ กว่าน้องเนยจะโตขนาดนี้น้องเนยต้องกินเยอะขนาดไหน น้องเนยชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้ ถ้าผอมแบบพี่ครีมเจ้เค้กเนยไม่เอาค่ะ ลมพัดมาทีตัวแทบจะปลิว อืมมมน้องเนยเริ่มหิวอีกแล้วค่ะแม่ขา น้องเนยขอลงไปเอาขนมกับน้ำขึ้นมากินก่อนนะคะ"