บทที่ 11 พรุ่งนี้ที่เปลี่ยนไป

ภาพเบื้องหน้าทำเอาน้ำตาตก รอยแดงทั่วกาย กลางกายปวดร้าวจนแสบไปหมด ช่องท้องจุกแน่นเสียจนตัวงอ เปิดฝักบัวรดกายพยายามถูกคราบคาวออก แม้รู้ดีว่าไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ทุกอย่างมันเสียไปแล้ว

ญรินดาออกมาจากห้อง มองดูเงินบนโต๊ะหัวเตียง ริมฝีปากบางเม้มแน่น หยิบมันนับดู น้ำตาไหลรินไม่ขาด เหมือนผู้หญิงขายตัวไม่มีผิด แต่ให้ทำอย่างไรในเมื่อเธอไม่มีทางเลือกอะไรเลย กำเงินในมือแน่นแล้วค่อยๆ เดินออกมาด้านนอก

ร่างบางถูกขวางด้วยชายใส่ชุดสูท รีบถอยหลังครูดด้วยความกลัว หรือว่าเขายกเธอให้คนอื่นอีก

“ผมจะไปส่งที่บ้านครับ คุณธีภพสั่งไว้”

แววตาคนบอกไม่มีสิ่งผิดปกติ เธอไว้ใจเขาได้ใช่ไหม แต่ตอนนี้ไม่อยากเชื่ออะไรใครอีก แม้แต่เจ๊ราตรีก็ไว้ใจไม่ได้

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันจะกลับไปเอง” เธอบอกแล้วเดินหนีออกมา

บ้านเขาหลังใหญ่โอ่อ่า แต่เธอกลับต้องเจอเรื่องเลวร้าย ณ สถานที่แห่งนี้ ปาดน้ำตาพร้อมก้าวยาวจนถึงรั้ว มีคนคอยเปิดให้ ออกมายืนด้านนอกมีรถแท็กซี่มาจอดรับพอดี รีบขึ้นนั่งแล้วบอกจุดหมายเขา

อยุทธ์หยิบโทรศัทพ์ติดต่อเจ้านายทันที

“ครับนาย ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ”

“ขอบใจมาก” ธีภพวางสายสีหน้าครุ่นคิด เรือนร่างเธอยังติดอยู่ใ