สัมผัสร้ายนายวิศวะ EP.5 ต่อปากต่อคำ

สายตาคมของดีเอ็มเอาแต่จ้องมองณดาอยู่เช่นนั้นนานนับหลายนาที ใบหน้าอันหล่อเหลาผุดรอยยิ้มร้ายขึ้นมาที่มุมปากหยักของตน หึ...! ได้ตังจากเขาไปเป็นหมื่น ยัยสิบแปดมงกุฏถึงกับต้องมาฉลองถึงที่นี่เลยหรือไง ดูท่าเธอคิดว่าจะเอาเงินหมื่นผมไปง่ายๆ แบบนี้เลยงั้นเหรอ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกแค่เศษเงินไม่กี่บาท แต่พอเห็นแต่งตัวสวยๆ แบบนี้แล้ว ยัยนี้ก็คงไม่ธรรมดาแล้ววะ สายตี้เหมือนกันกับผมเลยนิหว่า ไม่ว่าจะมองในระยะสามเมตร หรือมองใกล้ๆ บอกเลยระดับความสวยของพลอยณดา คืนนี้เต็มสิบไม่หักเลยครับ ยิ่งมองยัยนี้แม่งยิ่งทำผมใจสั่นหมด บอกได้คำเดียวว่าสวย ชิบหาย

ดูจากการแต่งตัวแบบนี้แล้วสงสัยคืนนี้ ยัยนี้คงจะออกมาล่าเหยื่อ คนที่คิดอะไรดีๆ ไม่ได้อย่างดีเอ็มได้แต่ครุ่นคิดขึ้นมา แต่ขณะที่ร่างสูงกำลังจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น จู่ๆ ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้าไปยังโต๊ะของณดา

ให้ตายเถอะ คืนนี้โดนตัดหน้าจนได้ แต่ของสวยๆ งามๆ แบบนี้ใครว่าคนอย่างเขาจะยอมให้คนอื่นฉกไปต่อหน้าละ เข้าไปทักทายคนรู้จักหน่อยเป็นไง

ฝ่ามือหนาหยิบแก้วบรั่นดีของตนขึ้นมาในมือร่างสูงของดีเอ็มลุกขึ้นออกจากโต๊ะและเดินไปยังโต๊ะของณดาอย่างหน้าตาเฉย

ด้านเจมส์และดีเทลทั้งสองหนุ่มที่เห็นดีเอ็มเดินไปนั่งกับโต๊ะของสาวสวยอย่างไม่ได้เชิญนั้น เจมส์และดีเทลถึงกับมองหน้ากัน

"หึ...กูว่า แล้วไง เชี่ยดีเอ็มแม่งร้ายชิบหาย" เจมส์เอ่ยกับดีเทล แต่สายตาของพวกเขาจับจ้องไปยังดีเอ็มและสาวสวยชุดเดรสสีแดงอย่างณดา

ด้านณดาก่อนหน้านี้นั้น หลังจากที่ร่างบางนั่งจิบไวน์คนเดียวไปได้ซักพัก จากนั้นจู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาดีที่นั่งโต๊ะตรงข้ามกับฉันนั้นเดินเข้ามาและขอชนแก้ว ด้วยความที่ฉันเป็นคนที่ไม่ได้สนใจคนประเภทนี้นั้น ฉันก็แค่ชนแก้วกับเขาไปตามมารยาท แต่จะให้เสวนาและแลกไลน์อะไร ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว เมื่อเขาเห็นว่าฉันไม่สนใจ ผู้ชายคนนั้นได้แต่เดินคอตกกลับไปที่โต๊ะของเขา

!! ฟู่ ให้ตายเถอะ อึดอัดชะมัด" ฉันมองไปบริเวณโดยรอบแต่ก็ไม่มีท่าทีว่ายัยมินนี่นั้นจะกลับมาที่โต๊ะสักที นี้ฉันคิดถูกหรือคิดผิดที่พาเพื่อนมาตามผัว หึ...พอเพื่อนเจอผัว ก็ถูกเพื่อนเททันที ณดาได้แต่คิดติดตลก แต่ก่อนที่ร่างบางจะคิดอะไรคนเดียวไปมากกว่านี้นั้น จู่ๆ ก็มีผู้ชายใบหน้าคุ้นตานั้นเดินเข้ามาที่โต๊ะของฉัน ตากลมที่เห็นดีเอ็มนั่งอยู่ต่อหน้าของตนนั้น ถึงกับเปิดกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ

!! ตึก !! เสียงแก้วบรั่นดีของดีเอ็มกระแทกลงกับโต๊ะ

"นาย..." เสียงเล็กหลุดออกมาเอ่ยเรียกเขา

"ทำไมยัยสิบแปดมงกุฏ เจอหน้าฉันทำไมต้องตกใจขนาดนั้นเชียว" ดีเอ็มเอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ แต่สายตาและท่าทีของเขาที่เข้าหาเธอนั้น ฉันไม่ชอบและเกลียดสายตาลวนลามของผู้ชายแบบนี้ที่สุด เขาไม่ได้มองหน้าฉัน แต่เลือกที่จะมองที่หน้าอกของฉันมากกว่า และดูชื่อที่หมอนี้เรียกฉันสิ นิสัยเสียชะมัด

"ฉันไม่ได้ชื่อสิบแปดมงกุฏ" ณดาเอ่ยกับคนตรงหน้าด้วยท่าทีไม่พอใจ ที่ดีเอ็มนั่นกล่าวหาเธอว่าเป็นพวกสิบแปดมงกุฏ

"หึ...งั้นเหรอ แว่นตาเก่าที่ขายได้ราคาไม่ถึงห้าพัน แต่เธอกับกล้าเรียกค่าเสียหายกับฉันเป็นหมื่น แบบนี้ไม่ให้ฉันเรียกว่ายัยสิบแปดมงกุฏ จะให้ฉันเรียกว่าอะไร หรือต้องเรียกว่ายัยต้มตุ๋นดี" ดีเอ็มเอ่ยพร้อมกับเสยิ้มให้กับคนตรงหน้า

ด้านณดาที่โดนดีเอ็มกล่าวหาเช่นนั่น ปากบางได้แต่เม้มแน่นเข้าหากันด้วยท่าทีโกรธจัด

"ช่วยไม่ได้ นายอยากโง่จ่ายเอง"

"เฮ้ย...นี้เธอกล้าด่าว่าฉันโง่ งั้นเหรอ" ด้านดีเอ็มเกิดมาที่เขาไม่เคยโดนผู้หญิงที่ไหนด่าหาว่าตนโง่นั่น ร่างสูงถึงกับหงุดหงิดและรู้สึกเสียหน้าอย่างหนัก เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอผู้หญิงที่ไหนปากร้ายและนิสัยเสียเท่ากับยัยนี้มาก่อน

หน้าตาก็ดีและปากดีกว่าหน้าตาของเธอซะอีก คิดจะเข้ามาทักทาย แต่ทำไมเหมือนว่ามาให้โดนยัยนี้ด่าเล่นแบบนี้ใครว่าเขาจะยอมละ

สายตาคมละใบหน้าจากใบหน้าสวยตรงหน้าและมองก้มต่ำลงไปยังหน้าอกที่ล้นเสื้อของเธอออกมา ด้านณดารับรู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าที่เข้าหาเธอนั้นมีจุดประสงค์ใด ร่างบางรู้สึกไม่พอใจที่โดนดีเอ็มนั้นเริ่มลวนลามเธอทางสายตาหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาปิดบังที่หน้าอก ฉันอยากจะซัดหมัดเข้าหน้าหล่อๆ ของหมอนี้ชะมัด มองคนอื่นยังไงให้ดูน่าเกลียดได้มากขนาดนี้

"ชุดสวยดีนิ ปิดทำไม อายเหรอ" ด้านณดาที่โดนดีเอ็มถามมาเช่นนั้น ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก มือเรียวบางได้แต่กำแน่นด้วยความโกรธจัด เขามีสิทธิ์อะไรจู่ๆ ก็เข้ามาหาเรื่องและกวนประสาทเธอ

"ทำไมที่เข้ามาหาเรื่องฉัน จะเอาตังคืน โง่ที่ถูกฉันหลอกงั้นเหรอ" ณดาผู้หญิงที่ไม่ยอมคนอย่างฉัน เรื่องอะไรจะปล่อยให้ไอ้บ้านี้มาว่าฉันได้ฝ่ายเดียวละ

สายตาคมของดีเอ็มมองร่างบางตรงหน้ามาอย่างเหยียดหยาม ตอนแรกเขาตั้งใจจะเข้ามาคุยกับเธอดีๆ แต่แม่งใครจะคิดเห็นสวยๆ แบบนี้ปากเล็กๆ แต่ร้ายชิบหาย ยัยนี้กล้ามากที่มาหาว่าเขาโง่

"ชุดนี้ก็สวยดีนะ แต่สวยเหมือนผู้หญิงขายตัว" ด้านณดาที่ถูกคนตรงหน้านั่นดูถูกและเหยียดหยามเช่นนี้ ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก

"นายก็ดูหล่อดีนะ ดูเท่และมีเสน่ห์มาก"

"แน่นอน เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่ชมฉันแบบนี้ " คนหลงตัวเองได้แต่ยกยิ้มออกมาด้วยท่าทีพอใจ ที่ได้คำชมจากเธอ

"แต่ฉันแยกไม่ออกว่านายเป็นพ่อเล้า หรือไอ้แมงดา" ณดายกยิ้มออกมาด้วยสีหน้าสะใจ

"เธอ" ดีเอ็มที่ได้ยินเธอด่ามาเช่นนั้น ร่างสูงถึงกับตบโต๊ะใส่คนปากดีอย่างเหลืออด ณดาสวนกลับคนปากร้ายอย่างไม่คิดจะยอม ทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ก่อนที่ณดาจะต่อปากต่อคำกับดีเอ็มไปมากกว่านี้นั้น จู่ๆสายตาของเธอกับสะดุดเข้ากับพี่ชายต่างสายเลือดอย่างราเมศ

"พี่เมศ" เสียงเล็กหลุดออกมาด้วยท่าทีที่ดูตกใจ และตอนนี้ดูเหมือนว่าราเมศนั่นจะเห็นเธอแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นร่างบางถึงกับลุกพรวดขึ้นจากโต๊ะด้วยสีหน้าอันตกใจ

ขาเรียวเล็กสาวเท้าหวังจะรีบเดินหนี แต่นั้นกับไม่เป็นอย่างที่คิด

!! หมับ !! เมื่อถูกฝ่ามือหนาของดีเอ็มนั่นจับแขนเอาไว้แน่น อย่างไม่คิดจะปล่อย

!! หึ...ด่า แล้วคิดจะหนีงั้นเหรอ " ใบหน้าสวยที่ถูกคนตรงหน้าจับเข้าที่แขนถึงกับชะงักด้วยท่าทีตกใจ เรื่องด่านายนี้เอาไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องของคนที่บ้านแล้ว ฉันต้องรีบออกไปที่นี่ก่อนที่พี่เมศจะมาถึง

"ปล่อยนะ นี้นายมาจับฉันทำไม" ณดาพยายามแกะมือของดีเอ็มออกจากแขนของเธอ แต่นั่นก็ไม่เป็นผล ยิ่งบอกให้ปล่อยไอ้บ้านี้ยิ่งจับเธอเอาไว้แน่น นี้มันวันซวยอะไรของฉัน

"ไม่ปล่อย" ดีเอ็มยังคงบีบและจับแขนเธอไว้แน่น