ตอนที่ 7 สัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย

"เอาแต่เปิดเทอมวันแรกเลยมึง" ธีรดนย์ยื่นแก้วที่ชงเหล้าให้ธนาเรียบร้อย ฝ่ายนั้นก็กระดกรวดเดียวจนหมด

"เบา จะรีบไปไหน" เปิดเทอมวันแรกชวนพวกเขามาดื่มเลยมีเรื่องกลุ้มใจอะไร

"เหนื่อย อากูแม่งยัดคาบสอนจนเต็ม หมดแล้วมั้งอาจารย์ในวิทยาลัย!"

"มึงจะได้ไม่ฟุ้งซ่านไง" ปลัดหนุ่มว่าขำๆ รับรู้ว่าอาของธนาจะดัดนิสัยเรื่องอะไร ธนาจะได้ไม่มีเวลาไปล่อใครในรั้ววิทยาลัยไง

"มึงพูดเหมือนอาภาคย์เด๊ะ หรือความจริงมึงซี้กับอากูด้วย"

"เปล่า แล้วความยุ่งของมึงทำให้มีเวลาไปล่อสาวๆ หรือไง"

"ไม่มีสิ แต่กูว่าจะเลิกทำแล้ว อยากเป็นคนที่ดีขึ้น"

"จริง?"

"อืม แต่เมื่อเช้าเพิ่งไปล่อมา"

"ไอ้ห่า" ธีรดนย์ส่ายหัวก่อนจะขำออกมา ธนาเหรอจะหยุดได้

"เพราะอะไรรู้ไหมกูถึงเลิกไม่ได้"

"เพราะ?"

"มึงจำคนเมื่อคืนนี้ได้ไหม ที่เราไปดูหมอลำงานแต่งไอ้เข้มกับเมียมัน คนที่แอบมองเป้ากู"

"สาวสวยสองคนนั้นน่ะเหรอ" เขาจำได้ แต่มันลืมรูดซิปเอง จะไปกล่าวหาเขาได้ไง

"ใช่ หนึ่งในนั้นกูได้ไปส่งเขาที่บ้าน"

"คนไหน คนขาวๆ น่ะเหรอ" ที่เอามือปิดปากตัวเองกลั้นยิ้ม

"ใช่ พี่เขาวานกูไปส่งน้องสาวเขา"

"พี่เขาก็กล้าปล่อยน้องสาวตัวเองไปกับมึงเนอะ เขาคิดอะไรกับมึงเปล่าเนี่ย"

"มึงคิดว่าไงล่ะ"

"กูก็ต้องบอกว่าเขาคงอยากให้น้องสาวเขาได้กับมึง"

"อืม กูรู้ กูก็เลยไม่ลังเลที่จะไปส่งเขา เพราะเขาสวยถูกใจกูด้วย กูอ้อนจนเกือบได้กินเขาแล้ว แต่เขาบอกไม่พร้อม"

"สรุปว่ายังไม่ได้กิน?"

"ยัง"

"สานต่อมั้ย?"

"แน่นอน กูว่ากูต้องหาโอกาสไปเจอเขาอีกแน่ๆ แต่พอเช้ามาแม่ง เขาดันคือนักศึกษาที่กูสอน"

"โห วาสนาของมึงเนอะ" ภาคินที่ฟังมาตลอดส่ายหัว ไอ้นี่มันก็วนเวียนอยู่แต่กับเด็กเนี่ยแหละ

"กูก็ว่าจะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้ว แต่ดันมาเจออีกให้ทำไง"

"ทำใจแล้วเอาคนอื่นไง"

"กูค้างกับเขา ไม่ได้ค้างกับคนอื่น ใครที่มาทำให้กูจูนติดก็ต้องเป็นฝ่ายปิดจบให้กูป่าววะ"

"ถ้าได้ปิดจบแล้วจะไม่กลับไปสานต่อว่างั้นเถอะ"

ธนาเงียบไม่ตอบ ยกเหล้าขึ้นกระดกแทน ความจริงก็อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้แม่ ในเมื่อเธอตรงสเปกเขาทุกอย่าง ไม่อยากกินแค่ครั้งสองครั้งแล้วก็จากไป

"จะเอาให้ได้ว่างั้น?" ภาคินถามใหม่

"แน่นอน" อย่างที่เขาบอกว่าเขาไม่ผิดเพราะไม่รู้มาก่อนไง

เธอยอมรับว่ารักเขา แล้วเขาต้องกังวลอะไร ในเมื่อเขาก็พึงพอใจในตัวคำแพง

ยิ่งไอ้ที่เห็นเมื่อเช้าแดงแจ๋จนอยากยัดลูกชายเข้าใส่ แต่ตัดใจไม่ทำ นี่ก็คิดว่าทนสุดๆ แล้วนะ

เหี้ยมั้ย ก็เหี้ยอยู่ ไม่ได้บอกว่าตัวเองเป็นคนดี แต่อยากทำให้ดีขึ้น ก็คิดอยู่ว่าจะดีได้ไปในทิศทางไหน

คำแพงเรียนทั้งปีทั้งชาติเสียเมื่อไหร่ อีกเทอมเดียวก็จบแล้วป่ะ

@เช้าวันต่อมา

"เอื้อยคำหล้า คำแพงไปเรียนไป่" (พี่คำหล้า คำแพงไปเรียนยัง)

หนุ่มหล่อสาขายานยนต์มีเรียนเช้าคาบเดียวกันกับคำแพงเมื่อไหร่จะแวะมาหาตลอด เพื่อจะชวนอีกคนนั่งรถบิ๊กไบค์ไปเรียนด้วยกัน

"ยัง เดี๋ยวเอื้อยบอกให้" (ยัง เดี๋ยวพี่บอกให้)

เอ่ยแล้วเดินเข้าไปเรียกคำแพงในบ้าน น้องสาวก็เดินถือรองเท้าออกมาพอดี

"คำแพง โจ้มันมาซวนนั่งรถไปกับมันน่ะ" (คำแพง โจ้มันมาชวนนั่งรถไปกับมันน่ะ)

เธอรู้ว่าโจ้ชอบน้องสาวตัวเอง จีบมาตลอด แต่คำแพงไม่ตกลงปลงใจสักที สงสัยคำแพงคงไม่ได้รักโจ้แบบนั้น

ส่วนเธอน่ะไม่ติดหรอกนะหากว่าน้องสาวจะชอบใคร หล่อหรือไม่หล่อก็ได้ ฐานะทางบ้านไม่ว่ารวยหรือจน

เพราะครอบครัวพวกเราก็ไม่ได้เริศหรูขนาดที่ต้องเลือกคนมีโปรไฟล์โดดเด่นเท่านั้นมาเป็นคู่ชีวิต ขอแค่รักกันและมีความจริงใจให้กันก็พอ พากันสร้างเนื้อสร้างตัวได้ก็โอเคแล้ว

แต่ทางบ้านโจ้ก็ถือว่ามีฐานะมากนะหากเทียบกับคนในหมู่บ้าน เพราะบ้านของอีกฝ่ายมีอู่ซ่อมรถยนต์ขนาดใหญ่

คำแพงเดินออกจากบ้านไปยิ้มให้โจ้ เราสองคนมีตารางเรียนตรงกันอาทิตย์ละสองวัน นอกนั้นเธอเข้าเรียนเช้ากว่าหรือสายกว่า

หันมารับเงินกับพี่สาว แล้วเดินไปซ้อนท้ายรถบิ๊กไบค์สีดำคันโตอย่างทุลักทุเลเพราะกระโปรงมันตึง รับหมวกกันน็อกที่โจ้เตรียมมาให้ทุกครั้งใส่หัว กอดเอวอีกฝ่าย แล้วรถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป

คำหล้ากำลังจะเดินไปปิดบ้านเพื่อออกไปทำงานเหมือนกัน ทว่ามีรถเก๋งยี่ห้อยุโรปสีดำคันหนึ่งมาจอดที่หน้าบ้าน มองดูคุ้นๆ กระทั่งเจ้าตัวเดินลงมาจากรถ

"สวัสดีครับ" ธนามาในลุคไปสอนนักศึกษา เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอมเทาอ่อนๆ กับกางเกงสแล็คสีเทาเข้ม ด้านล่างสวมเป็นรองเท้าหนังสีดำถูกขัดจนขึ้นเงา

ยกมือไหว้คนที่ให้เขามาส่งน้องสาวถึงที่บ้าน อายุมากหรือน้อยกว่าเขาไม่รู้ แต่อนาคตเขาก็คือน้องเขยต้องเคารพพี่เมียอยู่ดี

"คุณมาทำอะไรคะ" คนอะไรข๊าวขาว หล๊อหล่อ แต่งตัวก็ดี เซตผมแบบนี้นึกว่าดาราเกาหลี ขนาดอยู่ข้างเวทีหมอลำตอนกลางคืนยังพาออร่ากระจาย อยากถามว่าเคยตากแดดบ้างไหม

"ผมมาหาคำแพงครับ ผมจะมารับคำแพงไปเรียน"

"อะ..อ๋อ คำแพงไปกับโจ้แล้วค่ะ" ชี้มือไปทางถนนเข้าไปในตัวอำเภอ

"ไปไหนครับ"

"ไปเรียนค่ะ โจ้มารับไปเมื่อกี้ ปกติหากมีเรียนเวลาเดียวกันโจ้ก็จะมารับค่ะ"

".." ธนาได้ยินก็นิ่ง ที่บอกไปเมื่อคืนไม่ฟังเลย สงสัยอยากโดนดี!

"งั้นผมไปแล้วนะครับ" ยกมือไหว้อีกครั้งก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไป

คำหล้ายืนประมวลเหตุการณ์ แหม..คำแพงมีอะไรปิดบังเธออยู่หรือเปล่าเนี่ย ที่บอกไม่มีอะไรเชื่อได้แค่ไหนกัน