กลิ่นเครื่องหอมฟุ้งตลบอบอวล แสงสว่างเรืองอร่ามจากเปลวเทียนวูบไหว ส่งเสริมให้บรรยากาศภายในห้องประกอบพิธีกรรมอาถรรพ์เต็มไปด้วยมนตร์ขลังอาคมสุดแสนรัญจวน
ยามนั้นดอกแก้วกำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนุ่งห่มเพียงผ้าขาวยาวหนึ่งวาเข้าร่วมพิธีกรรมปลุกเสกเป่า เสียงการเคลื่อนไหวสวบสาบนั้นเรียกร้องให้พ่อหมอดำหันไปมอง
น่าเสียดายที่หญิงสาวเปลี่ยนผ้านุ่งเสร็จแล้ว ทว่าผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งของหล่อนก็โดดเด่นทะลุทะลวงผืนอาภรณ์ที่ห่อหุ้มร่างกาย สัดส่วนทรวดทรวงโค้งเว้าแห่งวัยสาวสะพรั่งสุดแสนเย้ายวน กระตุ้นความรู้สึกของบุรุษเพศอย่างรุนแรง
พ่อหมอจอมขมังเวทย์เผลอไผลจับจ้องหญิงสาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า อย่างห้ามสายตาตัวเองไม่ได้ ความสวยสดงดงามของดอกแก้ว ทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายอยู่หลายครั้ง
“ระหว่างทำพิธี เอ็งห้ามเอ่ยคำทักท้วงหรือแสดงท่าทางขัดขืน มิเช่นนั้นทุกอย่างจะกลายเป็นโมฆะ ข้าสั่งให้ทำอะไร เอ็งต้องทำตามจนจบสมบูรณ์ทุกขั้นตอน”
“เข้าใจแล้วจ้ะ”
“ยกพานบูชาครู แล้วก็ท่องคาถาตามข้า เอ็งจะเอ่ยในใจ หรือเปล่งเสียงออกมาก็ตามแต่ที่เอ็งสะดวก”
ชายหนุ่มเลื่อนพานทองเหลืองมาไว้ตรงหน้าของหญิงสาว สิ่งของที่อยู่ในพานมีใบพลูคู่ใจสองใบ ดอกบัว ธูปเทียน สีผึ้ง น้ำมันจวงจันทร์[1] และผงอิธะเจ
“โอม... ปฐวี อาโป เตโช วาโย อุปัชชะติฯ นะ รักสักนิด โม รักกลุ้มจิต พุท รักกลุ้มใจ ธา อาลัย ยะ แสนเสน่หา นะล้ำลึก โม คะนึงหา พุท เป็นบ้า ธา คลั่งประจักษ์ ยะ ขอให้ไอ้...” เขาละเว้นการขานชื่อ “จงรักกูหลงกู นา สัง สิ โม พุธ โธ ภะ คะ วา ติ...”
ครั้นบริกรรมไสยเวทย์อาคมจนจบบทต้น พ่อหมอดำก็สั่งให้ดอกแก้วเปลือยกายและนอนราบลงบนพื้นเรือน
ตั้งแต่เริ่มจำความได้ดอกแก้วก็ไม่แก้ผ้าให้ใครเห็นอีกเลย ทว่าคราวนี้มีเหตุจำเป็นที่หล่อนไม่อาจฝ่าฝืน และไม่ว่าเขาจะสั่งให้ทำอะไร หล่อนต้องทำตามทุกอย่าง ภายในห้องนั้นจุดเทียนบูชาเอาไว้เพียบ แต่แผ่นไม้กระดานกลับเย็นเยียบจนหญิงสาวสะดุ้งโหยง
“อ๊าย...” หล่อนอุทานเสียงหวาน ชวนให้คนฟังปั่นป่วนใจ
ดอกแก้วหันไปมองพ่อหมอดำด้วยสัญชาตญาณ ซึ่งก็พบว่าชายหนุ่มจ้องมองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว สายตาคมกริบคู่นั้นแฝงเร้นความหมายล้ำลึกที่ยากจะคาดเดา หล่อนหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย พยายามข่มความรู้สึกตื่นเต้นระทึกขวัญ ร่างอรชรสั่นสะท้านอย่างน่าสงสาร
“โอมฯ ปัญจักจันธา รูปักขันโธ เวทาขันโธ สัญญาขันโธ สังขารักขันโธ วิญญานักขันโธ อุปัชชะติ รูป เวทะนา สัญญา สังขาร วิญญาณฯ จงผูกจิตผูกใจ ลุ่มหลงรักใคร่ ฝักใฝ่เสน่หาแต่เนื้อหนังร่างกายนี้ ฯลฯ”
ระหว่างที่พร่ำสวดอวิชามหาเสน่ห์ พ่อหมอดำก็ชโลมน้ำมันจันทน์หอมลูบไล้เรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวไปพร้อมกัน ผิวพรรณขาวผ่องใสกระจ่างของหล่อน ละเอียดอ่อนไร้ตำหนิไฝฝ้าราคี ไม่ว่าสัมผัสปัดเป่าตรงจุดไหนก็นุ่มเนียนลื่นปราด ฝ่ามือหนาสั่นเทาด้วยความสยิวเพลิดเพลิน
[1] น้ำมันจวงจันทร์ คือ น้ำมันหอมที่สกัดจากเครื่องหอมหลายชนิด
“อูยยย... ตอดดุ้นถี่ยิบเลย ผัวทำเมียเจ็บหรือจ๊ะ”ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงห้าวพร่า ใบหน้าหล่อคมบิดเบ้ทรมาน สะโพกแกร่งบดโยกให้ช่องทางสวาทขมิบขยายเข้ากับขนาดพวงสวรรค์“มะ ไม่เจ็บจ้ะ... แต่จุกเสียดขึ้นมาถึงกลางอกเลย อื้อ...” เด็กสาวแยกขาชันเข่าขึ้นเพื่อเปิดทางให้เรือนกายบึกบึนขยับขย่มเข้าหาได้ถนัดถนี่ยิ่งกว่าเดิม ดวงตากลมโตคู่งามวาวเยิ้มด้วยอารมณ์พิศวาส“ถ่างขากว้างอีกนิดเมียจ๋า ซี้ด...”พ่อหมอเมฆินทร์สูดปากครางโหย ตาคมชำเลืองดูตรงจุดที่พวงเพศชายหญิงเสียบคาติดหนึบ โยนีอ่อนนุ่มบอบบางของหล่อนดูดกลืนองคชาตใหญ่ยักษ์ของเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ชายหนุ่มค่อย ๆ ถอนความยาวออกไปทั้งยวง แล้วก็เสือกกายเข้ามาในรวงรูรัดรึงจนสุดขนาดบุหงาหวีดร้องเสียงหลง กายสาวที่ผวากอดร่างหนาสั่นสะท้านไปตามแรงกระแทกกระทั้นหื่นห่าม ทุกครั้งที่ทั้งคู่สวมสอดร่วมรัก หล่อนรู้สึกราวกับว่าเพิ่งจะเสียสาวให้เขาครั้งแรก“แม่บุหงาเมียรัก... ชอบให้ผัวกระเด้าซอยลึก ๆ หรือจ๊ะ อูย... ขมิบรัวเชียว... ซี้ดดด...”ฟันคมขบเม้มริมฝีปากอิ่
เพิ่งจะบ่ายแก่ ๆ แม้ว่าหน้าต่างและประตูทุกบานถูกปิดมิดชิด แต่ภายในห้องหับก็ยังสว่างคำพูดสัพยอกของพ่อหมอดำทำให้พ่อหมอเมฆินทร์ต้องลำบาก บุหงาบ่ายเบี่ยงอยู่นานกว่าจะยอมให้เขาถอดชุดเจ้าสาวของหล่อนออก“พี่เมฆินทร์ห้ามทำเสียงดังนะจ๊ะ ประเดี๋ยวคนข้างนอกได้ยิน ฉันอาย...” บุหงาพูดเบาราวกระซิบ มองชายหนุ่มด้วยสายตาบีบบังคับขู่เข็ญร่างบางอ้อนแอ้นนอนหนีบขากระมิดกระเมี้ยน ใช้มือซ้ายปิดจุกบนสองเต้าตูมเต่งและมือขวาปิดเนินเนื้อโหนกนูน แต่สัดส่วนโค้งเว้าและผิวพรรณขาวใสอล่องฉ่องก็ยังทำให้หล่อนดูยั่วยวนน่าใคร่เมื่อไหร่ที่พ่อหมอเมฆินทร์เห็นเมียเด็กคนนี้แก้ผ้า เขาจะมีอาการปวดหน่วงทรมานตรงเป้ากางเกงทุกครั้ง“แม่บุหงาคงต้องเอาอะไรยัดปากพี่ไว้”เขาก้มลงบดจูบกลีบปากอิ่ม พรมจูบหล่อนตั้งแต่บนลงล่าง ฝ่ามือหนาบีบขยำคลำเคล้นสองเต้ากลมโตไม่ออมแรงเสียงอ๊ะดังขึ้น เมื่อชายหนุ่มแหวกกลีบแคมอวบอูมแล้วดูดเลียน้ำหวาน เขาสอดนิ้วยาวใหญ่แทงคว้านเข้ามาลูบคลึงจุดกระสันภายในความสาวของหล่อน โดยไม่อนาทรต่อซุ่มเสีย
“แม่บุหงากล้าเสี่ยงตายช่วยชีวิตพี่เพราะเอ็งเชื่อใจพี่ ทั้งที่พี่ไม่กล้าเชื่อใจตัวเองด้วยซ้ำ เพียงแค่เรื่องผู้ชายต่อยตีกัน เอ็งจะไม่เชื่อใจพี่ได้อย่างไร”คำพูดเหล่านั้นทำให้บุหงาคิดได้ หล่อนไม่ควรบั่นทอนกำลังใจเขา“ฉันเชื่อใจพี่และจะไม่ขัดขวางอะไรแล้ว พอใจหรือยัง” ขยับเข้าไปกอดร่างหนาอย่างประจบประแจง“เอ็งไม่ขัดขวางอะไรแล้วแน่นะ”น้ำเสียงเขาเคร่งขรึม“ทำไมหรือ ?” หล่อนขมวดคิ้ว“เพราะพี่จะทำแบบนี้กับเอ็งอย่างไรเล่า”เขาจับหล่อนนอนตะแคงแยกขา เรือนกายบึกบึนขยับประชิดซ้อนแผ่นหลังบาง คว่ำฝ่ามือหนาตะปบเนินเนื้ออวบอูมบดขยี้อารมณ์สาวด้วยความเจนจัดช่ำชอง“อ๊าย! พี่เมฆินทร์... อย่าดันเข้ามา...”บุหงากรีดร้องเสียงหลงเมื่อชายหนุ่มเสือกกายเข้าหาอย่างใจร้อน ถึงแม้จะมีน้ำรักและเมือกเสียวเอ่อล้นเต็มร่อง แต่ลำลึงค์ของเขาใหญ่ยาวราวกับไอ้ช่อนตัวเขื่อง เพียงเขายัดเยียดเข้ามาแค่ส่วนหัว รวงรูสาวสดของหล่อนก็ปริตึงจนบวมเป่ง“แม่บุหงาบอกว่
พ่อหมอเมฆินทร์ครางเสียงแหบ สองมือรั้งสะโพกผายเข้ามากระเด้ากระทั้น ยิ่งกดดันเข้าลึกร่องกลีบอวบอูมยิ่งขมิบดูดหนึบแน่น เขาเร่งขยับบั้นเอวกระทุ้งกระถอกลำลึงค์เข้าไปในความสาว กึ่งกลางกายของทั้งคู่อัดกระแทกเข้าหากันเน้น ๆ“อ๊ะ ๆ พี่เมฆินทร์จ๋า... ผัวจ๋า... อ๊า... อร๊า!”บุหงาหวีดร้องเสียงแหลมขณะที่ชายหนุ่มตะบันกายบดขยี้ความอ่อนนุ่มด้วยจังหวะหนักหน่วงและถี่ยิบ หล่อนเกร็งก้นแอ่นเนินโหนกเด้งรับท่อนเอ็นใหญ่ยาวที่กระหน่ำตอกรวงรูรัดรึงอย่างเอาเป็นเอาตายเสียงเนื้อกับเนื้อปะทะกันดังระรัวแรงราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด ฉับพลันน้ำรักสองสายก็แตกซ่านสวนทาง“โอ...” พ่อหมอเมฆินทร์คำรามเสียงเข้ม ร่างสูงใหญ่บึกบึนโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น ก่อนจะทรุดฮวบนอนลงบนพื้นหญ้า สุขสมจนสั่นสะท้านไปถึงแก่นกระดูกความเหนื่อยล้าทำให้บุหงาผล็อยหลับไปครู่ใหญ่ ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง หล่อนก็ได้เห็นรอยยิ้มปลื้มปริ่มของพ่อหมอเมฆินทร์“งามเหลือเกิน... แม่บุหงาเมียพี่”ชายหนุ่มทำท่าจะก้มลงมาจูบ หล่อนจึงยกมือดันร่าง
พ่อหมอเมฆินทร์ก้มลงจูบเด็กสาวอย่างดุเดือดเร่าร้อน กอดรัดร่างบางไว้เต็มอ้อมแขนชายหนุ่มแทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกึ่งกลางความเป็นหญิง ขยับสะโพกโยกเบียดจนหล่อนแฉะชื้น แล้วเสือกกายเข้าสู่รวงรูรัดรึงจนสุดขนาด ด้วยการสวมสอดตอกตรึงเพียงครั้งเดียว ความจุกเสียดคับแน่นนั้น ทำให้บุหงาเกร็งกระตุกตอดรัดรอบความเป็นชายระริกระรัว“พี่ทำให้เอ็งเจ็บหรือ” เขาถามน้ำเสียงแหบพร่า ฝ่ามือหนาเลื่อนไล้ลงมาตามสัดส่วนโค้งเว้า แล้วจับเรียวขาคู่งามถ่างกว้าง พลางบดเบียดกลีบแคมอวบอูมให้แบะบาน และควงลำคว้านลึกภายในความอบอุ่นคับแน่น เพื่อให้หล่อนเหยียดขยายเข้ากับสัดส่วนอลังการของเขา“อ๊ะ... เจ็บตัวแค่นี้ เทียบไม่ได้กับความเจ็บใจ ที่พี่ปิดบังเรื่องสำคัญกับฉันหรอก”หล่อนสูดหายใจลึกกับความเสียวซ่านวาบหวามที่มีเขาเติมเต็มอยู่ในกาย พลันตวัดแขนโอบรอบต้นคอแกร่ง เหนี่ยวกอดเรือนกายบึกบึนไว้เป็นหลักยึด“แม่บุหงา แอบไปรู้เห็นอะไรมาอีก อูยยย...”ชายหนุ่มสูดปากครางโหย จับร่างบางนั่งคร่อมหน้าตัก กุมกระชับแก้มก้นกลมกลึงเอาไว้เต็มฝ่ามือ พร้อมกับโยกตัวเข้าหาเนิ
“แม่บุหงายอดรัก พี่รักเอ็งทั้งหัวใจ หากชาตินี้พี่กับเอ็งไม่มีวาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าเราสองได้ครองคู่เป็นผัวเมียอยู่กินร่วมกันไปจวบจนสิ้นอายุขัย”วิญญาณของชายหนุ่มร่ำไห้ขณะที่สมสู่กับเด็กสาวด้วยร่างเสือสมิง เขาไม่อยากข่มเหงย่ำยี่หล่อนเช่นนี้เลย แต่สันดานเดียรัจฉานในตัวเขามันกระเสือกกระสนหาหนทางปลดปล่อยกามกำหนัดในตัวหล่อนอำนาจอาถรรพ์แห่งตัณหาราคะควบคุมให้พ่อหมอเมฆินทร์เสือกไสแก่นกายแข็งร้อนเข้าสู่ช่องทางสวาทของบุหงา ร่างบางสะดุ้งสะท้านทุกครั้งที่ร่างสัตว์กลัดมันถาโถมโจนจ้วงหล่อนกรีดร้องจนริมฝีปากสั่น ความใหญ่ยาวของท่อนเอ็นที่เบียดเสียดบดขยี้ติ่งเสียวอย่างถนัดถนี่ต่อเนื่องนั้นทำให้น้ำหวานแตกทะลักออกมาจากกายสาวครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สมิงหนุ่มยังพุ่งโผนโจนทะยานเข้าใส่ร่างบางอย่างไร้ปรานีมันมุ่งหมายบดขยี้พรหมจรรย์ของหล่อนให้แหลกลาญยับเยิน ทว่าความดุร้ายป่าเถื่อนนั้นกลับปลุกเร้าอารมณ์รัญจวนได้อย่างประหลาดล้ำ“อ๊อย... พี่เมฆินทร์จ๋า ฉันระบมไปหมดแล้ว อ๊า...”บุหงาร้องครวญครางนัยน์ตาลอย ร่องกลีบอวบอูมขมิบดูดท่อนเอ็