สามี 3
ตอนที่ 8
(ไม่มีอะไร!)
“ยังไงคะอาไฟ ทำไมน้ำอุ่นถึงมาอยู่ที่นี่” ไอติมถามด้วยความงวยงง มองหน้าผู้เป็นอาและคนที่เธอคุ้นหน้าคร่าตา สลับไปมาอย่างต้องการคำตอบ
“ก็ไม่ยังไง อาเห็นว่าน้ำอุ่นยืนรอรถนานเลยให้ติดรถมาด้วยก็แค่นั้น” อาไฟแก้ต่างพร้อมปรายสายมองไปยังคนที่ยืนก้มหน้าอย่างเกร็ง ๆ
“แล้วทำไมน้ำอุ่นต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ?” ไอติมยังคงถามต่อเมื่อสิ่งที่ได้ฟังนั้นยังไม่เคลียร์ในสิ่งที่เธอสงสัย
ขนมปังที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยืนมองปากของผู้เป็นอาและพี่สาวสลับไปมาอย่างสังเกตการณ์ เครื่องหมายคำถามวิ่งวนรอบหัวเธอไม่สิ้นสุด พยายามที่จะจับใจความในเรื่องราวแต่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจอะไรที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ จึงทำได้เพียงยืนเกาหัวยิก ๆ เท่านั้น
“ก็อายังไม่พาไปส่งไง เพราะอาจะรอพวกหนูก่อน...ไปกินข้าวกันดีกว่าปะ ๆ อาหิวไส้จะขาด” อาไฟตอบกลับหลานสาวออกไปอย่างปัด ๆ และดันหลังหลานสาวคนโตตรงไปยังโต๊ะ
“เขามีเรื่องไรกันวะ ทำไมปังไม่รู้เรื่อง ปังงง ปังไม่เข้าใจ ปังหิว!!...งุ้ย ผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจัง” ขนมปังที่ยืนงงในดงผู้ใหญ่ เธอยืนเกาหัวงงงวยมองตามหลังพี่สาวและอาที่เดินนำหน้าไปยังโต๊ะอาหาร
...เจทยืนนิ่งสังเกตกิริยาของน้ำอุ่นที่ดูเศร้าหมอง เธอก้มหน้ามองพื้นอย่างเศร้าสร้อย บางอย่างที่แอบคิดไกลว่าไม่น่าจะใช่อย่างที่อาไฟบอกเป็นแน่
“พี่ ๆ ไปกินข้าวดีกว่าปะ...เดี๋ยวอาไฟกินหมดก่อนเราจะอดเอานะ ว่าแต่พี่เป็นใครอ่ะคะ?” ขนมปังที่เห็นหญิงสาวยืนนิ่ง ความมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีและเข้ากับคนง่าย เธอเดินไปจับมือหญิงสาวแล้วพูดพร่ำก่อนจะเอ่ยถามถึงที่มากับตัวบุคคล
“................” น้ำอุ่นยังคงนิ่งทำเพียงส่งยิ้มอ่อนให้ขนมปังเท่านั้น
“ช่างเถอะค่ะ เป็นใครก็ช่าง เราไปกินข้าวกันดีกว่า ปังหิวมาก ๆ ไปพี่ไป...ไปสิพี่เจทยืนแข็งทื่ออยู่นั่น มองพี่เขาอะไร เดี๋ยวเถอะปังจะฟ้องพี่ไอติม” ขนมปังที่แสบซนพร่ำคนเดียวแทบไม่เว้นวรรคก่อนจะลากน้ำอุ่นมายังโต๊ะอาหาร
...บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่ดูอึมครึม ไอติมที่จ้องมองพฤติกรรมของอาไฟและน้ำอุ่นอย่างจับสังเกต ความเงียบที่ผิดแปลกจากที่เคยเป็นเพราะคนเป็นอานั้นจะพูดพร่ำเมื่ออยู่กับพวกเธอในวันวาน แต่ว่าวันนี้กลับดูเงียบจนผิดปกติไปถนัดตา
“อาไฟพรุ่งนี้อย่าลืมไปรับปังนะคะ” ขนมปังพูดขึ้นสยบความเงียบ เธอพูดโดยไม่ได้มองผู้คนที่รอบข้าง สายตามองเพียงอาหารตรงหน้า ตักเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“...............” แต่ผู้เป็นอาหาได้สนใจหลานสาว นั่งเขี่ยข้าวไปมาและตักเข้าปากบ้างเป็นบางครา สายตาจ้องมองหญิงสาวที่นั่งฝั่งซ้ายมือเป็นระยะ แต่เธอนั้นกลับหลบสายตาของเขาทุกครั้งที่สบสายตากันอย่างกับเธอนั้นหวาดกลัว
“แล้วอย่าลืมที่สัญญากับปังนะคะ” ขนมปังยังคงพูดต่อ พร้อมกับเอื้อมมือตักแกงจืดเต้าหู้ไข่อย่างฝักใฝ่ โดยไม่สนใจที่จะมองสีหน้าของอาด้วยซ้ำ เพราะความหิวครอบงำกระเพาะของเธอ
“.....................” อาไฟยังเป็นเช่นเดิม เงียบกริบไม่ปริปากพูด
“อาไฟคะ อาไฟ!!!!!” ขนมปังที่ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับเธอหันสายตามองหน้าผู้เป็นอาที่นิ่งเฉย ก่อนจะตะเบ็งเสียงดังเรียกขานจนคนทั้งโต๊ะนั้นสะดุ้งตัวโหยงตกใจ
“อะไรเนี้ยปัง เสียงดังทำไม?” อาไฟสะดุ้งตามเสียงทำให้เขาหลุดจากภวังค์ความคิด และต่อว่าหลานสาวด้วยสีหน้าตำหนิ
“พี่ตกใจหมดขนมปัง” พี่ไอติมเสริมเมื่อเธอก็ตกใจไม่น้อยกับเสียงน้องสาว
“ก็ปังพูดกับอาไฟตั้งนาน อากลับเงียบกริบไม่ตอบโต้ เหมือนปังพูดคนเดียวเล่นคนเดียวอย่างนั้นแหละ” ขนมปังตอบโต้
“แล้วหนูมีอะไร?” อาไฟย้อนถามด้วยสีหน้านิ่ง น้ำเสียงเรียบตึง
“สัญญานะคะที่เรานัดกันไว้” ขนมปังบอกย้ำกับสิ่งที่คุยก่อนหน้า ที่ผู้เป็นอาตบปากรับคำที่จะพาไปสมัครเรียนชกมวย
“ไม่ลืม ๆ พรุ่งนี้อาไปรับตอนเย็นไง” อาไฟบอกให้หลานสาวมั่นใจก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“ดีมากค่ะ” ขนมปังยิ่มร่าอย่างสดใส
“สัญญาอะไรขนมปัง...แอบคิดซนอะไรหรือเปล่า” พี่ไอติมหันมองหน้าน้องสาวอย่างไม่ไว้ใจเหมือนกับเธอกำลังมีความลับที่แอบซ่อนไว้
“เปล่าซะหน่อย...ทำไมพี่ไอติมมองปังแบบนั้นอ่ะ ปังเนี้ยออกจะเรียบร้อยและเชื่อฟังสุด ๆ แล้วนะคะ”
((เหรอ!!!))
เสียงตอบอย่างหน่าย ๆ ของคนทั้งสามยกเว้นแต่น้ำอุ่นที่ไม่คุ้นชินกับขนมปัง ทุกเสียงตอบรับลั่นดัง เพ่งสายตามองเด็กสาวขนมปังอย่างเอือมระอาในคำพูดที่เธอยกยอปอปั้นตัวเอง
“ทำไมทุกคนต้องพูดพร้อมกัน ทำไมไม่มีใครเชื่อปังเลย” ขนมปังทำหน้างอพูดออกมาอย่างคนน้อยใจ
“คำตอบชัดเจนไม่น่าถามนะลูก” อาไฟพูดแซว
((ฮ่าฮ่าฮ่า)) (คิกคิก)
ทำเอาคนที่ได้ฟังนั้นปล่อยหัวเราะออกมา เมื่อได้พูดกลั่นแกล้งเธอ และมีอีกเสียงเล็กที่เล็ดลอดหัวเราะเบาอย่างไม่อาจเก็บกลั้นกับความสดใสของขนมปัง แต่เธอต้องคืนเสียงหัวเราะลงลำคอเพราะสายตาดุของอาไฟมองมาที่เธอ
สามี 3ตอนพิเศษ 4หลายวันต่อมาคนที่มีความคิดในหัว เมื่อควรค่าแก่เวลาของการที่จะปักหลักหัวใจกับผู้หญิงที่คบมาเกือบห้าปี บัดนี้ควรค่าแก่การรอคอยแล้ว คนหน้าซื่อ ๆ ดูไม่มีพิษภัย แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเขานั้นก็แอบซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ อยากทำเซอร์ไพรส์แฟนสาวขอแต่งงาน ลักลอบทำโดยไม่ให้เธอรู้ “ทุกอย่างต้องเนียนนะ โอเคไหม? และห้ามทำให้เธอเจ็บนะ เราจะแสดงกันพอหอมปากหอมคอ แล้วเดี๋ยวผมจะส่งสัญญาณให้พวกคุณเอง” ยอนมินรวมหัวกับเพื่อนและว่าจ้างเด็กช่างหกคนมาร่วมทีมกับการทำเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ เขาแอบทำและวางแผนมาร่วมอาทิตย์ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ ทุกคนในบ้านรับรู้ ไม่สิ ยกเว้นแม่แนนคนเดียวไม่พ่อเจไม่ยอมบอก เพราะเหมือนต้องการจะแกล้งเมีย จึงเข้าร่วมแผนการกับว่าที่ลูกเขยคนเล็กด้วย “จะได้ผลไหมยอนมิน” พ่อเจเอ่ยถาม หลังจากที่ยอนมินนั้นตกลงกับเหล่ากลุ่มเพื่อนและคนว่าจ้างมาเรียบร้อยแล้ว “มันต้องสำเร็จครับพ่อ” ยอนมินให้คำมั่น ด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “ยอนมินว่าถ้าแม่รู้จะโกรธพ่อไหม?” พ่อเจย้อนถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล เพราะกลัวเหลือเกินว่าเมียรักจะโกรธเคือง “ไม่คร
สามี 3ตอนพิเศษ 3และแล้วก็เป็นดั่งที่คิดหลังจากผ่านไปไม่กี่วัน ก็มีหมายเรียกให้ไปไกล่เกลี่ยที่สถานีตำรวจ ยอนมินที่ต้องพาแฟนสาวนั้นไป เพราะห่วงใยกลัวว่าเธอนั้นจะเดียวดายและเขาก็ห่วงเธอ “โทรบอกพ่อหน่อยไหมมีมี่ แล้วมูมู่จะบอกพ่อให้ส่งทนายตามไป” ยอนมินเอ่ยถาม ขณะที่กำลังขับรถเดินทางไปยังสถานีตำรวจที่นัดเจอ “เดี๋ยวมีมี่โทรบอกพ่อเอง” ขนมปังว่าดังนั้นก็จัดการต่อสายหาผู้เป็นพ่อทันที (ว่าไงลูก) พ่อเจรับสายด้วยน้ำเสียงที่สดใส “คุณพ่อคะ ตอนนี้ปังอยู่สถานีตำรวจ** คุณพ่อมาหาหน่อยสิ” ขนมปังรีบบอกกล่าวผ่านเครื่องมือสื่อสาร (ห๊ะ!! มีเรื่องอะไรลูก ทำไมไปอยู่ที่นั่น) “คุณพ่อมาก่อนเถอะค่ะ แล้วก็เอาเงินมาเยอะ ๆ ด้วยนะคะถ้าไม่อยากให้ลูกสาวนอนกินข้าวแดงที่ฮ่องกง” (ไอ้ปังลิง ไปก่อเรื่องอะไรอีกเนี้ย บอกพ่อมานะ) “แค่ต่อยคนเองค่ะคุณพ่อ ทำเสียงตกใจไปได้” (ต่อยคน! ตาย ๆ ถ้าแม่รู้เข้าตายแน่ ๆ) “ก็อย่าให้คุณแม่รู้สิคะ รีบมานะคะคุณพ่อ” (คงไม่ทันแล้วล่ะ แม่ยืนอยู่ข้าง ๆ พ่อเนี้ย) “งั้นก็มาด้วยกันเลยค่ะ แค่นี้
สามี 3ตอนพิเศษ 2ร้านอาหารที่ไม่ได้หรูหรา สองหนุ่มสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารที่ผู้คนบางตาแล้ว เลือกโต๊ะหาที่นั่งแล้วจัดการสั่งอาหารสามสีอย่างมา ในร้านที่มีทั้งเมนูข้าวและก๋วยเตี๋ยว เพราะทั้งสองเลือกทานไม่เหมือนกัน“กินให้เต็มที่เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง” ยอนมินพูดขึ้นอย่างกวน ๆ“เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” ขนมปังที่กำลังเปิดเมนู เอ่ยขึ้นอย่างยอกย้อนเช่นกันเมื่อได้อาหารตามที่ต้องการ ทั้งคู่ก็จัดการกับเมนูที่สั่งมา พูดคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาของคู่รัก“เดี๋ยวขอไปห้องน้ำก่อนนะ” ยอนมินพูดขึ้น เมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลั้นปัสสาวะไม่ไหว“อืม เดี๋ยวมีมี่กินรอ”“อย่ากินหมดก่อนล่ะ”“ค่ะ บ้าเหรอใครจะกินหมดนี่ พุงแตกพอดี”“ทุกทีก็ไม่เคยเหลือปะ?”“รู้ทันไปอีก”“เดี๋ยวมาครับ”ชายหนุ่มพูดแล้วอย่างกลั่นแกล้ง และลุกจากเก้าอี้เดินผ่านเธอ ทิ้งท้ายด้วยการจับหัวแฟนสาวโยกเบา ๆ ด้วยความคุ้นมือ กิริยาน่ารักเขามักชอบทำกับเธอเสมอ“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวนิรนามที่ยอนมินไม่รู้จัก เธอเดินก้มหน้าก้มตาจนชนเข้ากับแผงอกของเขา ดีที่เธอนั้นไม่เป็นอะไร เพราะยอนมินคว้าไว้ได้ทัน“ไม่เป็นไรครับ” น้ำเสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นพร
สามี 3(ตอนพิเศษ)“ยอนมินรักขนมปังนะ อย่างที่เคยบอกไว้ว่านับจากนี้จะเป็นรักเดียวและรักสุดท้าย” สรรพนามที่ดูเป็นทางการจะถูกเรียกใช้เมื่อเข้าสู่ความจริงจัง ยอนมินผละกลีบปากออกในระยะประชิด จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของแฟนสาว แล้วพร่ำกล่าวคำหวานด้วยน้ำเสียงละมุน แววตาดูมุ่งมั่นและแน่วแน่ต่อคำพูดที่เปล่งออกมา“พี่มิน” เสียงหวานสั่นไหวจ้องมองหน้าแฟนหนุ่มที่ทาบทับร่างกาย ด้วยแววตาที่สั่นระริกเพราะซาบซึ้งใจ เธอสัมผัสมันได้จากความรู้สึกโดยที่ไม่ต้องสาธยายให้มากมาย“เป็นของมินนะ” ยอนมินเอ่ยขอเสียงแผ่วชิดหู พร้อมกับดอมดมซุกไซร้จมูกลงผิวคอหญิงสาว“อืม” เธอแค่นเสียงและพยักหน้ายินยอมโดยง่าย ทำตามที่หัวใจสั่งการ เพราะแม้อะไรจะเกิดขึ้นภายหลัง ไม่ว่ามันจะพังหรือดำเนินไปด้วยดี เธอก็พร้อมจะรับมันให้ได้หน้าอกอวบอั๋นนุ่มนิ่มถูกมือหนาเคล้นคลึงเบา ๆ โดยที่ยังมีเสื้อนักศึกษาขวางกั้น ความกระสันต่อการถูกสัมผัส ทำให้ร่างกายของหญิงสาวนั้นมีปฏิกิริยา“หอมมาก หอมจนไม่อยากจะไปไหน” กลิ่นกายสาวที่หอมหวน มันชวนให้ชายหนุ่มลุ่มหลง เขาทั้งจูบ ทั้งดูดตามเนื้อผิวเนินอกอย่างหลงใหล และค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าลงต่ำ ปลดกระดุมเสื้อนัก
สามี 3ตอนที่ 45(สัญญาว่าจะรัก)สองปีผ่านไปทุกอย่างดำเนินไปเรื่อย ๆ คนที่มุ่งหวังต่อสถานศึกษา และคณะที่อยากเรียนสอบติดจนสำเร็จดังใจหมาย อะไร ๆ ก็ดีงามตามที่ตั้งหวังไม่ว่าจะความรักหรือความรู้ก็ตามที ตอนนี้เธออายุก้าวย่างยี่สิบปีเต็มที แต่ยังคงความสดใสเหมือนเดิม สิ่งที่ชอบก็ยังคงชอบไม่เปลี่ยนแปลงนั่นคือการร้องเพลงที่แสนจะผิดเพี้ยน เพิ่มเติมเข้ามาคือการเต้นที่ค่อนข้างจะมีท่าทางน่าปวดหัวส่วนเพื่อนสนิททั้งสองคนนั้นก็กระาจายไปคนละทิศคนละทางตามความฝันของตัวเอง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอแม้จะห่างไกลกันแค่ไหน"มูมู่""ครับ"หญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียกขานสรรพนามของแฟนที่แสนจะน่ารัก จากที่ชายหนุ่มนั้นอายจนแทบหัวมุดดินกับคำเรียกที่เธอตั้งให้ ตอนนี้กลับกลายเป็นชินชาไม่อายปากเสียแล้ว"วันหยุดไปที่นี่กันไหมมีมี่อยากไปดูทะเลหมอก" หญิงสาวที่เปิดดูสถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม เธอถูกใจกับบรรยากาศจึงเอ่ยชวน พร้อมกับเดินไปนั่งลงตักของคนที่นั่งทำงานด้วยความตั้งใจ"มีมี่อยากไปเหรอ?" ชายหนุ่มละสายตาจากงานทันที เมื่อหน้าที่ของแฟนนั้นเขาไม่เคยปล่อยปะละเลยแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย วงแขนแกร่งโอบกอดรอบเอวของแฟนสาวอ
สามี 3ตอนที่ 44.5(เปิดตัว)"กลับบ้านเลยไหม หรือจะไปหาอะไรกินก่อน" ยอนมินเอ่ยถามหลังจากที่ดูหนังจบ"แล้วแต่มูมู่เลย ยังไงก็ได้" ขนมปังเอ่ยขึ้นไม่รู้จะอะไรดี แค่ตอนนี้ยังไงก็ได้ แค่มีผู้ชายข้าง ๆ ไปด้วย"งั้นกินข้าวก่อนเนอะค่อยกลับ" ยอนมินเสนอขณะเดินลงบันไดออกจากโรงหนัง"โอ๊ะ! พี่ศิลา พี่ด็อจ" ความสว่างของดวงไฟทำให้สายตาของหญิงสาวมองเห็นเพื่อนรุ่นพี่เดินออกมาจากโรงหนังโรงเดียวกัน แค่อยู่คนละฝั่งเพราะเธอเดินลงมาจากทางซ้าย บรรจบกับเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองที่ลงมาจากฝั่งขวา"ขนมปัง ไอ้มิน" ด็อจเอ่ยขึ้นสีหน้าที่เผยตอนนี้เหมือนตกใจ"มาดูหนังเหมือนกันเหรอคะ?" ขนมปังเอ่ยถามขึ้น เหตุบังเอิญที่ได้เจอกัน ความลับที่เธอกับยอนมินยังไม่บอกใครว่าคบกันเป็นแฟน คงจะถูกเปิดเผยในเร็ววันนี้"แล้วทำไมสองคนถึง....?" ศิลาที่สังเกตเห็นความไม่ปกติจึงเอ่ยถาม"ทำไมคนเป็นแฟนกันมาด้วยกันไม่ได้หรือไง?"((คบกัน!!))ยอนมินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมกับจับมือของหญิงสาวทันทีบ่งชี้ถึงสถานะตามที่ปากว่า จนทำให้คนทั้งสองนั้นถึงกับตะเบ็งเสียงลั่นพร้อมกันด้วยความตกใจ"เออ" ยอนมินตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย แต่คนข้าง ๆ นั้นเขินแทบต