03 การโยกย้าย

สามีปีศาจ 3 การโยกย้าย

@ห้าปีต่อมา ณ. ประเทศญี่ปุ่น

ร่างบางกำคันชักของกระเป๋าเดินทางไว้แน่นมือบางเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางมายังต่างประเทศจึงทำให้มีความรู้สึกประหม่าและกลัวเล็กน้อยระหว่างที่รอคนของคฤหาสน์มารับหญิงสาวนั่งมองผู้คนเดินไปมาไม่ขาดสายในสนามบินโตเกียว

เธอโดนทาบทามโดยใบเตยเพื่อนสนิทให้ส่งใบสมัครเป็นแม่บ้านและพี่เลี้ยงเด็กที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในกรุงโตเกียว เพราะเห็นว่ารายได้ค่อนข้างดีเป็นงานที่ไม่ได้หนักอะไรอีกทั้งเธอเองจบเอกภาษาญี่ปุ่นมาบวกกับมีพื้นฐานภาษาอังกฤษที่ดีอยู่แล้วหลังจากสมัครไปไม่ถึงสองอาทิตย์เธอก็ถูกรับคัดเลือก

ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอโดนครอบครัวตัดขาดทันทีและไม่มีใครติดต่อมาหาเธอเลยราวกับว่าเธอนั้นไม่ใช่ลูก

“เธอชื่อไอติมใช่ไหม” ชายชุดดำท่าทางน่ากลัวคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ทำให้คนตัวเล็กหลุดจากภวังค์

“ชะ...ใช่ค่ะ”

“ตามฉันมา”

“ค่ะ” หญิงสาวรู้สึกกลัวเล็กน้อยเพราะคนของคฤหาสน์ดูไม่เป็นเอาเสียเลย หญิงสาวเม้มปากก่อนจะเดินตามเขาไปแม้จะกลัวแต่เพื่อเงินแล้วเธอทำได้ มาถึงขนาดนี้แล้วกลัวแค่ไหนก็ต้องอดทนเข้าไว้

ฟูวววว~

หญิงสาวพ่นลมหายใจเมื่อชายคนดังเกล่าเดินมาหยุดที่หน้ารถตู้สีดำส่งผลให้ไอติมเหงื่อแตกเล็กน้อยเพราะมันเป็นรถตู้ฟิล์มทึบมองไม่เห็นข้างในเลยแม้แต่น้อย เหมือนรถตู้พวกมาเฟียญี่ปุ่นที่กำลังจะพาเธอไปฆ่า

หญิงสาวยืนตัวสั่นเล็กน้อยก่อนชายคนนั้นจะเปิดประตูให้แล้วนำกระเป๋าของเธอไปเก็บไว้ที่หลังรถ ขาเรียวสั่นเทาก้าวขึ้นไปนั่งในรถตู้อย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะพบว่าคนขับเองก็น่ากลัวไม่แพ้ชายคนดังกล่าวส่งผลให้ไอติมตัวสั่นหนักกว่าเดิม

และเหมือนคนขับรถจะรู้ว่าเธอกลัวเขาจึงเอื้อมมือไปเปิดเพลงคลอเบาๆเพื่อทำลายความมาคุของบรรยากาศก่อนจะชวนคุย

“แม่บ้านคนใหม่ของคฤหาสน์สินะ” ชายคนขับรถถามขึ้นระหว่างที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกจากสนามบิน

“ใช่ค่ะฉันสมัครมาเป็นแม่บ้านและพี่เลี้ยงเด็ก” หญิงสาวนั่งมือประสานกันแน่นบนหน้าตักในขณะที่ชายข้างคนขับนั่งเงียบไม่พูดอะไร

“ทำไมรอบนี้มึงเลือกคนสวยมาเป็นแม่บ้านวะ” ชายคนขับหันไปถามชายคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ก็นายบอกเลือกใครก็ได้คนก่อนๆมีแต่ระดับป้าๆรอบนี้กูก็เลยเลือกสาวๆลองดูเผื่อถูกใจนาย”

หญิงสาวนั่งตัวแข็งแสดงว่าแม่บ้านของคฤหาสน์หลังนี้มีคนเข้าออกเป็นว่าเล่นสินะจากที่คิดว่าง่ายตอนนี้ไม่น่าจะใช่เรื่องง่ายอีกต่อไปแล้วเพราะไม่งั้นคงไม่มีคนเข้าออกบ่อยขนาดนี้ ไอติมนั่งกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ก่อนจะตั้งใจฟังสองคนนั้นคุยกัน

“ระวังจากแม่บ้านจะกลายเป็นอย่างอื่นซะล่ะ” ชายคนขับรถเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งหน้าถอดสีอยู่บนเบาะข้างหลังรถในกระจกมองหลังหญิงสาวสวยขนาดนี้คงไม่พ้นมือเจ้านายของพวกเขาแน่ๆ

“ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตเถอะยังไงซะเจ้านายก็มีคู่หมั้นแล้ว”

ไอติมโล่งใจเล็กน้อยอย่างน้อยเจ้านายของพวกเขาก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วคงไม่หน้ามืดมาจับเธอไปทำเมียหรอกแต่ก็ยังไม่ไว้ใจอยู่ดี หญิงสาวก้มลงมองแผ่นกระดาษในมือมันคือสัญญาที่ระบุไว้ว่าต้องทำงานที่คฤหาสน์หลังนี้เป็นระยะเวลา 1 ปีแสดงว่าเจ้าของคฤหาสน์ต้องเป็นคนรวยมากๆเพราะค่าจ้างถ้าคิดเป็นเงินไทยอยู่ที่เดือนละเกือบสองแสน เธอจะรีบเก็บเงินแล้วกลับไปทำร้านเบเกอรี่ที่เมืองไทยตามความใฝ่ฝัน

แค่ปีเดียวเท่านั้น...

กึก!

รถตู้วิ่งเข้ามาจอดที่คฤหาสน์หลังหนึ่งซึ่งอยู่กลางใจกรุงโตเกียว ไอติมเบิกตาโพลงเพราะคฤหาสน์หลังนี้กว้างใหญ่มากราคาน่าจะหลายร้อยล้าน มิน่าละทำไมคนที่จ้างเธอถึงให้เงินเดือนเยอะขนาดนี้

“เดินตามฉันมา ฉันจะพาเธอเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องแล้วจะพาไปพบนาย”

ครืดดดด~

หญิงสาวลากกระเป๋าเดินตามหลังชายคนดังกล่าวเข้าไปในคฤหาสน์ คิ้วโก่งขมวดเล็กน้อยคฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้แต่ทำไมกลับดูเงียบจนน่ากลัวและผู้คนที่นี่เองก็ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมาชอบกล

คฤหาสน์หลังนี้ประดับด้วยเฟอนิเจอร์ที่นำเข้าจากประเทศฝรั่งเศสนั่นยิ่งทำให้เธอมั่นใจว่าเจ้าของคฤหาสน์ต้องเป็นมหาเศรษฐีแน่ๆ

“นี่คือห้องของเธอ” และไม่นานชายคนดังกล่าวก็พาเธอมายังห้องห้องหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องพักของพี่เลี้ยงเด็ก

หญิงสาวโค้งศรีษะให้ชายคนดังนั้นก่อนจะเปิดประตูเข้าไปข้างใน มันเป็นห้องธรรมดาๆสีขาวที่ผ่านการทำความสะอาดแล้วเหมือนห้องที่อยู่ตามหอพักทั่วไป

“ฉันให้เวลาเธอจัดข้าวของสิบนาทีแล้วจะพาไปหานาย” ชายคนที่พามาพูดขึ้นก่อนจะเดินออกไปเพื่อให้เธอได้จัดข้าวของเครื่องใช้ของตัวเอง

ไอติมเอาเสื้อผ้าและของใช้มาแค่นิดเดียวเพราะเธอเองเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบแต่งตัวจึงมีเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชุด หญิงสาวรีบจัดข้าวของเข้าชั้นและแขวนเสื้อผ้าไว้ในตู้ให้เป็นระเบียบเพราะอีกไม่กี่นาทีก็ต้องไปพบเจ้านายคนที่จ้างเธอแล้ว

“อดทนนะไอติม อยู่ต่างบ้านต่างเมืองแค่หนึ่งปีแล้วหลังจากนั้นเธอจะมีเงินไปเปิดร้านเบเกอรี่แล้ว” หญิงสาวพูดในใจก่อนจะรีบจัดข้าวของให้เสร็จแล้วจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเจอเจ้าของคฤหาสน์