สามีปีศาจ 4 เดจาวู
“นายรออยู่ข้างใน” ชายชุดดำพาเธอมายังห้องห้องหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องทำงานของเขา หญิงสาวเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเพราะคฤหาสน์หลังนี้มีแต่ผู้ชายใส่ชุดดำท่าทางไม่เป็นมิตรเฝ้าเต็มไปหมด จะถอยหลังตอนนี้ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเธอดันเซ็นสัญญาไปเป็นที่เรียบร้อย “ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชายชุดดำกำลังก้าวเท้าออกไปเมื่อพาเธอมาถึงหน้าห้องส่งผลให้ชายคนนั้นหยุดชะงัก “คิดจะมาทำงานที่นี่ห้ามพูดคำว่ากลัว” ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย จนไอติมรู้สึกเย็นถึงกระดูกสันหลัง “เดินเข้าไป นายของฉันรออยู่” “คะ...คุณเข้าไปเป็นเพื่อนได้ไหมคะ” ไอติมเว้าวอนเพราะกลัวว่าหลังประตูจะมีสิ่งน่ากลัวที่เธอคาดไม่ถึง จากที่เคยคิดว่าที่นี่เป็นแค่คฤหาสน์ธรรมดาๆ เหมือนที่เธอเคยไปรับจ้างทำความสะอาด แต่เมื่อมาถึงมันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะมีชายชุดดำยืนเฝ้าเต็มคฤหาสน์ราวกับว่าที่นี่คือที่อยู่ของมาเฟีย แล้วทุกคนล้วนไม่เป็นมิตรเอาเสียเลยจนไอติมแทบอยากจะถอนตัว เหมือนมีลางสังหรณ์บอกว่าสิ่งที่อยู่หลังประตูนั้นคือสิ่งที่น่ากลัวสำหรับเธอ “เจ้านายของฉันไม่ชอบรอใครนานๆ ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็รีบเข้าไป” ชายคนดังกล่าวพูดทิ้งทายก่อนจะเดินจากไปพร้อมสีหน้าเย็นชา ผู้คนที่นี่เขายิ้มไม่เป็นหรือไงตั้งแต่มายังไม่เคยมีใครส่งยิ้มหรือทักทายเธอเลยแม้แต่คนเดียว “ฮึบ!” ไอติมสูดลมหายใจเข้าก่อนจะใช้สองมือผลักประตูบานหนาเข้าไปมันเป็นลายคลาสสิกสมัยยุคโรมัน เมื่อก้าวเข้ามาถึงในห้องดวงตากลมถึงกับเบิกกว้างทันทีเพราะห้องนี้มันคือห้องนอนที่ประดับไปด้วยเฟอร์นิเจอลายคลาสสิก มันกว้างใหญ่กว่าบ้านของเธอซะอีก ไอติมเหลือบไปเห็นบุรุษชายในชุดสูทดำคนหนึ่งนั่งหันหน้าออกนอกหน้าต่างเขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากจนมันคละคลุ้งเต็มห้องและดูเหมือนว่าเขาเองจะเป็นผู้ชายที่ตัวสูงเอามากๆ หญิงสาวเม้มปากจนเป็นเส้นตรงก่อนจะค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปหาบุรุษชายซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเจ้าของคฤหาสน์ในขณะมือบางกำเอกสารไว้แน่น เธอก้าวเท้าผ่านเตียงหรูขนาดคิงไซต์ก่อนจะไปหยุดที่หลังชายคนดังกล่าวและดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้ตัวว่าเธอมาถึงแล้วเพราะเขายังคงนั่งดูดบุหรี่ด้วยความสบายใจ “เออ...คะ...คุณเรียกให้ฉันมาหาใช่ไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้นส่งผลให้มือหนาที่คีบบุหรี่ชะงัก ก่อนที่บุรุษชายคนดั่งกล่าวจะทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้รองเท้าหนังเหยียบจนมันแหลกละเอียดในขณะที่ไอติมลอบกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ผู้ชายคนนี้ดูน่าเกรงขามและดูน่ากลัวในเวลาเดียวกันจนทำให้เธอรู้สึกประหม่า “คิดยังไงถึงมาทำงานที่คฤหาสน์ของฉัน” ชายคนนั้นพูดขึ้นโดยที่ตัวของเขายังคงนั่งหันหลังให้เธอ น้ำเสียงเย็นเยือกนั้นชั่งบาดหัวใจเหลือเกิน เหมือนอาการเดจาวูเสียงนี้มันคุ้นหูมากราวกับว่าเธอเคยไปได้ยินที่ไหนมาก่อน “ที่ฉันมาทำงานที่นี่เพราะต้องการเงินไปทำร้านเบเกอรี่ค่ะ เห็นว่ารายได้ค่อนข้างดีดิฉันจึงลองสมัครดูค่ะ” “แล้วเธอได้อ่านเอกสารครบทุกหน้าไหม” กึก! “....” ไอติมชะงักยอมรับว่าไม่ได้อ่านครบทุกหน้าเพราะเอกสารมันเยอะเนื้อหาหลายหน้าเหลือเกินจึงเลือกอ่านแค่เพียงผิวเผินแล้วจรดปากกาสมัครทันทีเพราะเห็นค่าตอบแทนที่ได้สูงลิ่ว “อ่านไม่ครบสินะ” เธอได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอก่อนที่นิ้วใหญ่จะเคาะลงบนแฟ้มงานที่วางอยู่บนโต๊ะเบาๆ แต่เสียงมันกลับดังก้องเข้ามาเข้ามาที่โซนประสาทของเธอจนเย็นวูบไปถึงไขสันหลัง “แล้วเธอได้อ่านรึเปล่าว่าเจ้าของคฤหาสน์คือใคร” “มะ...ไม่ค่ะ” ร่างบางเหงื่อตกยอมรับว่าสะเพร่าเองที่ไม่ได้อ่านเอกสารให้ละเอียด เพราะความเห็นแก่เงินแท้ๆ “เธอนี่มันโครตสะเพร่า เพราะบางทีถ้าเธอเห็นชื่อของฉันเธออาจจะไม่อยากจรดปลายปากกาลงบนแผ่นกระดาษก็ได้” “...” ไอติมมองแผ่นหลังกว้างด้วยความไม่เข้าใจ “คฤหาสน์ของฉันไม่ต้องการคนอ่อนแอเข้ามาทำงาน...เธอจะทำได้ไหม” “ดะ...ได้ค่ะ” “เพราะมันไม่ใช่แค่การเป็นแม่บ้านและพี่เลี้ยงเด็กอย่างเดียว” “...” “เธอต้องปกป้องลูกชายของฉันจากศัตรูด้วยนั่นคือหน้าที่หลักๆ ของพี่เลี้ยงเด็ก” “...” “นี่คือเหตุผลที่ทำไมหลายคนเข้ามาทำงานนี่แล้วลาออก นั่นเพราะพวกนั้นไม่มีศักยภาพเพียงพอในการเลี้ยงลูกชายของฉัน” “...” “ฉันจ่ายค่าจ้างสูงฉันก็อยากได้คนที่มีประสิทธิภาพ แต่ถ้าเธอยืนยันว่าจะทำฉันก็จะให้เธอเริ่มงานเลยทันที” “...” “แต่เธอมั่นใจใช่ไหมว่าจะดูแลลูกชายของฉันได้” “มะ...มั่นใจค่ะ ฉันดูแลลูกของคุณได้” ท่าทางงานนี้จะไม่หมูซะแล้วเพราะถ้าหากมันง่ายจริงเขาคงไม่จ้างด้วยค่าจ้างที่สูงลิ่วขนาดนี้ จะถอยหลังกลับไปกินแกลบเหมือนเดิมก็ไม่ได้แล้ว...แค่ 1 ปีเท่านั้น! “จริงๆ ฉันก็ไม่อยากให้มือสกปรกของเธอมาแตะต้องลูกชายของฉันเท่าไหร่ แต่ฉันเห็นแก่ความมุ่งมั่นของเธอ” “...” หญิงสาวอ้าปากค้างกับคำพูดของชายหนุ่ม เขาไม่ควรพูดแบบนี้กับเธอทั้งๆ ที่พึ่งเจอกันครั้งแรก ได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ในใจ “และถ้าเมื่อไหร่ที่ลูกของฉันเรียกเธอว่าแม่...ฉันจะบีบคอของเธอให้ตายคามือทันที!” เอี๊ยดดดด~ ร่างสูงค่อยๆ หมุนเก้าอี้มาแต่เมื่อเห็นหน้าของบุรุษชายเจ้าของคฤหาสน์แล้ว ดวงตากลมโตถึงกับเบิกกว้างทันทีด้วยความไม่เชื่อสายตาส่งผลให้ทั่งร่างแข็งทื่อราวกับโดนคำสาปจนเอกสารในมือหล่นร่วงไปกองลงที่พื้น “คุณ!!!”สามีปีศาจ 5 เจอกันอีกครั้ง“คุณ!!! ”“ขอบใจที่ยังจำฉันได้” ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะไล่มองทั่วเรือนร่างอดีตแม่ของลูกหญิงสาวดูทีน้ำมีนวลขึ้นต่างจากเมื่อห้าปีที่แล้ว อันที่จริงเขาเห็นโปรไฟล์ของเธอตั้งแต่วันรับสมัคร เพราะหลังจากที่เขาไปพรากลูกจากอ้อมอกของเธอเมื่อห้าปีที่แล้วเขาก็ตัดเธอออกจากชีวิตทันทีโดยไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรจนกระทั่งวันนี้...เธอเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเขาอีกครั้งไอติมอ้าปากค้างไม่คิดว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือเขาคนนั้น! คนที่พรากลูกไปจากเธอเมื่อห้าปีที่แล้วคนที่ทำให้เธอเป๋ไปพักใหญ่เนื่องจากโดนพรากลูกไปจากอ้อมอกเขาไม่ได้ต่างไปจากเดิมจะต่างก็แค่ดวงตาที่แสนเด็ดเดี่ยวคู่นั้นมันเหี้ยมโหดและเย็นชากว่าตอนนั้น ผู้ชายคนนี้ทำให้เธอตายทั้งเป็นมาตลอดระยะเวลาห้าปี“ไม่จริง” ดวงตากลมโตสั่นไหวระริกด้วยความไม่เชื่อสายตาแสดงว่าเด็กที่เธอต้องดูแลคือลูกของเธอเองสินะ!!!“เหอะ! ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอก่อนจะค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วตรงเข้ามาหาคนตัวเล็กอย่างช้าๆ ไอติมก้มหน้างุดก่อนที่สองเท้าจะค่อยๆก้าวถอยหลังด้วยความกลัว ชายหนุ่มปรายตามองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน “รู้อะไรไหม
สามีปีศาจ 4 เดจาวู“นายรออยู่ข้างใน” ชายชุดดำพาเธอมายังห้องห้องหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นห้องทำงานของเขา หญิงสาวเริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเพราะคฤหาสน์หลังนี้มีแต่ผู้ชายใส่ชุดดำท่าทางไม่เป็นมิตรเฝ้าเต็มไปหมดจะถอยหลังตอนนี้ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเธอดันเซ็นสัญญาไปเป็นที่เรียบร้อย“ฉะ...ฉันกลัวค่ะ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่ชายชุดดำกำลังก้าวเท้าออกไปเมื่อพาเธอมาถึงหน้าห้องส่งผลให้ชายคนนั้นหยุดชะงัก“คิดจะมาทำงานที่นี่ห้ามพูดคำว่ากลัว” ชายคนนั้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย จนไอติมรู้สึกเย็นถึงกระดูกสันหลัง “เดินเข้าไป นายของฉันรออยู่”“คะ...คุณเข้าไปเป็นเพื่อนได้ไหมคะ” ไอติมเว้าวอนเพราะกลัวว่าหลังประตูจะมีสิ่งน่ากลัวที่เธอคาดไม่ถึงจากที่เคยคิดว่าที่นี่เป็นแค่คฤหาสน์ธรรมดาๆ เหมือนที่เธอเคยไปรับจ้างทำความสะอาด แต่เมื่อมาถึงมันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะมีชายชุดดำยืนเฝ้าเต็มคฤหาสน์ราวกับว่าที่นี่คือที่อยู่ของมาเฟีย แล้วทุกคนล้วนไม่เป็นมิตรเอาเสียเลยจนไอติมแทบอยากจะถอนตัวเหมือนมีลางสังหรณ์บอกว่าสิ่งที่อยู่หลังประตูนั้นคือสิ่งที่น่ากลัวสำหรับเธอ“เจ้านายของฉันไม่ชอบรอใครนานๆ ถ้าไม่อยากมีปัญหาก็รีบเข้าไป
สามีปีศาจ 3 การโยกย้าย@ห้าปีต่อมา ณ. ประเทศญี่ปุ่นร่างบางกำคันชักของกระเป๋าเดินทางไว้แน่นมือบางเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เดินทางมายังต่างประเทศจึงทำให้มีความรู้สึกประหม่าและกลัวเล็กน้อยระหว่างที่รอคนของคฤหาสน์มารับหญิงสาวนั่งมองผู้คนเดินไปมาไม่ขาดสายในสนามบินโตเกียวเธอโดนทาบทามโดยใบเตยเพื่อนสนิทให้ส่งใบสมัครเป็นแม่บ้านและพี่เลี้ยงเด็กที่คฤหาสน์หลังหนึ่งในกรุงโตเกียว เพราะเห็นว่ารายได้ค่อนข้างดีเป็นงานที่ไม่ได้หนักอะไรอีกทั้งเธอเองจบเอกภาษาญี่ปุ่นมาบวกกับมีพื้นฐานภาษาอังกฤษที่ดีอยู่แล้วหลังจากสมัครไปไม่ถึงสองอาทิตย์เธอก็ถูกรับคัดเลือกชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียวตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้นเมื่อห้าปีที่แล้ว เธอโดนครอบครัวตัดขาดทันทีและไม่มีใครติดต่อมาหาเธอเลยราวกับว่าเธอนั้นไม่ใช่ลูก“เธอชื่อไอติมใช่ไหม” ชายชุดดำท่าทางน่ากลัวคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ทำให้คนตัวเล็กหลุดจากภวังค์“ชะ...ใช่ค่ะ”“ตามฉันมา”“ค่ะ” หญิงสาวรู้สึกกลัวเล็กน้อยเพราะคนของคฤหาสน์ดูไม่เป็นเอาเสียเลย หญิงสาวเม้มปากก่อนจะเดินตามเขาไปแม้จะกลัวแต่เพื่อเงินแล้วเธอทำได้ มาถึงขนาดนี้แล้วกลัวแค่ไหนก็ต้องอดทนเข้าไว้
สามีปีศาจ 2 พรากลูก@เก้าเดือนต่อมาพรึ่บ!ร่างบางค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นหลังจากที่สลบไปนานถึงสามชั่วโมง ดวงตากลมโตค่อยๆปรับโฟกัสกับภาพก่อนจะพบว่ามีพยาบาลกำลังเปลี่ยนน้ำเกลือขวดใหม่มือบางขยับเล็กน้อยก่อนที่ใบเตยเพื่อนสนิทของเธอจะวิ่งเข้ามาประคองหญิงสาวขึ้น“อ่ะ กินน้ำก่อน” หญิงสาวค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นก่อนจะคว้าน้ำที่ใบเตยส่งให้แล้วกระดกกินอึกใหญ่เพราะมีอาการคอแห้งแล็กน้อยแม้จะรู้สึกแย่ที่ครอบครัวไม่มาเยี่ยมเยียนเลยแต่ก็ยังถือว่าโชคดีที่ใบเตยเพื่อนสนิทไม่เคยทิ้งเธอไปไหน และโชคดีอีกอย่างที่ช่วงนี้ปิดเทอมจึงไม่ได้กระทบกับการเรียนของเธอพอครอบครัวรู้ว่าเธอท้องพวกเขาก็ตัดหางปล่อยวัดทันที คุณพ่อให้ไปตามผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกมาขอเธอแต่งงานเพราะอับอายที่ลูกสาวท้องไม่มีพ่อแต่ความโชคร้ายก็คือเธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อแต่จำหน้าของเขาได้อย่างชัดเจนหากวันนั้นเธอกินยาคุมฉุกเฉินเรื่องแบบนี้คงไม่เกิด อาจเป็นเพราะเธอคาดไม่ถึงว่าแค่ครั้งเดียวจะพลาดเลยไม่ได้เอะใจอะไรและเธอเองก็ไม่ได้มีประสบการณ์ในเรื่องนี้ด้วยและเธอก็ไม่มีวันที่จะทำแท้ง ถึงเขาจะเกิดมาจากความผิดพลาดแต่ก็ไม่ได
ตอนที่ 1 ความเดิมตอนที่แล้ว“อื้อออ~” ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาจู่ๆเกิดอาการปวดหัวตุบๆที่ขมับและเบ้าตาจนต้องยกมือขึ้นมาคลึงเพื่อบรรเทาอาการปวด แสงแดดที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างนั้นทำให้เกิดอาการแสบตาเล็กน้อยจนต้องพลิกตัวเพื่อหนีแสงปึก!แขนของเธอกระทบเข้ากับอะไรบางอย่างที่มีลักษณะอุ่นและนุ่มในขณะที่เปลือกตาบางยังคงหลับอยู่ มือเรียวลูบไล้ขึ้นลงเล็กน้อยพบว่ามันเป็นก้อนอะไรซักอย่างคล้ายซิกแพ็กของคน คิ้วโก่งขมวดด้วยความส่งสัยก่อนที่เปลือกตาบางจะค่อยๆเปิดออกแล้ว...“กรี๊ดดดดดดดด!!!! ” หญิงสาวกรี๊ดร้องสุดเสียงเมื่อพบว่ามีผู้ชายผิวขาวจั้วนอนเปลือยกายอยู่ข้างๆก่อนจะก้มสำรวจตัวเองดูพบว่าเธอเองก็เปลือกายเช่นกัน...แสดงว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝันแต่เป็นเรื่องจริง!!!“กรี๊ดหาพระแสงอะไร! ” เสียงเข้มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่ชายคนนั้นจะพลิกตัวหนีเธอมะ...ไม่จริง! เรื่องเมื่อคืนคือเรื่องจริง...เธอมีอะไรกับผู้ชายคนนี้!พรึ่บ!“โอ้ยยย!!! ” ร่างบางดีดตัวขึ้นส่งผลให้เกิดอาการเจ็บแปร้บที่ใจกลางร่างก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนเหมือนเดิม มือบางยกขึ้นกุมท้องน้อยไว้เพราะเกิดอาการจุกหน่วง ก่อนที่ดวงตากลมโตจะก้มมองไปยังใจกล
เกริ่นนำ@เรื่องราวในอดีตจ๊วบบบบ!ปากหยักดูดหน้าอกอวบอย่างรุนแรงขณะที่กำลังเปลื้องผ้าของหญิงสาวออก คนใต้ร่างครางไม่เป็นส่ำราวกับว่านี่คือความฝัน“อ๊ะ! ” หญิงสาวร้องเสียงหลงเมื่อเขี้ยวคมงับเข้าไปที่ยอดประทุมถันอย่างแรง แม้จิตใจจะต่อต้านแต่ทว่าร่างกายของเธอนั้นร้อนรุ่มราวกับไฟในตัวกำลังปะทุออกมา“อืมมม~” ร่างสูงครางในลำคอขณะที่ลิ้นหนาไล่เลียตามเม็ดทับทิมสีชมพูที่แข็งชันเป็นตุ่มใต มันปียกชื่นด้วยน้ำลายของเขามือหนาบีบเค้นหน้าอกอวบอย่างบ้าคลั่ง ไม่คิดว่าผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้จะหน้าอกใหญ่เกือบเท่าลูกส้มโอ จนอดชื่นชมไม่ได้เพราะเต้างามทั้งใหญ่และกลมกลึง“ชะ...ช่วยด้วย...ฉัน...ไม่ไหว...ละแล้ว~” ร่างบางเสียงขาดๆหายๆ ภาพทุกอย่างมันเบลอไปหมดราวกับตอนนี้กำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้า แม้ทุกอย่างจะเบลอแต่เธอกลับจำหน้าผู้ชายคนนี้ได้อย่างชัดเจน ผิวขาวราวกับหิมะ ปากหยักได้รูปสีแดงระเรื่อ ดวงตาคมสีดำ จมูกโด่งเป็นสัน นับว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอามากๆ ใบหน้าคมนั้นราวกับรูปปั้นแต่ทว่าสายตากลับดุร้ายไม่ต่างจากเหยี่ยว“หึ” มุมปากหยักแสยะยิ้มก่อนจะยืดตัวขึ้นมองหญิงสาวที่นอนสายตาหยาดเยิ้มเชิญชวนให้เขาเข้าไปอยู่ใน