แชร์

บทที่ 14

ผู้เขียน: เด็กเสิร์ฟไวน์
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ไม่ใช่ว่าฉันไม่สนใจผู้ชาย

เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่แข็งแกร่งพอ

เธอรู้สึกเหมือนเธอได้พบกับสมบัติเข้าแล้ว

โจวไห่ถงกับคุณชายรองฉางด้วยท่าทางขอโทษ: "คุณชายรองฉาง ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ น้องชายหน้าใหม่คนนี้ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์และค่อนข้างจะรุนแรง ได้ดปรดให้อภัยด้วย"

ประโยค "ขอโทษ" นี้เต็มไปด้วยการประชดประชัน

ใบหน้าของคุณชายรองฉางแดงขึ้น “ตามที่คาดไว้ บ้านของคุณมีเสือซ่อนอยู่ ข้าฉางชื่นชมและขอตัวจากไปก่อน”

และได้พาคนของเขาออกไปด้วย

ก่อนออกเดินทาง คุณชายรองฉางเหลือบมองหนิงเป่ย อย่างมีความหมายแอบแฝง: "น้องชาย ฉันคิดว่าเราน่าจะได้พบกันอีกในเร็วๆนี้"

หนิงเป่ยยิ้ม: "แล้วพบกันใหม่ครับ"

หลังจากที่คนจากหอการค้าสี่ทะเลออกไป

โจวไห่ถงปรบมือให้กับหนิงเป่ย

หลังจากนั้นทันที ทุกคนในห้องโถงก็ปรบมือเช่นกัน

หนิงเป่ย สวมรองเท้าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อย่างไรก็ตาม รองเท้าของเขาขาดรุ่ยเป็นชิ้นๆ และเขาไม่สามารถใส่ได้เลย

โจวไห่ถงพูดว่า: " หนิงเป่ย มาที่ห้องทำงานของฉันสิ"

หนิงเป่ย: "ครับ"

ซางเปียวพูดด้วยความเจ็บปวด: "ประธานโจว รีบหน่อย...ช่วยส่งคนมาพาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยครับ"

"ฉัน... ฉันรู้สึกเหมือนว่ากระดูกของฉันหัก"

โจวไห่ถงพูดอย่างเย็นชา: "ฝ่ายรักษาความปลอดภัย ไล่ซางเปียวออกไป เขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้ก้าวเข้ามาในบริษัทอีก"

ซางเปียวดูตกตะลึง: "ประธานโจว คุณพูดถึงอะไร"

โจวไห่ถง: "คุณถูกไล่ออก"

ซางเปียวโกรธมาก: "โจวไห่ถง คุณกำลังล้ำเส้นเกินไปแล้ว"

“ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน บริษัทของคุณคงถูกคนจากหอการค้าสี่ทะเลทำลายนับครั้งไม่ถ้วน และคุณคงถูกลอบสังหารไปนานแล้ว ไม่มีทางที่บริษัทของคุณจะเป็นอย่างทุกวันนี้ได้ "

โจวไห่ตง: "ฮึ่ม ซังเป่ย อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องเลวร้ายที่คุณทำมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา"

“คุณเป็นสายลับที่ถูกส่งมาจากหอการค้าสี่ทะเล เพื่อแผงตัวเข้ามาที่นี่ ทุกครั้งที่มีคนจากหอการค้าสี่ทะเลมาก่อปัญหา คุณเป็นคนวางแผนทั้งหมด”

“นอกจากนี้ คนที่ลอบสังหารฉันหลายครั้งก็ล้วนแต่ได้รับการว่าจ้างจากคุณ”

"จุดประสงค์คือการทำให้ฉันตระหนักถึงความสำคัญของคุณต่อบริษัท และทำให้ฉันเห็นภาพหลอนว่าบริษัทจะไปต่อไม่ได้หากไม่มีคุณ"

เหอะ!

ซางเปียวพูดว่า "ฉันหมดคำจะพูด"

โจวไห่ถง: "โอ้ ยังไงก็ตาม ฉันลืมบอกคุณว่าโทรศัพท์มือถือของคุณจะถูกตรวจสอบ ฉันรู้ทุกการติดต่อของคุณกับหอการค้าสี่ทะเล"

ห้ะ!

ซางเปียวตกตะลึง: "แก... แกกล้าสอดแนมฉัน"

“ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นสายลับ ทำไมไม่เปิดโปงฉันล่ะ”

โจวไห่ถง: "การเปิดโปงคุณหมายถึงการเลิกค้าขายกับหอการค้าสี่ทะเลโดยสิ้นเชิง หากเราไม่เปิดเผยคุณ อย่างน้อยเราก็สามารถทำให้พวกเขามั่นคงได้"

ซางเปียวพูดไม่ออก

เขาคิดอยู่เสมอว่าเขาควบคุมโจวไห่ถงไว้ได้

แต่ไม่เคยคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะหลอกใช้ตัวเอง

ไอ้คนเจ้าเล่ห์

ซางเปียวกัดฟัน: "ถ้าแกไล่ฉันออกไปตอนนี้ ใครจะต่อต้านหอการค้าสี่ทะเล แกไม่กลัวหรือว่าหอการค้าสี่ทะเลจะตอบโต้แกยังไง?"

โจวไห่ถงมองหนิงเป่ยอย่างมีความหวัง: "คุณช่วยฉันจัดการกับพวกเขาได้ไหม"

หนิงเป่ยพูดว่า: "ในฐานะพนักงานของบริษัท ต้องรับผิดชอบและตกลงในการปกป้องความปลอดภัยของบริษัท"

“แน่นอน ฉันหวังว่าบริษัทสามารถจัดหารองเท้าได้เพียงพอ”

พั่วะ!

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ซางเปียวสาปแช่งด้วยความโกรธ: "ให้ตายเถอะ คุณและฉัน แกรอฉันก่อน หอการค้าสี่ทะเลจะไม่มีวันปล่อยพวกแกไปง่ายๆ"

โจวไห่ถงมองหนิงเป่ย: "ฉันขอยืมรองเท้าของคุณได้ไหม"

ไม่มีปัญหา

โจวไห่ถงหยิบรองเท้าของหนิงเป่ย และตบหน้าซางเปียว: "ฉันทนกับแกมานานแล้ว"

หลังจากระบายความโกรธ โจวไห่ถงก็เรียก หนิงเป่ยเข้าไปในออฟฟิศ

“ก่อนหน้านี้คุณทำอะไรมา?”

"เป็นทหาร"

“ทหารอะไร?”

“ทหารเลี้ยงหมู”

“ทหารเลี้ยงหมูเก่งการต่อสู้ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“รู้ไหม บางครั้งหมูมันก็ไม่ยอมฟัง”

“ถึงอย่างนั้นทักษะทางการแพทย์ของคุณกลับดีมาก”

“หมูก็สามารถป่วยได้เช่นกัน”

ฮ่า!

โจวไห่ถงหัวเราะออกมาดัง ๆ แสงฤดูใบไม้ผลิช่างสว่างไสว

ในตอนนี้เธอยังคงมีภาพลักษณ์ของเจ้านาย

โจวไห่ถงพูดว่า: "คราวนี้คุณได้ทำให้คุณชายรองฉางเสียหน้าไปจนวันตาย เขาจะก่อกวนคุณต่อไปอย่างแน่นอน ในอนาคตก็ระวังตัวไว้ด้วย"

เข้าใจแล้ว

โจวไห่ถง: "รักษาความเรียบร้อยในบริษัทให้เรียบร้อย งานเลี้ยงต้อนรับคืนนี้จะต้องไม่มีข้อผิดพลาด"

รับทราบครับ

หนิงเป่ย หันกลับมาและกำลังจะจากไป แต่จู่ๆ โจวไห่ถงก็หยุดเขาไว้อีกครั้ง: "เดี๋ยวก่อน ฉันขอถามคุณก่อน คุณมีปัญหาอะไรกับผู้ชายที่ชื่อ หยางซื่อเจี๋ยหรือเปล่า?"

หนิงเป่ย: "เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ?"

โจวไห่ถงพูดต่อว่า: "ฉันแกะรอยโทรศัพท์ของซางเปียว เป็นที่หยางซื่อเจี๋ยที่โทรหาซางเปียว และสั่งให้เขาจงใจเลือกทะเลาะกับคุณและไล่คุณออกจากบริษัท"

หนิงเป่ยพยักหน้า: "ขอบคุณประธานโจวที่เตือนผมครับ"

โจวไห่ถงพูดว่า: "คุณไม่จำเป็นต้องไปสนใจกับหยางซื่อเจี๋ยหรอก ตระกูลหยางจะอยู่ได้ไม่นาน"

หนิงเป่ยพูดอย่างสงสัย: "ทำไมประธานโจวถึงพูดแบบนี้?"

โจวไห่ถงตอบกลับว่า: "ตระกูลหยางร่วมมือกับคลังแสง แต่พวกเขาก็กล้ามากจนส่งผลิตภัณฑ์ที่ด้อยคุณภาพ และสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับคลังแสง"

“คลังแสงได้เรียกค่าเสียหายเป็นพันล้านกับพวกเขา ตอนนี้บ่อเงินบ่อทองของตระกูลหยางได้พังทลายลง ไม่สามารถกลับมาทำธุรกิจต่อได้และจะอยู่ได้อีกไม่นาน”

“ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้ตระกูลหยางกำลังฉ้อโกงเงินไปหมดทุกที่และเตรียมที่จะหลบหนี”

หนิงเป่ยขมวดคิ้ว

ตอนนี้ตระกูลหยางกำลังจะถูกทำลาย แต่หยางซื่อเจี๋ย ยังคงทำตัวเหมือนคนปกติที่คอยอยู่รอบๆตัวอันเคอซินตลอดทั้งวัน

ทันใดนั้นเขาก็ได้กลิ่นของแผนการร้าย

ต้องเตือนอันเคอซินโดยเร็วที่สุด

หลังจากส่ง หนิงเป่ยออกไปแล้ว โจวไห่ถงก็รีบเปิดกล้องวงจรปิดและตรวจสอบวิดีโอที่หนิงเป่ย ทุบตีดำเมื่อสักครู่นี้

เมื่อเห็นความกล้าหาญและทัศนคติของ หนิงเป่ย มุมปากของโจวไห่ถงก็ยกขึ้น

เธอรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนจากชายคนนี้

ทันทีที่หนิงเป่ยออกไปจากบริษัท เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากลุงฟู่

“คุณชาย งานเลี้ยงต้อนรับพร้อมแล้ว ผมจะส่งคนมารับและพาคุณไปที่สถานที่จัดงานคืนนี้?”

หนิงเป่ย: "ไม่จำเป็น ฉันถึงสถานที่จัดงานแล้ว"

ลุงฟู่: "เข้าใจแล้วครับ"

หนิงเป่ยวางโทรศัพท์ลง และเหลือบมองสถานที่หลบซ่อนง่ายๆ หลายแห่งใกล้ ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“หลังจากอดทนมาห้าปี ในที่สุดฉันก็สามารถอวดดาบของฉันได้ในคืนนี้แล้ว”

"ราชาเจิ้นเป่ยปรากฏตัวในโลกนี้ เพื่อเจอพระเจ้าให้ฆ่าพระเจ้า และจะฆ่าพระพุทธเจ้าถ้าเขาเจอพระองค์!"

“ฆ่ามันจนฟ้าเปลี่ยนสี ฆ่ามันจนเลือดไหลเหมือนแม่น้ำ”

“พ่อ แม่ น้องสาว คืนนี้ฉันจะส่งศัตรูของฉันไปที่นั่นเพื่อชดใช้ให้กับพวกเธอ!”

งานเลี้ยงอาหารค่ำแผนกต้อนรับมีกำหนดเริ่มเวลา 2 ทุ่มคืนนี้

แต่ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสามโมง จัตุรัสหลักหลายแห่งและแม้แต่ถนนใกล้กับจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลก็เต็มไปด้วยผู้คนคับคั่ง

ผู้สื่อข่าวจำนวนนับไม่ถ้วนยังถือกล้องตัวใหญ่และเล็ก ซุ่มอยู่ทุกมุมเพื่อแย่งชิงรายงานเหตุการณ์สำคัญในปัจจุบัน

ผู้คนต่างอยากเห็นราชาเจิ้นเป่ย ด้วยตาของตัวเอง

นี่เป็นงานรื่นเริงของชาวต้าเซี่ย และครึกครักยิ่งกว่าวันตรุษจีนเสียอีก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 347

    เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 346

    แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 345

    หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 344

    หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 343

    ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 342

    หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status