แชร์

บทที่ 13

ผู้เขียน: เด็กเสิร์ฟไวน์
เมื่อไม่มีทางเลือกโจวไห่ถง ก็เดินไปหาซางเปียวและพูดว่า "พี่เปียว ครั้งนี้ฉันหวังพึ่งในตัวพี่นะ หากพี่ชนะ พี่จะได้รับรางวัลมากมาย"

ไม่คาดคิด ซางเปียวกลับปฏิเสธ: "ประธานโจว ผมต้องขอโทษด้วย ตอนนี้ผมถูกเด็กใหม่ทำเอามึนเล็กน้อย ผมต้องไปโรงพยาบาลก่อน กลัวว่าจะสู้เพื่อคุณไม่ได้ครับ"

โจวไห่ถงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า ซางเปียวกำลังคิดอะไรอยู่ เธอพูดว่า: "ซางเปียว ตราบใดที่คุณออกไปต่อสู้ หนิงเป่ยคุณจะทำยังไงก็ได้"

“ฉันไล่เขาออกจากบริษัทได้เลยด้วยซ้ำ”

เพื่อประโยชน์ของจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล ตอนนี้เราต้องเสียสละ หนิงเป่ยไปเท่านั้น

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือให้ค่าตอบแทนแก่เขาในภายหลัง

จากนั้นซางเปียวก็พอใจ: "เอาล่ะ พอได้ฟังคำพูดของประธานโจว ผมรู้ก็สึกโล่งใจ"

ซางเปียวเดินไปหานายดำแล้วพูดว่า "เจ้าดำ เจ้าดำอย่างที่คาดไว้ แกดำเหมือนชื่อของแกจริงๆ"

“ครั้งหนึ่ง ฉันเคยดำรงตำแหน่งหัวหน้าผู้สอนของโรงเรียนศิลปะการต่อสู้หลงเถิง กล้าถามเลยว่าแกมาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงไหน?”

ดำเหลือบมองที่ซางเปียวอย่างดูถูก: "ฉันเป็นปู่ของแก"

หมั่บ!

ซางเปียวโกรธมาก: "ฉันไม่รู้ว่าท้องฟ้าสูงแค่ไหน ถ้าวันนี้ฉันไม่ทุบตีแก แกก็จะรู้หรอกว่าเง็กเซียนฮ่องเต้มีสามตา!"

หลังจากพูดจบ ซางเปียวก็เร่งความเร็วขึ้น

หลังจากเข้าใกล้นายดำ เขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศและเตะ ดำที่ท้องน้อย

ดำสงบนิ่งและไม่เคลื่อนไหว โดยไม่แม้แต่จะกระพริบตาด้วยซ้ำ

จนกระทั่งขาของซางเปียวกำลังจะเตะหัวเขา ในที่สุดนายดำก็เหยียดแขนซ้ายออกมา

พั่วะ!

มือซ้ายของนายดำ สกัดขาของซางเปียวได้

ในขณะเดียวกัน นายดำต่อยซางเปียวด้วยมือขวา และกระแทกเข้าที่ไหล่ของซางเปียวอย่างแรง

ตู้ม!

พร้อมกับเสียงอู้อี้ ซางเปียวถูกกระแทกจากกลางอากาศลงมาที่พื้นในท่าคุกเข่าลงครึ่งหนึ่ง

ซางเปียวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เขาทนความเจ็บปวดและพยายามลุกขึ้นยืน

แต่หมัดของดำก็ซัดเข้าที่่ไหล่ของเขาอีกครั้ง

ซางเปียวคุกเข่าลงอีกครั้ง

เขาพยายามลุกขึ้นหลายครั้ง

แต่หมัดของดำก็รั้งเขาอยู่เสมอ

จนกระทั่งท้ายที่สุด ไหล่ของซางเปียวนั้นหลุด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด และเขานอนอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว สภาพดูไม่ได้

“ฉันยอมแพ้...” เสียงโอดครวญของซางเปียวเต็มไปด้วยน้ำตา: “ฉันยอมแพ้แล้ว”

ห้องโถงสำนักงานเงียบงัน

ทุกคนไม่สามารถยอมรับความจริงอันโหดร้ายนี้ได้

ตัวตนที่อยู่ยงคงกระพันฟันแทงไม่เข้าในสายตาของพวกเขา

แต่ต่อหน้านายดำ เขาไม่มีพลังที่จะต้านทาน

มนุษย์จะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง!

หัวใจของโจวไห่ถงเย็นชาไปหมด

คู่ต่อสู้แข็งแรงมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้

เธอมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนที่ จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล: "มีใครเต็มใจที่จะออกมาต่อสู้บ้างไหม?"

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นไม่มีความกล้าที่จะมองตรงไปที่โจวไห่ถงด้วยซ้ำ

ฉันอยากเป็นตัวตุ๋น จะได้หารอยแตกบนพื้นให้มุดเข้าไป

โจวไห่ถงถอนหายใจและกำลังจะขอประนีประนอม

แต่เขาเห็นใครบางคนเดินออกมาจากฝูงชนและเดินไปหานายดำ

เขาคือ หนิงเป่ยจริงๆ!

โจวไห่ถงพยายามหยุดหนิงเป่ยอย่างรวดเร็ว: " หนิงเป่ย หยุดก่อน!"

“คุณไม่คู่ต่อสู้ของเขา ดังนั้นอย่าอวดดีเกินไปเลย”

หนิงเป่ยกล่าวว่า "คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้ต้องการท้าทายเขา"

โจวไห่ถง: "แล้วนายจะทำอะไรล่ะ?"

หนิงเป่ย: "มีเรื่องต้องจัดการ"

เขาเดินต่อไปยังดำ

ขณะเดินไปหาดำ หนิงเป่ยถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วโยนไปให้ดำ

“พวกแกทะเลาะกันเมื่อกี้ ทำให้เลือดหยดบนเสื้อคลุมตัวใหม่ของฉัน แกต้องรับผิดชอบในการทำความสะอาดมันให้ฉัน”

หื้ม?

นายดำสงสัยว่าเขาได้ยินผิดไป: "นายพูดอะไรนะ?"

หนิงเป่ย: "ฉันบอกว่าแกต้องรับผิดชอบทำความสะอาดรอยเลือดบนเสื้อผ้าของฉัน"

ตุ้บ!

ฮ่า ฮ่า

คนจากหอการค้าสี่ทะเลอดหัวเราะไม่ได้

นายดำหัวเราะลั่นจนน้ำตาไหล: "ฉันเกรงว่าแกไม่ใช่คนโง่ จิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนลต้องการคนโง่ด้วยซ้ำ?"

พนักงานของจิ่วโจวอินเตอร์เนชั่นแนล รู้สึกอับอายอย่างยิ่ง

เด็กใหม่คนนี้อยากทำอะไร เขาคิดว่าพวกเรายังได้รับอับอายไม่พอใช่ไหม?

ดำท้าทาย: "ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?"

หนิงเป่ย: "ถ้าอย่างนั้น ฉันจะทุบตีแก"

ฮ่าๆๆ!

นายดำหัวเราะอย่างแรง จนหายใจไม่ทัน: "ถ้าอย่างนั้น เราต้องดูว่านายมีความสามารถพอหรือเปล่า"

ถ้าไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา!

หนิงเป่ย เดินไปหานายดำ

หลังจากเข้าใกล้เขาแล้วตบเขา ไม่ทันให้เขารู้ตัว

นายดำเดินตามหลังมา และเหยียดแขนซ้ายออกไปเพื่อสกัดกั้นมือของ หนิงเป่ย

แต่สิ่งที่คนไม่คาดคิด

การตบแบบมั่วๆ ของหนิงเป่ย กลับดูเหมือนจะมีพลังมหาศาล

แขนซ้ายที่นายดำทำการสกัดการตบไว้นั้นมันไร้ประโยชน์

ไม่เพียงแต่เขาไม่หยุด หนิงเป่ยยังไม่ยอมลดความเร็วในการตบหน้าศัตรูของเขาด้วยซ้ำ

ในท้ายที่สุด มือของหนิงเป่ยก็ตบโดนหน้าดำอย่างแรง

นายดำกระเด็นออกมาหลังจากพยายามตอบโต้และกระแทกเข้าโต๊ะด้านหลัง และล้มลงมา เขาอาเจียนเป็นเลือด

นั้นอะไร!

สายตาของทุกคนเบิกกว้างราวกับเห็นผี

นายดำสามารถยับยั้งลูกเตะเต็มกำลังของซางเปียว ได้ แต่เขาไม่สามารถยับยั้งมือของหนิงเป่ยได้

มือของหนิงเป่ยมีพลังมากกว่าขาของซางเปียวหลายเท่า!

มิสเตอร์ฉางตัวสั่นไปทั้งตัวและมองดูหนิงเป่ย ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด

นายดำลุกขึ้นจากพื้นด้วยความยากลำบากและเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา

“แกค่อนข้างมีฝีมือ แต่ฉันประเมินแกต่ำไป”

“เจ้าหนู แกใช้วรยุทธ์แบบไหน ทำไมข้าไม่เคยเห็แกมาก่อน”

หนิงเป่ย มองอีกฝ่ายแล้วพูดอย่างรำคาญ: "ฉันเป็นปู่ของแก"

ฉากนี้ดูเหมือนทุกคนจะคุ้นเคยเป็นอย่างดี

ใบหน้าของนายดำเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง: "เจ้าหนู แกรู้ไหม จริงๆ แล้วสิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุดไม่ใช่หมัดและเตะ แต่เป็นกระบอง"

“เอาล่ะ แสดงอาวุธของแก แล้วมาลุยกันอีกครั้ง”

นายดำหยิบกระบองที่เขาถือติดตัวออกมาและควงมันเล่นสองสามครั้ง ทำให้เกิดพลังอันทรงพลัง

อาวุธเหรอ?

หนิงเป่ย มองไปรอบ ๆ และไม่พบอาวุธ

ในที่สุดเขาก็ถอดรองเท้าแล้วใช้มันเป็นอาวุธ

ทุกคน: "..."

นายคิดว่า หนิงเป่ยกำลังทำให้เขาอับอาย และยิ่งโมโหมากกว่าเดิม

“ไอ้เด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม วันนี้ฉันจะทำให้แกได้ลิ้มรสกระบองของฉันเอง”

นายดำเหวี่ยงกระบองของเขาอย่างดุเดือดและโจมตีหนิงเป่ย

ต้องยอมรับว่ากระบองของดำร้ายกาจจริงๆ ทุกคนเห็นได้แต่เพียงภาพติดตาเท่านั้น

เช่นเดียวกับใบพัดเครื่องบิน คลื่นอากาศที่ปั่นป่วนพัดผมของทุกคน

กระบองทุบเข้ากับโต๊ะโดยไม่ได้ตั้งใจ และโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที

ในไม่ช้า นายดำก็โจมตีหนิงเป่ย

เมื่อเห็นว่ากระบองกำลังจะโจมตีหนิงเป่ย

รองเท้าในมือของ หนิงเป่ย ก็หวดไปที่ใบหน้าของ Heizi อย่างแรง

เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นอีกครั้ง

กระบองที่ดูเหมือนจะรุนแรงกลับแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ทันทีที่มันสัมผัสกับรองเท้าของหนิงเป่ย

รองเท้าของหนิงเป่ย ก็กระแทกเข้ากับหน้าของดำอย่างแรง

นายดำถูกทุบตีอีกครั้ง

แต่คราวนี้เสียงกลับดังและทรงพลังยิ่งขึ้น

หลังจากที่นายดำล้มลง เขาก็กระตุกทันทีใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด และใบหน้าครึ่งซ้ายของเขาก็บวมเหมือนหัวหมู

ในห้องโถงเกิดความเงียบสงัด

หัวใจของทุกคนสั่นไหว

เทพสงคราม!

นี่คือการประเมินของหนิงเป่ยจากพวกเขา

โจวไห่ถงมองไปที่หนิงเป่ย และรู้สึกใจเต้นเล็กน้อย

เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 347

    เขามองหนิงเป่ยขึ้นๆ ลงๆ และเห็นรูปลักษณ์ที่ไม่ธรรมดาของอีกฝ่าย เขาพูดอย่างเย็นชา "เท่าที่ฉันรู้ มีเพียงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ในโลกนี้เท่านั้นที่สมควรได้รับยาชีเฉียวหลิงหลง แกจะเอาคุณสมบัติอะไรมาแลกสมบัตินี้?"“ในความคิดของฉัน เห็นได้ชัดว่าแกขโมยมันไปจากท่านเทพสงคราม ฉันต้องการคืนมันให้กับเจ้าของเดิมตอนนี้”เมื่อพูดแบบนั้นจบ เฟิงเฟยหยางก็เดินออกไปรนหาที่ตาย!หนิงเป่ยหลบและหยุดตรงหน้าเฟิงเฟยหยาง: "วันนี้เป็นงานหมั้นของเซียวลู่ ฉันไม่อยากเห็นเลือด แกควรทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี"ไอ้นรก!เฟิงเฟยหยางหยุดพูดกับหนิงเป่ย และต่อยเขาโดยตรง: "ฉันบอกไปแล้วว่าใครขวางฉันจะต้องตาย!"หนิงเป่ยยื่นมือออกไปอย่างใจเย็น จับหมัดของเฟิงเฟยหยางอย่างง่ายดาย จากนั้นบีบมันเบา ๆพึ้ด!เสียงระเบิดอันน่าเบื่อดังก้องไปทั่วห้องหมัดของเฟิงเฟยหยางถูกหนิงเป่ยบีบจนแหลก และเยาชีเฉียวหลิงหลงในฝ่ามือของเขาก็แตกเป็นผงเช่นกันอ๊าก!เฟิงเฟยหยางอุทาน: "ยาชีเฉียวหลิงหลง ยาชีเฉียวหลิงหลงของฉัน!"ปฏิกิริยาตอบกลับแรกของเขาคือยาชีเฉียวหลิงหลงแทนที่จะเป็นมือที่ถูกขยี้ ซึ่งแสดงให้เห็นว่ายาชีเฉียวหลิงหลงนั้นน่าดึงดูดใจเพียงใด

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 346

    แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ แต่พวกเขาก็ยังมีความเข้าใจเรื่องยาอยู่บ้างในโลกของศิลปะการต่อสู้โบราณ เม็ดยาระดับ 4 ถือเป็นจุดสุดยอดแล้ว และระดับ 5 และระดับ 6 ยังหายากอีกด้วยแต่ตอนนี้มียาเจ็ดระดับปรากฏขึ้นแล้ว...มันเป็นไปไม่ได้เหรอ? อาจารย์เฟิงยอมรับความผิดพลาดหรือไม่?หลี่เสี่ยวเว่ยรีบพูดว่า: "อาจารย์เฟิง ท่านคงจำผิดแล้ว พวกมันคือก้อนถั่วน้ำตาล ขยะที่คนชนบทส่งมาให้..."เพ้อเจ้อแม่แกสิ!เฟิงเฟยหยางสาปแช่งด้วยความโกรธ “ฉันจะพลาดได้ยังไง! พวกแกต่างหากที่บ้า ที่คิดว่ายาระเด็บเจ็ดเป็นขยะและโยนมันลงในถังขยะ!”ก่อนที่ทุกคนจะตกตะลึง เฟิงเฟยหยางก็พูดอย่างรวดเร็ว: "หลี่ฉางหยวน นายยินดีจะมอบยยาชีเฉียวหลิงหลงนี่ให้ฉันหรือเปล่า?""ฉันยินดีแลกเปลี่ยนกับทรัพย์สินทั้งหมดของฉัน!"เปี้ยง!บริเวณนั้นระเบิดออกพวกเขารู้ว่ายาะดับที่เจ็ดนั้นมีค่า แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่ามันจะล้ำค่าขนาดนี้เฟิงเฟยหยางควบคุมโรงงานแปรรูปสมุนไพรที่ใหญ่ที่สุดในต้าเซี่ย โดยมีอุตสาหกรรมต่างๆ ทั่วโลกและมีมูลค่าตลาดหลายนับพันล้านเขายินดีมอบทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อแลกกับยาชีเฉียวหลิงหลงนี้ยาชีเฉียวหลิงหลงแค่

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 345

    หลี่ชางหยวนปลอบใจเขา: "แขกรับเชิญคนสุดท้ายที่ฉันเชิญยังมาไม่ถึง เมื่อแขกคนสุดท้ายมาถึงเย่หงและคนอื่น ๆ จะต้องหลีกทางแน่นอน"โอ้?หลี่เซียวเว่ยพูดด้วยความสนใจอย่างยิ่ง: "พ่อครับ พ่อเชิญใครมาอีก?"หลี่ชางหยวนพูดว่า: "ปรมาจารย์เฟิง เฟิงเฟยหยาง"อะไรนะ!หลี่เซียวเว่ยตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้: "พ่อกำลังพูดถึงปรมาจารย์เฟิงเฟยหยาง ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ของนิกายฉีเหมินใช่ไหม แพทย์จักรพรรดิชั้นยอดที่เคยรับใช้ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม?"หลี่ฉางหยวนพยักหน้า: "ถูกต้อง"หลี่เซียวเว่ยยิ้มออกมาทันที: "ปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางเคยรับใช้ ราชาผู้เฒ่าในพระราชวังต้องห้าม แม้ว่าเขาจะเกษียณไปแล้วพร้อมกับความสำเร็จอันล้นหลาม แต่อิทธิพลของเขายังคงมีอยู่"“เมื่อเทียบกับปรมาจารย์เฟิงเฟยหยางแล้ว เย่หงและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับตัวตลก!”“ฮึ่ม เฟิงเซียวหลู่ เฟิงหยวนเจิ้ง พวกแกสมควรที่จะถูกเหยียบย่ำใต้ฝ่าเท้าของเราเท่านั้น!”เมื่อพูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาในที่สุดเฟิงเฟยหยางก็มาถึงหลี่ฉางหยวนกับหลี่เซี่ยวเว่ยรีบต้อนรับเขาทันที"การมาเยือนของปรมาจารย์เฟิงทำให้สถานที่แห่งนี้เปล่งประกายเหลือเกิน!"“ท่านปรมาจารย์เฟิง

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 344

    หนิงเป่ย: "ฉันคิดว่าพวกคุณเข้าใจผิดแล้ว วันนี้เป็นงานหมั้นของเซี่ยวหลู่ พวกคุณจะมาให้ของขวัญกับฉันทำไม?"เย่หงและคนอื่น ๆ เข้าใจทันทีและเดินไปหาเฟิงเซียวหลู่ทุกคนในงานเลี้ยงเป็นบ้าคลั่งไปกันหมดคุณพระ พวกเรากำลังเห็นอะไร!ผู้นำจังหวัดกลุ่มนี้โค้งคำนับให้สามัญชน แถมเรียกเขาว่า "คุณ" อีกให้ตายเถอะ นี่คือคนธรรมดาจริงๆ เหรอ?นี่คงไม่ใช่คนใหญ่คนโตในกลุ่มลับหรอกนะเย่หงและคนอื่นๆ ล้อมรอบเป็นวงกลมรอบตัวเฟิงเซียวหลู่“เซียวหลู่ วันนี้เป็นวันหมั้นของเธอ พวกลุงไม่มีอะไรจะให้เธอ ดังนั้นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ จึงไม่ใช่การแสดงความเคารพ”“ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกลุงงๆ ดื่มอีกสองแก้วทีหลัง ฮ่าๆ”ด้วยเหตุนี้ เย่หงและคนอื่นๆ จึงมอบของขวัญที่พวกเขาเตรียมไว้ให้เย่หงและคนอื่น ๆ ร่ำรวยมากและมอบของขวัญฟุ่มเฟือยให้พวกเขาทั้งหมดมีภาพเขียนพู่กันและภาพวาดของคนดัง เครื่องสำอางหรูหรา เครื่องประดับ และอื่นๆ อีกมากมายของขวัญที่ถูกที่สุดก็เริ่มต้นที่หลักล้านโดยเฉพาะสร้อยคอเพชรสิบห้ากะรัตที่เย่หงมอบให้นั้นมีมูลค่าเกือบ 50 ล้านแหวนเพชรห้ากะรัตของหลี่เซียวเว่ยดูเหมือนตัวตลกเมื่ออยู่ตรงหน้าสร้อยคอเพชรเส้นนี

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 343

    ใบหน้าของหลี่เสี่ยวเว่ยและหลี่ชางหยวนเหมือนโดนตบกลางสี่แยกในโอกาสที่ทุกคนรอคอยนี้ สามัญชนคนนี้กลับก้าวออกมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญ ซึ่งมันทำให้พวกเขารู้สึกอับอายจริงๆยิ่งไปกว่านั้น หลี่เซียวเว่ยยังเห็นว่าเฟิงเซียวหลู่ดูเหมือนจะมีความรู้สึกคลุมเครือกับคสามัญชนคนนี้อีกเขาตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้กับหนิงเป่ยเขาเดินขึ้นไปหยิบยาชีเฉียวหลิงหลง ศึกษาอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดขึ้นมา "ขอบคุณครับสำหรับของขวัญราคาแพงเช่นนี้ พวกเราชอบมันมาก"มีแขกในงานถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: "เซียวเหว่ยบอกว่าของขวัญชิ้นนี้มีราคาแพง ดังนั้นยาลูกกลอนชิ้นนี้จึงต้องมีค่ามาก"หลีเซียวเว่ยพูด: "ฉันเห็นมันตอนที่ฉันเรียนอยู่ต่างประเทศ ยาลูกกลอนนี้ขายในต่างประเทศในราคา 5000 บาทต่อหนึ่งกิโลกรัม"พึ้ด!ทุกคนก็หัวเราะเสียงดังลั่นกิโลกรัมละ 5,000 บาท แค่เจ็ดเม็ดนี้ก็ไม่มีมูลค่าถึง 2500 บาทด้วยซ้ำเขากล้าที่จะมอบของขวัญเน่าๆ แบบนี้ได้ยังไง นี่ไม่ใช่การดูถูกเฟิงเซียวหลู่กับเฟิงหยวนเจิ้งหรอกหรือ?ในฐานะผู้ว่าฯ ที่มีเกียรติ เฟิงหยวนเจิ้งจะเชิญสามัญชนคนนี้มาร่วมงานหมั้นได้อย่างไรนี่ไม่ใช่การลดระดับของพวก

  • สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา   บทที่ 342

    หลี่เซียวเว่ยดุเฟิงเซียวหลู่ด้วยเสียงต่ำ: "เซียวหลู่ มีแขกผู้มีเกียรติมากมายอยู่ที่นี่ ทำไมเธอถึงทักทายสามัญชนแบบเขาด้วยล่ะ"“หลังจากนี้อย่าลืมเว้นระยะห่างจากเขา ทางที่ดีอย่าคุยกับเขาเลย จะได้ไม่เสียหน้า”เฟิงเซียวหลู่: "เข้าใจแล้ว"แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกลกัน แต่หนิงเป่ยที่กินยาชีเฉียวหลิงหลงไป ประสาทการฟังของเขาก็ดีกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นเขาจึงยังคงได้ยินการสนทนาของพวกเขาอย่างชัดเจนหนิงเป่ยยิ้มอย่างขมขื่นแล้วโทรหาเย่หง ผู้นำจังหวัดและขอให้เขาพาคนสองสามคนมาสนับสนุนเฟิงเซียวหลู่หากหลี่เซียวเว่ยไม่ถูกจัดการในวันนี้ ชีวิตของเฟิงเซียวหลู่จะยุ่งยากขึ้นในอนาคตเย่หงที่อยู่ปลายสายโทรศัพท์ก็รับสายของหนิงเป่ย และรู้สึกยินดีทันทีคนใหญ่คนโตอย่างหนิงเป่ย เชิญพวกเขาเข้าร่วมงานเลี้ยงหมั้นเป็นการส่วนตัว นี่ถือเป็นเกียรติของพวกเขาอย่างยิ่งเย่หงวางงานทั้งหมดทันทีและเรียกสมาชิกทุกคนในทีมจังหวัดมางานเลี้ยงแน่นอนว่าของขวัญชิ้นใหญ่ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ไม่นานแขกเกือบทั้งหมดก็มาถึงและเริ่มงานเลี้ยงหมั้นอย่างเป็นทางการพิธีกรกล่าวสุนทรพจน์บนเวที จากนั้นคู่บ่าวสาวก็แลกแหวนเพชรกันบนเวทีสิ่งท

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status