3 ช่วยว่าความสืบคดี (3)

“ตอนดื่มสุรานายตู้เอ่ยอันใดกับเจ้าบ้าง พูดมาให้หมด”

คนเมาสองคนเรื่องที่คุยย่อมไม่พ้นเรื่องปรับทุกข์ในช่วงนั้นหรอก แม้นางจะไม่รู้ว่านายตู้เมาหรือไม่ แต่การทำให้สหายเมาถึงกับค้างที่บ้านได้ เขาก็ต้องดื่มไปพอสมควรนั่นล่ะ

“ตามจริงที่พี่ตู้ชวนมาคราวนี้ข้าก็แปลกใจอยู่ เพราะเราทั้งสองไม่ค่อยสนิทกันมาก หากเขาไม่บอกว่าจะเลี้ยงสุราข้าทั้งหมดก็คงไม่ไปหรอก...

อา เขาเหมือนกำลังบ่น ๆ เรื่องการหาเงินแต่งเมียนั่นล่ะ บอกว่าชอบพอนางมากแต่บิดานางยื่นคำขาดว่าให้มีสินสอดมากประมาณนึงถึงจะยกให้ เขายังเอ่ยว่าอยากยืมเงินข้าอยู่เลย เพียงแต่ข้าเดิมทีก็จนยิ่งกว่าเขาอยู่แล้ว ไม่มีให้หรอก

...เอ่อ เหมือนมีอยู่คราหนึ่งเขาบอกว่าตามจริงเขายืมเงินคนผู้หนึ่งมามากแล้วเพื่อนำไปซื้อของ ตอนนี้ยังไม่มีเงินคืนเลย ยังต้องหาเงินไปสู้ขอเพิ่มอีก อันใดทำนองนั้นขอรับ เอ่อ ข้าจำได้เพียงเท่านั้น”

พอนายซางเห็นว่าเฟยเมี่ยวอยู่ข้างตน กำลังช่วยตนเองจึงพยายามนึกทุกอย่างที่พอนึกได้ออกมาจนหมด

...แหม ก็ใครจะไม่อยากรอดเล่า

เมื่อฟังจนจบเจ้าของคำถามก็นิ่งไปชั่วครู่ก่อนหลุดหัวเราะออกมา นางฟังแล้วดันนึกเรื่องราวหลังจากนี้ออกซึ่งเป็นสิ่งที่น่าตกตะลึงมากจนหลุดหัวเราะเลยล่ะ

ทว่าเพื่อให้คนร้ายตัวจริงไหวตัวไม่ทัน เฟยเมี่ยวต้องขอความช่วยเหลือชินอ๋องหน่อยแล้ว

เฟยเมี่ยวจำเป็นต้องบอกเขาเพียงผู้เดียว แต่จะทำอย่างไรให้บอกเขาได้เล่าหากไม่ใช่การกระซิบบอก ด้วยความตื่นเต้นในสิ่งที่คิดทำให้เฟยเมี่ยวก้าวเดินไปหาชินอ๋องอย่างลืมความหวั่นเกรงของตนเองก่อนหน้าไปหมดสิ้น

ตอนแรกคนของชินอ๋องก็จะทำทีมาขัดขวางไม่ให้นางเข้าใกล้เจ้านายของพวกเขานั่นล่ะ แต่เป็นชินอ๋องเองที่ห้ามไว้ เขาปล่อยให้นางเข้ามาใกล้ตนเองแบบห่างเพียงโต๊ะกั้นเท่านั้น

เฟยเมี่ยวไม่กระซิบบอกเขาหรอก นางหยิบพู่กันจิ้มหมึกและเขียนข้อความหนึ่งให้ชินอ๋องดูตรงหน้าแทน ด้วยความที่นางอยู่ตรงข้ามกับชินอ๋องและเพื่ออำนวยความสะดวกให้ เฟยเมี่ยวก็เขียนอักษรกลับหัวให้ฝั่งชินอ๋องอ่านออกแทน

...คนร้ายอยู่ในคนที่มาเข้าดูการตัดสิน...

ไม่รอเวลาผ่านไปมากเกินชั่วหายใจ ชินอ๋องก็ให้สัญญาณคนของตนเองปิดล้อมทางเข้าออกศาลทันที หลังจากนั้นก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวดังก้องพื้นที่ปิดนี้

“จับมันผู้นั้นเสีย !!! เขาคือคนฆ่านายตู้ตัวจริง”

ผู้คนตื่นตระหนกจากเสียงทรงอำนาจและทหารของชินอ๋องที่เคลื่อนพลทั่วทิศทาง คนที่มาเข้าดูการตัดสินต่างตกใจและสงสัยใครรู้จนจ้องมองมาที่ชินอ๋องเพื่อต้องกามองว่าเขาชี้ให้จับมาที่คนไหน แต่กลับเห็นว่าชินอ๋องนั่งนิ่งอย่างเดิมไม่มีการชี้ตัวแต่อย่างใด

เขามองไล่ทั่วทุกคนที่เป็นผู้มาร่วมฟังจนสายตาไปสะดุดที่บุรุษคนหนึ่งในหมู่ผู้คนนั้น

เขาคือคนเดียวที่มองหันซ้ายขวาไปมาทำราวกับกำลังมองว่าเหล่าทหารเคลื่อนมาจับตนเองหรือไม่กัน พอเห็นว่าเสียงเงียบไปจึงค่อยมองกลับมาที่ชินอ๋องและได้สบตากับสายตาดำเยี่ยงสัตว์นักล่ากำลังจ้องเหยื่อพอดี ขนทั่วกายลุกชันพร้อมกับร่างทั้งร่างหมดแรงจะสู้แล้ว

เขาไม่ใช่คนร้ายที่ถูกฝึกมาเสียหน่อย มานั่งนิ่งในนี้ได้แบบสติไม่แตกก็ถือมาเก่งกล้าเกินคนทั่วไปแล้ว

เฟยเมี่ยวเดิมพันถูกต้องจริงด้วย แต่ที่นางคาดเดาไม่ถูกคือการกระทำของชินอ๋องเมื่อสักครู่ต่างหาก เขาไม่เพียงเชื่อใจเฟยเมี่ยวทันทีแบบไม่ถามเหตุผลใด แต่เขายังใช้วิธีที่แม้แต่นางก็คิดไม่ถึงด้วยซ้ำ

...นางคาดว่าเขาอาจพอเดาบางอย่างได้ไม่ต่างจากนางกระมัง

คิดแล้วก็ยังหายหวาดกลัวในน้ำเสียงทรงพลังเมื่อสักครู่ไม่หาย นางอยู่ใกล้สุดย่อมรับรังสีเมื่อครู่ไปเต็ม ๆ นั่นล่ะ ดีที่ผลลัพธิ์ดีเกินคาดสามารถเปิดเผยตัวคนร้ายได้ภายในเสี้ยวเวลา ไม่ต้องเสียกำลังคนตรวจสอบทีละคนอีกต่างหาก

เมื่อชายคนที่ชินอ๋องระบุให้จับออกมายืนอยู่กลางลานก็ถึงตาเฟยเมี่ยวอธิบายสิ่งที่นางคิดแล้ว

“เจ้าเคยให้เงินแก่นายตู้ยืมใช่หรือไม่ !?”

“เอ่อ ขะขอรับ ข้าไม่ได้ตั้งใจฆ่าเขานะขอรับ อย่าจับข้าน้อยเลยขอรับ ขะ...”

เฟยเมี่ยวก็สงสารบุรุษผู้นี้นะ...แต่อย่างไรเสียฆ่าคนก็ต้องรับโทษนั่นล่ะ

“ข้ามีข้อสงสัย หากคนผู้นี้เป็นเจ้าหนี้ของผู้ตายแล้วเหตุใดจึงต้องฆ่าเขาด้วย หากลูกหนี้ตายไปย่อมไม่มีใครจ่ายหนี้ไม่ใช่หรือ ?”

คำถามของเสนาบดีหลิงไม่ผิดเลย ใครในที่นี้ต่างก็สงสัยไม่แพ้กัน เฟยเมี่ยวคิดหาเหตุผลน่าจะเป็นแล้วถึงได้หลุดขบขันออกมาอย่างไรเล่า

“ตามจริงแล้วคนผู้นี้ไม่ได้ตั้งใจจะฆ่านายตู้หรอกเจ้าค่ะ ใช่หรือไม่ ?”

เขาร้องไห้โศกเศร้าเสียใจจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว แต่ก็เห็นไปในทางเดียวกันว่าเขาพยักหน้าให้ อีกทั้งยังพร่ำบ่นว่าเขาต่างหากที่จะถูกฆ่า เขาเพียงป้องกันตนเองเท่านั้น

เมื่อเฟยเมี่ยวมั่นใจในความคิดตนมากจากการจับประเด็นสิ่งที่ได้ยินนางจึงขอเป็นตัวแทนเอ่ยไขข้อข้องใจทุกคนเองเสีย

“คนผู้นี้มิได้มีเจตนาจะฆ่านายตู้แต่อย่างใด จากการคาดเดาจากหลักฐานทั้งหมดที่พวกท่านมือปราบไปสืบค้นมานั้น ทำให้ข้าคิดว่าตามจริงแล้ว หากไม่เกิดเหตุผิดพลาดอันใด คนที่จะจบสิ้นชีวิตคงเป็นคนผู้นี้มากกว่าเจ้าค่ะ นายตู้นั้นวางแผนจะฆ่าเจ้าหนี้ที่ตนติดไว้มาอย่างดี อีกทั้งยังคิดจะขโมยเพิ่มจากเจ้าหนี้อีกเสียด้วยซ้ำ

คืนก่อนวันตายของนายตู้ เขาได้นัดเจ้าหนี้ผู้นี้ในช่วงเวลาที่เข้าตาย ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับการจ่ายหนี้หรืออื่นใดไว้ และคิดจะฆ่าเจ้าหนี้ด้วยมีดที่เขาเตรียมไปนั่นเอง แต่ข้าคาดว่าคงเพราะเขาเมาสุรามาไม่น้อยพอเกิดการต่อสู้กันจึงเป็นฝ่ายพลาดพลั้งเสียได้ สุดท้ายก็ถูกฆ่าเสียเองด้วยมีดที่ตนเตรียมไปเจ้าค่ะ”

นางสังเกตว่าชุดที่เจ้าหนี้ของนายตู้สวมใส่นั้นดูเนื้อผ้าดีพอควรเลย อีกทั้งเขาก็มีเครื่องทองติดตัวพอเหมาะ คงให้คนยืมเงินเป็นนิจไม่ผิดแน่

“หากถึงขนาดเตรียมการไว้อย่างดีไยต้องนัดนายซางดื่มสุรา ก่อนวันด้วยเล่า เขามิน่าจะต้องการทำให้ตัวเองเมาเช่นกันนะ”

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ เรื่องอาการเมานี้อยู่เหนือความคาดหมายของนายตู้ไป เขารู้ว่าหากฆ่าคนต้องถูกลงโทษแต่เขามีเป้าหมายจะแต่งเมียเข้าบ้านย่อมไม่ยอมรับโทษแน่ นายตู้จึงคิดแผนฆ่าคนแล้วให้ตนรอดโดยการนัดหมายนายซางที่เป็นสหายห่าง ๆ และขาดแคลนเงินมาเพื่อเป็นพยานเรื่องที่อยู่เจ้าค่ะ แต่เขาคงคาดไม่ถึงว่าสหายผู้นี้ดื่มเก่งยากเมาจนไม่ได้สติ จึงทำให้ตนเมาไปด้วยไม่น้อยเจ้าค่ะ”

ภายในศาลเงียบสงบลงทันใด ความจริงที่ถูกเปิดเผยล้วนทำให้ใจคนสับสนยากตัดสินว่าควรเข้าข้างฝั่งใดดี ในเรื่องนี้มิใช่สิ่งที่เฟยเมี่ยวจัดการได้ นางมีความเห็นใจบุรุษที่ร้องไห้โฮอยู่ตรงหน้าจึงทำได้เพียงช่วยเปิดเผยความจริงเท่านั้น

“ส่วนที่ข้าพูดจะจริงแท้อย่างใดนั้นรบกวนท่านเสนาบดี

หลิงตรวจสอบก็ได้แล้วเจ้าค่ะ และหากเป็นจริงดังว่า ข้าขอให้พิจารณาโทษของคนผู้นี้อย่างเหมาะสมด้วยเจ้าค่ะ...”