Share

บทที่ 2

Author: สือฮวน
ลมหนาวพัดพาเข้ามาจากนอกหน้าต่าง

เสิ่นเจ๋อเฉิงจุดบุหรี่ขึ้น ควันลอยคลุ้งไปทั่วใบหน้าของเขา

ทำให้คนอื่นมองไม่เห็นอารมณ์ของเขา เขามองมาที่ฉัน

"เธอเหมือนดวงอาทิตย์น้อย ที่มีท่าทางดูสดใสเสมอ"

"ไม่เหมือนคุณ ที่มีอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ตลอดเวลา"

"งานก็ทำให้ผมปวดหัวมากพอแล้ว กลับบ้านยังต้องเจอคุณอีก"

เสิ่นเจ๋อเฉิงขยี้ขมับ พูดอย่างเหนื่อยล้าออกมา

"ซูซู ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆ "

ฉันจ้องมองเขาอย่างมึนงง พร้อมกับพึมพำออกมาว่า

"ถ้าอย่างนั้นทำไมถึงไม่ขอหย่าล่ะ?"

เสิ่นเจ๋อเฉิงก้มหน้าลงเล็กน้อย มองฉันอย่างจริงจัง

"ซูซู ผมแค่เหนื่อย แต่ไม่เคยคิดที่จะไปจากคุณ"

"ผมแค่ต้องการหาที่พักให้หายใจสักพัก"

"แบบนี้ ผมจะได้รวบรวมอารมณ์และรักคุณต่อไป"

ดังนั้น เจียงชิงฉือจึงเป็นที่พักหายใจของเขา เป็นบ้านแห่งความอบอุ่นของเขา

มันช่างน่าขำเสียจริง และไร้สาระเกินไป

ฉันมองเขาอย่างไม่เชื่อ

"คุณนี่ไร้ยางอายจริงๆ "

เสิ่นเจ๋อเฉิงพ่นควันบุหรี่ออกมา น้ำเสียงแฝงความหงุดหงิด

"ทีแรก ผมเองก็เคยคิดที่จะเปิดรับคุณตลอด"

"แต่ว่าซูซู อาการคลั่งของคุณ"

"มันน่าเกลียดเกินไป ทำให้ผมรู้สึกขยะแขยง"

ราวกับมีกรรไกรฉีกหัวใจ ฉันฝืนยิ้มด้วยความยากลำบาก

เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าหมอง

"คงทำให้คุณลำบากมากจริงๆ สินะ ที่ต้องทนกับฉันมานานหลายปีขนาดนี้"

เสิ่นเจ๋อเฉิงถอนหายใจยาว พร้อมกับค่อย ๆ ช่วยประคองฉัน

"ซูซู ผมไม่เคยคิดจะไปจากคุณ..."

เสียงโทรศัพท์ดังแทรกขึ้นขัดจังหวะคำพูดของเขา

ที่ปลายสายคือเสียงตกใจของเจียงชิงฉือ

"เจ๋อเฉิง ไจ่ไจเป็นไข้สูง"

พอได้ยิน เสิ่นเจ๋อเฉิงก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ลุกขึ้นเตรียมที่จะไป

"ไจ่ไจคือใคร?"

ฉันเผลอจับแขนเขาไว้

แต่เขากลับสะบัดมือฉันออก เดินไปอย่างรวดเร็ว

ฉันกัดฟัน ตามเขาออกจากบ้านไป

ตามจนมาถึงที่โรงพยาบาล

เมื่อฉันพบเสิ่นเจ๋อเฉิงที่แผนกผู้ป่วยใน

เขากำลังพูดคุยกับเจียงชิงฉืออยู่ข้างเตียงของเด็กน้อย

เด็กคนนี้!!

"ปั้ง!"

ฉันเหมือนถูกฟ้าผ่า ผลักประตูเข้าไปอย่างแรง

ประตูชนกับกำแพง เสียงดังก้องสนั่น

เสิ่นเจ๋อเฉิงหันกลับมาเห็นฉัน ใบหน้ามีสีหน้าตกใจ

เด็กในอ้อมกอดก็โผออกมา ชี้มาที่ฉันแล้วถามว่า

"พ่อครับ คุณน้าคนนี้คือใครกัน?"

เสิ่นเจ๋อเฉิงโน้มตัวไปจูบที่ใบหน้าเด็กน้อย

"นี่คือเพื่อนของพ่อ"

"ไจ่ไจอย่าดื้อ เล่นกับแม่ไปก่อนนะ พ่อออกไปแป๊บหนึ่ง"

ในชั่วขณะนั้น หัวใจของฉันรู้สึกเหมือนตกลงไปในเหมันต์

ฉันก้าวไปข้างหน้า จ้องมองเด็กน้อยอย่างไม่กะพริบตา

"หนูจำน้าไม่ได้เหรอ? น้าคือภรรยาของพ่อหนู""

"อีกทั้งยังเป็นคนที่น่าสงสารที่ถูกหนูทำร้ายจนเสียลูกไปเมื่อปีที่แล้ว!"

"พอแล้ว หลีซู!"

เสิ่นเจ๋อเฉิงดึงฉันออกจากห้องคนป่วยด้วยสีหน้าที่โกรธ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 14

    พบเจียงชิงฉืออีกครั้ง ก็หลังจากผ่านไปหกเดือนแล้วเธอมาที่บ้านด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ร้องไห้และเรียกร้องให้ฉันอธิบายเธอเดินโซซัดโซเซเข้ามาใกล้ "ทำไม? ฉันทำตามที่คุณบอกแล้ว""ทำไมคุณถึงยังไม่ปล่อยฉัน?"ท่าทางตกใจและโกรธของเธอดูน่าสนใจทีเดียวฉันยกตามองเธอและถามกลับอย่างไม่ใส่ใจ"เจียงชิงฉือ ฉันทำอะไรไป?"ฉันจะทำอะไรได้เล่า? หลังจากเพียงแค่รู้ว่าเธอไปอ่อยมีผู้ชายคนใหม่ฉันจึงใช้เล่ห์เหลี่ยมบางอย่างเท่านั้นไม่พูดถึงเจียงชิงฉือก็มีวิธีการที่ไม่เลวเธอใช้ข้อเท็จจริงที่ปลอมแปลงในตอนแรกหลอกผู้ชายที่สงสารเธอส่วนฉัน ก็นับว่าใจดีแค่หาข้อมูลการติดต่อของผู้ชายคนนั้น จากนั้นบอกความจริงเกี่ยวกับเจียงชิงฉือและเสิ่นเจ๋อเฉิงเธอโมโหจนตัวสั่น"คุณผิดคำพูดได้อย่างไร!"ฉันได้ยินดังนั้น ฉันก็พยักหน้า"เธอจะคิดแบบนั้นก็ได้" "แต่เจียงชิงฉือ เธอลองคิดดูดีๆ นะ""ฉันแค่สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรกับลูกของเธอ ส่วนเธอนั้น ฉันไม่ได้พูด"หลังจากความเงียบที่ยาวนาน จู่ๆ เจียงชิงฉือก็พังทลายและร้องไห้"หลีซู ได้โปรดให้ฉันมีทางรอดด้วยเถอะ""ไจ่ไจสุขภาพไม่ดี ฉันยังต้องเลี้ยงดูเขา" "ไม่เกี่ยวกับฉ

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 13

    เสิ่นเจ๋อเฉิงริมฝีปากสั่นเทา มองมาที่ฉัน ด้วยน้ำเสียงที่วิงวอน"ซูซู เรากลับมาแต่งงานกันอีกครั้งเถอะนะ""ผมผิดไปแล้ว จริง ๆ นะ""ขอร้องเถอะ ช่วยฉุดผมขึ้นมาหน่อย ขอร้องคุณล่ะช่วยผมด้วย"เขาหน้าตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเจ็บปวดจากการหย่าร้างที่ทำให้เขาเสียใจมากกว่า หรือเป็นเพราะความรักที่มีต่อฉันในช่วงสิบสี่ปีที่ทำให้เขาไม่สามารถปล่อยวางได้กันแน่เขาอ่อนแอและไร้ศักดิ์ศรีคอยขอร้องฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าฉันมองเขาอย่างเงียบ ๆ"คุณมีสิทธิ์อะไร มาคิดว่าผมจะทำผิดซ้ำอีกครั้ง?" เลือดบนริมฝีปากของเสิ่นเจ๋อเฉิงหายไปหมดแล้ว"แต่ความรักที่เรามีสิบสี่ปี...""คุณเป็นคนทอดทิ้งไม่ใช่เหรอ?"เสิ่นเจ๋อเฉิงพูดขึ้นมาทีละคำ"ซูซู คุณคงจะไม่ให้อภัยฉันอีกแล้ว ใช่ไหม?"ฉันยิ้มอย่างอ่อนโยน "ต่อไปอย่าถามคำถามที่โง่เง่าแบบนี้อีกนะ"ต่อมา ได้ยินว่าเสิ่นเจ๋อเฉิงยังคงคิดว่าเขาจะกลับมาเริ่มใหม่ได้เขาจึงใช้เงินออมสุดท้ายไปลงทุนอีกครั้งแต่น่าเสียดายที่ขาดทุนบ้านและรถถูกธนาคารยึดคืน ยังเป็นหนี้เป็นสินอยู่มากมายเขาจึงหางานได้เป็นคนส่งของ จากนั้นก็เช่าห้องใต้ดินมืดๆ ชื้นๆ ใหม่อ

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 12

    เสิ่นเจ๋อเฉิงจ้องมองที่สัญญาการหย่าต่อไป ฉันยื่นปากกาถึงมือเขา"เซ็นชื่อซะ"มือที่เขารับปากกาสั่นเทา เสียงของเขาแหบพร่าอย่างมาก"หลีซู คุณใจร้ายเกินไป"ใจร้ายหรือ? อาจจะมีบ้างแต่ถ้าการให้อภัยคือความอ่อนแอ ความเจ็บปวดทั้งหมดที่ฉันต้องเผชิญมันก็คือกรรมที่ฉันต้องรับเสิ่นเจ๋อเฉิงดวงตาแดงก่ำ กำปากกาสำหรับเซ็นชื่อแน่น "จริงๆ แล้วไม่มีทางที่จะแก้ไขได้อีกเหรอ?"เขาดูเหมือนสัตว์ที่ติดอยู่ในกรงฉันนั่งอยู่ข้างๆ มองดูเขาเครียดอย่างสบายใจ"เสิ่นเจ๋อเฉิง ตอนนี้คุณดูน่าทุเรศมากจริง" เมื่อเสียงของฉันดังขึ้นสีเลือดบนใบหน้าของเขาหายไปหมดสิ้น"มันเป็นความผิดของผม เป็นความผิดของผม"เสิ่นเจ๋อเฉิงจับมือฉันไว้น้ำตาที่ร้อนระอุหยดลงบนฝ่ามือที่เย็นของฉัน ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ้อนวอนอย่างจริงจัง"อย่าเกลียดผมนะ ซูซู"ฉันหัวเราะอย่างขำขันและดึงมือกลับ กำลังเช็ดบนกระดาษ"ใครจะไปเกลียดคนที่ไม่สำคัญละ"ในวันที่ออกจากสำนักงานทะเบียนวันนั้น เสิ่นเจ๋อเฉิงเหมือนคนที่อ่อนแอมาก ไร้เรี่ยวแรงใดๆ "ซูซู ผมรู้สึกเสียใจจริงๆ..."ฉันส่ายหัวและให้คำเตือนเขาครั้งสุดท้ายอย่างจริงจั

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 11

    สิ่งที่เจียงชิงฉือที่ปรารถนา ก็แค่สถานะภรรยาที่ร่ำรวยดท่านั้นส่วนคนที่จะชื่อแซ่คือใครนั้น เธอกลับไม่สนใจส่วนเสิ่นเจ๋อเฉิง เขามาอยู่ในความสัมพันธ์นี้เพียงเพราะเขาได้หันเหออกจากเส้นทางที่เขาเคยรักฉัน และเขาก็ลืมไปว่าก่อนหน้านี้เขารักฉันมากเพียงใดหลังจากที่เราย้ายเข้าบ้านใหม่ เขาก็ติดกล้องวงจรปิดภายในบ้านเพราะเขากังวลว่าการที่เขาออกไปทำงานบ่อยๆ จะทำให้ฉันอยู่บ้านคนเดียวไม่ปลอดภัยและกล้องเพราะว่ากล้องที่เขาลืมไปนั้น ได้บันทึกภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้นในขณะที่ฉันไม่อยู่ที่บ้านละครที่สนิทสนมกันระหว่างเขากับเจียงชิงฉือรวมทั้งวิธีการเสี้ยมของเจียงชิงฉือที่สอนให้ลูกชายวัยสองขวบเล่นกับสบู่อาบน้ำที่บันไดสำหรับเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ นั้น แน่นอนว่ามาจากฝีมือเธอ ในขณะนั้น เสิ่นเจ๋อเฉิงดูเหมือนจะกลายเป็นหิน "ที่แท้ คุณรู้เรื่องเหล่านี้มาตลอด..."ฉันพูดแทรกเขาทันที"ส่วนเจียงชิงฉือ เธอแค่ต้องการเงินของคุณเท่านั้น"เธอแค่ฝันว่า การมีลูกจะทำให้เธอมีอำนาจ เจียงชิงฉืออยู่เคียงข้างเสิ่นเจ๋อเฉิงมานานหลายปี ย่อมรู้ดีกว่าใคร เสิ่นเจ๋อเฉิงคือคนที่พูดเก่ง แต่กลับไม่มีคุณสมบัติอื

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 10

    หนึ่งปีก่อน ตอนที่ฉันเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลหลังจากแท้งลูก เธอก็มาหาฉัน เธอสวมชุดแบรนด์เนม แต่งหน้าสวยงามอย่างพิถีพิถัน เมื่อสายตาเราสบกัน เธอยิ้มให้ฉัน ในดวงตาของเธอมีความน่าสงสารและความพึงพอใจ "คุณหนูหลี ตอนนี้คุณดูแย่จริงๆ" "บางที นี่อาจจะเป็นกรรมตามสนองก็ได้" "นี่คือผลกรรมจากที่คุณให้เจ๋อเฉิงไล่ฉันออก" แต่ตอนนี้ เธอต้องการใช้ชีวิตอย่างดี ก็ต้องขอร้องฉัน ลมฟ้าเปลี่ยนทิศทางไปเรื่อยจริงๆ ฉันจะทำให้พวกเขาต้องพบกับบทเรียนที่สาสม นั่นจะเป็นการชดเชยความเจ็บปวดที่ฉันต้องเผชิญ ในชั่วข้ามคืน ข่าวเรื่องเสิ่นเจ๋อเฉิงประธานบริษัทเสิ่นซื่อกรุ๊ปถูกกล่าวหาว่าล่วงละเมิดทางเพศ กลายเป็นข่าวพาดหัวใหญ่ บังคับในที่ทำงาน การสังสรรค์ที่มึนเมา บังคับให้มีความสัมพันธ์ เป็นคำหลายคำที่รวมกันเป็นเรื่องราว ในวิดีโอยาว เจียงชิงฉือร้องไห้จนหน้าหมองคล้ำ เต็มไปด้วยน้อยและโกรธเคือง เธอร่ายเรื่องราวที่น่าสงสารของเธอให้ทุกคนฟัง รวมถึงการถูกเสิ่นเจ๋อเฉิงบังคับให้เลี้ยงดู และบังคับให้ไปสังสรรค์ บลาๆ ความเสื่อมเสียทั้งชื่อเสียงและเกียรติยศ ฉันพูดแล้วต้องทำให้ได้ เมื่อเสิ่นเจ๋อเฉิงถ

  • สายใยรักสุดปลายทาง   บทที่ 9

    ฉันมองเขาอย่างนิ่งๆ และอ้าปากถามเขาอย่างตรงไปตรงมา "ที่คุณไม่อยากหย่า เพราะหวังให้ฉันกลับไปจัดการปัญหาของคุณงั้นเหรอ?" เขากำหมัดแน่น หลังจากนั้นนานพอสมควร เขาก็ค่อยๆ กลับสู่ความสงบเหมือนเดิม "ทั้งคุณและผม สำหรับเราต่างรู้ดีว่าการแต่งงานหมายถึงอะไร" "มันคือการร่วมมือกันในธุรกิจ และยังเป็นหลักฐานแห่งความรักของเรา" "ซูซู คุณรู้อยู่แล้ว" "การหย่าจะกลายเป็นรอยด่างบนชื่อเสียงของเรา และกลายเป็นเรื่องคุยกันในสังคม" เขายื่นมือมาแตะที่ขมับฉัน เสียงของเขานุ่มนวลและมีความมั่นคง "และเราก็เดินทางมาด้วยกันถึงสิบสี่ปีแล้ว" "ซูซู นอกจากผม คุณจะไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้" "อย่างอแงอีกเลยนะ หืม?" เสิ่นเจ๋อเฉิงไม่ทำให้ผิดหวัง เขาคือเสือในวงการธุรกิจ มีวาทศิลป์ที่งดงามและการแสดงที่ดี ฉันละสายตากลับมา พร้อมกลับตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า "คุณผิดแล้ว คนที่ใส่ใจคำพูดของคนอื่นเกินไปมีเพียงคุณเท่านั้น" "คำพูดเก่าๆ เหล่านี้ของคุณไม่มีทางโน้มน้าวใจฉันได้" "อีกทั้งไม่ใช่ว่าคุณไม่อยากหย่า" "เพียงแต่คุณรู้ดีว่า คุณจะหาคนที่มีพลังช่วยเหลือคุณมากกว่าฉันไม่ได้" ฉันหันไปมองเขาอย่างลึกซึ้ง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status