LOGINShare
ตอนที่ 62 คืนเร่าร้อนใต้แสงจันทร์
Last Updated:
2025-07-01 20:00:42ณ ห้องบรรทมแห่งวังเทียนหลง — เมื่อม่านจันทราปิดบังสายตาจากท้องฟ้าเบื้องบน
เสียงประตูห้องบรรทมปิดลงเบา ๆ ราวกับไม่อยากรบกวนเสียงหัวใจสองดวงที่เต้นรัวอยู่ในห้วงเดียวกัน
แสงเทียนนับสิบเล่มล่องลอยกลางห้องอย่างสงบ เปลวไฟสะบัดปลายไหวในจังหวะอ้อยอิ่ง พาแสงส้มอุ่นทอดเงาบนผนังหินแกะลาย เงาสองร่างทาบทับกัน ใกล้...จนแทบกลืนเป็นหนึ่งเดียว
หลงอวิ๋นไม่ได้พูดสักคำ
...แต่ในดวงตาของเขา มีคำมากมายที่ถูกกักเก็บไว้นานนับคืน
ความโหยหา ที่กัดกินทุกวินาทีของการรอคอย
ความรัก ที่ถูกหล่อหลอมด้วยทั้งเวทมนตร์และความเจ็บปวด
ความต้องการ ที่ไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้ในวันที่ฉันไม่อาจรับรู้ถึงมัน
เขาก้าวเข้ามาใกล้ ช้า...แต่มั่นคง
มือของเขาเลื่อนไปประคองแผ่นหลังฉันเบา ๆ อีกมือหนึ่งรั้งใต้เข่าด้วยความระมัดระวัง ก่อนที่ร่างสูงสง่าจะช้อนฉันขึ้นจากพื้น—อ้อมแขนของเขาอุ่นและแน่นหนาราวกับจะไม่ยอมให้ฉันหลุดหายไปอีกแม้เพียงวินาทีเดียว
ฉันซุกหน้าไว้ที่อกของเขา รับรู้ได้ถึงแรงเต้นของห
Latest chapter
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 62 คืนเร่าร้อนใต้แสงจันทร์
ณ ห้องบรรทมแห่งวังเทียนหลง — เมื่อม่านจันทราปิดบังสายตาจากท้องฟ้าเบื้องบนเสียงประตูห้องบรรทมปิดลงเบา ๆ ราวกับไม่อยากรบกวนเสียงหัวใจสองดวงที่เต้นรัวอยู่ในห้วงเดียวกันแสงเทียนนับสิบเล่มล่องลอยกลางห้องอย่างสงบ เปลวไฟสะบัดปลายไหวในจังหวะอ้อยอิ่ง พาแสงส้มอุ่นทอดเงาบนผนังหินแกะลาย เงาสองร่างทาบทับกัน ใกล้...จนแทบกลืนเป็นหนึ่งเดียวหลงอวิ๋นไม่ได้พูดสักคำ...แต่ในดวงตาของเขา มีคำมากมายที่ถูกกักเก็บไว้นานนับคืนความโหยหา ที่กัดกินทุกวินาทีของการรอคอยความรัก ที่ถูกหล่อหลอมด้วยทั้งเวทมนตร์และความเจ็บปวดความต้องการ ที่ไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้ในวันที่ฉันไม่อาจรับรู้ถึงมันเขาก้าวเข้ามาใกล้ ช้า...แต่มั่นคงมือของเขาเลื่อนไปประคองแผ่นหลังฉันเบา ๆ อีกมือหนึ่งรั้งใต้เข่าด้วยความระมัดระวัง ก่อนที่ร่างสูงสง่าจะช้อนฉันขึ้นจากพื้น—อ้อมแขนของเขาอุ่นและแน่นหนาราวกับจะไม่ยอมให้ฉันหลุดหายไปอีกแม้เพียงวินาทีเดียวฉันซุกหน้าไว้ที่อกของเขา รับรู้ได้ถึงแรงเต้นของห
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 61 คืนแห่งพันธะ...จูบแห่งคำมั่น
โลกทั้งใบ...เริ่มชัดขึ้นอีกครั้งแสงจันทร์ทอดพาดผ่านเปลือกตา กลิ่นชาอ่อน ๆ ลอยแตะจมูก ปลายนิ้วฉันรู้สึกถึงไออุ่นจากมืออีกข้างที่กำมันไว้แน่นหนา ไม่ยอมปล่อยแม้สักวินาทีฉันกะพริบตาช้า ๆ เสียงแรกที่ได้ยิน—“เอลาเรีย…!”เสียงที่ฉันรู้จักดี ไม่ว่าจะอยู่ในฝัน ในความมืด หรือแม้แต่ในความว่างเปล่า...เพราะเขา—คือ บ้าน ของฉันฉันลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงจันทร์ที่ส่องผ่านม่านบางทำให้สายตาพร่ามัวเล็กน้อย แต่ภาพตรงหน้ากลับชัดเจนในใจชายผู้มีดวงตาสีฟ้าน้ำแข็งงดงามราวผลึกเวทมนตร์นั่งอยู่ชิดขอบเตียง เขาจ้องฉัน...นิ่งงัน ไม่แม้แต่กะพริบตา ใบหน้าของเขาซีดเผือด ผมยาวกระเซิงไม่ได้รวบไว้เช่นทุกวันหลงอวิ๋น...เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีดำในแววตานั้น—ฉันเห็นรอยแตกร้าว ...แต่มันเริ่มจางหายไปเมื่อฉันลืมตา“...เอลาเรีย...” เขาเอ่ยชื่อฉันอีกครั้ง เสียงสั่นเครือราวกับยังไม่แน่ใจว่านี่คือความจริงฉันยิ้มให้เขา ลมหายใจแผ่วเบา ฉันพยายามขยับริมฝีปาก...แต่สิ่งแรกที่หลุดออกมากลับเป็น—น้ำตา
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 60 แสงจันทร์ในนิทรา
กลิ่นชาหอมอ่อนจากมวลดอกไม้ยามราตรีลอยอบอวลทั่วห้องบรรทม ผ้าม่านโปร่งลายจันทราโบราณปลิวไหวตามลมหิมะที่ลอดผ่านหน้าต่างแสงจันทร์พาดผ่านเนื้อผ้าและไหลแตะลงบนผ้าห่มสีเงินอ่อนที่คลุมร่างของหญิงสาวหนึ่งไว้แนบเนื้อ—อย่างแผ่วเบาเอลาเรียยังคงหลับใหล...นานถึงสิบแปดวันแล้วร่างกายของเธอยังอุ่น เวทจันทรายังเรืองแสงบางใต้ผิวบริเวณหัวใจ แต่เปลือกตาคู่งามของเธอ...ยังคงปิดสนิท ราวกับหลับลึกในห้วงแห่งคำสัญญาที่ไร้เสียงบนเก้าอี้ไม้แกะลายมังกรน้ำแข็งข้างเตียง หลงอวิ๋นนั่งนิ่งไม่ไหวติง มือข้างขวาของเขากุมมือของเธอไว้แน่น...นิ้วโป้งลูบเบา ๆ ที่หลังมือซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ใช่เพื่อปลุกเธอแต่เพื่อบอกกับเธอทุกวินาที...ว่าเขายังอยู่ตรงนี้“ข้าจะรอ…ไม่ว่านานแค่ไหน” เขากระซิบ ดวงตาสีฟ้าน้ำแข็งยังจ้องใบหน้าอ่อนหวานของเธอ...อย่างไม่ละสายตาเสียงเคาะประตูเบา ๆ ดังขึ้น ก่อนบานประตูไม้จะถูกแง้มออกช้า ๆ ด้วยมือเรียวในชุดคลุมผ้าทอมือ“องค์ชายเพคะ…”หลงจื่อ สาวใช้คนสนิทกล่าวเสียงอ่อน เธอถือถาดอาหารไม้แกะลา
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 59 บทแห่งอดีตกาล: เสี้ยวจันทราในหิมะ (2/2)
เช้าวันใหม่คลี่คลายลงเหนือปราสาทน้ำแข็งสีเงินในเทือกเขานอร์วัล ดวงอาทิตย์เพิ่งลอยขึ้นเหนือขอบฟ้า แต่สนามเวทเบื้องหน้าปราสาทกลับเต็มไปด้วยละอองเวทมนตร์ที่ระยิบระยับตั้งแต่รุ่งสางซิลวาเอลินหมุนปลายนิ้วอย่างเชื่องช้า ทิศทางลมเปลี่ยนทันที—คลื่นหิมะที่เคยสงบลุกขึ้นเป็นพายุหมุนเล็ก ๆ ล้อมรอบร่างนาง เธอหลับตาแน่น ตั้งสมาธิกับแก่นเวทในกาย ท่ามกลางความหนาวที่กัดผิวหลงอวิ๋นยืนห่างออกไปไม่ไกล มือข้างหนึ่งประคองเปลวเพลิงสีฟ้าที่ลอยเหนือฝ่ามือ ส่วนอีกข้างหนึ่งถือยันต์เวทมังกรโบราณที่ลอยหมุนรอบตัว“แก่นเวทเจ้าผสานกับพายุได้แน่นขึ้นแล้ว” เขากล่าวเสียงราบเรียบ แต่ดวงตาแฝงความชื่นชม“อีกไม่นาน เจ้าจะหลอมเวทระดับอัสนีได้แน่”ซิลวาเอลินหอบน้อย ๆ เมื่อยกมือปล่อยเวทสุดท้ายจนเสร็จ ร่างกายเปียกเหงื่อ แม้จะอยู่กลางหิมะเธอหันมาหาเขา ยิ้มให้ดวงตาพราวระยับ“หากมีเจ้าอยู่ตรงนี้...ข้าก็พร้อมจะฝึกทุกวัน”“แต่ข้ากลัวว่าคืนนี้ เจ้าจะหมดแรงซะก่อน”เขาหยอก ริมฝีปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์ สะท้อนแววไฟแห่งปรา
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 58 บทแห่งอดีตกาล: เสี้ยวจันทราในหิมะ (1/2)
ก่อนที่ยุคจะมีชื่อเรียก ก่อนแผ่นดินจะมีชื่อว่า เทียนหลง ก่อนมหามรรคจะทอดผ่านผืนหิมะ และคำว่า ‘มนุษย์’ กับ ‘มังกร’ ยังแบ่งแยกชัดเจนราวเส้นขอบฟ้ากับหุบเหวคือกาลที่หิมะขาวโพลนปกคลุมท้องฟ้าคือกาลที่มังกร...ยังอยู่ในเผ่าพันธุ์แห่งตำนานและคือกาล...ที่หัวใจของผู้ครองแดนเหนือ ยังไม่รู้จักคำว่า รักราชามังกรน้ำแข็ง...หลงอวิ๋นผู้ถือกำเนิดจากหยาดน้ำแข็งหยดแรกที่หล่นจากฟ้าสูงเหนือเมฆาเรือนผมของเขาเป็นสีน้ำเงินเข้มยาวสยายดุจหิมะเพิ่งโปรย ดวงตาสีฟ้าเข้มเหมือนน้ำแข็งก้นทะเลเขาอาศัยอยู่ลำพังบนยอดเขาเกล็ดขาวใจของเขา—ถูกสาปให้เยือกเย็นวิญญาณของเขา—เป็นเพียงเงาในลมหนาวที่ไม่มีใครมองเห็นจนกระทั่ง...ยามดึกคืนหนึ่งในแดนเหนือ ดวงจันทร์เสี้ยวแขวนอยู่เหนือฟากฟ้าราวหยาดแสงอันบางเบา ทอดเงาเงียบงันเหนือหุบหิมะไร้ผู้คน เสียงลมหวีดหวิวพัดลอดระหว่างชะง่อนผาหิมะ ราวเสียงบทเพลงที่ไม่มีผู้ขับขาน...ทว่าคืนนั้น—เสียงหนึ่ง...ทำให้ราชามังกรผู้โดดเดี่ยวต้องหยุดฝีเท้า
สาวน้อยส่งอาหารทะลุมิติxองค์ชายมังกรน้ำแข็ง ตอนที่ 57 ผนึกแห่งจันทรา – ใต้หิมะและเลือดมังกร (2/2)
เสียงคำรามของเนรูไซร์ระเบิดขึ้นอีกครั้ง หางขนาดยักษ์กวาดทำลายผนังถ้ำเวทเหมือนกระดาษชื้น เวทแสงและเงาปะทะกันกลางอากาศจนเกิดการสั่นสะเทือนระลอกใหญ่ฝุ่นเวทปลิวว่อน—เสียงเวทร้องดังก้องในทุกสรรพางค์ของโลกเวทหลงอวิ๋นยังคงยืนอยู่ตรงหน้าแท่นเวท ร่างกายบาดเจ็บจากการรับเวทแทนเอลาเรียดวงตาสีฟ้าของเขาเรืองแสงเย็นราวน้ำแข็งที่กำลังแตกร้าว เขากำมือแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเนรูไซร์ที่คำรามลั่นกลางอากาศ“...พอแล้ว”เสียงเขาดังแน่น…แต่ราบเรียบราวหิมะที่กำลังตก พลังเวทเริ่มปะทุจากใต้ฝ่าเท้า—วงเวทมังกรน้ำแข็งเรืองแสงใต้พื้นหิน“เอลิอาน”“ดูแลเอลาเรีย...จนกว่าข้าจะหยุดมันได้”เอลิอานสบตาเขานิ่ง ก่อนพยักหน้ารับหลงอวิ๋นยื่นมือแตะอกตนเอง—จุดที่พลังแก่นมังกรหลับใหล เวทน้ำแข็งทะลักออกจากผิวหนัง กลายเป็นเกล็ดสีฟ้าระยับ เสื้อคลุมของเขาฉีกออก—เผยร่างที่ค่อย ๆ ถูกปกคลุมด้วยเกล็ดมังกร เสียงกระดูกและกล้ามเนื้อแปรสภาพดังกรอบแกรบแสงเวทแตกกระจาย—ปีกกว้างกางออกกลางอากาศ
You may also like
ปีศาจสาวและเหล่าฮาเร็มของนาง
ซูเมี่ยวหลิง731 viewsภรรยาข้าคือนางร้าย
malinee304 viewsพี่สาวครับ ไหนบอกว่าจะรับผิดชอบไง
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า581 views5/B โรงเรียนร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก154 viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin502 views5/B เกาะร้างต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก5 viewsรัตติกาลแห่งตราบาป
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า317 viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.4K views
