Short
สาวผู้บ้าคลั่งในงานคอนเสิร์ต

สาวผู้บ้าคลั่งในงานคอนเสิร์ต

Oleh:  มาหาเศรษฐีTamat
Bahasa: Thai
goodnovel18goodnovel
7Bab
156Dibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

"ขอร้องล่ะพี่ อย่าดันเข้ามาได้ไหม ดันจนฉันจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ" ท่ามกลางคลื่นมหาชนในงานคอนเสิร์ต ฉันตั้งใจเอาตัวเบียดน้องผู้หญิงคนข้างหน้า เธอสวมกระโปรงสั้นสไตล์ญี่ปุ่นที่ดูเซ็กซี่ ฉันงัดมันขึ้นแล้วแนบชิดไปที่ก้น สิ่งที่ร้ายแรงยิ่งกว่าก็คือ กางเกงชั้นในของเธอนั้นบางมาก ก้นอวบอิ่มของเธอ มันทำให้ฉันตื่นตัวขึ้นมาทันที ที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือ เหมือนว่าเธอก็จะมีปฏิกิริยาตอบสนองกับการที่ฉันดันมันด้วย

Lihat lebih banyak

Bab 1

บทที่ 1

婚姻届を出すその日、私は朝から夕暮れまで民政局で待ち続けていた。

藤原蒼真(ふじわら そうま)は初恋の女と一緒に登山へ出かけていた。

私は十数回電話をかけたが、すべて秒で拒否された。

二十回目の呼び出しで、ようやく彼が出た。

「一日会えないだけで、何十回も電話してきて……まるで命を削るようだな。お前、どれほど男に飢えているんだ!」

「結菜の心臓がまた悪くなったんだ。俺は病院で付き添わないといけない。婚姻届の件は、また今度にしよう。」

――恋愛十年。これで百回目だった。

蒼真が一方的に私を民政局の前に置き去りにし、結菜を優先するのは。

百一回目、彼はメッセージを残してきた。

【妻へ、十時に民政局で会おう】

私は鼻で笑い、その通知を無視して国外行きの飛行機に乗った。

藤原蒼真――今度こそ、私はもうあなたを要らない。

いつも冷静だった男は、私が去ったと知ると狂ったようになった。

電話口から、結菜の澄んだ声が聞こえてきた。

「ごめんなさいね、美咲さん。私の心臓がまたおかしくなって……蒼真が心配して、入院してしばらく経過を見た方がいいって言うの。帰ったら必ず彼に謝らせるから。」

私は何も答えず、受話器越しに風の音と蒼真の冷たい声を静かに聞いていた。

「お前は本当に優しくて、善良だからな……そのうち誰かに利用されて殺されても気づかないだろう。美咲、お前もあまり気にするな。結菜は昔から体が弱い。今日の婚姻届はまた別の日にすればいい。」

――そうか。彼は今日が婚姻届を出す日だと忘れていたわけじゃない。

ただ、心の底から大事にしている彼女と一緒にいたくて、私に「行けない」と一言伝えることさえ惜しんだのだ。

昔の私なら、泣き喚いて取り乱し、彼と大喧嘩をしていたに違いない。

でも今は――水のように冷え切った心しか残っていなかった。

「……用がないなら、切るわ。」

そう告げた私に、蒼真は私がようやく「物分かりのいい女」になったとでも思ったのか、声に柔らかさを滲ませた。

「そうか、それでいい。結菜の側を離れられないんだ。数日後に改めて……」

私は無言で通話を切り、民政局の固く閉ざされた扉を見つめた。

そして指輪を外し、傍らのゴミ箱に投げ入れた。

帰り道、私は結菜のSNSを開いた。

最新の投稿は、ちょうど数分前のものだった。

【大好きな人と一緒に登山へ!大忙しの大企業ボスなのに、わざわざ時間を作って付き合ってくれた。愛してる!】

写真には二人が指を絡め合い、頬を寄せて夕陽に照らされる姿。

まるで誰もが憧れる恋人そのものだった。

「羨ましい」「泣ける」といったコメントで埋め尽くされている。

――そういえば、私と彼にはまともなツーショット写真なんて、ほとんどなかった。

私はかつて何度も彼を登山に誘った。

けれど蒼真は「仕事が忙しい」「登山なんて疲れるだけだ」と笑っては断り続けた。

本当は――登山が嫌なのではなかった。

私と一緒に行きたくなかっただけだ。

指先が震える。SNSをスクロールすると、二人の旅行、コンサート、世界を回る姿……。

どれも私の記念日や、彼が「出張だ」「婚姻届だ」と言っていた日の出来事だった。

私は笑われていた。

「彼は未来のために働いている」と、一人で勝手に感動し続けていた。

家に戻ると、書斎に置かれた蒼真の宝物の箱を開いた。

分厚い航空券の半券と、数え切れない結菜との写真。

私は完全に諦め、学姐へ電話をかけた。

「……考えがまとまりました。海外の楽団に行きます。もう日本には戻りません。」

学姐は驚いたように声を上げた後、喜びを隠せない様子で言った。

「本当、美咲?やっと決心したのね!ビザが下りたら、すぐにチケットを手配するわ。ずっとあなたを待っていたのよ。」

しかし少し心配そうに付け加えた。

「でも……蒼真には言ったの?ケンカの腹いせじゃないでしょうね?」

私は首を振った。

「違うわ。自分で決めたことよ。」

安堵した学姐はすぐに契約書を送ってくれた。

私は迷いなくサインした。

二階の物置を開けると、中央のピアノが埃をかぶっていた。

まるで、かつて「幸せ」と信じていた時間が無音のまま忘れ去られたように。

――一緒に暮らすようになってから、蒼真は私が楽団で活動するのを嫌がった。

「人間関係が複雑で、心を蝕む。お前は俺を捨ててしまうかもしれない」

そう言われ、私は彼を安心させたくて夢を捨てた。

料理を作り、家庭に入ることを選んだ。

けれど現実はどうだろう。

結菜が音楽を追う時、彼は彼女の夢を後押しし、記念日すら放り出して全力で支えた。

私には一度だって向けられなかった熱情を。

「……どうして結菜は許されて、私は許されないの?」

涙がこぼれる。

昔、彼に尋ねたことがある。

「私と結菜は違う」――そう抱き寄せられて言われた。

私は特別だと思っていた。

でも真実は違った。

結菜は「心の頂点にいる人」だから、何をしても許される。

私はただの付属品。

彼の手のひらの中でしか生きられなかった。

翌朝、珍しく自然に目を覚ましたとき、蒼真はリビングのソファで私を睨んでいた。

「今日は随分遅いな。昨日のことをまだ根に持っているのか?なんて器が小さい……」

私は淡々と答えた。

「怒ってなんかいないわ。最近少し疲れていて、ゆっくり寝ただけ。」

「そうか。まあ、婚姻届なんて大したことじゃない。日を改めればいい。」

彼は続けた。

「結菜は心臓が弱いし、一人きりで寂しいんだ。俺が支えてやらなきゃ。お前は子供みたいに拗ねるな。」

冷たい視線を向けられ、私は黙っていた。

やがて彼はテーブルに置いた蟹料理の小籠包を差し出した。

「ほら、朝飯だ。食え。」

私は手を伸ばさなかった。

「……やっぱり怒っているんだな!お前は一体――」

「私、海鮮アレルギーよ。」

十年一緒にいても、彼は私の体質すら覚えていなかった。

短い言葉が、彼の怒りを封じ込めた。

顔を赤らめ、狼狽し、声が震える。

「……今朝は急いでいて……その……他のものを作らせるよ。」

私は真っ直ぐ彼を見つめた。

居心地の悪そうに目を逸らす彼。

そのとき、急な着信音が鳴った。

結菜の泣き声。

「調子が悪いの……」

それを聞いた蒼真は、振り返りもせず外套を掴み、慌てて飛び出していった。

胸がまだ痛む。

でも――蒼真。

あなたが愛してくれないのなら、私はもう待たない。
Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Bab terbaru

Bab Lainnya
Tidak ada komentar
7 Bab
บทที่ 1
"ขอร้องล่ะพี่ อย่าดันเข้ามาได้ไหม ดันจนฉันจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ"ท่ามกลางคลื่นมหาชนในงานคอนเสิร์ต ฉันตั้งใจเอาตัวเบียดน้องผู้หญิงคนข้างหน้าเธอสวมกระโปรงสั้นสไตล์ญี่ปุ่นที่ดูเซ็กซี่ ฉันงัดมันขึ้นแล้วแนบชิดไปที่ก้นสิ่งที่ร้ายแรงยิ่งกว่าก็คือ กางเกงชั้นในของเธอนั้นบางมากก้นอวบอิ่มของเธอ ทำให้ฉันตื่นตัวทันทีที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือ เหมือนว่าเธอก็จะมีปฏิกิริยาตอบสนองกับการที่ฉันดันมันด้วย...ฉันชื่อเฉินเฉิง เคยได้ยินมาว่าในงานคอนเสิร์ตมีสาวสวยเซ็กซี่เยอะแยะเต็มไปหมด แถมยังค่อนข้างเปิดกว้างด้วยเพื่อแสวงหาความตื่นเต้น ฉันถึงกับไปแย่งซื้อตั๋วคอนเสิร์ตของศิลปิน เพื่อพิสูจน์ด้วยตาตัวเองเมื่อมาถึงหน้างานคอนเสิร์ต ผู้คนก็ล้นหลามอย่างที่คิดเอาไว้ มองไปทางไหนก็เจอแต่สาวสวยวัยรุ่นเซ็กซี่ อายุราวๆ ยี่สิบปี แต่งตัวกันจัดเต็มดึงดูดสายตามากจากปกติที่ดูเป็นสาวมาดนิ่ง ดูเย็นชาเย่อหยิ่งแต่พอได้เห็นศิลปินคนโปรด ทุกคนกลับกรี๊ดกร๊าดกันสุดเสียงราวกับแม่ไก่ติดสัตว์พากันเขย่งเท้า ชะเง้อคอยืดยาวอย่างไม่ห่วงสวย เพียงเพื่อหวังให้ศิลปินหันมามอง บ้างก็ตะโกนเรียกศิลปินว่า "สามี!" กันอย่างคลั่งไคล้
Baca selengkapnya
บทที่ 2
บรรยากาศในงานคอนเสิร์ตเริ่มร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ทุกสายตาจับจ้องไปที่เวที ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่!อีกทั้งบรรยากาศโดยรอบก็ค่อยข้างมืดสลัว ฉันยิ่งใจกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ ฉันขยับตัวโยกไปตามจังหวะร่างกายของเธอ ขยับสะโพกไปมาหน้าหลังความสุขจากการกระทบกระทั้งกันในแต่ละครั้ง ทำให้ร่างกายของฉันเร้าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆและเธอเองก็ดูเหมือนจะสนุกกับความรู้สึกแบบนี้ ในขณะที่กระแทกเข้าหากัน เธอยังส่ายสะโพกไปมาอีกด้วยทุกครั้งที่ขยับ ก็จะเสียดสีกับบริเวณท้องน้อยของฉันการเสียดสีแบบนี้มันให้ความรู้สึกเหมือนมด ที่กำลังไต่เข้าไปในกระดูกของฉันอวัยวะภายในมันคัดยุบยิบจนแทบจะทนไม่ไหวการเคลื่อนไหวช่วงล่างของฉันรุนแรงมากขึ้นฉันเอื้อมมือไปจับเอวบางๆ ของเธอเอาไว้ฉันใช้แรงกดสะโพกของเธอเข้ามาแนบบนตัวฉันท่าทางแบบนี้มันดูเหมือนเรากำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่เลย!การปะทะของทั้งร่างกายและจิตใจ มันทำให้เซลล์ในร่างกายของฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดการมาคอนเสิร์ตครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องจริงๆ!แม้แต่ผู้หญิงที่สุ่มเลือกมายังขนาดนี้ คิดอยากจะเล่นแบบไหนก็ได้หมดฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ
Baca selengkapnya
บทที่ 3
ขณะที่ฉันสอดใส่เธออย่างรุนแรง หญิงสาวกัดฟันแน่น พยายามต่อสู้กับอาการคันยุบยิบภายในร่างกาย กลัวว่าจะหลุดเสียงอะไรออกมาฉันไม่เคยสัมผัสสาวสวยที่แน่นและกระชับแบบนี้มาก่อนเลยรู้สึกเหมือนร่างกายของฉันล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆ เป็นอิสระและสบายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย ความรู้สึกต้องห้ามผสมผสานกับความปรารถนา ส่งผลให้ฮอร์โมนของฉันพุ่งพล่านถึงขีดสุดตอนแรกฉันเคลื่อนไหวช้าๆ แต่ร่างกายกลับโหยหาความรู้สึกนั้นมากขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆร่างกายของฉันเพิ่มแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้แต่ละครั้งที่สอดใส่ทำให้หน้าอกของเธอสั่นสะท้านฉันยิ่งแข็งขึ้น เธอยิ่งอ่อนลงขาของเธอยืนไม่ไหวอีกต่อไป ฉันจึงยกเธอขึ้นแขวนเธอไว้กลางอากาศจากนั้นเธอก็ร่วงลงอย่างหนักหน่วง...นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำแบบนี้ และเธอก็ถึงจุดสุดยอดอย่างรวดเร็วเธอเอนตัวพิงฉันอย่างอ่อนแรงด้วยอาการกระตุกเหมือนลูกแมวที่ปล่อยให้ฉันเล่นกับเธอแต่ก็มีคนอยู่เต็มไปหมด ฉันไม่กล้าที่จะยกเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาเล่น ทำได้เพียงคลำอย่างช้าๆ ในความมืด ฃเธอพูดเบาๆ ว่า"เป็นคอนเสิร์ตที่ลืมไม่ลงจริงๆ"ฉันอยากจะขอวีแ
Baca selengkapnya
บทที่ 4
ไม่นานวันแต่งงานของจ้าวเหล่ยก็มาถึง ฉันใส่ซองช่วยงานและเข้าไปนั่งในโต๊ะอาหารในโรงแรม เพื่อรอชมพิธีการ จ้าวเหล่ยเป็นเพื่อนสนิทของฉัน แต่ฉันไม่ค่อยรู้จักญาติพี่น้องของเขาเท่าไหร่นัก พิธีการช่วงแรกค่อนข้างน่าเบื่อ ฉันจึงนั่งเล่นมือถือ ไถดูคลิปวิดีโอสั้นฆ่าเวลาไปพลางๆ โดยไม่ได้สนใจรอบข้างมากนักเมื่อพิธีเริ่มขึ้น ประตูบานใหญ่ด้านหลังห้องจัดเลี้ยงก็ค่อยๆ เปิดออก เจ้าสาวในชุดวิวาห์เดินออกมาจากประตูอย่างช้าๆ เธอหน้าตาสะสวยและดูอ่อนหวาน มีความคล้ายคลึงกับน้องผู้หญิงที่ฉันเจอในคอนเสิร์ตวันนั้นมากแต่คนที่เดินตามหลังเธอมาคือเพื่อนเจ้าสาวฉันเพ่งมองไป เพื่อนเจ้าสาวคนนั้นคือน้องผู้หญิงคนที่ฉันเจอในคอนเสิร์ตไม่ใช่เหรอ? ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่! บนโลกนี้มีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ด้วยเหรอ!ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะ พยายามเพ่งมองหน้าเธอให้ชัดๆ เพื่อดูว่าใช่ผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ถึงเธอจะแต่งหน้า แต่โครงหน้ารูปไข่ก็ยังเด่นชัดมาก ทั้งช่วงขา และส่วนสูง ทุกอย่างเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นไม่มีผิด แล้วเธอก็สังเกตเห็นฉันที่นั่งอยู่ข้างล่างเวทีเหมือนกัน สายตาของเราสบกันพอดี ในวินาทีนั้น เราทั้ง
Baca selengkapnya
บทที่ 5
"มาแล้วๆ!" จ้าวเหล่ยผลักฉันทีหนึ่ง ฉันมองตามสายตาเขาไป สวี่เวยสวมชุดเดรสสีขาวนวล ดูต่างจากลุคสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่เมื่อสัปดาห์ก่อนราวกับเป็นคนละคน แต่ตอนที่เธอเดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง สายตาที่กวาดมาทางฉัน แววตาที่ตื่นตระหนกและตกใจ มันเหมือนกับความรู้สึกที่กำลังปั่นป่วนอยู่ในใจฉันตอนนี้ไม่มีผิด ฉันรีบก้มหน้าลง แสร้งทำเป็นสนใจก้อนน้ำแข็งในแก้วเหล้า แต่หูเจ้ากรรมกลับได้ยินเสียงเธอคุยกับสวี่ชิงชัดเจน ทุกคำพูดเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงจนฉันใจสั่น “ไอ้เฉิง เหม่ออะไรอยู่?” จ้าวเหล่ยตบหลังฉันทีหนึ่ง “ไป ไปทักทายสวี่เวยกับฉันหน่อย อย่ามายืนทื่อเป็นท่อนไม้อยู่ตรงนี้สิ” ขาฉันอ่อนเปลี้ยไปหมด อยากจะหาข้ออ้างขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่จ้าวเหล่ยลากฉันเดินไปทางนั้นเสียแล้ว พอสวี่เวยเห็นพวกเราเดินเข้าไป เธอก็ขยับไปหลบอยู่ข้างหลังสวี่ชิงโดยไม่รู้ตัว สวี่ชิงไม่ทันสังเกต จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สวี่เวย นี่พี่เฉินเฉิง เพื่อนสนิทของพี่จ้าวเหล่ย ต่อไปเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ พวกเธอทำความรู้จักกันไว้สิ” สวี่เวยฝืนยิ้มออกมาอย่างแข็งทื่อ พยักหน้าให้ฉัน: “สวัสดีค่ะ พี่เฉิน” ฉันอ้าปากค้างอยู่ครู่หนึ่ง
Baca selengkapnya
บทที่ 6
“เลิกหงุดหงิดได้แล้วน่า วันนี้ฉันแต่งเมียนะ ทำตัวให้มีความสุขหน่อย! เดี๋ยวมาดื่มกับฉันให้เต็มที่ ไม่เมาไม่เลิก!” ฉันฝืนยิ้มออกมา แต่ในใจกลับรู้สึกหนักอึ้งเหมือนมีหินทับอยู่ ตลอดหลายชั่วโมงต่อมา ฉันรู้สึกหวาดระแวงไปหมด สายตาคอยจับจ้องสวี่เวยตลอดเวลา กลัวว่าเธอจะทำอะไรแผลงๆ ออกมา และก็กลัวว่าจ้าวเหล่ยจะจับสังเกตได้ สวี่เวยก็ทำตัวสงบเสงี่ยมดี คอยเดินตามติดสวี่ชิงตลอด บางครั้งที่สบตากับฉัน เธอก็รีบหลบสายตาทันที เหมือนกำลังหลบอะไรบางอย่างตอนที่งานแต่งงานใกล้จะเลิก ฉันกับจ้าวเหล่ยเดินไปส่งแขกที่หน้าประตู สวี่เวยเดินเข้ามาบอกลาสวี่ชิงว่า “พี่คะ หนูขอกลับก่อนนะ พรุ่งนี้จะมาหาใหม่” “ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยเหรอ?” สวี่ชิงจับมือเธอไว้ “ให้พี่เขยไปส่งสิ” “ไม่เป็นไรค่ะพี่ หนูเรียกรถกลับเองได้” สวี่เวยพูดพลางกวาดสายตามองฉันกับจ้าวเหล่ย “พี่เขย พี่เฉิน หนูกลับก่อนนะคะ”จ้าวเหล่ยทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง ฉันรีบพูดแทรกขึ้นมาว่า “ให้เธอกลับเถอะ ตอนนี้เรียกรถยาก เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเธอเอง” พอพูดจบฉันก็รู้สึกเสียใจทันที นี่มันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ เลยไม่ใช่เหรอ? แต่จ้าวเหล่ยกลับไม่ได้คิดอะไร
Baca selengkapnya
บทที่ 7
แต่ฉันคิดไม่ถึงเลยว่า ผ่านไปแค่สามวัน จ้าวเหล่ยก็มาหาถึงบ้าน วันนั้นฉันกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่บ้าน เสียงกริ่งประตูหน้าบ้านดังขึ้น ฉันนึกว่าเป็นคนส่งอาหาร พอเปิดประตูออกไป ก็เห็นจ้าวเหล่ยยืนอยู่หน้าประตู หน้าตาบึ้งตึง ในมือมีของบางอย่างกำแน่น แววตาเต็มไปด้วยความโกรธราวกับจะแผดเผาฉันให้มอดไหม้ "เฉินเฉิง บอกความจริงกับฉันมา นายกับสวี่เวยมันเรื่องอะไรกัน?" เขาไม่ได้เดินเข้ามาในบ้าน แต่โยนของในมือใส่ฉัน มันคือโทรศัพท์มือถือ หน้าจอสว่างอยู่ บนหน้าจอเป็นคลิปวิดีโอจากงานคอนเสิร์ตครั้งนั้น และคลิปที่กำลังเล่นอยู่ คือภาพเหตุการณ์ระหว่างฉันกับสวี่เวยบนหน้าจอขนาดใหญ่ สมองฉันอื้ออึงไปหมด เลือดสูบฉีดขึ้นหน้าจนรู้สึกร้อนผ่าว โทรศัพท์ในมือเกือบหล่นลงพื้น: "ไอ้เหล่ย ฟังฉันอธิบายก่อน มันไม่ใช่แบบที่นายคิดนะ..." "ไม่ใช่แบบที่ฉันคิด?" จ้าวเหล่ยตะคอกออกมา เสียงของเขาสั่นเครือ "แล้วมันแบบไหน? ไหนลองบอกฉันสิ! ฉันเห็นนายเป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ แล้วนายล่ะ? นายไปนอนกับน้องเมียฉัน! นายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? นายเห็นแก่หน้าสวี่ชิงบ้างไหม?" "ฉัน..." ฉันอ้าปากค้าง แต่พูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว คำแก้ตัว
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status