chapter 64

“เดี๋ยวนะ พวกเจ้ามิเคยเห็นข้าทำอาหาร...มิเคยชิมอาหารที่ข้าทำเลย แล้วทำไมถึงคิดว่าข้าทำแล้วทานมิได้”

“ดูเหมือนว่าหนิงเกอจะลืมไปนะขอรับ มีอยู่ครั้งหนึ่งท่านได้ข่าวว่าซานเกอจะไปหาท่านอ๋อง ท่านก็เลยเข้าครัวคิดจะทำขนมฝากไปให้ หากบ่าวไพร่มิไปพบเข้าเสียก่อน ท่านคงจะเผาห้องครัวตระกูลสี่ไปเสียแล้วละขอรับ”

“ข้าเคยทำเช่นนั้นด้วยรึ ทำไมข้าถึงจำมิได้ล่ะ เจ้ามิได้โกหกหรอกนะเสี่ยวฝาน”

“มิเป็นไร เอาเป็นว่าตอนที่หนิงเหอฝึกทำอาหาร ข้าจะคอยอยู่ดูแลด้วย”

“ดีขอรับท่านอ๋อง” หากสี่หนิงเหอก็ดีใจแค่ไม่นานเมื่อคิดขึ้นมาได้ว่า ท่านอ๋องหรือจะมีเวลาว่างมาอยู่กับข้าทั้งวัน การเป็นแม่ทัพนายกอง แม้จะมิมีศึกสงคราม หากก็ยังจะต้องคอยตรวจตราเพื่อดูแลความสงบของราษฎรในปกครอง พร้อมกับฝึกฝนร่างกายตนเองและเหล่าลูกน้องอยู่ในค่าย เช่นนี้แล้วจะมีเวลาให้เขาหรือ

“เอาไว้เมื่อถึงเวลา เจ้าก็จะได้รู้”

ใช่! มันคงจะต้องถึงเวลานั้นก่อนจริง ๆ นั่นแหละ “ถ้าเช่นนั้นพวกเราจะผ่าน...” หากสี่หนิงเหอจำต้องกลืนคำที่จะไต่ถามลงไปในลำคอเมื่อเสี่ยวฝานจับมือข้าเอาไว้พร้อมกับเอ่ยบอกเสียงเบา...

“ด้านนอกมีการเคลื่อนไหว”

มิทันสิ้นเสียงของเสี่ยวฝานดี ด้าน