บทที่ 4 ห่าวอี้

บทที่ 4 ห่าวอี้

ชายร่างสูงใหญ่พลิกตัวนอนหงายบนเตียงผ้าปูที่นอนสีดำสนิทภายในห้องมืดทึบ ไม่ต้องมองเวลาบนนาฬิกาเขาก็รู้ว่าไม่เกินแปดนาฬิกาตามความเคยชิน ซึ่งถือว่าเป็นเวลาตื่นนอนสายที่สุดในชีวิต

ตั้งแต่เด็กเขาถูกฝึกให้ตื่นเช้าไม่เกินหกนาฬิกาทุกวัน แต่การมาทำธุรกิจกลางคืนในเมืองไทยทำให้เขาต้องเปลี่ยนเวลาตื่น

ห่าวอี้ลุกขึ้นนั่งรู้สึกภายในร่างกายยังเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์เมื่อคืนจนมึนศีรษะเล็กน้อย สองสาวข้างกายได้หายไปแล้วเพราะเขาไม่เคยให้ใครได้ข้างคืนที่ห้อง

ห่าวอี้ดึงม่านห้องนอนออกก่อนเป็นอันดับแรก หยีตาลงปรับแสงที่สาดเข้ามาในห้องกะทันหัน เขาชอบแสงแดดและเวลายามเช้า จนเบื่อเอียนกับภารกิจใหม่ที่ถูกครอบครัวส่งมาเต็มทน

ร่างเปลือยเปล่าทั้งแกร่งด้วยมัดกล้ามสาวเท้าพร้อมบิดขี้เกียจเดินตรงไปยังห้องอาบน้ำ สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันสะอาดแห้ง เพราะเขาเป็นคนรักความสะอาดเป็นอย่างยิ่ง มือเปิดตู้กระจกบนอ่างล้างหน้าเพื่อหยิบน้ำยาโกนหนวดพลันคิ้วขมวดมุ่น

ใครย้ายที่!!

อาทิตย์ที่แล้วเพิ่งไล่แม่บ้านอายุเกือบสามสิบออก เพราะแท้จริงมาสืบความลับของเขา อลัน ห่าวฮี้ เฉิน ทายาทสืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลเฉินแห่งกวางโจว

มือหยิบน้ำยาโกนหนวดกดพ่นไปตามแนวคางจนทั่ว ด้วยสายเลือดอังกฤษครึ่งตัวทำให้เขาต้องโกนมันทุกเช้า กวาดตามองหามีดโกนหนวด

ย้ายที่!!

ปัง!!!

มือใหญ่ผิวขาวดั่งคนจีนกระแทกประตูชั้นวางของหน้ากระจกอย่างแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

แม่บ้านคนใหม่แน่ที่ย้ายของ!

ห่าวอี้รีบโกนหนวดใบหน้าตึง อารมณ์เสียแต่เช้า พลางคิดถึงงานวันนี้ นอกจากงานกลางคืนศูนย์รวมความบันเทิงแบบฉบับที่เดียวจบครบในที่เดียวคือคลับโฮสเมจิกไนต์ คาราโอเกะเมจิกซิง โครงการที่กำลังก่อร่างจนเป็นรูปเป็นร่างคืออาบอบนวดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย

งานยากระดับหินแต่ในเมื่อเม็ดเงินสามารถงัดทุกอย่างได้แม้กระทั่งหิน ฉะนั้นไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ในพจนานุกรมของห่าวอี้

“โจวเว่ย”

“ครับบอส”

เมื่อร่างสูงเปิดประตูห้องนอนออกมาบอดี้การ์ดประจำกายยืนรออยู่หน้าห้องเป็นประจำทุกเช้าอยู่แล้ว

“สั่งทำโทษแม่บ้านคนใหม่ให้ไปล้างห้องน้ำพนักงานชั้นล่างสามวัน จากนั้นอบรมกฎเสียใหม่ก่อนจะส่งขึ้นมา”

ห่าวอี้ก้าวขายาวมั่นคงหนักแน่นไปตามโถงทางเดินลงไปยังชั้นที่สอง โจวเว่ยเดินตามบอสใหญ่ไม่ห่าง

“ไม่ให้ออกเลยล่ะครับบอส”

“ไม่ต้อง ทำผิดแค่ครั้งแรกสั่งสอนก็พอ คราวหน้าคงเรียบร้อยขึ้นเอง”

“ครับ อ้อ นายใหญ่เฉินโทรกำชับเรื่องทานข้าวบ้านว่าที่คู่หมั้นครับ”

ห่าวอี้เปิดประตูห้องทำงาน เดินตรงไปยังโต๊ะทำงาน กลางห้องมีโมเดลจำลองอาคารอาบอบนวดแห่งใหม่ที่ดีไซน์ไว้เรียบร้อยแล้วตั้งอยู่ ขนาดประมาณโต๊ะทำงาน มีกระจกใสครอบไว้

โจวเว่ยวางกาแฟร้อนบนโต๊ะทำงานได้ทันก่อนที่บอสใหญ่จะหย่อนร่างสูงแกร่งลงเก้าอี้ตัวใหญ่สีดำ

บอดี้การ์ดหนุ่มยืนนิ่งรอคำสั่ง สังเกตว่าบอสใหญ่ไม่เอ่ยขานรับตอบอะไรเรื่องทานข้าวบ้านว่าที่คู่หมั้น

เจ้านายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในไม่ติดกระดุม ไม่ผูกไท นี้คงเป็นสิ่งเดียวในร่างกายของบอสที่ดูไม่เรียบร้อย เพราะเขาทราบดีว่าอลัน ห่าวอี้ เฉิน นั้นเป็นคนเจ้าระเบียบและรักสะอาดมากขนาดไหน

ผมสีน้ำตาลเข้มหวีเรียบใส่แว็กซ์อย่างดีตัดสั้น ใบหน้าแกร่งหล่อผสมผสานชาวต่างชาติและคนเอเชียลงตัวจนหาที่ติไม่เจอ ปากหนาพอดี จมูกโด่งสวยงุ้มปลายเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหากแต่อ่อนลงเมื่อต้องแสงไฟ ในที่สุดบอสใหญ่ก็เอ่ยขึ้น

“ไว้ก่อน รอว่างค่อยติดต่อไป”

“ครับบอส”

“นัดมื้อเย็นกับลิลลี่ให้ด้วย”

“ครับบอส”

“ออกไปเถอะ”

“ครับบอส”

ห่าวอี้เปิดลิ้นชักหยิบกล่องสำหรับใส่ซิการ์ขนาดเล็ก เขาชอบสูบซิการ์แต่ไม่ชอบอันใหญ่ ขนาดนี้มินิกำลังพกสะดวก สูบสักสิบห้านาทีคลายเครียดก็เพียงพอ

ร่างแกร่งลุกขึ้นเดินไปยังหน้าตาบานสูงกว้าง มองออกไปยังลานจอดรถด้านหน้าขณะตัดปลายหัวซิการและจุดซิปโป ดูดถี่เข้าแรงก่อนปล่อยควันออกไป ก้มลงมองปลายซิการ์ ออกแรงดูดจนเปลวเจิดจ้าปลายหัวแล้วพ่นควัน ห่าวอี้สูดดมกลิ่นของมันขณะที่ควันกระจายอยู่ในอากาศรอบตัว

ซู้ดดด!

ปากคาบสูดซิการ์เข้าอย่างแรงอมควันในปากแล้วปล่อยออกลอยคว้าง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มต้องแสงยามเช้าขณะมองผ่านกลุ่มควันนอกหน้าต่างไปยังคลับโฮสซีเคร็ต รอยยิ้มหยักขึ้นมุมปากเมื่อนึกไปถึงว่าอีกหน่อยคลับฝั่งตรงข้ามคงหายไปเพราะไม่มีคนเข้า แล้วเขาจะเข้าไปครอบครองอาคารนั้นแทน

ฮึ! ในไม่ช้า ฉันให้เวลาไม่เกินหนึ่งปี เจ้าของคลับนั่นต้องเก็บของเก่าขายแล้วทิ้งอาคารเปล่าหลังใหญ่ไว้ให้เขา

ไอ้คนเฮงซวย! ไอ้บ้าโรคจิต! ฉันจะหาทางจับจับผิดให้ได้!

โครมคราม! ตึง! ตัง!

ลลิตหน้าเง้ากระทุ้งแปรงขัดส้วมลงไปในชักโครกในห้องน้ำสำหรับพนักงานข้างล่างอาคาร แม้ว่าห้องน้ำนี่จะไม่ได้สกปรกเนื่องจากมีแม่บ้านทำเป็นประจำอยู่แล้ว

แต่มันมีตั้งยี่สิบห้อง!!

มือเรียวไม่เคยได้ทำงานบ้านสะบัดแปรงขัดส้วมทิ้งลงพื้นอย่างคนอารมณ์เสีย ก้มมองมือตัวเองแดงก่ำช้ำหลังจากทำงานแม่บ้านมาแค่สองวันเท่านั้น ฝ่ามือกำลังมีตุ่มพองน้ำใส ๆ เริ่มไหลออกมา

ครีมไม่ได้นะ เธอจะมายอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้!

เสียงในสมองสั่งขึ้นและด้วยพื้นนิสัยไม่ยอมคนทำให้เธอหยิบแปรงขัดส้วมขึ้นมาอีกครั้งและลงมือขัดต่อไป

แค่วางของผิดที่เท่านั้นห่าวอี้ เฉิน ต้องถึงขนาดลงโทษ บอกกันดีดีก็ได้หรือเปล่า ฮึ นี่แน่ะ นี่แน่ะ!!

มือเล็กกระทุ้งลงไปในชักโครกสมมุติว่าเป็นหน้าของห่าวอี้ แม้เธอจะไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อนก็ตาม แค่จินตนาการเอาว่าห่าวอี้คงเป็นผู้ชายโรคจิต คนพันธุ์นี้คงหน้าจืดชืดตาตี๋อย่างกับอาตี๋จีนแผ่นดินใหญ่ พุงพลุ้ยเพราะกินมากสวาปามแต่เหล้าเบียร์

กว่าที่ลลิตจะทำความสะอาดเสร็จครบทุกห้องเรียบร้อยปาไปเกือบค่ำ ร่างระหงเดินอ่อนระโหยโรยแรงออกมาจากห้องน้ำยาวเหยียด

เอาว่ะครีม ถือสะว่าทำสะอาดวันนี้ พรุ่งนี้จะเหนื่อยน้อยหน่อย

“ครีม เสร็จแล้วเหรอ”

เธอหันมองร่างเล็กว่าคนที่ชื่อฟ้าพรางยิ้มกว้างให้ผูกมิตร

“ใช่ เรียบร้อยแล้ว นี่ต้องทำอะไรต่อ”

“อ้อ ข้างบนบอกว่าเสร็จแล้วกลับได้เลย พรุ่งนี้ก็มาล้างห้องน้ำนี่ต่ออีกแค่สองวัน จากนั้นกลับไปข้างบนได้ตามปกติ”

หน้าหวานค่อยยิ้มออกมาอย่างแจ่มใส อย่างน้อยการลงโทษวันนี้ส่งผลให้เธอได้กลับเร็ว ในใจนึกหาทางแวบเข้าคลับโฮสแล้วหาเวลาแวะแฮงค์เอ้าท์ดีกว่า

“งั้นครีมกลับก่อนนะ จะแวะซื้อกับข้าวก่อนกลับ”

“อืม ไปเถอะ”

ขณะเดินออกมาจากโถงด้านหลังซึ่งเป็นทางเข้าของพนักงาน มองเห็นหนุ่ม ๆ โฮสหน้าตาดีหุ่นล่ำบึกผิดไปจากโฮสของคลับเธอ

วันหน้าจะหาทางเข้าไปดูข้างในให้ได้ว่าเป็นยังไง!