บทที่ 9 เพียงขยับกายก็ไม่เย็นแล้ว

เวินเยี่ยนเฉินตวัดกายบอบบางแนบลู่บริเวณขอบอ่าง จ้าวหลิงหลิงตื่นตระหนก ทว่าแขนทั้งสองถูกอีกฝ่ายรวบตรึงไว้เบื้องหลังเสียจนมิอาจขยับ 

"ฝ่าบาทอย่าทรงหยอกล้อเช่นนี้เลยเพคะ ในน้ำเย็นเกินไป" 

"เย็นสิดี อีกเดี๋ยวขยับกายก็ไม่เย็นแล้ว" 

เวินเยี่ยนเฉินปลดอาภรณ์ตัวหนาซึ่งเปียกจนหนักอึ้งออกพ้นกายอย่างนึกรำคาญ จ้าวหลิงหลิงใจเต้นโครมคราม นางไม่น่าเลินเล่อคิดเล่นกับไฟ นึกเสียใจยามนี้ก็คงไม่ทัน เขาและนางล้วนเก่งกาจด้านวรยุทธ์ กระนั้นนางจะริอ่านต่อกรกับชายชาตรีที่กรำศึกผ่านสงครามอย่างโชกโชนได้อย่างไร 

"เฟิงเฟย หากเจ้าไม่เต็มใจเป็นสนมของข้าแล้วเจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่" 

จ้าวหลิงหลิงข่มอาการประหวั่นเอาไว้ ถึงอย่างไรนางก็เป็นคนเลือกเองมิใช่หรือ ความบริสุทธิ์นับสิบกว่าปีนี้ก็ช่างมันเถิด นางมิใช่สตรีอ่อนแอต้องคร่ำครวญเรื่องพรรคนั้นเสียหน่อย 

"เปล่าเพคะ หม่อมฉันเต็มใจเป็นสนมของฝ่าบาท" 

"แล้วเจ้ารู้จักสกุลจ้าวหรือไม่" 

จ้าวหลิงหลิงตัวแข็งทื่อประดุจดินปั้นไม้แกะสลัก ตอบกลับเขาเสียงเย็นยะเยือก "ไม่เพคะ เดิมทีหม่อมฉั