“นี่ไงหลักฐาน” โทรศัพท์ถูกจู่ตรงหน้า เห็นเลย ชัดมาก คนที่เพิ่งมีอะไรกันไปหมาดๆ ถ่ายภาพตอนที่เขาอยู่บนเตียงกับเธอ
เหมือนจะเพิ่งได้กินเสร็จหมาดๆ เขาล้มตัวลงข้างๆ เธอเหมือนคนหมดสภาพ เธอคงใช้จังหวะนั้นยกมือถือขึ้นมาถ่าย เพื่ออะไรวะ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร แล้วก่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น คำสั่งดังออกมาทันที! “กระทืบมัน” ตุ๊บ! ผัวะ! ผัวะ! เหี้ยว่ะ เหี้ยมาก พวกมันมากันเกือบสิบคน มือใครตีนใครไม่รู้ รู้แต่ว่าคนที่ยืนอึ้งเพราะความจริงคือกูไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของ ไม่มีแม้กระทั่งโอกาสได้ร้อง ฉิบหายมาก เลือดจากตรงไหนไหลออกมาบ้างไม่รู้ รู้แค่ว่าไม่ถึงสิบนาที ลีโอจมกองเลือดทันที “ถือว่านี่กูแค่เตือน อย่าเสนอมายุ่งกับของของกูอีก ไม่งั้นมึงกับกูได้เจอกันอีกรอบแน่” แม่งเอ๊ย! จะร้องกูก็ร้องไม่ออก ถึงเลือดจะไหลมาเปื้อนตาแต่กูเห็นนะ กูจำหน้ามึงได้ จำได้แม่นเลย! “…เรื่องเหี้ยอะไรกันวะ ใครกระทืบมัน!” รู้สึกตัวอีกครั้งตอนได้ยินเสียงไอ้หลาม แล้วมีอะไรไม่รู้เย็นๆ ถูไปมาที่หน้า “ใครวะ กูก็ไม่รู้กับมันเหมือนกัน” “แล้วเช็คกล้องวงจรปิดหรือยัง มึงมัวแต่สนใจผู้หญิงจนลืมเพื่อนเหรอติณห์” “ไม่ๆ พวกมึงแม่ง” ติณห์ยกมือขึ้นลูบใบหน้า ตั้งแต่พวกมันมาถึงก็เล่นกูเลย สวดยับเหมือนกูเป็นคนกระทืบไอ้ลีโอซะเอง “คืองี้ เช็คกล้องแล้ว เหตุเกิดตอนที่ไอ้ลีโอมันเดินออกไปที่ลานจอดรถ แล้วพวกนั้นมาจากไหนไม่รู้ เหมือนรออยู่ รอเวลา ได้เวลาปุ๊บมันก็เข้ามาแล้ว” “เดี๋ยวนะ แล้วมันไปลานจอดรถตอนตีสามเพื่อ?” องศาพยายามหาความจริงจากเรื่องที่เพื่อนเล่า ปกติลีโอค้างที่นี่อยู่บ่อยๆ เหตุผลคือห้องที่นี่ก็สะดวกสบาย แล้วการที่มันอยู่จนถึงตีสามมันก็ระบุได้แล้วไหมว่ามันต้องการค้างที่นี่ แล้วลงมาลานจอดรถเพื่อ? “ตอบดิ ลีลาเดี๋ยวกูใส่หน้าให้ยับ” “เออ มันลงมาส่งผู้หญิง” “อ๊ะ!” เสียงขนมร้องขึ้นเพราะมือถูกปัดจากคนที่ใบหน้ามีแผล วินาทีที่รู้ว่าไอ้สำลีเย็นๆ ที่เช็ดอยู่ที่หน้าเป็นฝีมือเมียเพื่อน ลีโอลืมตามองทันที “โทษทีๆ พี่นึกว่าพวกมันเป็นคนทำแผลให้” “ไงมึง ตื่นได้สักที ดีนะที่กูไม่หามไปส่งโรงบาล” “มาแหกปากทำไมกันวะ รำคาญ” “อยู่เฉยๆ หนูจะทำแผลให้ พี่ลีโออย่าดื้อได้ไหม” จะเถียงก็ไม่กล้า น้องมันอุตส่าห์หวังดี ทำตาเศร้าๆ ตอนทำแผลให้เขาอีกต่างหาก “มึงเหี้ยนะหลาม พาเมียมึงมาดึกๆ แบบนี้เนี่ยนะ” “หนูเป็นห่วง ใครทำแบบนี้คะ” ขนมถามเพื่อนสนิทของคนรักด้วยความห่วงใย ก่อนหน้านี้พี่ลีโอคือคนหนึ่งคนที่คอยช่วยอะไรหลายๆ อย่าง ทันทีที่ได้ข่าวว่าเจ็บตัว มีเรื่อง ใครกันจะทนรอได้ลง “พี่ไม่เป็นไร” “ปากแตกขนาดนี้แต่บอกไม่เป็นไร ให้หลังมือกูกระแทกหน้ามึงอีกสักครั้งดีไหมความจำจะได้กลับมา” “กูเห็นด้วยกับไอ้หลามนะ เหี้ยลีโอมึงอย่ามากั๊กนะเว้ย ใครทำมึง บอกกู แล้วที่ไอ้ติณห์บอกมึงลงไปส่งหญิง ไปส่งใครวะ ส่งปุ๊บโดนปั๊บนี่คือไม่ปกติ อย่าโง่ ขอร้องเลย” เซย์สมทบอีกเสียงตามประสาคนใจร้อน สภาพนี้บอกเลยว่าพวกมันมีไม่ต่ำกว่าห้าคนแน่นอน ลีโอมันไม่ใช่คนที่จะยอมคนอยู่แล้ว ทางเดียวเลยคือพวกมันเยอะจริงๆ “มึงไปมีเรื่องกับใครมา ไปเผลอเหยียบตีนใครหรือเปล่า” องศาถามย้ำ แน่นอนว่าถ้าคืนนี้ไม่ได้คำตอบโดยที่เขากลับบ้านตัวเปล่า เขาโดนของขวัญซักไม่หยุดแน่ๆ ไอ้เซย์ก็คงโดนแบบนั้นเหมือนกัน ดีที่ช่วงนี้จีน่าเวียนหัวบ่อยๆ เลยไม่ได้ตามมาอีกคน “มึงก็อีกตัว อยู่ด้วยกันยังไงถึงปล่อยให้คนมาหยามได้ถึงที่วะ” “ก็กูไม่รู้นี่หว่า ถ้ากูรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้มึงคิดว่ากูจะยอมเหรอหลาม” “เออเอาเถอะน่า จะมายืนเถียงกันทำห่าอะไรวะ กูจะกลับคอนโด ง่วงนอน” “สภาพ มึงแม่งหมกว่ะ หัดมีความลับกับพวกกูใช่ไหม” คิดว่าคนที่เรื่องเยอะที่สุดคือใครถ้าไม่ใช่ไอ้เหี้ยหลาม หน้าตามันคือพร้อมบวกมาก แต่มึงไม่ต้องห่วงเลย กูเองก็พร้อมบวกไม่ต่างจากมึง ติดที่บวกตอนนี้ไม่ได้ ดูเบ้าหน้ากูด้วย เจ็บฉิบหาย แล้วก่อนที่กูจะบวกกูต้องเคลียร์ก่อน ต้องเรียกเธอมาเคลียร์ เรียกมาคุย อย่างน้อยๆ ก็กลับมารับผิดชอบด้วย เรื่องที่ผัวเธอมันบุกมา! “เอาเป็นว่าถ้าต้องการความช่วยเหลือเดี๋ยวกูบอกพวกมึงล่ะกัน แยกย้ายๆ แยกตอนนี้เลย” ขนมหันไปมองคนรักเมื่อคนดื้อดึงไม่ยอมรับความช่วยเหลืออีกต่อไป ส่วนฉลามกัดฟันกรอดแล้วเค้นเสียงหัวเราะออกมา “อย่าให้กูรู้ว่าโดนกระทืบเพราะไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ เคยเตือนกูมาก่อน อย่าให้เห็นละกันว่าพลาดพลั้งซะเอง!” “ก็ถูกของโค้ช อย่าให้เห็นๆ” ติณห์สรุปทุกอย่าง เอาจริงๆ เข้าใจทั้งสองฝ่าย ไม่อยากให้พวกมันตีกันด้วย พวกไอ้หลามก็ห่วงแหละ ตามประสาคนเคยมีประสบการณ์ ส่วนลีโอถ้ามันจะพลาดนั่นก็อาจจะเป็นไปได้ ผู้หญิงคนนั้นที่มันเข้าไปคุยสวยฉิบหาย สเปคมันเลย เจอคนที่ชอบมากก็อาจจะมีหลงทาง แต่เชื่อเถอะเดี๋ยวมันก็จัดการเอง! คอนโด SY @เวลา 07:20 น. Leo : โทรกลับด้วย มีเรื่องต้องเคลียร์ นิ้วยาวเหยียดกดส่งข้อความเมื่อกลับมาถึงคอนโดมิเนียม อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวที่พอจะเคลียร์กับใครบางคนได้ถนัดหน่อย ไม่ต้องคอยระแวง และระวังหลังว่าไอ้พวกนั้นมันจะมาเจอเข้า Leo : มีแฟนทำไมไม่บอก ทำแบบนี้เพื่อ? Leo : ส่งรูปภาพ Leo : ส่งรูปภาพ Leo : ส่งรูปภาพ “แม่งเอ๊ย หน้ากู!” หนุ่มหล่อมองตัวเองผ่านกระจกพลางสบถออกมาอย่างหงุดหงิด อย่าคิดด้วยว่ากูจะเฉย ถึงยังไงกูก็จะเอาคืน Lydia : เกิดอะไรขึ้น? Leo : มาเคลียร์หน่อยไหม ไม่จบแบบนี้นะ บอกเลยว่าไม่จบสภาพนี้แน่นอน Leo : Location Leo : อยากจบก็มาเคลียร์ จะรอ! ส่งข้อความเสร็จปุ๊บ เริ่มต้นส่องโปรไฟล์เธอทันที Lydia - STYLE ข้อมูลที่เห็นบนแอพพลิเคชันที่เพิ่งส่งข้อความหากันส่งผลให้ลีโอเริ่มหาข้อมูลของเธอจากแอพพลิเคชันอื่น สุดท้ายก็เจอแล้ว เจอเลย รูปเธอเต็มเพจ เป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้า ขายเองโปรโมตเอง นางแบบสวยฉิบหาย ไม่แปลกที่คนติดตามเยอะ มีเจ้าของงั้นเหรอ อยากเจอว่ะ ยิ่งคนของเธอกล้าไปเหยียบถิ่นของเขาแบบนั้น เดี๋ยวได้เจอกัน! รอโคตรนาน รอจนเกือบหลับ เสียงสัญญาณหน้าห้องดังขึ้น เดินไปกระชากประตูให้เปิดจนเห็นว่าเป็นเธอนั่นแหละที่มา “พาผัวมาด้วยไหม แต่รอบนี้ไม่ให้มันกระทืบนะ จะกระทืบมันเอง” พูดใส่หน้าคนที่เป็นต้นเหตุของบาดแผล ลิเดียร์ถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ตากลมกวาดมองไปทั่วใบหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา “ขอโทษนะ เราไม่ควรเจอกันตั้งแต่แรก” “ยอมรับว่ามันคือผัว?” เรื่องบ้าอะไรก่อน กูโดนกระทืบ มันบอกว่ามันเป็นเจ้าของเธอ ส่วนกูถามเธอว่านั่นคือผัวไม่ใช่ คือกูประชดไหม แล้วเธอเสือกตอบกลับว่าเราไม่ควรเจอกันคือ? เพื่อ? แล้วที่จัดชุดใหญ่ ทั้งเลือดทั้งอะไรติดกล้วยกูทั้งลำ มันคืออะไรวะ! “เธออยากให้เราชดใช้ยังไง ถ้าต้องการค่าทำขวัญ เท่าไหร่เธอเรียกมาได้เลย” “รวย?” “เราแค่อยากรับผิดชอบทุกอย่าง” “ทำไมไม่ปฏิเสธว่ามันไม่ใช่ผัว รู้ๆ กันอยู่ว่าครั้งแรกของเธอ คือเรา” ใจเย็นๆ ไว้ ห้ามระเบิด ห้ามหัวร้อน มันเหยียบหน้ามึง มึงก็ล่อเมียมันต่อเลย กูเจ็บ มึงเจ็บ และแน่นอน มึงต้องเจ็บกว่ากู! ————————- เล่นกับไฟ ระวังเจ็บเองนะพี่ลีโอ ไอ้ที่บอกจะล่อเขา โดนเขาล่อกลับ ก็เห็นคนข้างๆ มาแล้วน้า~ว่าที่คุณพ่อยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกเป็นลูกสาว ก็พอจะเคยได้ยินคำว่า หลงรักตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ามาบ้าง แต่วันนี้ลีโอได้เข้าใจความหมายของคำคำนั้นอย่างลึกซึ้งแล้วว่ามันเป็นยังไง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้ ซึ่งเป็นวันหยุดพักผ่อน หลังจากที่ไปหาหมอตอนเช้าจนได้รู้เพศลูก หลังจากนั้นก็แวะไปทำบุญ มีถวายสังฆทาน บริจาคอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งเอาจริงๆเขาไม่ค่อยได้ทำอะไรพวกนั้น ได้มาทำอย่างจริงจังก็ตอนที่มีเมีย ลีโอวางโทรศัพท์ หลังจากตอบกลับข้อความที่เพื่อนส่งมาแสดงความยินดีกับว่าที่คุณพ่อที่ได้ลูกสาว จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ มือเตรียมคว้าไอแพดเพื่อไปเปิดดูซีรี่ย์ หรือวาไรตี้อื่นๆ ที่ช่วยทำให้ผ่อนคลาย คิ้วสวยของลิเดียร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อใบหน้าคมคายซุกเข้ากับหน้าท้องแบนราบหลังจากที่กุมมือมาที่เตียง วงแขนโอบกอดตัวเธอแบบที่ชอบทำ วางศีรษะลงบนตักนุ่ม ลีโอในตอนนี้ ขี้อ้อนที่สุดเลย “เป็นอะไร” “อยากกอดเฉยๆ” “ก็กอดมาทั้งวันเลย” ที่พูดไปไม่เกินจริง ลีโอกอดเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ได้ยินคำถามที่แสดงถึงความห่วงใยอยู่บ่อยครั้ง มีอะไรหลายๆ อย
“ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้แปลว่า?” ลีโอเอียงใบหน้ามองสบตากับคนที่นั่งอยู่สูงกว่า ก็เห็นเธอยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วใจละลาย“แปลว่ายอมให้แก้ผ้าเลยไหม” ลีโอถามย้ำ ตาคมหยุดมองสบตากับเธอขณะลุ้นคำตอบ “ยัง” “ยังไม่ให้แก้ตอนนี้?”“ยังไม่รีบแก้อีก” เนี่ย! พอเจอแบบนี้แล้วหน้าอย่างกูจะไปไหนรอด ชอบโว้ย ชอบแบบนี้ฉิบหาย ชอบเวลาเมียให้ท่ามันทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย“แก้ตอนนี้เลย สองวิ” พูดแล้วก็รีบดีดตัวลุก เข็มคงเข็มขัด รีบดึงรีบถอด กลัวแหละ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ “สองวิเสร็จ?”“เธอหยอกแรงไป~” “ก็นึกว่าสองวิเสร็จไง” ลิเดียร์อมยิ้ม ฉีกยิ้มได้กว้างมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ“สองวิเพื่อถอดกางเกง ถ้าเสร็จต้องสองวัน”“บ้าเหรอ! เกินไป~” ได้ยินเธอร้องเสียงหลงก็ใจฟูแล้ว ยิ้มจนแก้มแทบแตกเลย “จูบหน่อย” เธอขอ แล้วมีเหรอที่ผัวเธอจะไม่จัดให้ ลีโอพุ่งตัวเข้าไปจูบปิดปากเรียวปากเอิบอิ่มของคนที่ยิ้มให้เขา คนที่รักเขา และเป็นคนที่เขาเองก็รักเธอมาก ลีโอมอบจูบแบบใส่ใจ ละเมียดละไม ทำเหมือนค่อยๆ จูบ แต่แอบแฝงไว้ด้วยความลึกซึ้ง ร้อนแรง ลิ้นสากสอดกระหวัดเข้าไปควานหาความหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กที่จูบตอบเขา แลกลิ้นจนน้ำลายใสเปรอะเป
หลายวันต่อมา ห้องพักที่อยู่ชั้นสามของผับถูกปรับเปลี่ยน ตกแต่งใหม่จนแทบกลายเป็นคนละห้องกับก่อนหน้านี้ ลีโอยอมรับเลยว่ารสนิยมแม่ของลูกคือดีมาก โทนสีของห้องเป็นสีเทาๆ แต่ไม่ได้เทาจนทำให้ดูมืดและไม่น่าอยู่ แต่มันเป็นสไตล์ที่ลีโอเองก็ชอบมาก เตียงถูกปรับไซส์ให้ใหญ่ขึ้น โซฟา ผ้าม่าน หรือแม้แต่ต้นไม้ที่เขาไม่เคยคิดจะเอามาปลูก พอมีขึ้นมามันกลับทำให้สดชื่นและสบายตาได้เป็นอย่างดี “เหนื่อยไหมเนี่ย จัดห้องทั้งวันเลย” ลีโอสวมกอดคนรักจากทางด้านหลัง กดริมฝีปากไปจุ๊บเบาๆ ที่ข้างแก้มของคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้“ไม่เหนื่อยเลย เอาอะไรมาเหนื่อยก็มีคนช่วยทำนี่นา” คนช่วยทำที่ว่านี่ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เขานั่นแหละ เขาช่วยทุกอย่าง แค่เธอเอ่ยปากว่าอยากได้อะไร เขาจัดให้ทุกที “ห้องนี้สวยขึ้นเพราะเธอเลยนะเนี่ย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่าอยู่ขนาดนี้” “ดีใจที่ชอบนะ” ลิเดียร์หันไปบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม จากนั้นไม่นานก็เปลี่ยนเป็นการมองค้อนเมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบก้อนเนื้อกลมๆ ทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา “จับเฉยๆ คิดถึง” “แค่คิดถึง?”“เปล่า~ จริงๆ ก็…” “ก็?”“ก็อยากกินแหละ แต่รอได้ รอจนกว่าเธอจะสบายใจค่อยกินก็
“พวกมึง…” ลีโอรวบคอของเซย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอดก่อนจะขยับตัวเข้าไปยังตรงกลางของกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน“อ่า ว่า?” “เดี๋ยวกูมานะ” “มึงจะไปไหน?” องศาถามพร้อมกับหรี่ตามอง ท่าทางดูร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าวันนี้เป็นวันที่ดีของเพื่อน มันก็น่าจะผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังเหลืออะไร?“เดี๋ยวพาเมียขึ้นไปดูห้องแป๊บ” “นั่นไง กูคิดไว้แล้วไม่มีผิด” เซย์ดีดนิ้วจนส่งเสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังถูกจ้องรีบอธิบายทันที“ไม่ใช่แบบนั้น คือกูตั้งใจจะตกแต่งห้องใหม่ แล้วจะให้เดียร์เป็นคนจัดการ เลยถือโอกาสพาเขาไปดูก่อน” “ก็เคยดูแล้วไม่ใช่เหรอวะ กูว่ามึงมีเหตุผลอื่นมากกว่า” ติณห์เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน“ใช่แบบนั้นซะที่ไหนล่ะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นก็จริงแต่ตอนนั้นยังไม่มีความคิดที่จะตกแต่งใหม่ไง พอตอนนี้ความคิดเปลี่ยนมันก็ต้องดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจไง” “นี่สินะที่มาของคำว่าแถไปแบบหน้าด้านๆ” ฉลามหลุดขำ และตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปากเถียงเขาจึงเดินไปแตะบ่าของเพื่อนพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆ “บอกกันตรงๆ ก็ได้ อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะพยายามเข้าใจให้” “กวนตีนแล้วหลาม” “จะ
“อื้ออ~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ฝ่าความมืดสลัวในเวลาที่ใกล้เช้า ลิเดียร์เชิดใบหน้าขึ้นหลังจากที่เผลอหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ อยู่ๆ ก็มีความรู้สึกว่าได้ผ่อนคลายจากบางการกระทำที่ห่างหายไปในระยะหนึ่ง บ่อยครั้งที่เผลอบิดกายเร่าๆ ในจังหวะที่กำลังประมวลทุกอย่างว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเองก็ในตอนที่ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันให้กว้างกว่าเก่า แม้ในห้องจะไม่ได้สว่างมาก แต่ก็มองเห็นใบหน้าคมคายที่ซุกอยู่กับใจกลางความเป็นสาวอย่างชัดเจน“ละ ลีโอ…” คนที่กำลังแลบลิ้นโลมเลียกลีบสีชมพูระเรื่อ หวังมอบความสุขให้คนรักเงยหน้าขึ้นมองอัตโนมัติ“ตื่นแล้วเหรอ กวนไหม” “ทะ ทำอะไร” รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าอารมณ์ไหนถึงก้มลงไปทำแบบนั้นทั้งที่เธอยังหลับอยู่ “ยังมืดอยู่เลย เธอนอนต่อเถอะ” บอกออกมาพร้อมกับกดปลายนิ้วบดขยี้ลงที่จุดอ่อนไหว แล้วคนที่กำลังดิ้นพล่านเพราะความเสียวซ่านจะข่มตาให้หลับต่อได้ยังไง “อื้ออ~ เธอ…” “อยากทำให้เธอมีความสุข อยากให้เธอผ่อนคลาย ขอทำต่อนะ” ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วใจอ่อนยวบ ลิเดียร์กัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ใช้แขนดันกับที่นอนเพื่อยกตัวเองขึ้น มองการกระทำที่พ่อขอ
“…เอาล่ะๆ ดึกแล้ว เราเลิกพูดถึงเรื่องของคนอื่นดีกว่านะ” “จะนอน?”“ไม่ๆ เลิกพูดเรื่องของคนอื่น แล้วมาคุยเรื่องของเราไง” คนบอกโน้มตัวขึ้นไปหอมแก้ม ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มหนักๆ หนวดสั้นๆ พลอยทิ่มโดนแก้มให้ใจสั่นได้อยู่เหมือนกัน “คุยหมดแล้ว” “ยังไม่หมดเลย ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องคุย” “งั้นก็ว่ามา จะฟังจนกว่าจะง่วงละกันนะ” “พรุ่งนี้เราพาเธอไปเจอเพื่อนเรานะ เดี๋ยวนัดพวกมันมาเจอที่ผับ เดี๋ยวบอกให้พวกมันพาเมียมันมาด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้หมดทุกคนเลย” “ลีโอ…” “ครับ” คนตอบรับยิ้มให้ สบตาเธออยู่แบบนั้น ไม่ว่าปัญหาของเธอจะคืออะไร เขาพร้อมจะเคลียร์ให้จบ จะได้เริ่มต้นกันใหม่สักที “เธอแน่ใจแล้วเหรอ” “หมายถึง?” “แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะเอาแบบนี้” “อย่าพูดนี้สิเดียร์ อย่าเครียด ถือว่าเราขอร้องนะ อยากให้เธอลองเปิดใจและให้โอกาสเราจริงๆ” “เราแค่กลัวว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับเธอจริงๆ” “มันใช่ที่สุดแล้ว เลิกคิดเอาเองได้แล้ว คุณแม่เครียด เดี๋ยวลูกเครียดตามนะ” ปลอบใจคนข้างๆ ด้วยการวางมือลูบศีรษะทุยเล็กอย่างแผ่วเบา “ขอบคุณนะ” “เรื่อง?”“ทุกเรื่องที่เธอตั้งใจทำเพื่อเรานั่นแหละ ทั้