ผัว

“นี่ไงหลักฐาน” โทรศัพท์ถูกจู่ตรงหน้า เห็นเลย ชัดมาก คนที่เพิ่งมีอะไรกันไปหมาดๆ ถ่ายภาพตอนที่เขาอยู่บนเตียงกับเธอ

เหมือนจะเพิ่งได้กินเสร็จหมาดๆ เขาล้มตัวลงข้างๆ เธอเหมือนคนหมดสภาพ เธอคงใช้จังหวะนั้นยกมือถือขึ้นมาถ่าย เพื่ออะไรวะ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

แล้วก่อนจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น คำสั่งดังออกมาทันที!

“กระทืบมัน”

ตุ๊บ! ผัวะ! ผัวะ!

เหี้ยว่ะ เหี้ยมาก พวกมันมากันเกือบสิบคน มือใครตีนใครไม่รู้ รู้แต่ว่าคนที่ยืนอึ้งเพราะความจริงคือกูไปยุ่งกับคนที่มีเจ้าของ ไม่มีแม้กระทั่งโอกาสได้ร้อง ฉิบหายมาก เลือดจากตรงไหนไหลออกมาบ้างไม่รู้ รู้แค่ว่าไม่ถึงสิบนาที ลีโอจมกองเลือดทันที

“ถือว่านี่กูแค่เตือน อย่าเสนอมายุ่งกับของของกูอีก ไม่งั้นมึงกับกูได้เจอกันอีกรอบแน่” แม่งเอ๊ย! จะร้องกูก็ร้องไม่ออก ถึงเลือดจะไหลมาเปื้อนตาแต่กูเห็นนะ กูจำหน้ามึงได้ จำได้แม่นเลย!

“…เรื่องเหี้ยอะไรกันวะ ใครกระทืบมัน!” รู้สึกตัวอีกครั้งตอนได้ยินเสียงไอ้หลาม แล้วมีอะไรไม่รู้เย็นๆ ถูไปมาที่หน้า

“ใครวะ กูก็ไม่รู้กับมันเหมือนกัน”

“แล้วเช็คกล้องวงจรปิดหรือยัง มึงมัวแต่สนใจผู้หญิงจนลืมเพื่อนเหรอติณห์”

“ไม่ๆ พวกมึงแม่ง” ติณห์ยกมือขึ้นลูบใบหน้า ตั้งแต่พวกมันมาถึงก็เล่นกูเลย สวดยับเหมือนกูเป็นคนกระทืบไอ้ลีโอซะเอง

“คืองี้ เช็คกล้องแล้ว เหตุเกิดตอนที่ไอ้ลีโอมันเดินออกไปที่ลานจอดรถ แล้วพวกนั้นมาจากไหนไม่รู้ เหมือนรออยู่ รอเวลา ได้เวลาปุ๊บมันก็เข้ามาแล้ว”

“เดี๋ยวนะ แล้วมันไปลานจอดรถตอนตีสามเพื่อ?” องศาพยายามหาความจริงจากเรื่องที่เพื่อนเล่า

ปกติลีโอค้างที่นี่อยู่บ่อยๆ เหตุผลคือห้องที่นี่ก็สะดวกสบาย แล้วการที่มันอยู่จนถึงตีสามมันก็ระบุได้แล้วไหมว่ามันต้องการค้างที่นี่ แล้วลงมาลานจอดรถเพื่อ?

“ตอบดิ ลีลาเดี๋ยวกูใส่หน้าให้ยับ”

“เออ มันลงมาส่งผู้หญิง”

“อ๊ะ!” เสียงขนมร้องขึ้นเพราะมือถูกปัดจากคนที่ใบหน้ามีแผล วินาทีที่รู้ว่าไอ้สำลีเย็นๆ ที่เช็ดอยู่ที่หน้าเป็นฝีมือเมียเพื่อน ลีโอลืมตามองทันที

“โทษทีๆ พี่นึกว่าพวกมันเป็นคนทำแผลให้”

“ไงมึง ตื่นได้สักที ดีนะที่กูไม่หามไปส่งโรงบาล”

“มาแหกปากทำไมกันวะ รำคาญ”

“อยู่เฉยๆ หนูจะทำแผลให้ พี่ลีโออย่าดื้อได้ไหม” จะเถียงก็ไม่กล้า น้องมันอุตส่าห์หวังดี ทำตาเศร้าๆ ตอนทำแผลให้เขาอีกต่างหาก

“มึงเหี้ยนะหลาม พาเมียมึงมาดึกๆ แบบนี้เนี่ยนะ”

“หนูเป็นห่วง ใครทำแบบนี้คะ” ขนมถามเพื่อนสนิทของคนรักด้วยความห่วงใย ก่อนหน้านี้พี่ลีโอคือคนหนึ่งคนที่คอยช่วยอะไรหลายๆ อย่าง ทันทีที่ได้ข่าวว่าเจ็บตัว มีเรื่อง ใครกันจะทนรอได้ลง

“พี่ไม่เป็นไร”

“ปากแตกขนาดนี้แต่บอกไม่เป็นไร ให้หลังมือกูกระแทกหน้ามึงอีกสักครั้งดีไหมความจำจะได้กลับมา”

“กูเห็นด้วยกับไอ้หลามนะ เหี้ยลีโอมึงอย่ามากั๊กนะเว้ย ใครทำมึง บอกกู แล้วที่ไอ้ติณห์บอกมึงลงไปส่งหญิง ไปส่งใครวะ ส่งปุ๊บโดนปั๊บนี่คือไม่ปกติ อย่าโง่ ขอร้องเลย” เซย์สมทบอีกเสียงตามประสาคนใจร้อน

สภาพนี้บอกเลยว่าพวกมันมีไม่ต่ำกว่าห้าคนแน่นอน ลีโอมันไม่ใช่คนที่จะยอมคนอยู่แล้ว ทางเดียวเลยคือพวกมันเยอะจริงๆ

“มึงไปมีเรื่องกับใครมา ไปเผลอเหยียบตีนใครหรือเปล่า” องศาถามย้ำ แน่นอนว่าถ้าคืนนี้ไม่ได้คำตอบโดยที่เขากลับบ้านตัวเปล่า เขาโดนของขวัญซักไม่หยุดแน่ๆ ไอ้เซย์ก็คงโดนแบบนั้นเหมือนกัน ดีที่ช่วงนี้จีน่าเวียนหัวบ่อยๆ เลยไม่ได้ตามมาอีกคน

“มึงก็อีกตัว อยู่ด้วยกันยังไงถึงปล่อยให้คนมาหยามได้ถึงที่วะ”

“ก็กูไม่รู้นี่หว่า ถ้ากูรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้มึงคิดว่ากูจะยอมเหรอหลาม”

“เออเอาเถอะน่า จะมายืนเถียงกันทำห่าอะไรวะ กูจะกลับคอนโด ง่วงนอน”

“สภาพ มึงแม่งหมกว่ะ หัดมีความลับกับพวกกูใช่ไหม” คิดว่าคนที่เรื่องเยอะที่สุดคือใครถ้าไม่ใช่ไอ้เหี้ยหลาม หน้าตามันคือพร้อมบวกมาก แต่มึงไม่ต้องห่วงเลย กูเองก็พร้อมบวกไม่ต่างจากมึง ติดที่บวกตอนนี้ไม่ได้ ดูเบ้าหน้ากูด้วย เจ็บฉิบหาย แล้วก่อนที่กูจะบวกกูต้องเคลียร์ก่อน ต้องเรียกเธอมาเคลียร์ เรียกมาคุย อย่างน้อยๆ ก็กลับมารับผิดชอบด้วย เรื่องที่ผัวเธอมันบุกมา!

“เอาเป็นว่าถ้าต้องการความช่วยเหลือเดี๋ยวกูบอกพวกมึงล่ะกัน แยกย้ายๆ แยกตอนนี้เลย” ขนมหันไปมองคนรักเมื่อคนดื้อดึงไม่ยอมรับความช่วยเหลืออีกต่อไป ส่วนฉลามกัดฟันกรอดแล้วเค้นเสียงหัวเราะออกมา

“อย่าให้กูรู้ว่าโดนกระทืบเพราะไปยุ่งกับคนมีเจ้าของ เคยเตือนกูมาก่อน อย่าให้เห็นละกันว่าพลาดพลั้งซะเอง!”

“ก็ถูกของโค้ช อย่าให้เห็นๆ” ติณห์สรุปทุกอย่าง เอาจริงๆ เข้าใจทั้งสองฝ่าย ไม่อยากให้พวกมันตีกันด้วย พวกไอ้หลามก็ห่วงแหละ ตามประสาคนเคยมีประสบการณ์ ส่วนลีโอถ้ามันจะพลาดนั่นก็อาจจะเป็นไปได้ ผู้หญิงคนนั้นที่มันเข้าไปคุยสวยฉิบหาย สเปคมันเลย เจอคนที่ชอบมากก็อาจจะมีหลงทาง แต่เชื่อเถอะเดี๋ยวมันก็จัดการเอง!

คอนโด SY @เวลา 07:20 น.

Leo : โทรกลับด้วย มีเรื่องต้องเคลียร์ นิ้วยาวเหยียดกดส่งข้อความเมื่อกลับมาถึงคอนโดมิเนียม อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวที่พอจะเคลียร์กับใครบางคนได้ถนัดหน่อย ไม่ต้องคอยระแวง และระวังหลังว่าไอ้พวกนั้นมันจะมาเจอเข้า

Leo : มีแฟนทำไมไม่บอก ทำแบบนี้เพื่อ?

Leo : ส่งรูปภาพ

Leo : ส่งรูปภาพ

Leo : ส่งรูปภาพ

“แม่งเอ๊ย หน้ากู!” หนุ่มหล่อมองตัวเองผ่านกระจกพลางสบถออกมาอย่างหงุดหงิด อย่าคิดด้วยว่ากูจะเฉย ถึงยังไงกูก็จะเอาคืน

Lydia : เกิดอะไรขึ้น?

Leo : มาเคลียร์หน่อยไหม ไม่จบแบบนี้นะ บอกเลยว่าไม่จบสภาพนี้แน่นอน

Leo : Location

Leo : อยากจบก็มาเคลียร์ จะรอ!

ส่งข้อความเสร็จปุ๊บ เริ่มต้นส่องโปรไฟล์เธอทันที

Lydia - STYLE

ข้อมูลที่เห็นบนแอพพลิเคชันที่เพิ่งส่งข้อความหากันส่งผลให้ลีโอเริ่มหาข้อมูลของเธอจากแอพพลิเคชันอื่น สุดท้ายก็เจอแล้ว เจอเลย รูปเธอเต็มเพจ เป็นเจ้าของร้านเสื้อผ้า ขายเองโปรโมตเอง นางแบบสวยฉิบหาย ไม่แปลกที่คนติดตามเยอะ

มีเจ้าของงั้นเหรอ อยากเจอว่ะ ยิ่งคนของเธอกล้าไปเหยียบถิ่นของเขาแบบนั้น เดี๋ยวได้เจอกัน!

รอโคตรนาน รอจนเกือบหลับ เสียงสัญญาณหน้าห้องดังขึ้น เดินไปกระชากประตูให้เปิดจนเห็นว่าเป็นเธอนั่นแหละที่มา

“พาผัวมาด้วยไหม แต่รอบนี้ไม่ให้มันกระทืบนะ จะกระทืบมันเอง” พูดใส่หน้าคนที่เป็นต้นเหตุของบาดแผล

ลิเดียร์ถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ตากลมกวาดมองไปทั่วใบหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา

“ขอโทษนะ เราไม่ควรเจอกันตั้งแต่แรก”

“ยอมรับว่ามันคือผัว?” เรื่องบ้าอะไรก่อน กูโดนกระทืบ มันบอกว่ามันเป็นเจ้าของเธอ ส่วนกูถามเธอว่านั่นคือผัวไม่ใช่ คือกูประชดไหม แล้วเธอเสือกตอบกลับว่าเราไม่ควรเจอกันคือ? เพื่อ?

แล้วที่จัดชุดใหญ่ ทั้งเลือดทั้งอะไรติดกล้วยกูทั้งลำ มันคืออะไรวะ!

“เธออยากให้เราชดใช้ยังไง ถ้าต้องการค่าทำขวัญ เท่าไหร่เธอเรียกมาได้เลย”

“รวย?”

“เราแค่อยากรับผิดชอบทุกอย่าง”

“ทำไมไม่ปฏิเสธว่ามันไม่ใช่ผัว รู้ๆ กันอยู่ว่าครั้งแรกของเธอ คือเรา” ใจเย็นๆ ไว้ ห้ามระเบิด ห้ามหัวร้อน มันเหยียบหน้ามึง มึงก็ล่อเมียมันต่อเลย

กูเจ็บ มึงเจ็บ และแน่นอน มึงต้องเจ็บกว่ากู!

————————-

เล่นกับไฟ ระวังเจ็บเองนะพี่ลีโอ ไอ้ที่บอกจะล่อเขา โดนเขาล่อกลับ ก็เห็นคนข้างๆ มาแล้วน้า~