LOGINShare
ระราน
Last Updated:
2025-07-09 12:40:59ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่ในกระเป๋าสะพายข้างกระตุ้นให้เจ้าของแผ่นหลังขาวเนียนที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงขยับตัวอย่างเชื่องช้า ในยามที่ขยับ เจ็บแสบที่ช่วงล่างถึงขั้นนิ่วหน้า พอตื่นเต็มตา และเผลอสบตากับคนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำก็จำต้องลุกไปคว้าชุดคลุม มีอะไรกันก็จริง แต่ก็ไม่ได้สนิทใจพอที่จะมาเดินเปลือยกายต่อหน้าเขาได้ “ใช้ได้ไหม?” “ได้” เสียงตอบรับไม่ได้ช่วยให้สบายใจเลยสักนิด ตากลมมองชุดคลุมในมือพร้อมกับเม้มริมฝีปาก สุดท้ายจำยอมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งทั้งที่ตอนนี้ตัวเธอไม่มีอะไรปกปิดเลยสักชิ้น “มีผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ไหม” “นั่นก็สะอาด ใช้ได้” “มีไหม~” ลิเดียร์ถามซ้ำ จะว่าไม่สบายใจ ไม่อยากใช้อะไรที่มันซ้ำกับคนอื่นก็คงใช่ ปัญหาจบง่ายก็ตอนที่เขายอมเดินไปเปิดตู้ หยิบผ้าขนหนูผืนใหม่มายื่นให้เธอ ผ้าสีขาวสะอาดพันรอบเรือนร่างเย้ายวนที่บางคนสำรวจมาแล้วทุกมุม เท้าเปลือยสอดเข้าไปในสลิปเปอร์ก่อนจะเดินกลับไปที่เตียง คว้าโทรศัพท์แล้วตรงไปที่ระเบียง ทั้งที่ยืนคุยตรงนี้ก็คุยได้ แต่ก็นั่นแหละ เธอทำเหมือนไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอคุยกับใคร บริเวณระเบียงที่สามารถเปิดประตูกระจกได้อีกชั้น มือเรียวกดปลดล็อกแล้วปล่อยให้ลมเย็นๆ พัดโกรกหน้า ยอมรับสายคนที่ทั้งพยายามส่งข้อความและโทรเข้ามาหวังจะตัดบทเพื่อตัดความรำคาญนี้สักที (เดียร์) ยังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำน้ำเสียงร้อนใจก็ดังมาตามสาย ใจหายอยู่เหมือนกันที่ต้องส่งภาพบ้าๆ แบบนั้นไปให้คนที่คบกันมานานถึงสองปีได้เห็นกับตาว่าตอนนี้เธอมีอะไรกับคนอื่นแล้ว เป็นของคนอื่น ไม่ได้ดีพอที่เขาจะพยายามกลับมา “คุยได้ไม่นานนะคะ” (แปลว่าอะไร ทำไมเดียร์ถึงทำแบบนี้ อย่าประชดพี่แบบนี้ ขอร้อง) “พอเถอะค่ะ เราเลิกกันแล้วนะคะ ทางใครทางมันเลยได้ไหม ขอร้องเหมือนกัน” (จะเอาคืนพี่ด้วยวิธีนี้ใช่ไหม พี่ต้องอธิบายกี่ครั้งว่าผู้หญิงกับผู้ชายมันไม่เหมือนกัน เดียร์จะทำแบบนี้เพื่อประชดพี่ไม่ได้) “เดียร์เอากับคนอื่นไปแล้ว หลายรอบ ทีนี้จบไหมคะ จบเลยนะ จบตั้งแต่วันนี้ เลิกตามตื้อเดียร์สักที ไม่ว่าจะวันนี้หรือพรุ่งนี้ ย้ำคำเดิมเลยว่าเดียร์ไม่กลับไป” ไม่มีความจำเป็นที่ต้องรอให้อีกฝ่ายได้ตอบกลับ การที่เธอส่งรูปของตัวเองอยู่บนเตียงกับผู้ชายคนอื่นให้เขาได้เห็นกับตา เท่านั้นก็เพียงพอ! แกร๊ก~ เสียงประล็อกประตูบริเวณระเบียงส่งผลให้คนที่เขี่ยหน้าจอโทรศัพท์ฆ่าเวลาตวัดสายตาขึ้นมอง ร่างบอบบางเคลื่อนไหวตัวเองไปคว้าชุดที่เธอใส่มา ลีโอไม่ทันได้คัดค้าน ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยจนเธอกลับออกมาอีกครั้งด้วยลุคที่สวยเหมือนเดิม เหมือนตอนที่เธอเข้ามาเหยียบที่นี่เป็นก้าวแรกเลย “จะกลับเหรอ?” “อือ” เสียงขานรับในลำคอ ตากลมสำรวจข้าวของของตัวเอง ไร้เยื้อใยต่อกัน ไม่เหมือนกับผู้หญิงทุกคนที่เคยปฏิบัติต่อเขา “นี่มันตีสาม นอนนี่ไหม” ลองใจ เผื่อว่าเธอกำลังดึงเกมส์เพราะอยากให้เขาเป็นฝ่ายตาม “ไม่อ่ะ เราจะกลับเลย เออเธอ” “ว่า?” “เรามีเรื่องจะรบกวนเธอหน่อย” นั่นไง คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ มันต้องมีอะไรสักอย่างดิ เธอต้องเหมือนคนอื่นๆ บ้าง สนใจกูบ้าง อย่างน้อยๆ ช่วยหลงความหล่อหรือไม่ก็ลีลาบนเตียงของเขาบ้างก็ได้ เย็นชาบ่อยๆ ก็ไปไม่เป็นเหมือนกันไหมวะ “เรื่อง?” “ถ้ามีใครมาถามถึงเรา เธอบอกว่าไม่รู้จักนะ” “ใคร?” “ช่างเถอะ แค่บอกว่าไม่รู้จักเราก็พอ” มือบางรั้งสายกระเป๋ามาถือ ถอดสลิปเปอร์แล้วหมุนตัวไปสวมรองเท้าของตัวเอง “แล้วสรุปเอาไง” “เรื่อง?” “เรื่องของเราไง” ตากลมหันกลับมาสบตา ลีโอดับหน้าจอโทรศัพท์แล้วยัดมันไว้ในกระเป๋า กระชากตัวเข้าหาเธอจนแผ่นหลังบางชิดกับผนังเย็นเฉียบ เพราะเขาตัวสูงกว่าเธอเลยเงยหน้าขึ้นมอง “เรายังจะเจอกันอีกไหม” “ที่นี่สวยดีนะ ชอบที่ไม่วุ่นวาย” “อ่า แล้ว…” “ถ้าวันไหนเบื่อๆ อยากดื่มก็คงจะมา” “รวมถึงเวลาอยากด้วยไหม” นิ้วยาวเหยียดลูบเบาๆ ที่แก้มนุ่ม ดวงตาคมกริบเผลอสบตากับตากลมสวย มองปาก มองทุกองค์ประกอบบนใบหน้า คนนี้สวยว่ะ สวยจริงๆ “อือ รวมก็ได้” ได้ยินแค่นั้น มุมปากของหนุ่มหล่อผุดรอยยิ้มออกมาทันที “ที่จริงวันนี้ไม่เห็นต้องรีบกลับเลย ตอนเช้าค่อยกลับดีไหม” “อยากต่อเหรอ?” “ก็เปล่า ผู้หญิงขับรถตอนกลางคืนมันอันตราย” “ไม่เป็นไรหรอก ชินแล้ว” ไม่ได้อยากบอกว่าร้านเธอกับที่นี่ไม่ได้ไกลกันมากนัก แต่ก็อย่างว่า เธอและเขาทำงานกันคนละอย่าง ร้านของเธอเปิดตอนเช้า ปิดตอนสามทุ่ม ส่วนงานของเขาก็เปิดในตอนกลางคืน ทุกอย่างสวนทาง ไม่แปลกนักหากจะไม่รู้จักกัน “งั้นให้ไปส่งไหม” “จะขับรถตามหลัง?” “เอารถเราไปส่ง ส่วนรถเธอจอดไว้ที่นี่ พรุ่งนี้ค่อยมาเอา ดีไหม” “พรุ่งนี้ต้องทำงาน” “ก็ตอนเย็นเหมือนเดิม ถ้าสามทุ่มไม่สะดวกสี่ทุ่มเหมือนวันนี้ก็ได้” “ไม่เป็นไร” ลิเดียร์ตอบรับสั้นๆ ก่อนจะดันแผงอกกว้างออกห่าง ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้นน้อยๆ สำรวจตัวเองอีกครั้งก่อนจะบอกออกไป “ไปแล้วนะ ขอบคุณสำหรับวันนี้” “ยินดีครับ” แปลกมาก แปลกแบบที่โคตรแปลกเลย เอ่ยคำว่าขอบคุณเหมือนเธอเป็นฝ่ายมาใช้บริการ แต่ก็เข้าใจได้ ของใหม่ ของไม่เคยใช้งานและไม่เคยแปดเปื้อนในวงการนี้ แต่ก็ยินดีนะ ยินดีเลย ลีโอเดินตามมาส่งอย่างคนที่ต้องการรักษามารยาท ก็ยอมรับว่ายังหวังจะเจอกันอีก ถ้าเป็นไปได้ก็อยากทำตัวเป็นคนดีในสายตาเธอแม้เล็กน้อยก็ยังดี และไม่ถึงหนึ่งนาทีที่รถของลิเดียร์เลื่อนออกไปจากผับ มีรถสองคันวิ่งเข้ามาจอดเทียบตรงหน้าของเขาก่อนจะมีชายฉกรรจ์กรูกันเข้ามา “มาเที่ยวเหรอครับ” เจ้าของผับหรูรักษามารยาท จนกระทั่งมีผู้ชายอีกคนลงมาจากรถ มันมองบางอย่างในโทรศัพท์สลับกับหน้าของเขาก่อนที่คำถามจะหลุดออกมา “มึงใช่ไหมที่นอนกับคนของกู!” ลีโอหลุดเสียงผ่านลำคอก่อนจะชักสีหน้ากลับไป กูไปพลาดนอนกับเมียชาวบ้านตอนไหน พักนี้กูไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนี่หว่า “เมียมึงอ่ะ ใคร?” “เดียร์ ลิเดียร์!” ————————- งานจะเข้าพี่ลีโอไหม ของที่ยุ่งอยู่มีเจ้าของหรือเปล่าเอ่ย??
Latest chapter
สุดทางเสือ บทส่งท้าย (จบ)
ว่าที่คุณพ่อยิ้มหน้าบานเมื่อรู้ว่าเจ้าตัวน้อยที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกเป็นลูกสาว ก็พอจะเคยได้ยินคำว่า หลงรักตั้งแต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้ามาบ้าง แต่วันนี้ลีโอได้เข้าใจความหมายของคำคำนั้นอย่างลึกซึ้งแล้วว่ามันเป็นยังไง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจของวันนี้ ซึ่งเป็นวันหยุดพักผ่อน หลังจากที่ไปหาหมอตอนเช้าจนได้รู้เพศลูก หลังจากนั้นก็แวะไปทำบุญ มีถวายสังฆทาน บริจาคอะไรหลายๆ อย่าง ซึ่งเอาจริงๆเขาไม่ค่อยได้ทำอะไรพวกนั้น ได้มาทำอย่างจริงจังก็ตอนที่มีเมีย ลีโอวางโทรศัพท์ หลังจากตอบกลับข้อความที่เพื่อนส่งมาแสดงความยินดีกับว่าที่คุณพ่อที่ได้ลูกสาว จากนั้นก็เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ มือเตรียมคว้าไอแพดเพื่อไปเปิดดูซีรี่ย์ หรือวาไรตี้อื่นๆ ที่ช่วยทำให้ผ่อนคลาย คิ้วสวยของลิเดียร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยเมื่อใบหน้าคมคายซุกเข้ากับหน้าท้องแบนราบหลังจากที่กุมมือมาที่เตียง วงแขนโอบกอดตัวเธอแบบที่ชอบทำ วางศีรษะลงบนตักนุ่ม ลีโอในตอนนี้ ขี้อ้อนที่สุดเลย “เป็นอะไร” “อยากกอดเฉยๆ” “ก็กอดมาทั้งวันเลย” ที่พูดไปไม่เกินจริง ลีโอกอดเธอทุกครั้งที่มีโอกาส ได้ยินคำถามที่แสดงถึงความห่วงใยอยู่บ่อยครั้ง มีอะไรหลายๆ อย
สุดทางเสือ มอบความรัก NC+++
“ยิ้มๆ ยิ้มแบบนี้แปลว่า?” ลีโอเอียงใบหน้ามองสบตากับคนที่นั่งอยู่สูงกว่า ก็เห็นเธอยิ้ม ยิ้มแบบที่เห็นแล้วใจละลาย“แปลว่ายอมให้แก้ผ้าเลยไหม” ลีโอถามย้ำ ตาคมหยุดมองสบตากับเธอขณะลุ้นคำตอบ “ยัง” “ยังไม่ให้แก้ตอนนี้?”“ยังไม่รีบแก้อีก” เนี่ย! พอเจอแบบนี้แล้วหน้าอย่างกูจะไปไหนรอด ชอบโว้ย ชอบแบบนี้ฉิบหาย ชอบเวลาเมียให้ท่ามันทำให้หัวใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย“แก้ตอนนี้เลย สองวิ” พูดแล้วก็รีบดีดตัวลุก เข็มคงเข็มขัด รีบดึงรีบถอด กลัวแหละ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ “สองวิเสร็จ?”“เธอหยอกแรงไป~” “ก็นึกว่าสองวิเสร็จไง” ลิเดียร์อมยิ้ม ฉีกยิ้มได้กว้างมากกว่าเก่าด้วยซ้ำ“สองวิเพื่อถอดกางเกง ถ้าเสร็จต้องสองวัน”“บ้าเหรอ! เกินไป~” ได้ยินเธอร้องเสียงหลงก็ใจฟูแล้ว ยิ้มจนแก้มแทบแตกเลย “จูบหน่อย” เธอขอ แล้วมีเหรอที่ผัวเธอจะไม่จัดให้ ลีโอพุ่งตัวเข้าไปจูบปิดปากเรียวปากเอิบอิ่มของคนที่ยิ้มให้เขา คนที่รักเขา และเป็นคนที่เขาเองก็รักเธอมาก ลีโอมอบจูบแบบใส่ใจ ละเมียดละไม ทำเหมือนค่อยๆ จูบ แต่แอบแฝงไว้ด้วยความลึกซึ้ง ร้อนแรง ลิ้นสากสอดกระหวัดเข้าไปควานหาความหวาน เกี่ยวพันลิ้นเล็กที่จูบตอบเขา แลกลิ้นจนน้ำลายใสเปรอะเป
สุดทางเสือ ครอบครัวสำคัญที่หนึ่ง
หลายวันต่อมา ห้องพักที่อยู่ชั้นสามของผับถูกปรับเปลี่ยน ตกแต่งใหม่จนแทบกลายเป็นคนละห้องกับก่อนหน้านี้ ลีโอยอมรับเลยว่ารสนิยมแม่ของลูกคือดีมาก โทนสีของห้องเป็นสีเทาๆ แต่ไม่ได้เทาจนทำให้ดูมืดและไม่น่าอยู่ แต่มันเป็นสไตล์ที่ลีโอเองก็ชอบมาก เตียงถูกปรับไซส์ให้ใหญ่ขึ้น โซฟา ผ้าม่าน หรือแม้แต่ต้นไม้ที่เขาไม่เคยคิดจะเอามาปลูก พอมีขึ้นมามันกลับทำให้สดชื่นและสบายตาได้เป็นอย่างดี “เหนื่อยไหมเนี่ย จัดห้องทั้งวันเลย” ลีโอสวมกอดคนรักจากทางด้านหลัง กดริมฝีปากไปจุ๊บเบาๆ ที่ข้างแก้มของคนที่กำลังรดน้ำต้นไม้“ไม่เหนื่อยเลย เอาอะไรมาเหนื่อยก็มีคนช่วยทำนี่นา” คนช่วยทำที่ว่านี่ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เขานั่นแหละ เขาช่วยทุกอย่าง แค่เธอเอ่ยปากว่าอยากได้อะไร เขาจัดให้ทุกที “ห้องนี้สวยขึ้นเพราะเธอเลยนะเนี่ย ไม่เคยรู้เลยว่ามันจะน่าอยู่ขนาดนี้” “ดีใจที่ชอบนะ” ลิเดียร์หันไปบอกด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม จากนั้นไม่นานก็เปลี่ยนเป็นการมองค้อนเมื่อฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบก้อนเนื้อกลมๆ ทั้งสองข้างของเธอสลับกันไปมา “จับเฉยๆ คิดถึง” “แค่คิดถึง?”“เปล่า~ จริงๆ ก็…” “ก็?”“ก็อยากกินแหละ แต่รอได้ รอจนกว่าเธอจะสบายใจค่อยกินก็
สุดทางเสือ เดียร์จะไม่เสียใจที่เลือกเรา
“พวกมึง…” ลีโอรวบคอของเซย์ที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอดก่อนจะขยับตัวเข้าไปยังตรงกลางของกลุ่มเพื่อนผู้ชายด้วยกัน“อ่า ว่า?” “เดี๋ยวกูมานะ” “มึงจะไปไหน?” องศาถามพร้อมกับหรี่ตามอง ท่าทางดูร้อนรนขึ้นมาแปลกๆ เหมือนกำลังตื่นเต้นอะไรสักอย่าง เข้าใจว่าวันนี้เป็นวันที่ดีของเพื่อน มันก็น่าจะผ่านช่วงเวลานั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือยังเหลืออะไร?“เดี๋ยวพาเมียขึ้นไปดูห้องแป๊บ” “นั่นไง กูคิดไว้แล้วไม่มีผิด” เซย์ดีดนิ้วจนส่งเสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังถูกจ้องรีบอธิบายทันที“ไม่ใช่แบบนั้น คือกูตั้งใจจะตกแต่งห้องใหม่ แล้วจะให้เดียร์เป็นคนจัดการ เลยถือโอกาสพาเขาไปดูก่อน” “ก็เคยดูแล้วไม่ใช่เหรอวะ กูว่ามึงมีเหตุผลอื่นมากกว่า” ติณห์เอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน“ใช่แบบนั้นซะที่ไหนล่ะ ก่อนหน้านี้เคยเห็นก็จริงแต่ตอนนั้นยังไม่มีความคิดที่จะตกแต่งใหม่ไง พอตอนนี้ความคิดเปลี่ยนมันก็ต้องดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจไง” “นี่สินะที่มาของคำว่าแถไปแบบหน้าด้านๆ” ฉลามหลุดขำ และตอนที่เพื่อนกำลังจะอ้าปากเถียงเขาจึงเดินไปแตะบ่าของเพื่อนพร้อมกับกระซิบออกมาเบาๆ “บอกกันตรงๆ ก็ได้ อะไรที่ไม่เข้าใจก็จะพยายามเข้าใจให้” “กวนตีนแล้วหลาม” “จะ
สุดทางเสือ เปิดตัวแฟน NC+++
“อื้ออ~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นอย่างแผ่วเบา ฝ่าความมืดสลัวในเวลาที่ใกล้เช้า ลิเดียร์เชิดใบหน้าขึ้นหลังจากที่เผลอหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ อยู่ๆ ก็มีความรู้สึกว่าได้ผ่อนคลายจากบางการกระทำที่ห่างหายไปในระยะหนึ่ง บ่อยครั้งที่เผลอบิดกายเร่าๆ ในจังหวะที่กำลังประมวลทุกอย่างว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นกับตัวเองก็ในตอนที่ขาสวยถูกดันให้แยกออกจากกันให้กว้างกว่าเก่า แม้ในห้องจะไม่ได้สว่างมาก แต่ก็มองเห็นใบหน้าคมคายที่ซุกอยู่กับใจกลางความเป็นสาวอย่างชัดเจน“ละ ลีโอ…” คนที่กำลังแลบลิ้นโลมเลียกลีบสีชมพูระเรื่อ หวังมอบความสุขให้คนรักเงยหน้าขึ้นมองอัตโนมัติ“ตื่นแล้วเหรอ กวนไหม” “ทะ ทำอะไร” รู้ว่าเขากำลังทำอะไร แต่ไม่เข้าใจว่าอารมณ์ไหนถึงก้มลงไปทำแบบนั้นทั้งที่เธอยังหลับอยู่ “ยังมืดอยู่เลย เธอนอนต่อเถอะ” บอกออกมาพร้อมกับกดปลายนิ้วบดขยี้ลงที่จุดอ่อนไหว แล้วคนที่กำลังดิ้นพล่านเพราะความเสียวซ่านจะข่มตาให้หลับต่อได้ยังไง “อื้ออ~ เธอ…” “อยากทำให้เธอมีความสุข อยากให้เธอผ่อนคลาย ขอทำต่อนะ” ได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วใจอ่อนยวบ ลิเดียร์กัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆ ใช้แขนดันกับที่นอนเพื่อยกตัวเองขึ้น มองการกระทำที่พ่อขอ
สุดทางเสือ ของผัวก็เหมือนของเมีย
“…เอาล่ะๆ ดึกแล้ว เราเลิกพูดถึงเรื่องของคนอื่นดีกว่านะ” “จะนอน?”“ไม่ๆ เลิกพูดเรื่องของคนอื่น แล้วมาคุยเรื่องของเราไง” คนบอกโน้มตัวขึ้นไปหอมแก้ม ฝังปลายจมูกโด่งคมลงบนพวงแก้มหนักๆ หนวดสั้นๆ พลอยทิ่มโดนแก้มให้ใจสั่นได้อยู่เหมือนกัน “คุยหมดแล้ว” “ยังไม่หมดเลย ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่ต้องคุย” “งั้นก็ว่ามา จะฟังจนกว่าจะง่วงละกันนะ” “พรุ่งนี้เราพาเธอไปเจอเพื่อนเรานะ เดี๋ยวนัดพวกมันมาเจอที่ผับ เดี๋ยวบอกให้พวกมันพาเมียมันมาด้วย จะได้ทำความรู้จักกันไว้หมดทุกคนเลย” “ลีโอ…” “ครับ” คนตอบรับยิ้มให้ สบตาเธออยู่แบบนั้น ไม่ว่าปัญหาของเธอจะคืออะไร เขาพร้อมจะเคลียร์ให้จบ จะได้เริ่มต้นกันใหม่สักที “เธอแน่ใจแล้วเหรอ” “หมายถึง?” “แน่ใจจริงๆ เหรอว่าจะเอาแบบนี้” “อย่าพูดนี้สิเดียร์ อย่าเครียด ถือว่าเราขอร้องนะ อยากให้เธอลองเปิดใจและให้โอกาสเราจริงๆ” “เราแค่กลัวว่าเราจะไม่ได้เป็นคนที่ใช่สำหรับเธอจริงๆ” “มันใช่ที่สุดแล้ว เลิกคิดเอาเองได้แล้ว คุณแม่เครียด เดี๋ยวลูกเครียดตามนะ” ปลอบใจคนข้างๆ ด้วยการวางมือลูบศีรษะทุยเล็กอย่างแผ่วเบา “ขอบคุณนะ” “เรื่อง?”“ทุกเรื่องที่เธอตั้งใจทำเพื่อเรานั่นแหละ ทั้
You may also like
รักสุดท้ายของนายแบดบอย
RiTAA1.4K viewsเมียเด็ก
CCHANOKNET6.6K viewsหลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่
wadee77 1.8K viewsสัมผัสร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol1.6K viewsสัญญารักร้ายนายเจ้าชู้
ดอกอ้อลู่ลม481 viewsฉลามไม่เคยรัก
นิยายของเนม4.9K viewsเรื่องของแจน
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ97 viewsขอแค่ได้รัก
ดอกอ้อลู่ลม620 views
