เมียกู

คอนโดของฉลาม

“ลมอะไรหอบมึงมาถึงนี่วะ” ฉลามยืนกอดอกมองเพื่อนตัวเองที่เดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์กระป๋องมาเปิดแล้วกระดกอึกใหญ่เสมือนมันกำลังกินน้ำเปล่า

มันใช้มืออีกข้างคว้าเบียร์อีกกระป๋อง ปิดตู้เย็นแล้วเดินมาโยนกระป๋องเบียร์ใส่มือของเขาที่กำลังยืนมองมัน

“กูหนีงาน”

“สัด! เดี๋ยวไอ้ติณห์มันได้ด่าพ่อมึงหรอก”

“ช่างแม่ง เบื่อๆ ว่ะ” หย่อนตัวลงบนโซฟา ขายาวๆ ยกพาดบนโต๊ะจกตรงหน้า สบายๆ เหมือนที่ผ่านมาไม่มีผิดเลย

“เมียมึงไปไหน” เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าอาจโดนเมียเพื่อนด่าว่าเสียมารยาทที่เก็บแขนเก็บขาไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง

“อาบน้ำ”

“รอดตัวไป ว่าแต่… ยังรักกันดีใช่ไหม?”

“ถามอะไรหมาๆ ก็ต้องรักกันดีสิวะ”

“ไม่ใช่แบบนั้น หมายถึงแบบ… พวกมึงเคยทะเลาะกันไหมวะ ไม่เข้าใจกัน โกรธกัน งอนกันอะไรแบบนี้”

“ถามเหมือนคนริอ่านจะมีเมีย” ฉลามหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นก็เดินมานั่งข้างๆ เพื่อน

“จะว่าไปแล้วก็คิดถึงอารมณ์แบบเมื่อก่อนเหมือนกันนะ ตอนนั้นมาแดกเบียร์ที่ห้องมึงทุกวัน บางวันมึงปล่อยให้พวกกูยืนถือน้ำแข็งรอจนละลาย รอนานจนขาแข็งไม่ไหว สาเหตุเพราะคนอยู่ในห้องมันก็แข็งอยู่เหมือนกัน” และไอ้ที่แข็งอยู่นี่ก็ไม่ใช่ข