Chapter 3 : เวรกรรม

Chapter 3 : เวรกรรม

หลังจากที่กลับมาถึงเมืองไทยไม่กี่ชั่วโมง ศัลยแพทย์หนุ่มก็ขับรถออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่ใจกลางเมืองด้วยความเร็วสูง สายตาคมกริบเพียงปรายหางตามองโทรศัพท์มือถือที่แผดร้องมาสักพักตรงเบาะหนังข้างคนขับของรถซูเปอร์คาร์คันหรูสัญชาติอิตาลี ก่อนจะเอื้อมมือไปกดรับสายด้วยความหงุดหงิด

“คุยกันยังไม่รู้เรื่องเลย แกจะรีบออกไปไหนอีก กลับมาถึงแทนที่จะอยู่บ้าน รีบแบบนี้คงไม่พ้นออกไปหาเศษหาเลยกับพวกผู้หญิงมักง่ายล่ะสิท่า”

“ผมว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะครับ และก็จะใช้คำว่าหาเศษหาเลยกับผู้ชายที่ยังโสดอย่างผมไม่ได้นะครับคุณแม่”

“เมื่อไหร่จะเลิกทำนิสัยแบบนี้สักที แม่ละปวดหัวกับแกจริง ๆ แล้วนี่แม่จะเอาหน้าที่ไหนไปพบคุณหญิงพรพรรณ แกทิ้งลูกสาวเขาเอาไว้ที่ลอนดอนคนเดียวแล้วหนีกลับก่อนแบบนี้ได้ยังไงกัน”

“ผมก็พาเธอไปตามคำสั่งแม่แล้วไงครับ ผมไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะอยู่ด้วย อีกอย่างถ้ามาดามไม่อยากปวดหัว ก็เลิกหาเมียให้ผมสักที ผมบอกแม่ไปหลายครั้งแล้วว่าผมยังไม่อยากคิดเรื่องนี้”

“อายุแกปาเข้าไปสามสิบสองแล้วนะ ชาตินี้แกไม่คิดจะให้แม่ได้อุ้มหลานเลยหรือยังไง….”

คาเดลกดตัดสายสนทนาระหว่างตัวเขาและมาดามนาราผู้เป็นมารดาทันที เสียงแวด ๆ นั่นกำลังทำให้คนใจเย็นอย่างเขารู้สึกหงุดหงิดใจจนต้องเหยียบคันเร่งเพื่อระบายอารมณ์

บรืน บรืนนน

เสียงท่อรถดังสนั่นไปทั่วท้องถนนในยามราตรี แสงสีในเมืองไทยไม่ได้ช่วยเยียวยาหัวใจที่เคยบอบช้ำได้เลยแม้แต่นิด แต่หากเป็นการทำงานหนักที่เขาโหมกระหน่ำเข้าใส่อย่างบ้าคลั่งจนผู้เป็นมารดาทนไม่ไหวถึงกับต้องยื่นคำขาดให้ลาออกจากการเป็นหมอและย้ายกลับมาทำหน้าที่ผู้บริหารโรงพยาบาล Optimal โรงพยาบาลเอกชนชั้นนำที่ขึ้นชื่อในเรื่องของการทำศัลยกรรมอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยแทน

แต่ถึงอย่างนั้นคาเดลก็ยังเลือกที่จะสละเวลาสองวันต่อสัปดาห์ในการทำหน้าที่แพทย์ อาชีพที่เขารักและฝังอยู่ในสายเลือดจนไม่คิดว่าชาตินี้จะเลิกช่วยเหลือคนอื่นได้ แต่ด้วยหน้าที่ของลูกชายเพียงคนเดียวเขาก็ไม่สามารถเมินเฉยต่อการบริหารงานต่อจากมารดาได้เช่นกัน

ระยะเวลาร่วมหนึ่งปีที่กลับมาอยู่เมืองไทยถาวร นอกจากจะไม่ได้ช่วยทำให้ หมอนิค ผู้ชายที่เคยอบอุ่นและแสนดีคนนั้นกลับมาเหมือนเดิมได้อีก หนำซ้ำยังทิ้งไว้เพียง คาเดล ผู้ชายที่เย็นชาและไร้ศรัทธาในรัก สายตาคู่ที่เคยอ่อนโยนในตอนนั้น ตอนนี้กลับมองเพศตรงข้ามราวกับสิ่งแปลกปลอมที่ไม่อยากใกล้ชิด นอกจากเพียงเพื่อระบายความใคร่อย่างที่มนุษย์คนหนึ่งมี ตัวเขาเองก็ไม่เคยคิดจะจริงจังและมอบหัวใจให้กับใครอีกเลย

และนี่ก็เป็นเหตุผลที่นาราต้องสรรคหาผู้หญิงที่เหมาะสมและคู่ควรเข้ามาในชีวิตเขา ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ หรือจะอีกกี่ร้อยคนคาเดลก็จะยังปฏิเสธอยู่ดี….

รถยนต์คันที่ใช้ขับประจำชะลอความเร็วลงเมื่อใกล้จะถึงที่หมาย ก่อนที่ขาเรียวยาวจะก้าวลงจากรถโดยมีพนักงานที่ทำหน้าที่เก็บรถมารับช่วงต่อ

ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษก้าวเท้าเข้ามายังไนต์คลับประจำที่เพื่อนชายคนสนิทเพียงคนเดียวที่มีอยู่ที่เมืองไทยเป็นเจ้าของ รูปร่างสูงโปร่งภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนเสื้อขึ้นลวก ๆ ผมที่ปรกคลุมใบหน้ายามถูกเสยขึ้นเผยให้เห็นกรอบหน้าคมคายได้อย่างชัดเจน จมูกโด่งเป็นสันรับกับดวงตาคมกริบแสนเย็นชา นอกนั้นก็ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยจากผู้ชายคนนี้

แก้วเครื่องดื่มสีอำพันถูกกระดกเข้าปากเพียว ๆ บนชั้นสองของผับหรูแห่งนี้ ชั้นวีไอพีสำหรับเมมเบอร์กระเป๋าหนักเท่านั้นที่จะสามารถขึ้นมาเชยชมบรรยากาศข้างบนได้ แต่ถึงจะมีเงินล้นฟ้าก็หามีสิทธิ์นั้นทุกคนหากไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของที่นี่อย่าง ฟลินซ์ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่กำลังเดินตรงเข้ามา

“เหาะมาเหรอว่ะ มึงทักมาบอกกูยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำก็โผล่หัวมาถึงที่นี่แล้ว” ชายหนุ่มรูปร่างกำยำหย่อนสะโพกลงที่โซฟาฝั่งตรงข้าม ก่อนจะกระดิกนิ้วไล่ลูกน้องให้ออกไปเพราะรู้ว่าเพื่อนรักชอบความเป็นส่วนตัวแค่ไหน

“ก็อยากจะเหาะได้อยู่หรอก จะได้ไปให้พ้น ๆ สายตาของมาดามนาราซักที” พูดพร้อมกับเพยิดหน้าไปยังชายหนุ่มชุดดำที่ขับรถตามมาตั้งแต่ที่บ้าน ถึงลูกน้องของนาราจะพยายามหลบอยู่ในมุมมืดบริเวณชั้นล่างแค่ไหนก็ไม่อาจพ้นสายตาของคนช่างสังเกตุและรอบคอยอย่างนิคได้

และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่นาราทำแบบนี้ แต่ที่ไม่พูดเพียงเพราะไม่อยากมีปัญหากับผู้ให้กำเนิดไปมากกว่านี้ รู้ว่าจุดประสงค์ที่แม่ให้คนคอยตามเพราะอะไร และหากมันคือความสบายใจของผู้เป็นแม่ตัวเขาก็พร้อมจะทำทุกอย่าง เว้นแต่เรื่องคู่ครองเพียงเรื่องเดียวที่จะไม่มีวันยอม

“ถ้าเกะกะตามาก ให้กูจัดการเลยไหมล่ะ?”

“กูเป็นหมอ มีหน้าที่ช่วยชีวิตคน ไม่ใช่สั่งฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาเหมือนมึง”

“นั่นมันก็เรื่องของคุณหมอนิคแล้วล่ะครับ แต่กระผมมันก็แค่คนเทา ๆ รักก็รักจนสุดใจ เกลียดก็แค่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้” ฟลินซ์ไหวไหล่พูดพร้อมกับยกแก้วขึ้นดื่ม ครั้งเมื่อย้อนคิดกลับไปในอดีตเขาก็ยังนึกไม่ออกเลยว่าคบคนดีอย่างนิคเป็นเพื่อนมาได้ยังไงตั้งหลายสิบปี

“แล้วคืนนี้ว่ายังไง มีเด็กเข้ามาทำงานใหม่สองคนอยากทดลองงานน้องมันหน่อยไหม?” หนุ่มผมบลอนด์เทาใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดน้ำลายมุมปากเมื่อต้องเอ่ยถึงของหวานที่กำลังจะตกถึงท้องในคืนนี้

“นี่มึงยังไม่เลิกอาชีพนี้อีกเหรอว่ะ?”

“น้องเขาได้เงิน สวนแขกของเราได้ความสุข วิน ๆ กันทั้งสองฝ่าย”

“ไอ้ฟลินซ์!”

“เอ่อ ๆ กูเลิกไม่ได้หรอก ขอเวลาโกยเงินอีกสองสามปี ไว้กูซื้อเกาะส่วนตัวได้เมื่อไหร่กูเลิกแน่นอน”

“ข้ออ้าง คนอย่างมึงจะซื้อซักสิบเกาะตอนนี้ยังได้เลย เวรกรรมตามทันนะมึงไอ้ฟลินซ์”

“ให้มันเป็นเรื่องของโลกหลังความตายเถอะว่ะไอ้นิค แต่ตอนนี้กูเหมาะที่จะขึ้นสวรรค์มากกว่า แล้วตกลงมึงจะเอาไง ถ้าจะไดเอ็ทก็ไสหัวกลับไปเสียเวลากูชิบหาย”

“หึ คงจะมีมึงคนเดียวสินะที่รู้ใจกูทุกครั้ง” พูดจบนิคก็กระดกแก้วเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดก่อนจะแสยะยิ้มร้าย มองหน้ากันกับเพื่อนสนิทอย่างสื่อความหมาย

จะหน้าที่แพทย์ หรือหน้าที่ผู้บริหารคาเดลก็ยังทำทุกอย่างได้ไม่มีที่ติ รวมไปถึงการใช้ชีวิตสุดโต่งอยางคนกลางคืนทั่วไปนี่ก็ด้วย และถึงแม้ว่าเขาจะปิดกั้นหัวใจตัวเองแต่ไม่ได้หมายความว่าผู้ชายอย่าง นิค คาเดล จะปิดกั้นร่างกายไปด้วย เพราะหากถูกใจใครขึ้นมามาก ๆ เขาก็เลือกที่จะสารสัมพันธ์ต่อเช่นกัน แต่หากทุกคนต้องจบลงที่เตียงเพียงเท่านั้น ไม่มีความรู้สึกอื่น ๆ แอบแฝง

“ห้องเดิม เตียงนุ่ม ๆ ที่มึงชอบ” ฟลินซ์พูดพร้อมกับหมุนตัวเดินออกไป เสียงผิวปากดังตามหลังชายหนุ่มร่างกำยำอย่างอารมณ์ดี

 “ป้องกันด้วยนะมึง กูไม่อยากเสียเวลาชีวิตมารักษาโรคให้มึงนะเพื่อน” คาเดลเอ่ยตามหลังทำเอาคนถูกตำหนิหยุดชะงักฝีเท้าในทันที

“ไอ้เหี้ย ปากมึงเนี่ยนะ กูไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากำลังคุยอยู่กับศัลยแพทย์ที่เก่งกาจและฝีมือดีอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย”

“หึ เก่งเหี้ยไรล่ะ ขนาดหัวใจตัวเองกูยังไม่มีปัญญาหาทางรักษาเลย” น้ำเสียงแผ่วเบาพูดขึ้นพร้อมคิดย้อนกลับไปมันก็ทำให้นิคถึงกับซึมลง ไม่ใช่ว่ายังลืมคนรักเก่าไม่ได้ แต่มันเป็นเพราะเขาไม่สมารถกลับมาเป็นนิคคนเก่าได้อีกต่อไป หัวใจที่เคยถูกทำร้ายจนกลายเป็นด้านชาดวงนี้ ไม่สามารถสัมผัสกับคำว่ารักนั้นได้อีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น และเขาก็ไม่คิดจะเอาความรู้สึกของตัวเองไปผูกติดอยู่กับใครอีกแล้ว

คาเดลยกขวดเหล้าดื่มต่ออีกหลายอึก ก่อนจะสะบัดหัวไล่ความคิดทิ้งไป ร่างสูงโปร่งลุกจากที่นั่งตรงไปยังห้องโปรดที่ใช้เป็นบันไดในการขึ้นสวรรค์อย่างที่เจ้าของที่นี่ชอบพูดถึง

 ___________________

Spoil : และในบางครั้ง เวรกรรมก็ไม่ใช่เรื่องของโลกหลังความตายเสมอไป กรรมห้าจีที่แท้ทรูกำลังประชิดตัวแล้วนะ ฟลินซ์เอ้ย….

1 คอมเมนท์ = 1 กำลังใจ♥️

Thanks for following me🙏