ตอนที่ 3 ความสบายใจ (3) ”ยิ้มหน่อย“ อัพเดท

“พักอยู่ที่ไหน” เขาถาม

ก็ถ้าเมาจะได้ไปส่งถูก จะหิ้วกลับไปนอนห้องเขา ตึกพาณิชย์เก่าๆ แบบนั้นเธอคงไม่อยากไป

“คะ ออ อยู่แถว...”

ป๊อปบอกเขา ซึ่งเป็นคอนโดที่ป๊อปมักจะกลับไปนอนเวลาที่ไม่อยากขับรถกลับบ้านและมันใกล้มหาวิทยาลัยมากที่สุด

นอกจากครอบครัวป๊อปจะทำธุรกิจเกี่ยวกับการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์แล้วยังทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์อีกด้วย คอนโดที่ป๊อปใช้พักก็เพราะแม่ยกให้เป็นของขวัญตั้งแต่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้

ไม่ได้อยากอวดว่ารวย แต่ก็รวยจริงๆ

“เผื่อว่าป๊อปเมาแล้วบอกไม่ถูกใช่ไหม” ป๊อปถามแล้วแกล้งหัวเราะ

รู้ทันความคิดเขาด้วย ดูท่าทางแล้วคงเมาเละแน่ เขานึกภาพไปถึงว่าต้องแบกเธอขึ้นห้อง งานแรกก็คงเหนื่อยแล้ว ดีหน่อยก็คงเพราะสาวรุ่นน้องตัวเล็กกว่าเขามาก ดูจากสายตาแล้วน้ำหนักไม่น่าจะเกินสี่สิบหกแต่ก็ไม่แน่เพราะตรงนั้นกับตรงนั้นใหญ่ใช้ได้

“ใช่” แล้วเขาก็ตอบตรงอย่างที่เป็น

“พี่ไม่เหมาะกับการเป็นหนุ่มโฮสต์เลยบอกตามตรง” ป๊อปพูดไปก็หัวเราะใส่เขาไป

“ทำไม”

ก็ยังกล้าถาม

“พูดก็น้อย เอาใจก็ไม่เก่ง ยิ้มก็ยาก”

“...” เขาเงียบแล้วหน้าตึง พูดแบบนี้หรือจะไม่จ้างกูแล้ว

“ไหนยิ้มให้ดูหน่อยสิ ยิ้มให้ป๊อปชื่นใจที” ป๊อปเอียงคอมองหนุ่มรุ่นพี่แล้วยิ้มหลอกล่อเขา แต่คีตะก็ยังทำหน้านิ่งอีกเช่นเคย

จะไม่ให้นิ่งได้ไง ก็ท่าทางที่ป๊อปทำมันโคตรน่ารัก เขาก็ทำได้แค่แกล้งมึนตึงต่อไป เดี๋ยวเสียอาการ ถึงจะได้ฉายานั้นมามันก็แค่ภาพรวมภายนอกที่เขาแสดงให้หลายคนได้เห็น ไม่ได้แปลว่าความรู้สึกของเขาข้างในมันจะตายด้านสักหน่อย

อีกอย่างก่อนหน้านั้นที่เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนจนถูกมองว่าเย็นชานั้นมันก็มีเหตุผล

“ถ้าพี่ยิ้ม ป๊อปอาจจะหายอกหักวันนี้เลยก็ได้” เธอบอกแล้วยิ้มหวานให้เขาอีกที

ไม่รู้ตอนนี้ใครกันที่มันอกหัก เห็นทีคงยากที่จะขอให้เขายิ้มหวานๆ ให้เธอสักที จ้างมาเป็นแฟนแบบใด

ทว่าในที่สุดเขาก็ค่อยๆ ขยับมุมปากยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ไม่มากแต่มันกลับทำให้เขาดูดีมากกว่าการทำหน้าดุๆ หลายสิบเท่า ทำเอาใจป๊อปมันอ่อนปวกเปียกไปหมด ไหนจะสายตาที่เขาใช้มองมานั่นอีก

เธอแทบจะวูบ

“พอใจยัง”

“อือฮึ”

ป๊อปตอบแค่นั้นแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง จะมาใจสั่นกับแค่รอยยิ้มเขานี่นะ ให้ตาย

ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาได้เข้าไปเป็นเด็กในร้านนั้นแล้ว จะฮอตขนาดไหน เผลอๆ อาจจะกอบโกยรายได้มากมายมหาศาล แม่ยกทั้งหลายคงพร้อมเปิดกระเป๋าเทเงินให้เป็นแสนๆ แต่อาจจะต้องไปฝึกเรื่องเอาใจลูกค้าอีกหน่อย

ไม่นานนักเครื่องดื่มที่สั่งไว้ก็ถูกพนักงานของร้านนำมาบริการ ป๊อปกับคีตะนั่งดื่มกันไปกับบรรยากาศที่เริ่มสนุกขึ้นเรื่อยๆ ของร้าน พอเริ่มดึกป๊อปที่ดื่มไปหลายแก้วก็เริ่มมีอาการอยากออกไปเต้น แต่ไอ้คนที่มาด้วยนี้จะเต้นไหวเหรอ

แค่ดูก็ไม่เหมาะกับคำนั้นแล้ว

“พี่คีตะนั่งรอตรงนี้นะ เดี๋ยวขอไปดึบดึบหน่อย”

เขาเลิกคิ้วกับศัพท์ประหลาดของเธอแต่พอป๊อปลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าทางให้ดูเขาก็เข้าใจ คีตะทำเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ป๊อปไม่ได้สนใจเขาแล้ว ขาแดนซ์อย่างเธอเท้ามันขยับเข้าหาเสียงเพลงและจังหวะดนตรีที่อยู่หน้าเวทีเร็วรี่

ป๊อปเบียดเสียดผู้คนเข้าไปเต้น ไม่สนใจสายตาของใครอยู่แล้ว ถึงเวลาสนุกก็สนุกให้สุด บางทีเธอก็คิดนะว่าความสุขเธอมันก็มีตั้งมากมายไม่เห็นต้องไปจมอยู่กับความเศร้าโศกให้เสียเวลาตั้งหลายวัน

“มาคนเดียวเหรอครับคนสวย”

ใครคนหนึ่งเอ่ยปากถาม พอป๊อปหันไปมองก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวสูงกว่ากันหลายสิบเซนขยับมายืนอยู่ข้างกัน แต่ไม่ทันที่ป๊อปจะได้พูดอะไรก็ถูกใครอีกคนพูดขึ้นแทรก

“มากับแฟน”

เขามองเธออยู่ตลอด พาผู้หญิงมาด้วยเขาก็ต้องใส่ใจเป็นเรื่องธรรมดาแต่จะให้ไปเต้นกับเธอมันก็ไม่ใช่แนว จนเห็นไอ้ผู้ชายที่ไหนไม่รู้มองป๊อป ทำท่าทางสนใจแล้วเดินเข้าไปจีบ

เขาถึงต้องลุกมาหาสาวรุ่นน้องตรงนี้

ปล่อยไว้ไม่ได้ เดี๋ยวเธอได้แฟนตัวจริงขึ้นมาเขาจะแย่ ใครจะมาจ้างเขาเป็นแฟนอีก เงินก็ไม่ได้สักบาท

คีตะมาตั้งแต่ตอนไหนป๊อปเองก็ไม่รู้เพราะมัวแต่เต้นสนุกไปกับนักร้องบนเวที เมื่อได้รับคำตอบจากแฟน (ปลอมๆ) แล้ว ผู้ชายคนนั้นก็ขอโทษขอโพยกันแล้วรีบจากไป

“มาตั้งแต่ตอนไหน”

“...” เขาไม่ได้ตอบคำถาม ยืนนิ่งเป็นหุ่นยนต์ที่ไม่ได้ชาร์ตแบต มองเมินไปทางอื่น

ก็ไม่ใช่เรื่องที่ป๊อปต้องตกใจอะไร ดีแล้วที่เขามาเป็นไม้กันหมาให้ จะได้ไม่มีใครมาคอยถามคอยเอาเปรียบกัน ผู้ชายในร้านเหล้ายามดึกมันก็น่ากลัวเหมือนกัน

“พี่ไม่เต้นล่ะ” ป๊อปตะโกนถามคนที่ยืนนิ่ง ท่ากลางใครหลายคนที่ขยับโยกย้ายร่างกายกันอย่างสนุกสนาน

“...” เขายังคงยืนนิ่งมองเธอที่สนุกไปกับเสียงดนตรี

ยอมรับว่ามันเท่ แต่ก็เข้าขั้นประหลาด ออกไปทางผัวหวงเมียที่มายืนเฝ้าหน้าเวทีหน้าตามึนตึง ป๊อปรู้สึกขำจนต้องหัวเราะออกก่อนจะขยับไปเล่นสนุกกับเขา เวลาเมายายป๊อปคนนี้มันก็ไร้ขีดจำกัดเหมือนกันนะ

“ถ้าไม่เต้นก็มาเป็นเสาให้ป๊อปเลื้อยนะ”

ป๊อปพูดแล้วเลื่อนฝ่ามือไปลูบไล้แผงอกแน่นตึงของคนตรงหน้า ขยับส่ายสะโพกไปตามจังหวะดนตรี ใช้เขาเป็นหลักเป็นฐานให้ตัวเองยึดเกาะบ้าง หยอกเล่นกับเขาบ้าง

คีตะมีหลุดยิ้มหัวเราะไปกับเธอด้วย แต่เขาก็ไม่ได้ทำตัวลวนลามเธอเลย มีแต่ป๊อปที่ยั่วเขาเล่นทำราวกับว่าที่ตรงนี้มันมีแค่สองคน ก็สายตาของป๊อปมันเห็นแค่หน้าเขาในเวลานี้

แฟนเธอมันหล่อโคตรๆ

“พี่อยากกลับหรือยัง”

“แล้วแต่เธอ” เต้นไปก่อนก็ได้ ไม่ใช่ปัญหา

ป๊อปพยักหน้า เขาทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีทีเดียว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ชวนคุยให้สบายใจแต่ก็เธอทุกเรื่อง ให้คะแนนข้อนี้ไปเต็มสิบ

“งั้นรอร้านเลิกนะ”

เขาพยักหน้า คราวนี้ตวัดแขนมาโอบเอวเธอ จนคนร่างบางแอบตกใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร จะมากกว่านี้ก็ได้ นานๆ ทีได้ใกล้ชิดคนหล่อแถมเข้าถึงยากแบบเขาถือว่าเป็นบุญ

ทั้งคู่อยู่ตรงนั้นกับบรรยาศที่สนุกสนาน เธอเองก็ไม่คิดว่าผู้ชายที่ใครก็บอกว่าชอบเย็นชาใส่จะมาทำเรื่องแบบนี้กับเธอ แต่บอกเลยว่าชอบ กลิ่นตัวเขาก็หอมจนเธอไม่อยากเอาตัวออกไปจากตรงนี้

ป๊อป แกมันเหลือเกินจริงๆ ไหนคนอกหักล่ะ ไม่มี้

อย่าลืมกดหัวใจ และกดเข้าชั้นกันเยอะๆ นะคะ

ขอฝากเรื่องของพี่ไค ฝาแฝดพี่คีตะด้วยน้า นิสัยต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่เรื่องกินดุต้องรอดูใครมันจะชนะ 🤣