ตอนที่ 4 คิดเพิ่มเท่าไหร่ (1) “พี่เคยมีแฟนไหม”

ตอนที่ 4 คิดเพิ่มเท่าไร

“รถพี่ล่ะ ให้ป๊อปไปส่งที่ร้านนั้นก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไร” สภาพเมามายแบบนี้เหรอที่บอกจะไปส่งเขาก่อน ไม่น่ารอด

คีตะตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยอย่างที่ชอบทำ แล้วเดินนำป๊อปไปที่ลานจอดรถ นี่ก็คงเป็นการเอาใจใส่ลูกค้าที่ดีมากทีเดียวสำหรับเขา ป๊อปสบประมาทเขาไว้เยอะ ภายใต้ใบหน้านิ่งๆ นั้นของเขาที่แท้มันแฝงไปด้วยความอบอุ่นมากมาย

เธอจะคิดว่าอย่างนั้น เพราะอย่างน้อยคีตะก็ไม่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียว

“เอาใจเก่งแบบนี้ ลูกค้าต้องเยอะแน่” ถึงจะพูดไม่เก่งก็เถอะ

ป๊อปก็เริ่มไม่แน่ใจว่าคีตะเพิ่งมาสมัครงานหรือทำตั้งนานแล้วเพราะดูจากพฤติกรรมของเขาอาจจะเข้าอกเข้าใจผู้หญิงมากทีเดียว

เขาไม่ตอบเพียงแค่ปรายตามองป๊อปแล้วกดปุ่มสตาร์ทเครื่องยนต์ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไปจากร้าน ในเวลานี้ก็เที่ยงคืนกว่าเข้าไปแล้ว

ลูกค้าที่ไหนไม่มีสักคน นอกจากลูกค้าที่จ้างส่งของให้ มีไม่กี่คนแต่งานก็มีตลอด ค่าส่งก็แค่พอเก็บไว้ใช้จ่ายกับออมไว้ใช้ยามจำเป็นซึ่งมันก็ไม่มากพอกับที่ต้องใช้เวลานี้

ตั้งแต่ที่แม่ล้มป่วยลงเขาก็เริ่มใช้ชีวิตลำบาก ร้านน้ำปั่นของแม่ก็ไม่ได้เปิดมานานรายได้ก็ไม่ คีตะต้องหางานพิเศษทำ เงินเก็บแม่ก็ใช้สำหรับรักษาค่าพยาบาลจากส่วนต่างที่ประกันจ่ายให้ ตอนนี้มันก็ไม่พอแล้ว เรื่องค่าใช้จ่ายของแม่ก็มีฝาแฝดของเขาช่วยบ้างแต่เขาก็ไม่คิดจะขอมันทั้งหมด

“ถ้าสมมติว่าป๊อปอยากให้พี่คีตะรับงานนี้แค่งานเดียว ช่วงที่ป๊อปจ้างพี่ จะคิดเพิ่มเท่าไหร่”

ก็ยอมรับว่าเมาแต่เธอรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป ปกติป๊อปเองก็ชอบพูดอะไรที่ใจคิดอยู่แล้วมันก็ไม่ได้แปลกที่จะตรงไปตรงมาอย่างนี้ จุดประสงค์มันก็เป็นอย่างนั้นจริง

“ฉันไม่รับอยู่แล้ว” ใครมันจะมาจ้างทำเรื่องบ้าบอแบบนี้นอกจากเธอ

“ออ ดีแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“...”

“ก็ถ้าป๊อปอยากให้พี่แกล้งๆ เป็นแฟน กลัวมีคนเห็นว่าพี่ควงสาวคนอื่น เดี๋ยวมันตลก”

เธอรีบอธิบายเพราะกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดในสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อ คีตะพยักหน้าอย่างเข้าใจและเขาก็เงียบต่อ เขารู้ว่าเธออยากควงเขาเพื่อให้ไอ้นั่นเห็น ดูก็รู้ว่าเป็นคนที่อยากเอาชนะ

แล้วเธอไม่ได้รบกวนเขาอีก ได้แต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียว แล้วเวลานี้มันจะมีอะไรให้คิดได้อีกนอกจากเรื่องของสองคนนั้น การได้เจอหน้าน้องรหัสที่หักหลังกันเกือบทุกวันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลย การได้เห็นแววตารู้สึกผิดที่เธอดูแล้วมันออกจะไม่จริงใจแบบนั้นบอกเลยว่ามันโคตรอึดอัด

แต่ก็คงทำได้แค่ปล่อยผ่านไป

เธอไม่อยากลดตัวลงไปทะเลาะกับใครเพราะเรื่องของผู้ชายเลวๆ คนนี้อีกแล้ว

เมื่อเห็นป๊อปเงียบ คีตะก็เงียบ เขาไม่ใช่ชวนคุยเก่ง ยิ่งมีเรื่องให้คิดด้วยแล้วเขายิ่งคิดเรื่องที่จะคุยกับอีกฝ่ายไม่ออก แต่ก็มีคำถามหนึ่งที่เขาอยากถาม แต่ถ้าถามไปมันอาจจะกลายเป็นปัญหา

และลูกค้าอาจจะไม่จ้างเขาต่อ

“พี่เคยมีแฟนไหม”

“ก็เคย นานมากแล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

แฟนที่ว่านั้นคบกันไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ เพราะเขารู้สึกว่าไม่ใช่แล้วก็เพราะใครคนนั้นอีกนั่นแหละเขาถึงรู้สึกว่าหลอกตัวเอง

ผู้หญิงคนนั้นชื่อว่าฟ้าเป็นเพื่อนกับเขา เขาแอบชอบฟ้ามานานมากแล้ว นานจนไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร เขาไม่เคยคิดจะสารภาพรักเพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ของเขากับเธอมันจะพังลง

กระทั่งช่วงที่เข้ามหาวิทยาลัย ฟ้าเริ่มมีคนสนใจมากขึ้น มีผู้ชายมากมายมาชอบเธอ เขาก็แสดงออกมากขึ้นว่ามีใจให้กับเพื่อนตัวเอง แต่อีกฝ่ายยังคงทำเป็นไม่รู้ นั่นอาจหมายถึงการปฏิเสธโดยไม่ต้องพูดให้รู้สึกแย่

เขารู้ตัวดีว่าตัวเองต่างกับเธอราวฟ้ากับเหว ครอบครัวของฟ้าไม่ได้ชอบหน้าเขานักตั้งแต่รู้ว่าเขาคิดไม่วื่อกับเพื่อนนั่นอาจเป็นเพราะเขามันจน แม่ก็ยังป่วยด้วยโรคร้าย เขาเคยได้ยินคำดูถูกจากแม่ของเธอ ตอนนั้นแหละถึงทำให้คิดได้ว่าไม่ควรพยายามอีกต่อไป

บางทีการเป็นเพื่อนกันมันอาจจะดีที่สุดแล้ว

เพราะแบบนี้เขาจึงถอยออกมา และคิดว่าตัวเองถอยมาไกลมากแล้ว ปล่อยให้เธอคนนั้นไปคบกับผู้ชายอีกคนที่คู่ควรกัน

ฝากนิยายเรื่องอื่นๆ ในเซตรุ่นพี่ ด้วยนะคะ