16.4

เพียงข้ามวันเสียงประตูห้องก็ถูกเปิดกว้างก่อนจะโดนปิดกระแทกอย่างแรงด้วยเท้าของธีที่ตรงมาหาเรวัตทันทีที่รู้เรื่องราวทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้น

“ไอ้เวรเอ๊ย มึงทำเหี้ยไรลงไปรู้ตัวไหมวะ!” ธีมาถึงก็เปิดฉากด่า ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทเขาอยากจะเข้าไปต่อยหน้าหล่อ ๆ ให้หายบ้าไปให้รู้แล้วรู้รอด

“มาทำห่าไร?” เรวัตชักสีหน้าไม่พอใจ เขาไม่มีอารมณ์จะมาปะทะฝีปากกับใครตอนนี้ ในสมองคิดถึงแต่เรื่องกรรวีคนเดียว

“มาดูสภาพมึงไงไอ้สัด เป็นไง? ทำเรื่องควาย ๆ ไปแล้วมีความสุขไหมล่ะ สะใจยัง?”

“หุบปากดิ”

“ทำไมถึงเลือกใช้วิธีเหี้ย ๆ แบบนี้วะแม่ง กูโคตรไม่เข้าใจมึงเลยว่ะไอ้เรย์ ยังไงยัยเด็กนั่นก็น้องสาวมึงนะ”

“....”

“ไอ้ห่า แม่งเลวฉิบหาย มึงเอาน้องสาวตัวเองลงได้ยังไงวะไอ้เหี้ยเรย์ ขนาดไอ้แฝดนรกมันสำส่อนกว่ามึงหลายขุมนะ มันยังไม่กล้าเอาคนใกล้ชิดเลย”

“....”

“นี่มึง.. ทำจริงดิ?”

“มึงรู้เรื่องนี้มาจากใคร?”

“ไอ้ฮาซีฟ”

‘กูว่าแล้ว’ เรวัตคิดในใจแล้วส่ายหน้าเอือมระอา “แล้วมันเล่ามึงไม่หมดหรือไง?”

“ไม่”

“โวะ! ไอสัด น่ารำคาญฉิบหาย”

“ได้ข่าวว่าหงส์รู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดด้วย จริงไหม?”

“มั้ง”

“อื้อหือ... ไอ้เวรเอ๊ย!” ธีส่ายหน้าอย่างหน